Morgunblaðið - 21.01.1919, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Efíirsfðómr
af ÍQUskðm verða sefdir
með níðarseffu vsrði
Voruhúsið.
Bookiess Brothers
(Ship Broking Department)
Élhip Brokers and Snrveyors
Aberdeen, Scotland.
Annast sölu, kaup, str.íðar og; leigu
á allskonar skiputr. Otves;a aðallega
Botnvörpunga, Mötorsktp óg véiar i
móto sktp. — Umbo’ii. nenn fyrir
hina írægu »Beadmore« o'iuvél íyr-
ir fisdskip. — Gertð svo vel að
send t oss fyrirspumir uni a’t við-
vikjandi skiputn.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalnœboðsmena:
0. JOHNSÖN & KAABER,
Trolle & Roíhe h.
BruDatryggingar.
Sjó- og strlðsYátryggmgRr
Talsími: 235.
Sjótjöns-erindreksínr og
skipaflutnmgar,
Talsím! 429.
F lugflskur inn,
Bkáldsaga úr heimsatyrjöldinni 1921.
Eftir Övre Richter Frich.
----- 60
Þá Iieyröist aftur hljóð í Erko, en
að þessu sinni var það veikt og skjálf-
andi.....Það var eins og barn liróp-
aði á fööur sinn í ofsahræðslu.
Þá beit Féld á jaxlinn. Nú hugsaði
hann ekki framar um líf sitt. Hann
varð að lijálpa vini sínum, hvað sem
það kostaði. Hiklaust réðist hann á
mótstöðumenn sína. Með vinstri liendi
greip hann um annað knífsblaðið og
hnykti vopninu úr hendi Rússans. Hár-
hvöss eggin skar hann inn að beini
og blóðið fossaði úr hendinni. En lífi
hans var borgið. Hann greip nú kníf-
inn hægri hendi og lamdi skeftinu af
öllu afli í höfuð Rússans. Féll hann
við og lá úti heilinn.
En þá réðist hinn á Féld. Hnífur
hans særði Féld á hálsinum, en þó
eigi mikið. Það var síðasta afrek Rúss-
áns hér í heimi. Féld greip um hægri
handlegg hans og vatt hann úr liði. Svo
hratt hann Rússanum frá sér af slíku
lieljarafli, að hann hrataði yfir þveran
Húsúgn, dinarbú-i Guðmnar heitianar Matthírsen, með stórri lóð,
við aðalgötu í Hrfnarfirði, verðnr seld, ef viðananlegt boð fæst. Upp-
lýsingar gefur undirritaður, sem tekur við tilboðum i eignina til 1. febr.
cæstkomandi. Hafnarfirði 18. jan. 1919
Guðm. Jfeígason, ÆnrHurgeíu 2.
Trendtijems !átryiia|uíéii| 51,
Ai’tsk. brunotryggicgar.
Aðalumboðsmaður
C*.f1 FlasSQUtt
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. s1/*—6^/jSCi. Tak. 335
Skipa-botnfarfi
80 dunkar af skipa-botnfarfa, hver á 5 kg, bæði fyrir jirnskip og
tté.kip, verða seldir
með innkaupsverði frá 1DI7
hjá
Sören Kampmann.
Agætar
danskar kartfiflur.
koma með s.s. »BOTNIU«. Seldar í heiidsölu og smásölu.
Jof)s. Jfansens Enke.
Safíkjöf
spaðhöggrð, læri og hoppar, fæst keypt í heilum tunnum og í smá-
sölu í geymsluhúsi bjargráðauefndar við Tryggvagötu. Afgreiðsla kl.
10—12, 1—4.
Síunnar Ggifaot.tf
skiplmiðlan,
Hafnrrstiæti 15 (uppij
Srrifstofan opin ki. 10—4. Simi ócfc
§Jé-, SfríðS", 8runalryg|iriitr.
Talsími heima 479.
Det l|t. ocír. BraRdiiSRiiioi
Kanpmannahöfn
vátryggir: hús, búsgögn, »11«*--
konftr vðruforða o.s.frv geg»
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl, 8—12 f. h. og 2—8 e.k
{ Anstnrstr. 1 (Búð L. Nislseaj,
N. B. N;©is«rí
*SUPí SNSURANCE OFFSCE*
Heimsins elzta og stsersta vátrygg*
ingarfélag. Teknr aö sár alkkoíar
bruaatryggingar.
Aðlami’oðsmsðm bér á lsndi
Matthiaa MaUhiasson,
Hoiti. Talsími 497
ÆrunatrtfcjctmgGr,
sjó- og stríðsvátryggingar.
