Morgunblaðið - 01.12.1917, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Leikfimisbuxur,
bolir,
sokkar,
Glímubuxur.
Vöruhúsið.
HarBfiskur
pr. 5 kg kr. 7.50
hjá
Jes Zimsen

Wolff & Arvé’s gg
Leverpostej |
í xu og v* pd- dósum d
er bezt — Heirritið það. iap
in'‘-ú
kaupa allir þeir, setn eignast vilja
gott úr.
Fást hjá úrstniðutr’.
Xndverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Kirause. 51
í Strandgötu, sem er einhver fjöl
farnasta gata Lundúnaborgar, var
búð nokkur í stóru og skrautlegu
húsi. Og innan við hinar spegilfáðu
gluggarúður glitruðu ljómandi gim-
Steinar og skart, sem vakti athygli
allra er um götuna gengu. Yfir dyr-
unum stóð með stórum gyltum bók-
fltöfum.
AMOS ITHURIEL
gimsteiuasali
Fjöldi manna stóð jafnan fyrir
utan gluggana. En eigandinn sat
stöðugt í búð sinni og gaf nánar gæt-
ur að öllu sem fram fór.
{>að var sfðla kvölds og rigning
mikil. |>ess vegDa var fátt manna
á götum uti. Maður nokkur i sfðri
kápu kom gangandi eftir Stradngötu
og 8Deri inn f gimsteinabúðlna. |>að
var John Francis.
Gott kvöld, Ithuriel, mælti
hann. Hvernig geíigur verzlunin?
— Hm, — svona og svona, mælti
hann dauflega.
- John Fraucis brosti.
— f>ú þráir hina góðu gömlu daga
meðan þú áttir vísluna.
Síðdegis-sksmtun
Eftirmiðdagsskemtuu heldur P. O. Bernburg með aðstoð hljóðfæra-
flokks
sunnudaginn 2. desbr. kl. 4,
í Nýja Bió.
EFNISSKRA:^
P. Sousa: Stars and stribes for ever 1 ~ ,
A. Eckstein: Kleines Mádchen j'Orkester
Fiðh og piano: P. O. Bernburg og E. Thoroddsen:
Kingel: Home, sweet Home.
Myndasýniag
(spreng-hlægileg mynd).
Ó, Guð vors lands j
Nat onalhymne } Orkester.
Fr. Kuhlan: Elverhöj J
Aðgörgumiðar verða seldir í Nýja Bíó á sunnudag kl. 12—3.
Ftiliorðinnasæd kr. o.8o, barnasæti kr. 0.35.
Hin ágæta
neðanmálssaga Morgunblaðsins:
Leyndannál hertogans
fæst keypt á afgreiðslunni.
Bókin er 630 síður og kostar að eins kr. 1.50.
V AfP íf VG GING Af|
clírunalryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Jobnson & Tiaabsr.
Det kgl. octr, Brandassarance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, alls-
konas.'' vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta ið jald
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h,
í Austurstr. 1 (Búð L Nielsen)
N. fe. Nielsen,
Branatryggið hjá „W OLGA«
Aðalumboðsm. Halldór Eirífoson,
Reykjavik, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daníel Bergmann
ALLSKONAR
V A T R Y GGINGAH
rjarnargötu 33. Símar 23 5 & 429
Trolle & Rolhe
Trondhjems vátryggiog^rfél. hf,
Ailsk. brnjjatryg'giiigar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finseu,
Skólavörðustig 25.
Skrifstofut. 5*/a—^VaS.d. Tals. 331.
éSunnar Cgifaon
skipamiðlari
Hafnarstræti 15 (nppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608.
Sjó-, Striðs-, Brunatryggingar
Talsími heima 479.
, — Nei, það segi eg ekki, en - - -
— Saknar þú einhvers?
Gimsteinasalinn greiddi hið gráa
hár sitt með fingrunum.
