Morgunblaðið - 25.07.1918, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐÍÐ
Rringiumýrarmór
verður samkvæmt ályktun bæjarstjóruarinnar
íyrst um sinn
seldur fyiir 45 krónur tonnið heimflutt til kaupenda í bænum og fyrir
38 kiónur tonnið í mýrinni.
Verðið er bundið því skilyrði,
Trolle & Roíhe hl
Tjarnargata 33. — Reykjavik.
Sjo- og striðsYátryggingar
Talsimi: 235.
skipaflatningar.
Talsími 429,
Geysir
Export-kaífi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0 JOHNSON & KAABEB.
eða gömul söðulklæði, verða keypt
háu verði.
R. v. á.
að tekið vex ði strax á móti mónum
og ekki verður flutt minna en einn vagn, 350 kílógrömm, til^hvers
einstaks.
Seðlaskrifstofang‘1 Hegningarhiisinu“(sími 693)]j(tekur^á móti pöntun-
nm, enda fylgi greiðsla.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 20. júli 1918.
iJl. cZimsan.
Háseta og kyndara
vantar á björgnnarskfpið .GleirS
Upplýsingar um borð,
3-4 herbergja ibúð
helzt i miðbænum eða nánd viO hann, vantar mig I. oktober.
^ Vestskov,
Duus A-deild. — Sími 502.
!§$ Vétryggingar ^fí
Ærunaírifgg ingar.
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. loíjnson & Tiaaösr.
M kgt. octr. Brandassurance
Kaupmannahöín
vátryggú: hús, hÚHgogn, alls-
konar vðrniorða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielseu).
N. B. Nieísen.
éíunnar Cgilsonf
skipamiðlart,
Hafnarstræti xj (oppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4, Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
Trondhjems Yátryggingaríélag LL
Ailsk. bruuatryggiiigar.
Aðalnmboðsmaður
Cs?l Flnsen,
Skókvörðustig 25.
Skrifstofut. jVa—f>Vas£I. Tals. 331
»SUN INSURANCE OFFICE«
Heimsins elzta og stærsta vátrygg-
inparíélac'. Tekur að sór allskonar
brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér i landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsimi 497
Maður frá Suðnr-Ameríku.
Skáldsaga
eftir Viktor Bridges 65
Eg var staðráðinn f þvf að segja henni
frá tilfinningum míuum daginu eftir,
ef mér átti að auðnast það að finna
hana. Mig sárlaDgaði að segja henní
kvernig á öllu stæði, en eg vildi þó
eigi rjúfa heit mitt við Northcote,
heldur reyna að þrauka þessar þrjár
vikur.
Eg reif bréfið í smábúta og dreifði
því út svo að þeir fuku í allar áttir.
Var nú dimt orðið og þótt einhver
hefði setið fyrir mér, efast eg um að
hann hefði séð mig þá er eg gekk
þvert lyfir garðinn og heim að húsi
Maurice.
Eg komst líka alla leið heim að
aðaldyrunnm án þess að nokkur
veitti mér eftirtekt. Eg Iæddiat inn
og sá að glerhurðin að reykingasaln-
um stóð opin og lagði Ijósbirtu þar
út. Um leið og eg kom þar að,
heyrði eg að Maurice sagði:
— petta er mjög einkennielgt. Ge-
orge ségir að pramminn hafi verið
bundinn úti í hólmanum en Stuart
var hvergi að sjá.
Eg brosti.
— Eg vona að hann hafi eigi
fallið í vatnið og druknað mælti
York og var auðheyrc að hann
var hræddur um mig. Við ættum
að fara út og leita hans vandlega
áður en við segjum kvenfólkinu
nokkuð frá þeasm
— Já, það er bezt, mælti Maurice.
Eg er satt að segja mjög hræddur
um hann.
Eg gekk þá inn í salinu.
— Eg skal þá þegar hugga þig
með því, Maurice, að það amar ekk-
ert að mér, mælti eg.
XVI. kapftuli.
Eg gleymi aldrei svipnum sem
kom á Maurice. Hann varð grár og
grænn í framan og starði á mig
nokkrahrið eins og eg væri afturganga.
Og þótt eg hefði efast um það að
hanu væri sekur í samsærinu gegn
mér, þá hefði þetta tekið af allan
efa.
Að lokum jafnaði hann sig svo
að hann gat rekið upp kuldahlátur.
— |>ú hefir sannarlega skotið okk-
ur skelk í bringu, Stuart, mælti
hann. Við héldum helzt að þú
mundir hafa dottið í vatnið.
— Neí, mælti eg glaður í bragði
það var aðeins hatturinn minn, sem
datt í vatnið.
Eg sýndi þeim hattinn og götin á
honurn éftir kúluna.
— Af hverju kemur þetta! bróp-
aði York. Hann greip hattinn og
athugaði hann í krók og kring, en
Sir George stóð og horfði á.
— petta þýðir fyrst og fremst það
að eg er tuttugu og fimm skilding-
mn fétækari en áður, mælti eg.
þetta var einn af beztu höttunum
frá Lincoln & Bannett.
Eg sagðí þeim nú frá því, sem
fyrir hafði komið op gaf Maurice
nákvæmar gætur á meðan.
þegar sögunni var lokið, varð
þögn um stund. Sir George varð
fyrstur til þess að rjúfa hana:
— En ■— en — þetta er morð-
tilraun, mælti hann, morðtilraun,
gerð af yfirlögðu ráði.
— Eg vil helzt nefna það morð á
hatti, mælti eg. En um tilgangin
þarf eigi að efast.
Maurice hafði enn eigi jafnað Big,
en nú hrópaði hann:
— það hafa sjálfsagt verið ein-
hverjir af þessum bannsettu þorp-
urum, sem eru á sveimi niður hjá
ströndinni. f>eir hafa marga skrá-
veifu gert mér, en aldrei neitt þessu
likt.
-- Hvað segið þér? raælti York
og leit á hann.
— pað eru nokkrir þorparar
hérna niður hjá ströndinni og lifa
þeir á því að skjóta andir. Eg var
varaður við þeitn áður eo eg keypti
Ashton. Deir telja e<g eiga veiði
rétcinn hér og þoi» það eigi að aðr-
ir séu hér á veíðum. Eg hefi heyrt
margar sðgur af þeim og illvirkjum
þeirra, en eg hafði aldrei gert mér í
bugarlund að þeir mundu gerast bvo
djarfir.
Hann sneri sér að mér.
— Kæri Stuart, mælti hann, þú
getur eigi trúað því hvað mér fellur
þetta illa.
Jú, eg þóttist vita það að honum
mundi falla það illa hvernig til
hafði tekist. Hann rétti mér hönd-
ina og eg sá ekkert því til fyrir-
stöðu að taka i hönd hans.
— jpú skalb eigi taka þér þetta
nærri, Maurice, mælti eg. þess hátt-
ar slys koma oft fyrir.
— pað virðist svo sem þér takið
yður þetta eigi nærri, mælti Sir Ge-
Orge við mig. Ef þetta hefði komið
fyrir mig þá skildi eg svei mér láta
taka alla fasta bér í nágrenninu.
— Eg skal þegar tilkynna lögregl-
unni þetta, mælti Maurice. Heldurða
að þú munir þekkja þorpana aftur?
Mig sárlangaði til þess að segja
já, til þess að vita hvernig honum
brygði við það, en mór þótti það
helzti djarft, sérsbaklega þegar þess
mátti vænta að lögreglan kæmi þ&
til þess að yfirheyra mig.