Morgunblaðið - 13.11.1917, Page 1

Þriðjudag
13
nóv. 1917
H0R6DNBLAÐID
5. árgangr
13.
tölnblað
ísifoidarprer'tsirnftjd
Afgreiðsivisimi nr. 500
Ritstjórnarsírni nr. 500
Rtstjóri: ViihiAlrppr Finsen
Gamía Bíó <|
Lotta i sumarleyfi.
Danskur gamanleikur í 3 þáitum eftir Hemy Beiény, leikinn af
þek um dönskum leikurum,-þar á meðal:
Karen Lund, A. Ringheim, P. Malberg,
j en aðalhlutverkið leiknr
Frú Charlotto Wlelie Berény.
Myndin stendur yfir á aðra kl.st. Tölus. sæti kosta 75 og 50 au.
JarBarför móöur minnar, Ingibjarg-
ar Kaprasiusdóttur, fer fram fimtu-
daginn 15. þ. m. og hefst með hús-
kveðju að heimili hennar kl. 11‘/a-
Magnús Jónsson.
Erl. simfregnir
írá fréttaritara Isaf. og Mergunbl.).
K.hötn 11. nóv.
ítalir halda enn undan
og eru ilusturríkismOnn
komnir að Piava-ánni og
hafa tekið Asiago.
— Bretar hafa gert fót-
gönguJiðs-áhlaup norðan
við Passchendaele.
f»að er nú borið til baka
að Þjóðverjar hafi tekið
Álandseyjar.
Engar fregnir koma frá
Rússlandi.
Frjálslyndi flokkurinn f
Þýzkalandi er ánægður
með Hertling-stjórnina.
Friður.
Áhugimannafyrir því sem gerist
í ófriðnum, fer smám saman mink-
andi. Það þótti heldur en ekki
tíðindum sæta þegar Ítalía sagði
Austurríki stríð á hendur vorið 1915.
Eins þótti það stórmerkur við-
burður þegar Rúmenía gekk í
ófriðinn og eins hrakfarir þær, er
Rúmenar fóru. En nú finst mönn-
um ekkert til um það, þótt ann-
að eins stórriki eins og Brazilía
segi Þjóðverjum stríð á hendur.
Menn eru orðnir svo vanir því
að heyra um friðslit án þess að
nokkur sýnilegur árangur verði
af þeim. Mönnum verður heldur
eigi jafntíðrætt um hinar miklu
hrakfarir ítala nú eins og t. d.
ósigra Serba, og eru þó þau tíð-
indi, sem nú gerast miklu stór-
fenglegri.
Ástæðan til þess að mönnum
þykir nú minna til koma sigur-
vinninga heldur- en áður, er ef-
laust sú, að trúin á það að vopna-
sigrar verði til þess að binda
enda á ófriðinn er glötuð. Menn
hafa séð heilar þjóðir bíða ósigur,
án þess að nokkuð hafi skipast í
friðaráttina.
En ef fregnir kæmu um frið
þá mundu þær þykja nærri því
jafn stórvægilegar eins og fyrstu
ófriðarfregnirnar, nema hvað þær
\V> Tlýja Bíó <1
Svikakvendið
Leynilögreglusjónleikur i 3 þáttum, eftir hinn nafnkunna norska
rithöfund
Stein Riverton
(Sven Elvestad).
Myndin tekin af Nordisk Fiirns Co. og dtbúin á leiksvið af
Augiist Blom.
Aðalhlutverkið leikur:
Ríta Sacchetto.
Akaflega spennandi og góð mynd. Tölusett sæti.
Hásetafélag leykjavlkur
heidur fund miðvikudiigínn 14. növ. kl. 8 siðdegis
í Bárnbúð.
Mörg mikilsvarðandi mál á dagskrá.
Áríðandi að menn fjölmenni á fundinn.
FÉLAGSSTJÓRNIN.
væru jafn gleðilegar og hinar
voru sorglegar. Friðarvonin mæn-
ir hljóð og þögul fram í tímann
og leitar véfrétta um það, hve-
nær þessum ósköpum muni linna.
En goðasvar fær hún ekkert.
Verður því að reyna að ráða það
af tíðindum þeirn, sem gerast,
hvort friðar sé að vænta.
En eru þá tíðindi þau sem nú
eru að gerast, til þess fallin að
þau geti verið undanfari friðar?
Það er ekki óhugsandi. ítalir
hafa nú goldið það afhroð í vopna-
viðskiftum, að þeir munu tæplega
viða þess bætur. Og »Maximalist-
ar«, sem nú hafa gert nýja stjórn-
arbyltingu i Rússlandi, heimta
það að samið sé þegar í stað um
vopnahlé, en það er hið sama
sem að heimta frið. Að vísu er
sagt, að bandamenn viðurkenni
ekki stjórn »Maximalista«, en ef
þeim tekst að halda völdum í
Rússlandi og halda fast fram frið-
arkröfunni, þá er þó stórt spor
stigið í áttina til friðar.
í brezka þinginu heflr að vísu
verið feld nýlega með miklum at-
kvæðamun tillaga um það að
semja frið, svo að Bretinn vill
enn halda áfram. En hvað verður
það lengi? í opinberum skeytum
brezku utanríkisstjórnarinnar, sem
bárust hingað um helgina,
segir að Bretakonungur hafi svo
fyrirmælt, að 6. janúar skuli vera
bænarhátíð um alt Bretaveldí og
þess beðið að bandamenn vinni
sigur. Er þetta gert í tilefni af
því að þá hefjist hið síðasta stig
heimsstyrjaldarinnar. Þessi orð eru
ekki gripin úr lausu lofti. Þau
gefa það í skyn, að nú sé koll-
hríðin að eins ókomin. Virðast
þau benda til þess, að seinni hluta
vetrar, eða í vor, ætli bandamenn
að láta til skarar skríða. Er þá
vonandi að friður komist á að
sumri — verði það ekki fyr.
Leikfélag Reykjavíkur
byrjaði leikárið i fyrrakvöld með
því að leika »Tengdapabba«
Gejerstams, sem það hafði orðið
að hætta við í hitt eð fyrra er
Andrés Björnsson féll frá, vegna
þess, að þá þótti eigi auðfylt
skarð hans í svipinn. Nú hafði
Eyjólfur Jónsson rakari tekið að
sér þetta hlutverk, að leika
gamla Pumpendahl yfirdómara,
og má segja að honum tækist vel
einlcum er leið á leikinn. Hann
hafði auðsjáanlega tekið gerfi og
leik Andrésar sem fyrirmynd og
náði hvorutveggja furðanlega vel.
Kaupirðu góðan hlut,
þá mundu hvar þú fekst hann.
Sigurjón Pjetursson 18
••