— Eg er nú efnaður maður og
vel þektur í kauphöllinni. þese
vegna iðrast eg þess stundum að eg
skyldi selja litlu stúlkuna.
— Nú, þar liggur fiakur undir
steini, mælti Nabob. f>ig langar til
þess að fá dóttur þína aftur.
— Já, mælti Ithuriel og stundi.
En hver veit hvar hún er niður
komin? Ef til vill er hún dáin. Eg
man ekki heldur hvað sá maður hét
er keypti hana. Hún er nú 16 ára
og ef hún líkist nokkuð móðir sinni
þá er hún sjálfsagt mjög fríð. Ó!
stundi hann, hversu mikla þýðingn
hefir það ekki eigi að hafa unga og
laglega stúlku í búð. Kaupendur
koma þá hópum saman.
John Francis hló og mælti:
Nú fskil eg hinar föðurlegu til-
fiDningu þínar!
Ithuriel svaraði engu og Nabob
mælti því enn eftir nokkra stund.
— Eg skal gera það sem eg get
til þesB að þú fáir dóttur þína aftur.
Var nokkuð einkenni á henni, er
hægt sé að þekkja hana ár?
f>að kom gleðisvipur á andlit gamla
Zigaunans, því að nú mundi hann
eftir því, að undir eins og hann hafði
rænt barninu hafði hann sett á það
merki Zigaunaflokksins.
— A hægri handlegg, rétt uppi hjá
öxlinni er þríhynt blátt merki,
mælti Ithuriel.
— f>að er gott, mælti John Fran
eis, þá skal eg finna hana. Eu eitt
skilyrði set eg.
— Hvað er það, herra?
— Ef eg segi þér einhverntfma frá
því hvar dóttur þín er niður komin,
þá ferð þú þegar þangað og gerir
kall til hennar.
— |>að er svo sem sjálfsagt, mælti
Ithuriel glaður.
— Og ef þess gerist þörf, verður
þú að *leita réttar þíns að lögum.
— Já. auðvitað.
John Francis fór nú út úr búðinni
og gekk hratt niður Strandgötu.
Hann nam fyrst stað niður hjá ánni
og blés þar í fingur sér svo að hátt
kvað við. Sveipaði hann svo þéttar
að sér kápunni og beið.
Litlu síðar heyrðist áraglamur og
bátur skreið þar að landi.
— Er það þú, Samson? mælti
Nabob og gekk niður tröppurnar á
árbakkanum.
— Já, herra, var Bvarað.
Báturinn Iagði að landi. John
Francis stökk niður í hann og dró
upp úr sitt og reyndi að lesa á það
við skímu af ljóskeri sem var í skut
bárnsins.
— Klukkan er níu, mælti hann.
Við skulum setja upp segl. f>ví að
nú förum við til kofans í Windsor.
Samson setti upp seglin, er John
Francis tautaði.
— Nú skulum við talast við, jung-
frú Helena Forster.
f>að var hægur byr á, og báturinn
klauf hið gula árvatn léttilega. hoka
var dimm og só, tæplega milli landa.
Samson stýrði bátnum með mestu
snild fram bjá öllum þeim skipum er
lágu fyrir festum úti á ánni. Eftir
svo sem stundar-siglingu voru þeir
komnir framhjá efstu hiisum borgar-
innar. Samson rendi þá bátnum að
eystri bakka árinnar. f>ar var fyrir
fagur sumarbústaður. En er John
Francis sé ekki nein Ijós þar, varð
hann grettinn á Bvipinn.
—- Skyldi hún ekki vsra komin?
mælti hann. Legðu að landi Sam-
son!
Risinn stýrði bátnum inn í ofur-
litla vík og John Francis stökk á
land.
— Legðu nokkuð frálandi, Samson
og bíddu þar þangað til eg gef þér
merki.
John Francis gekk nú heim að hús-
inu. f>á brá ljósi þar fyrir í glugga
og svo var glugginn opnaður.
— Hver er þar? var spurt í hálf-
um hljóðuru.