Morgunblaðið - 27.01.1919, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Efíirsföðvar
af fauskðm verða seídir
með niðurseffu verði
V 0 r u h ú s ið.
Bookless Brothers
(Ship Broking Department)
Skip Brokers and Surveyors.
Aberdeen, Seoiiand.
Aimast söln, kaup, smíðar og
leigu á alls konar skipum. Utvega
áðallega Botnvörpunga, Mótorskip
og vélar í mótorskip. — Umboðs-
menn fyrir hina frægu „Beadmore' ‘
•líuvél fyrir fiskiskip. — Gerið svo
vel að senda oss fyrirspurnir um
alt viðvíkjandi skipum.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0N 4 KAiBER.
frolie & Rothe hi,
Brnnatryggingar.
Sjó- og striðsYátryggingar
Taisimi: 235.
Sj ótj óns erindrekstnr %
skipaflntnmgar.
Talsíml 429.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curjjs Yorke.
---- 4
— Hvað er þetta, ltonald 1 rnælti
liún og brosti svo að skein £ drif-
hvítar termur hennar. Það er eins og
þú sért æstur í skapi. Eg hefi ekki
hið allra minsta á móti því aA brúð-
kaup okkar fari fram í mestu kyrþey.
Og eg vil það einmitt helzt.
— Þú ert skynsöm stúlka, mælti
hann og var þó hálfskömmustulegur
út af ofsa sínum.
Skömmu síðar fór hann. En Pene-
lope sat við gluggann fram að hátta-
tíma og areymdi sæla vökudrauma.
Þau giftust fyrstu vikuna í ágúst.
Á síðustu stundu liafði Estella símað
og sagt að hún hefði fengið inflúenzu
og gæti því ekki komið til brúðkaups-
ins.
4. k a p í t u 1 i.
Penelope var sæl — fyrst í stað.
Henni var það óumræðilegt fagn-
Húseign á Ákranesi
Gott nýl^gt hús með túni á Akranesi, er til sölu nú þegar. Lyst-
hafendur snúi sér til Sveins BjörnssOnar yfirdómslögmanns í
Reykjavík.
JTlóforbáfur fif söfu
ca. 8 tonna stór, með 8 hesta Danvél. Báturinn sterkur og vélin í
góðu lagi. Bátnum fylgja segl og legufæri. Hann liggur hér á
höfninni.
Allar nánari upplýsingar hjá SIGURJÓNI JÓNSSYNI
á Hafnarskrifstofunni.
Bátur ti! sölu,
Stór, ný skekta, mjög vönduð, fjórróin, með seglum og árum o. fl.,
alt vandað og vel útbúið, fæst keypt ódýrt, af því eigandinn ætlar burt.
Afgr. vísar á.
Styrimaður
og háseti
geta fengið stöðu á seglskipi nú þegar. — Upplýsingar
géfur
Emil Strand,
skfpamiðlari.
eSiazí aó augíýsa i tfflorgunBlaóinu.
aðarefni að vera kona Ronalds, vera
kölluð nafni hans og fá að vera með
honum — alt af. En það var þó eigi
langt liðið á hveitibrauðsdagana, er
hún varð þess vör, að eitthvað skorti
á það, að hún væri alsæl.
Ronald vanrækti eigi neina þá
skyldu, sem umhyggjusömum eigin-
manni ber að . rækja og hann sýndi
konu sinni alla kurteisi. En — liún
sá það þó smám saman, að hann elsk-
aði hana eigi. Hún gat ekki gert sér
grein fyrir því, hvernig hún komst að
þessu. En grunurinn hafði nú læðst
inn í sál hennar og vildi ekki fara
þaðan aftur.
Hún fór að hugsa um það, hvernig
á því stæði, að hann hefði kvænzt sér.
Hún las hvað eftir annað þetta eina
bréf, sem hún bafði fengið frá hon-
um. Það huggaði hana og rak efa-
semdirnar á flótta. Því að enginn hefði
getað skrifað þanníg, nema sá sem er
reglulega ásthrifinn. Þetta sagði hún
við sjálfa sig hvað eftir annað. En —
ef hann hafði elskað hana — hvað
hafði þá spilt á milli þeirra síðan?
