Morgunblaðið - 10.05.1918, Blaðsíða 4

4
MORGTJNBLAÐIÐ
Rakur Kassasykur
til söiu næstu daga án seðla
með niðursettu verði í gamla
Lac dsbankanum,
Landsverzlunin.
Kyndari
Vaimr kyndari óskast nú þegar á botnvörpunginn
„Snorri Ooði“. Upplýsingar hjá
Tí.f, Kveldúífi
Ensk reiðhjól
af beztu gerð, létt, endingargóð og snotur, eru nýkomin. Eru til sýn-
Í8 og sölu i Kirkjuetrætl 12 i dag og næstu
Viðskiftafélagið.
Sími 701.
nýkomin,
landsins stærstu birgðir.
Sturla Jónss.
Siíki
svart og mislitt.
Sfurla Jónsson
Waterproof-
stuttkápur
fyrir karlmenn
nýkomnar.
Sturla Jóneson.
Gardiuutau,
y margar tegundir.
Sturla Jónsson.
Maðnr frá Suður-Ameríkn. -
Skáldsaga
eftir Viktor Bridges.* io
En talan yfir dyrunum var rétt
og ökumaður virtist ekki i neiuum
efa um það, að hanu hefði ratað
rétt. Eg herti þvf upp hugann, fór
át ár vagninum og greiddi ökumanni
fyrir ómakið.
Hann bar höndina kurteislega upp
að háfunni og ók svo í hægðum sfn-
nm niður Oxford Street.
Litla stund stóð eg þarna kyr og
var á báðum áttum með það hvað
eg átti að gera. Svo gekk eg upp
steinriðið og stakk Iyklinum í áti-
dyraskrána. Hann gekk að, eg lauk
upp hurðinni og gekk inn. Kom eg
þar inn f stórt hringmyndað anddyri
með marmarasálum og bar stór raf-
magnsljósakróna birtu um það. |>ar
voru margir stórir pálmar og skraut-
jurtir, mjákir hægindastólar hór og
hvar. Bar þetta alt vott um skart
og auðlegð og var síður en svo, að
eg hefði nokkuð át á hin nýju heim-
kynni mín að setja.
Eg læsti hurðinni og gekk þvert
yfir gólfið, sem var þakið dýrindis
dáki tyrkneskum. Heyrði eg þá alt
í einu hægt fótatak og sá mann
nokkurn koma á móti mér. fað var
snyrtilegur og greindarlegur maður
á að gizka hálffimtugur, og fariun að
grána í vönguru. ” Hann var í
þjónustubúningi.
— jpetta hlýtur að vera Milford,
hugsaði eg.
Eg tók ofan svo að ljósið féll beint
í andlit mér.
— Hafa komið nokkur bróf til
mín, Milford? spurði eg blátt áfram.
Eg virti hann vandlega fyrir mér
um leið til þess að reyna að sjá
hvort hann yrði nokkurs grunsam-
legs var. En það var auðséð að
hann grunaði ekki neitt. Hann
kom rakleitt til mín og hjálpaði mér
ár yfirhöfninni.
— Já, það komu nokkur bréf í
kvöld, mælti hann. Eg lagði þau
inn í skrifstofu herrans.
— f>akka yður fyrír, mælti eg og
gekk upp Btigann.
— A eg að koma upp með koní-
akk og sódavatn ná þegar? spurði
hann.
Mig langaði ekki vitund í meira
konfakk, því að eg hafði gert koní-
akkinu hans Milans góð skil. En
vegna þess að mór virtist svo, sem
það mundi vera venja Northcote’s
að hressa sig á dálitlum sopa eftir
erfiði og þunga dagsins, þorði egeigi
að neita þvi.
— Já, það er bezt að þér komið
með það nú þegar, mælti eg.
Svo gekk eg upp hinn breiða stiga
sem var lagður dýrindis dúki eins
og anddyrið. Opnaði eg svo dyrn-
ar að herbergi þvf, er Northcote
hafði sagt mér að væri Bkrifstofa
sín. Bafmagnshnappur var rétt hjá
dyrunum. Eg þrýsti á hann og um
leið varð albjart f stofunni af nokkr-
um lömpum sem voru í loftinu. Her-
bergið var stórt og viðhafnarmikíð.
Hvað sem um Northcote varð sagt,
þá varð þó að unna honum þess sann-
mælis að hann setti eigi sjálfan sig
hjá í neinu. í þeBsari stofu virtist
alt það samaukomið, er óhóf og hug-
vitasemi gátu sameinað. Eg hallað-
ist upp að arninum og horfði með
UDdrun og aðdáun á alt það sem inni
var.
£á var barið að dyrum og inn
kom Milford með vínílösku, sóda-
vatnsflöBku og glas á bakka. Hann
Iét bakkann á Iítið borð hjá arnin-
um og fór svo burtu jafn hæglátlega
og hann var kominn.
í öðrum enda herbergisins var
stórt skrifborð ár eik. Eg gekk
þangað og settist f skrifborðsstól-
inn.
Alt hafði gengið furðulega vél til
þessa. Einhver töfragleði fór um mig
allan, er eg hugsaði um hina nýju
stöðu mína. Mig langaði mest til
þess að hlæja dátt, eða hoppa um
gólfið. En eg þorði ekki að gera það,
3§$ Vátryggingar
ciirunaíryggingar,
sjó- og stríðsvátiyggingar,
O. Jofjnson & Kaaber.
Det kgt. octr. Brandassurance,
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, hú«göíf», alls-
konar vöruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.h.
í Austurstr. r (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
éSunnar Cgilson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
Trondhjems vátryggiDgarfélag bf.
A lsk. brunatrygglngar.
Aðalumboðsmaður
Carl Flnsen,
Skólavörðustig 25.
Skrifstofut. jx/a—6'/asd. Tals. 351
»SUN INSURANCE OFFICE<
Heimsins elzta og stærsta vátrygg-
iugarféiag. Tekur að sér allskonar
brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér á landi
Matthías Matthiasson,
Holti. Talsima 497.
af ótta við það að Milford kæmi
Bkyndilega inn í herbergið.
Eg tók upp vasabók Northcotte's
og fór að athuga það, sem hann
hafði skrifað þar sér til minnis. Og
meðan eg var að því, rjálaði eg ósjálf-
rátt með vinstri heDdinni við ofur-
lftinn spegil, í silfurumgjörð, sem
var þar á skrifborðinu.
j>á heyrði eg eins og ofurlítið
þrusk að baki mér — en það var
svo lágt að eg hefði alls eigi tekið
eftir því, ef heyrn mín hefði eigi
verið óvenjulega næm. Og án þess
að hreyfa mig gaf eg gætur að því
í speglinum hvað gerðist að baki
mér.
Sá eg þá að ársalur nokkur, sem
skýldi dálitlu skoti, rétt hjá arnin-
um, var dreginn frá mjög gætilega.
Og mér til mikillar undrunar kom
ung stúlka út úr skotinu. Hún var
náföl í framan, en hatturinn skýldi
nokkru af andlili hennar svo að eigi
sá glögt í það. j?ó sá eg að hún var
framárskarandi fögur.
Hán staðnæmdist eitt andartak.
Svo hóf hán upp litla Bkammbyssu
og miðaði henni vandlega á höfuð
mitt.