Morgunblaðið - 12.01.1919, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
4
tórkostleg útsala
U(g2rðarmönnum, skipsfjdrum, sjómonnum og ödum öðrum
er boðið uppá s (ór kos f1 eg a ú tsö íu, sem byrjar mánucf.
13■ þ. m. og stendur ufir fil faugardags 18, þ. m.
Allar vörur undantekiingarlaust varöa saldar mú
5-10% afsfætti
gegn borgun úfi bönd.
Þetta eru þau mestu vildarkjör sem nokkurntíma hofa verið boðin og cettu því allir að byrgja siq upp með1
þœr vörur et þeir þurfa að nota á komandi vertið.
Virðirgarfyist
Sigurjón Pjetursson,
S‘mi 137. * Jfafnarstræti 18.

Fiugfiskuriim.
Skiidsnga ár heimsstyrjöldiooi 192],
Eftir Övre Ríchter Fricl,
---- 55
— Hlustið þér nú á, Jónas Féld,
rnælti hann hvatlega Eg ímynda mér
að við sjáumst ekki framar Mig lek-
ur þaö ákaflega sárt, að eg skyldi ekki
fá að smeygja silkisnörunni um háls
yðar. Lánið hefir elt yður. En vio er-
um eigi skildir að skiftum fyrir því.
Þér eruð nú í verri klípu heldur en
þér hyggið. Út komist þér ekki fyrstu
fimm tímana og þegar þér farið héðan,
þá verður það ekki til Gravesend, held-
ur til Scotland Yard. Englendingar eru
svo smásmuglegir, að þeir taka hart á
morðum
Féld svaraði ekki. Hann mældi með
augunum hve langt var fram að dyr-
unum og sá þegar að eigi mundi hægt
að koma í veg fyrir hina djöfnllegu
fyrirætlan Asevs.
— Og svo skal eg segja yður eitt enn
þá, mælti Asev enn. Eg hefi ekki náð
að hefna mín á yður og ungu stúlk-
unni þarna. En samt sem áður skal eg
hefna mín áður en langt um líður. Þér
megið reiða yður á það, Féld læknir!
Eg veit hvar „Flugfiskurinn" er. Það
er haldinn vörður um hann. En þó skal
hann sprengdur í loft upp áður en
þrjár stundir eru liðnar. Og ef Erko
litli er í „Flugfiskinum", þá skai mér
vera það sönn ánægja, að senda hann
til helvítis ....
Asev hnipraði sig skyndilega niður.
Því að Féld hafði þrifið bréfafargið
og þeytti því af öllu afli á hann. En
það fór yfir höfuð Rússans, af því að
hann laut niður. Og svo þaut hann út
um dyrnar eins og eldibrandur og
skelti hurðinni í lás á eftir sér svo að
brakaði í hverju bandi------
Féld stóð og hleraði. Það varð alt
í einu eins hljótt þarna og í gröf. Ekk-
ert hljóð heyrðist, hvorki utan af gang-
inum, né utan af götunni. Það var auð-
sætt að herbergið mundi vera nær al-
veg loftþétt.
Hann athugaði dyrnar. Hurðin var
óvenjulega sterkleg og var svo að sjá
sem hún mundi þola allsvæsin áhlaup.
Og fyrir gluggunum voru bæði járn-
hlerar og járngrindur.
Svo sneri Féld sér að Bergljótu.
— Við erum illa stödd, mælti liann.
Annaðhvort sendir hann vini önnu
Nikolajevna á okkur, og þeir munu
halda að við höfum drepið hana og
láta okkur því tæplega sleppa héðan
lifandi — eða þá að hann sendir lög-
regluna hingað og lmn íætur okkur
ekki sleppa fyr en á morgun. En hvern-
ig sem fer, þá er „Flugfiskurinn" í
hættu. Við verður að komast burt héð-
an áður en hálf stund er liðin. Við
verðum, við meigum til ....
Bergljót sneri sér skyndilega að hon-
um og augu hennar ljómuðu ....
— Það hlýtur að vera talsími hér í
herbérginu, mælti hún hvatlega. Sjáið
þér ekki þræðina þarna í horninu1? Eg
sá þá undir eins.
— Talsímif
Féld skygndist um. Hvernig gat
honum sézt yfir svo eðlilegan hlut 9 Jú,
alveg rétt. Tveir mjóir þræðir komu
fram í horni herbergisins og hurfu svo
undir veggfóðrið. Hann þreif til
borðsins í horninu, en þar var engan
talsíma að sjá. Hann velti um stórum
blómabikar, en þar var heldur eng-
inn talsími.
Þá hætti hann alt í einu leitinni.
Þau heyrðu lága stunu að baki sér.
Hin deyjandi kona hafði hreyft sig
eitthvað, eins og hún vildi láta fara
betur um sig. Svo teygði hún frá sér
handleggina og andvarpaði ....
— Hvað er þetta ? spurði Bergljót
hrædd.
— Anna Speranski er dáin, mælti
Féld hátíðlega, laut niður að henni og-
lokaði vandlega hinum stóru og björtu
állgum hennar.
Þá hejTrðist alt í einu hringt í síma.
En það var allra líkast suðu. Þó var
enginn efi á því, að það var hringing
og þar inni í herberginu rétt hjá þeim.
XXXIV.
S í m i n n.
— Heyrðuð þér þetta ? hvíslaði Berg-
ljót.
Féld leit vandræðalega í kring um
sig. Nú hevrðist eigi lengur hringing-
in og það var alls eigi hægt að átta
sig á því, hvaðan hún kom. Síminn
hlaut að vera falinn einhvers staðar
í einhverju hylki.
— Við skulum standa sitt hvoru
megin í herberginu, mælti Féld. Sá,
sem hringdi upp, mun bráðum hringja
af afour. Þá getum við heyrt hvaðan
hljóðið kemur.
Þau stóðu sitt í hvoru horni og hlust-
uðu.
Þá heyrðist hringingÍD aftur. AS
eins snöggvast.