Morgunblaðið - 17.10.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Ttlorgimbíaðið.
f>eir, sem viíja gerast kaupertcfur
Worgunblaðsins, geta fengið það
ókegpis frá 17. þessa mánaðar.
TUlir,
sem vitja fijtgjast með þvi er
gerisf utan tands og innan,
þurfa að kaupa
Worgunblaðið.
3E

pn
Q[

Bg’ undirritaður
tek að mér alt sem að seglasaumi lýtur, svo sem á mótor-
báta og önnur skip, geri við gamalt og skaffa nýtt.
Sömuleiðis sel eg hér til biinar vatnsslöngur eftir pöntun,
mjög ódýrar. Tjöld og margt fleira,
Vönduð vinna en mjög ódýrl # # #
Guðjón Olafsson, seglasaumari.
Heima eftir kl. 6 sd. Bröttug. 3 B, Rvík. Talsimi 667.
nr

3P
3Í
1
clÍQzt aé auglýsa i cfflorgunGlaéinu.
fslanzk
prjónavara!
Sjóvetlingar ......... 0,85
Hálfsokkar frá......... 1,40
Heilsokkar —........... 1,90
Pevsur —............... 7,85
Sjósokkar —............ 3,00
Vöruhúsið.
Greysir
Export-kafíi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABEB.
nfa-ostar frá Hróars-
lækjar-smjörbúi, eru seldir í heilum
og hálfum stykkjum i Matardeild
Sláturfélagsins í Hafnarstræti.
Portvin
Og
Maltol
fæst í
Tóbakshúsinj
Símí 286. Laugavegi 12.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 16
En þar vo.ru tveir Zigaunar og þeir
voru að tala um það að drotning
fainna ensku Zigauna ætlaði þá bráð-
lega að giftast syni hertogans af
Egyptalandi en svo nefna hinir
rönska Zigaunar yfírmann sinn. Og
af samræðum þeirra komst eg að þvf
að drotningin hefði aldrei séð manns-
efnið sitt.
Eg sparði annan Zigaunann að
hvort hún væri fögur.
—- Fegursta hefðarmær hér í landi
kemst ekki í hálfkvisti við hana að
fegurð, svaraði hann.
| tþá vaknaði forvitni mín.
— Hvar getur maður fengið að
•já hina fögru drotningu? mælti eg.
— Hún kemur á hvrju kveöldi til
Lundúnabryggju til þess að gefa Zi-
gaununum, sem þar hafast við, fyrir-
ekipanir sfnar.
þetta Bvar nægði mér. Eg fór frá
fenæpunni og hélt til Lundúnabryggju
þar faldi eg mig þangað til hin
fagra drotning kom. f>að var eigi of-
Bögum sagt af fegurð hennar. Og eg
tók þegar fasta ákörðun um það að
kynnast henni. þjónninn minn var
slunginn og hann komst að þvf hvar
hún átti heima, Og bvo klæddi eg
mig sem Zigauna og fór á fund hennar
og kvaðst vera tilvonandi eiginmaður
hennar, sonur hertogans af Egypta-
landi
Hennl gazt vel að mér og gaf mér
þegar hönd sfna. Og hún fyrirgaf
lfka er hún komst að því að eg var
enskur greifi en ekki Zigauni. Hún
unni mér ákaflega heitt og eg veit
ekki hvernig farið hefði ef brullaup
okkar Arabella Forster hefði eigi ver-
ið fastákveðið áður. Eg yfírgaf hina
fögru Zigaunastúlku, og sfðan hefí
eg eigi haft neinar spurnir af henni.
— Hver veit, mælti Crafford og
brosti einkennilega, nema hún só
meðal þjóðfíokks þeas, sem við ætl-
um nú að heimeækja.
Greifinn brá litum.
Zigaunarnir gengu hratt og innan
skams komu þeir til tjaldanna í
dalnum. Tjöldin voru fímm og öll
stór. Voru þau Btrengd á bambus-
Btangir. Og skamt frá þeim voru
margir fíutningavagnar og nátthagi,
er geymdir voru sex stórir, indversk-
ir uxar, margar kýr, geitur og sauð-
fé. þrír eldar Ioguðu fyrir framan tjöld-
in og hengu stórir katlar yfír þeim,
en nokkrar gamlar konur voru önn-
um kafnar við það að matréiða kið-
