Morgunblaðið - 27.09.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Nærföt.
Vinnuföt.
Hvar er mestu úr aö velja?
Hvar eru vörugæðin mest?
Hvar fær maður vöruna ódýrasta?
í
Vöruhúsinu.
Tií söíu
og fullra afnota frá 14. maí 1918
er húseignin Eyvík á Giínsstaða-
holti í Reykjavík, með lóð sem talin
er 6854 ferálnir, heyhlöðu með fjósi,
þurkhjalli og safnfor.
Við mig er að semja um kaupin.
Staddur í Reykjavík, 26. sept. 1917.
<2. JSarusson.
Poki með fatnaði týndist um borð
I »Ingólfi« þriðjudaginn 25. sept.
Fokinn var merktur með spjaldi og
.á þvi stóð:
Marta Magnúsdóttir,
Hafnarfirði pr. Reykjavík.
Farþegaflutningur.
Pokinn er að þyngd nálægt 13
'kilo. Finnandi geri svo vel að koma
pokanum á skrifstofu Jes Zimsens,
Reykjavík.
(Bfurefli, Sull
*ffestan fíafs
ocj austan
sögur eftir
Eittar Tí. Jivaran,
fást í bókverzlununum.
Isaf — Óíafur Björnssott.
Smjör og egg
k e y p t á
Uppsölum.
Ðraumar
Hermanns Jónassonar.
Ein af beztu bókum er komið hafa
út á íslenzka tungu.
Fást í bókverzlunum bæjarins.
Isafold -- Olafur Bjorussou.
Herbergí.
Mig vantar eitt lítið herbergi með
nokkru af húsgögnum har.da nem-
anda á Mentaskólanum. Ennfremur
stórt herbergi með góðum húsgögn-
um handa tveim biæðrum og sömu-
leiðis fæði fyrir þá.
C. Píoppé.
Aðalfundur
í Heilsuhælisdeild ReykjaYÍRur
verður haldinn i dag (fimtudaginn
,27. sept. 1917) kl. 9 siðdegis í Iðn-
aðarmannahúsinu uppi.
Dagskrá samkvæmt 13. gr. deild-
arsamþyktarinnar.
Deildarstjórnin.
Abyggilegan
dreng
vartir strax
i Sanitas.
Húsmæður!
Notið eingöngu hina heimsfrægu
RedSealþvottasápu
Fæst hjá kauþmönnum.
í heild ölu hjá
0. Johnson & Kaaber.
Eftir dauðann
eða
Bréf frá Júlíj.
heft og i bandi,
fæst i bókverzlunum bæjarins.
Isaío d -* Olatnr Bjornsson.
Mðtorbát,
30—40 tonna, þarf eg að fá leigðan
í eina ferð til Arnarfjarðar.
C Proppé.
YAmípfGGINGAI^
Bruna trygglngar,
sjð- og stríðsYátryggingar,
O. Johnson & Kaaber.
Ðet kgl, octr. Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vátryggir: I1Ú8, liúsgögn, alls-
konar vörutorða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen
Brunatryggið hjá »WOL6A«
Aðalumbdðsm. Halldór Eiríksson
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði:
kaupm. Daníel Bergmann.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi 1 (uppi),
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Skiifstofan opin kl. 10—4
Allskonar
vátpyggingar
Tjarnargotu 33. Slmar 233 & 429.
cTrolíe & cfiotfíe.
Tiondhjems vátryggingarfélag h.f.
Allskonar brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustíg 2S
Skrifstofut. sVa-^Va s.d. Tals. 331
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. Johnson & Kaaber
-og skotið væri á hann púðurskotum
. . . Hann náði til skotgrafanna og
um leið og hann lagði mig niður,
kom sprengikúluflís og reif af honum
hægri handlegginn . . . Hann bjarg-
aði lífi mínu, herra dómari og mér
ber að segja frá því. f>að eru ekki
tíu menn til í Englandi sem hefðu
gert þetta f hans sþorura. Hann er
glæpamaður — jæja. um það er mér
ókunnugt. En hann er hraustur
maður, það veit eg . . . Hann fékk
heiðursmeki fyrir vasklega framgöngu
og það átti hann skilið. Og þennan
manu ætlið þið svo að hengja eins
og algengan sjóræningja. Nei, það
getur eigi gengið herra dómari.
Hinn særði kapteinn ætlaði að
segja eitthvað meira. En hann hafði
ofreynt sig. Og alt í einu féll hann
i yfirlið.
Hann var borinn út og um leið heyrðu
menn að dómarinn mælti rólega :
— Hvers vegna hafið þér ekki
minst á þetta?
— 391 —
Diek Anstey horfði beint í augu
hans.
— Vegna þess að það kom ekki
málinu við, mælti hann. En eg vil
ekki að menn hengi mig . . .
— Æskið þér nokkura annars,
mælti dómarinn.
Anstey brosti.
— Ef þér getið útvegað mér tvo
pafeka af indverskum ópíumsbrófvind-
lingum þá mundi mér pykja mjög
vænt um það. Þær fáat eigi hér, en
verjandi minn getur fengið nafn á
verzlun . . .
Dómarinn kinkaði kolli.
Daginn eftir var Dick Anstey
Bkotinn með fullri viðhöfn.
46. k a p í t u 1 i.
Klcer Delma
f>að kom flækingur gangandi til
Hounslow. f>að er stór og sterklegur
maður, en hann var aumkunarlöga
— 392 —
til reika — já svo aumkunarlega, að
lögregluþjónninn sem stóð hjá honum
á hinni miklu Pears-sápuverksmiðju
áleit það skyldu sína að gefa horninu
nánar gætur.
En svipur mannsins var áþá leið,
að lögregluþjónninn sá það vænst að
vera ekki of nærgöngull.
í sama mund rendi sporvagn þar
framhjá og lágur maður, dökkur yfir-
litum, steig út úr honum og skimaði
í allar áttir. Svo hleypti baun brún-
um og gekk þangað er hinn stóri
írski lögregluþjónn stóð og horfði á
eftir flækingnum.
— Eg heiti Jones, mælti hann,
Olaf Jones leynilögregluþjónn. Mór
sýnist þessi piltur þarna grunsamlegur.
Lögregluþjónninn kvaddi hann
kurteislega.
— Það sýnist mér lfka, mælti hann.
En hann virðist þó eigi vera ölvaður.
Jones kinkaði kolli.
— Við erum að leita að nokkrum
hættulegum mönnum, mælti hauu.
— 393 —
Og það gæti verið . . . En það er
bezt að eg athugi piltinn nokkru
nánar. bætti hann við, með hærrí
röddu og gekk í veg fyrir manninn,
Flækingurinn snóri í móti honum.
Leynilögregluþjónninn hvesti á hann
augun og greip í öxl hans.
— Hver eruð þér? spurði hann.
Hinn horfði út í bláinn og svaraði
engu.
— Eg þekki yður, eg þekki yður,
mælti leynilögregluþjónninn í hálfum
hljóðum. |>ór eruð Ambroise Vilmart.
Og sú sem þér leitið að, kemur hér
í bifreið eftir tíu mínútur. f>að er
götuhorn hórna nokkuð lengra í burtu
og er bezt fyrir yður að bíða þar.
|>að kom skyndilega einkennilegur
glampi í hin gráu augu flakkarans.
En hann sagði ekkert.
— Þú Bkalt fara gætilega, mæltí
Jones hátt. Okkur er ekki um það
gefið að þínir líkar séu að flæbjast ú
þjóðveginum. Skilurðu það?
Lögregluþjónninn kom nær.
— 394 —