0. loíjmson & Haatsr,
hafnarpallinn og féll fram af meb háu
öskri. A fallinu lamdist höfuð hans við
„Flugfiskinn‘ ‘ og varð það til þess,
að Rússinn sökk þar niður á tíu feta
dýpi og druknaði.
Féid beið nú ekki boðanna með það
að hjálpa vini sínum. Um leið heyrð'
ist skarkali mikill frá hliðinu. Lög-
reglan hafði sprengt upp hurðina. Og
það glóði í glerauga Redpaths fremst
í flokknum.
Norðmaðurnn athugaði hvernig á-
statt var. Hinum megin við lægið, þar
sem „Flugf'iskurinn“ var, hafði Asev
Erko undir enn þá. En livað <var þetta ?
.... Yfir þeim stóð Bergljót Bratt og
draup sjór úr klæðum hennar og hári.
Hiklaust réðist hún á Asev og þreif
1 hárlubba hans og’ togaði í af öllum
kröftum.
Rússinn slepti kverkatakinu á Erko
og snerist gegn hinum nýja mótstöðu-
manni sínum. Og um leið og hann sá
að það var Bergljót Bratt, kom ógeðs-
legt bros á varir hans.
— Jæjn, dúfan mín góð, mælti hann
og reyndi að tala blátt áfram. Þú
ert þá komin til þess að hefna þín á
mér. Gott. En eg skal segja þér það,
að eg hefi ekkert á móti því, að þú
verðir þeim Onnu Speranski og Erko
samferða iun í eilífðina.
Bergl jót hafði mist takið í hári Rúss-
ans og hörfaði nú eitt skref aftur á
hak. Hár hennar lá klístrað niður með
vöngunum og niður á herðar, og fötin
féllu þétt að hinum fagurlega vaxna
líkama hennar. í sömu andránni læst-
ust greipar Asevs utan um háls hennar.
Það kom græðgislegur rándýrssvip-
ur í augu Asevs. Hann mintist þess,
að hann hafði áður átt vald á lífi
þessarar stúlku, en hikað við að drepa
hana vegna þess livað hún var fögur.
Og að þessu sinni hikaði hann aftur
ósjálfrátt. Hann gat ekki hrist af sér
þá kitlandi og æsandi kend, sem gagn-
tók hann í hvert sinn, sem hánn snerti
þessa alvarlegu ungu stúlku með bláu
augun og einbeitta svipinn. Nú var hún
enn í dauðans greipum, en hún barðist
um af öllu afli og það var hvorki ótta
né skelfingu á henni að sjá.
Þá var það að Féld æpti heróp, svo
að undir tók í ailri höfninni. Og án
þess að hika við, hljóp hann yfir á
„FIugfiskinn“ og af honum aftur upp
á pallinn hinum megin. Voru það tvö
löng stökk, en það var eins og r.llar
taugar Norðmannsins væru úr stáii.
Asev varð alt í einu skyrhvítur í
framan.
Það var eitthvað yfirnáttúrlegt við
fimi og þrótt Norðmannsins. En hann
skyldi ekki koma að tómum kofunum!
.... Tvö lík skyldi hann finna .... af
einkavini sínum og þeirri stúlku,
sem ....
Svo herti Asev á kverkatakinu.
Hægt, en með ómótstæðilegu afli nístu
fingur hans um hinn hvíta háls. En
um leið réðist Eóld á hann. Það var
eins og hann hefði vængi.....
Það korraði í Bergjótu og hún lok-
aði augunum.
Þá greip Féld með báðum höndum í
hinn ]ága og þrekna Rússa, annari
hendi í herðarnar og hinni í lendarn-
ar. Svo hóf hann Rússann á loft eins
og hann hefði verið barn, og henti
honum langar leiðir á burtu út á stein-
lagðan hafnarpatlinn....
Án þess að gefa því neinar gætur,
hvað af Asev varð, laut hann niður
að þeim Erko og Bregljótu, þar sem
þau lágu hlið við hlið og meðvitundar-
laus á pallinum. Hann sá þegar að
Bergljót var úr allri hættu. Hún tók
að vísu 'andköf enn þá, en roði fór
aftur að koma í kinnar hennar.
Um Erko var öðru máli að gegna.
Hann var að vísu lifandi enn þá og
í stóru, brúnu augun hans kom aftur
meðvitundarglampi....... Féldi neri
háls hans gætilega og reyndi með öllii
móti að vekja hann til lífs aftur....
En mótstöðuafl dvergsins var ekkí