ling til kvöldverðar.
Flestir Zigaunarnir höfðu sérþað
til skemtunar, að kasta hnífum. Einn
þeirra stóð upp við staur nokkurn og
hinir köstuðu knífunum. Var vand-
inn sá, að hitta sem næst manninum
án þess að særa hann.
Landstjórinn og Crafford horfðu um
stund á þennan leik án þess að Zigaun-
arnir yrðu þeirra varir, en Samson
gekk til þeirra fþróttamannanna og
svipaðist um eftir John Francis, en
sá hann hvergi.
— Hvaðan kemur þú Samson?
mælti einn af Zigaununum.
— Hefir þú séð John Francis?
spurði Samson hinn aftur og mátti
heyra það á máli hans að honum
var órótt.
— Nei, hann hefur eigi komið
hingað var svarað.
Samson andvarpaði. En f sama
bili gekk maður nokkur fram á völl-
inn, veik þeim til hliðar er sfðast
hafði kastað knífum og mælti.
— Nú er röðin komin að mér.
Samson rak upp fagnaðaróp. Hann
þekti málróm Jobn Francis. Ung-
Iingurinn greip nokkra knffa og bjóst
til að kasta þeim; en Samson kom
að í því og spurði.
— Hvaðan kemur þú, herra?
— Eg veit það eigi fyrir vfst, en>
eg hygg að eg komi írá öðrum heimi
hvíslaði John. Nú hefí eg ekki tfma
til þesB að segja þér frá þvf.
Samson hvarf þá aftur og rétt á
eftir fann hann að hundur sleiktí á
YATHYGGINGAR
cRrunaíryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Johnson & Kaaber.
Det Kgl. octr. Brandassurance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vðruforða 0. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
deima kl* 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
írunatryggið hjá „W OLGA“
Aðalumboðsm. Halldór Eiriksson.
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daniel Btr^mann.
AUskonar
VATRYGGINGAR
Tjarnargötu 33. Símar 235 & 429
Trotle & Hotþe.
Trondhjems vátryggingarfélag hf.
Allskonar brunatryggingar
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustig 25
Skrifstofur. 51/*—ó'/gs.d. Tals. 331
Grunnar Egilson
skipamiðlari
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifslofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
honnm hendina og flaðraði upp um
hann með fagnaðarlátum.
— Roka, hrópaði Samson. Hvaða
ósköp eru að sjá þigl
Hundurinn var allur rifínn, eins og
hann hefði Ient í gaddavfr og blóðið
Iagaði úr honum. Samson fekk sér
þegar vatn og fór að þvo sár hans.
Meðan þessu fór fram hafði Johu
Francis kastað átta knffum og stóðu
þeir f staurnum hringinn í kringum
höfuð Zigaunans og rétt við hárið.
Svo greip John Francis knífana og af-
henti manninum sem hafður var að
skotmarki. Skipaði hann honum að
kasta nú, en sjálfur tók hann sér stað
við staurinn.
Fyrstu fjórir knífarnir komu f staur-
inn svo sem þumlung frá hálsi og
herðum John. En fímti knffurina
kom f skaftið á einum hinna og kvað
við hátt. Hnífurinn féll niður, en
John Francis greip um öxl sér.
Crafford sá þegar að hann mundi
hafa særBt og flýtti sér þangað er
hann stóð. Zigaunarnir þektu hann
vel og urðu eigi neitt hissa á hinni
skyndilegu komu hans. En lauds-
stjórinn hafðist við þar sem skugga
bar á og héldu þeir að það mundi
vera einhver liðsforingi. Orafford
svifti nú skyrtunni frá brjósti Johns
og skipaði að koma þangað með blys.
Sá hann nú að hnffurinn hafði odd-
brotnað og brotið gengið á kaf í öxl
Johns. Blæddi lftið úr sárinu.