Gat það verið að hún hefði stygt
hann á einhvern hátt? Nei, það gat
ekki átt sér stað. Að minsta kosti gat
hún alls eigi minst þess. En samt sem
áður — hann hafði aldrei — ekki með
einu orði — sagt að hann elskaði bana,
nema bara í þessu bréfi.
Kvöld nokkurt sátu þau á veggsvöl-
um veitingahúss nokkurs skamt frá
Genúa. vVeðrið var kyrt og fjarska
hlýtt. Ronald fanst Penelope þá feg-
urri en nokkru sinni áður. En hann
mintist ekki á það. En samt sem áð-
ur varð honum starsýnna á hana held-
ur en venjulega.
Það var mjög sjaldan, að þau töluðu
mn sig sjálf. En nú spurði hann alt í
einu ?
— Ertu hamingjusöm, Penelope?
Hún hrökk við, því að hún hafði
verið sokkin ofan í húgsanir sínar.
— Hamingjusöm? endurtók liún. Eg
— já, eg held að eg sé það.
Svo leit hún heint framan í hann og
spurði:
— En þú? Ertu hamingjusamur ?
Hann fölnaði ofurlítið, stóð á fætur
og gekk þvert yfir svalirnar og til
baka aftur.
Svo sagði hann ósatt, eins og flestir
mundu hafa gert í hans sporum.
— Auðvitað er eg hamingjusamur,
litla flónið þitt, mælti hann. Hvers
vegna skyldi eg ekki vera hamingju-
samur ?
En það var eitthvað í rödd hans,
sem sagði að hann skrökvaði. Það
fann hann sjálfur.
Troadhjeins ?átrjiiag!r?éli| i L
Ailsk. bmnatryg^isigar.
Aðaki mboðsmaður
Skólavörðnsdg 25.
Skrifstofnt. j1/*—ó5/**!-i. Ta's •>?
éSunnar £gihonf
skipatntðlasi,
Hafaarstrætí 13 (upps]
Skrifstofaa opitt kl. 10—4. Sími éc.t'
SJé-, Str Í8', Br^na!rygflfi|stf
Trislmt heirna 479.
Det Ui octr. Braaáisísmci
KíapmannahöCn
vítryggi-: hús, Irásgögst,
koiutr Yðrnforða o.s.frv gv.s:m
eldsvoði fyrir iægsta iðgjúír.
Heims ki. 8—12 f. h. og 2—$
1 Acsturs'r, r (Búð L, Hkht ,.
N. B. Niðlcwn.
»8UN ÍHSUBáHOE OFFICE•
Heímsins élzta og stserst* vátrjrgf-
ingaríélag, Tckar *8 sér allskOHoí
bRsaatryggingat.
Aðlnniboðsniaðnr hé? k bndi
MatthlAs
Holti. Taisiori 49
ingar}
sjó- og strlðsvátiyggipgar.
O. Jafymon & fíaa&z?.
— Það er ekki nema hálfur mánuð-
ur síðan við giftumst, mælti Penelope
og andvarpaði.
— J á, það er satt, það er ekki lengra
síðan, mælti hann og fleygði vindlings-
bút sínum út fyrir svalirnar.
Eftir nokkra þögn mælti Penelope
enn.
— Ronald, eg lield að mér þætti
vænzt um þaS, að við héldum nú heim-
leiðis. Það lilýtur að vera langskemti-
legast að vera heima hjá sér. Og eg er
orðin þreytt á að vera erlendis og á
erlendum siðum.
— Eftir hálfau mánuð! hrópaði
hann forviða. Þú ert mikill kenjagrip-
ur! Mig minnir að þú segðir fyrir
skemstu, að þú vidir helzt vera eitt ár
erlendis.
— Já, en nú langar mig til þess að
eiga mitt eigið heimili, mælti hún með
þrákelkui.
— Þá skulum við halda heim undir
eins, mælti hann. Og eg þarf reyndar
að .fara heim. Hefði eg yitað það, að
þú vildir fara, þá mundi eg hafa stung-
ið upp á því fyr.
Hún heyrði það á málrómi hans og
sá það á svip hans, að hann var því
feginn að komast aftur heim til vinnu
sinnar. Og það særði hana.