Morgunblaðið - 03.08.1918, Qupperneq 4

4
MORÖUNBLAÐIÐ
Trolle & Roíhe Lf.
Vér eigum von á steinolíufarmi ásamt benzini með s,s.
»Fredericia« um miðjan ágústmánuð næstkomandi. — Fyrst
um sinn útheimtist samþykki stjórnarráðsins til að afhenda
pantanir sem kunna að koma.
Tjarnargata 33. — Reykjavík.
Sjo- og striðsTátryggingar
Talsími: 235.
og
Þeir, sem óska að fá steinolíu eða benzin af farmi
þessum, eru beðnir um að senda pantanir stnar hið fyrsta,
og munum vér síðan leggja pantanirnar undir úrskurð
stjórnarráðsins.
skipaflntningar.
Talsími 429.
Virðingarfylst.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABEB.
Hið ísl. sfsinoliuhlutafélag.
Ungur maður
Vátryggmgar ||
%&Funafrtfggingar9
sjó- og stríðsvátiyggingar.
O. lofymon & Haaber,
Det tgt. octr. Brandassnrance
Kaupmannahcfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vðruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.h.
í Aosturstr. 1 (Bdð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Siunnar Cgilsonf
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Striðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
Trondhjems Yátryggingarfðlag Lf.
Allsk. brunafcryggingar.
Aðalnmboðsmaður
Cari Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. j1/,—6^/jsd. Tals. 331
um tvítugt getur fengið atvinnu við verzlun nú þegar. Umsókn merkt
,Verzlun‘
leggist inn á afgreiðslu blaðsins.
Glítofnar afcieir
eða gömul söðulklæði, verða keypt
háu verði.
R. v. á.
Maðnr frá Snður Ameríkn.
Skáldsaga
eftir Viktor Bridges 73
— Bn þér verðið þá að aka mjög
hægt, mælti frú Baradell. f>ið karl-
mennirnir þurfið aldrei að bera nein-
ar áhyggjur út af fötum ykkar né
hári. eu mig langar ekki til þess að
að koma þangað eins og kvenrótt-
indakona, sem befir verið í áfiogum
við Iögregluþjón.
Við hlógum báðir að þessari sam-
líkingu.
— pér þurfið eigi að óttast það,
mælti eg. f>ér hafið sjálfsagt veitt
því eftirtekt hvað lítið sá á jungfrú
Bosen eftir ferðalag okkar.
— Já, það er alveg merkilegt,
mælti frú Baradell náðarsamlega.
Við gengum nú öll þrjú niður
hæðina. Og rétt á eftir ókum við
yfir Barham brú. Sat York við hlið
mér, en frú Baradell aftur í og vafði
herðaskýlu siuni vandlega að böfði
sér. Svo héldum við eftir hinum
krókótta Suffolk vegi, sem hlykkj-
aóist yfir engi og gegn um kjarr-
skóga.
York var auðvitað kunnugur þarna
og fyrir tilvísun hans komum við
bráðlega auga á hina gömlu höll,
sem var að vísu nokkuð nöguð af
tímans tönn, en þó fögur enn og
umhverfis hana skínandi fallegur
aldingarður.
— Hvernig komist þið nú heim
aftur? spurði eg.
— pau Purnivall og systur mín
koma hingað í vagni, mælti York,
og vagninn er nógu stór handa okk-
ur öllum.
— f>á hygg eg að eg skilji við
ykkur hór, mælti eg.
— Nei, komið með okkur, mælti
York í bænarrómi.
Svo sneri hann sér að frú Bara-
dell og mælti York hlæjandi.
— Segið að hann megi til með
það. Yður hlýðir hann sjálfsagt.
Hún hristi höfuðið
— Eg er á hans máli. mælti húu.
Og eg er viss um það að hann
getur eytt deginum á skemtilegri
hátt heldur en að tala um rófur og
presta.
York stundi við.
— þetta finst mér ósæmilega ó-
nærgætið af yður, Northcote, mælti
haun. Og Vane hefir líka skotið
sór uudan því að koma hingað.
— Við höfum báðir fullkomna
afsökun vegDa þess hvað við erum
gamlir, mælti eg og stöðvaði bifreið-
ina. Við hittumst aftur í kvöld og
þá skulið þið segja mér frá því
hvað á daga ykkar hefir drifið.
Hafi York ætlað að svara nokkru
þá komst hann ekki til þess, V9gna
þess að nú kom þjónn til þess að
taka i móti þeim.
Frú Baradell stökk út úr vagn-
inum og hún var alls eigi i{k neinum
kvenvarg. Bétt á eftir ók eg á
etað heimleiðis til Woodford.
Bg brann í sk>nninu eftir að skýra
Billy frá þvf 8em eg hafði orðið á-
skynja um daginn, en þegar eg kom
til gistihússins komst eg að því, að
hann var enn eigi kominn úr njósn-
för sinni. Eg ók bifreiðinni inn í
skýlið og var svo að slæpast þar f
hálfa aðra klukkustund og vænti
þess að Billy mundi koma. Bn að
lokum gekk eg inn í veitÍDgasalinn
og reit honum stutt bréf og bað
þernuna fyrir. Eg skýrði honum
frá því f bréfinu að eg hefði fengið
mjög merkilegar upplýsingar í máli
okkar og bað hann að koma til
Ashton daginn eftir. Svo hélt eg
heim á Ieið og þóttist hafa verið
nógu lengi í burtu til þess að vekja
grun hjá Maurice.
Bg kom til Ashton um sama leyti
og vagninn kom þangað frá Cuth-
berts. Vagninn ók fram hjá mér í
garðhliðinu og þegar eg kom heim
að hallartröppuuni, stóðu þau hin
þar og biðu mfn.
— Bg vona að þér skammist yð-
ar, Northcote, hrópaði York. Hór
»SUN INSURANCE 0FFICE<
Heimsins elzta og stærsta vitrygg-
ingarfélag. Tekur að sér allskonar
brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér i landi
Matthías Matthiasson,
Holti. Talsími 497
erum við fjögur dauðþ^y^ undan
oki skyldunnar, en Pið Vane og
Baradell hagið yk*nr eins og verstu
síngirningar.
— Leis ykknr svona illa? mælti
0g meðaumkunarlega. Hvernig Iíður
prestinum og næpunum?
— pakka yður fyrir, prestinum
líður vel, mælti jungfrú York grett-
in. Hann drakk te með okkur.
— Ha, var það presturinn? mælti
frú Baradell. Bg hélb að það hefði
verið næpa.
Að þessu hlógu allir, en í sama
bili kom þjónn Maurice með eím-
skeyti á silfurbakka.
— Bg bið afsökunnar mælti hann.
petta skeyti kom rétt eftir að hús-
bóndinn var farinn. Mór kom til
hugar að það væri áriðandi.
Mauriee tók við símskeytinu og
braut það upp, en við héldum áfram
samræðunum og jungfrú York krafð-
ist þess að vita hvernig eg hefðí
eytt deginum.
Eg tók að skýra frá því — að
vísu eigi alveg í samræmi við sann-
leikann — en þagnaði í miðju kafi,
því að þá varð mór litið á Maur-
ice.