Morgunblaðið - 29.01.1919, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
Eftirstöðvar
af taushóm verða seldir
með niðursetfu verði
Voruhúsið.
Bookless Brothers
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Surveyors.
Aberdeen, Seotland.
Aimast sölu, kaup, srníðar og
leigu á alls konar skipum. Útvega
aðallega Botnvörpunga, Mótorskip
og vélar í mótorskip. *— Umboðs-
menn fyrir hina frægu „Beadmore' ‘
olíuvél fyrir fiskiskip. — Gerið svo
vel að senda oss fyrirspurnir um
alt viðvílcjandi skipum.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0H k KAABEE.
TFolle & Roíhe h.f.
Brunatryggingar.
Sjó- og striðsYátryggingar
Talsimi: 235.
Sjótjóns-erindrekstnr og
skipaflutningar.
Talsími 429.
Duglegur drengur
getur íeng'iö atvinnu nú þegar.
Afgr. vísar á.
Vel hreinar
Léreftstuskur
kaupir ísafoldarprentsmiðja.
Húseign á Akranesi
Gott nýhgt hás með túni á Akranesi, er til sölu nú þegar. Lyst-
hafendur snúi sér til Sveins Björnssonar yfirdómslögmanns í
Reykjavík.
Söttgskemfun
verður i Bárubúð miðvikuSaginn 29. jan. kl. 8.
cQéfíannGS C r í e n ó ss ott sfíemfir.
Lög eftir Sigv. Kaldalóns o. fl.
Aðgöngumiðar seldir í Bárubúð og kosta kr. 1.00.
cdezf aó auglýsa i cJílcrgunBlaóinu.
Allsk. bruuatryggiiigsr.
Aðalumboðsmaður
Csrl
Skólavörðustíg 2J.
Skrifstofut. sV»—ó'/|Sd. Tals. 55
Síunnar Cgilson,
skipamíðiari,
Hafnarstrseti 15 (appi)
Skrifst&faa opia kl. 10—4, Simi
SJá-, Str ös*, Brunaíryggisíiar
Taisimi heima 479.
Det Hí octr. Br&ndasgnniti
Kaupmannahöfn
vítryggir: hái8, húsgftga, a!I»-
konar vöruforða o.s.frv gegs
eidsvoða fyrir iægsta iðgjaid.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.fc<»
í Austurstr. 1 (Báð L. Nislíea).
n. b. Niaísen.
>SUN INSURANCE GFFiCE*
Hetmsins elzta og stærsta yátrjrgg**
ingarfélag. Tekur að sér allskoa.s
brunatryggingai.
Aðlnmboðstnaður hér á landi
Matth aa Matthiasson,
Holti. Talsiooi 49 r
GBrunalryggingar,
sjó- og striðsvátryggingar.
0. lofjnsQts & Jiaatar.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
6
5. k a p í t u 1 i.
Það var komið fram í september og
Penelope hafði verið heima bjá sér í
nær hálfan mánuð.
Hún átti nú heima í fornlegu og held-
ur litlu húsi skamt frá Chelsea. Um-
hverfis það var stór garður, með há-
um trjám og blómabeðum. Þar gat mað-
ur gleymt því, að maður var svo skamt
frá höfuðborgimii.
Það var nefnt Garden House. Pene-
lope þótti vænt nm nafnið og hefði
liðið ljómandi vel þarna, ef hún hefði
ekki orðið íj'rir þessari þungu sorg.
Enginn annar en Ronald vissi um
raunir hennar, því að hún var jafnan
fámálg um sína hagi, átti fáa vini og
lét sjaldan tilfinningar sínar í ljós.
En áður en langt leið komst þó sá
þriðji að leyndarmálinu — og það var
manneskja, sem Penelope hefði sízt af
öllu viljað að kæmist að því.
Estella hafði enn dvalið í Castle
Deeping, þá er þau Ronald og Pene-
lope komu heirn aftur. En seint í sept-
embermánuði kom hún heim og doginn
eftir heimsótti hún Penelope.
Penelope hrá mjög, er hún sá hvað
Estella var orðin hreytt.
— Estella — hveruig stendur á því,
að þú ert svona ákaflega aumingja-
leg.’ hrópaði húu.
Það var eigi annað hægt að ^egja,
en að .Estella væri forkunnarfríð
stúlka, en nú har lítið á fegurð hennar.
Hið þvkka, gullbrúna hár hennar var
líflaust og vanhirt, augun voru út-
standandi og hvarmarnir rauðir og
þrútnir. Og svo var hún grá í gegn.
A.uk þess gætti kæruleysis hjá henni
um klæðnað og ytra útlit.
— Aumingjaleg? endurtók hún. Jú,
eg er það líklega. Eg hefi verið veik,
eins og þú veizt. Inflúenzan fer ekki
sérlega vel með mann. En þú ert ekki
á marga fiska heldur, Penelope. Hefir
— hefir Ronald reynzt annar maður
heldur en þú bjóst við, þá er þú giftist
honum ?
Penelope varð náföl og hún gat engu
orði upp komið um stund.
— Eg er vel frísk, mælti hún liægt
að lokum.
Estella gaf henni nánar gætur og það
var hæði tortrygni og aumkunarsvip-
ur á henni.
Eftir nokkra hi'íð mælti hún enn lágt
og var skjálfrödduð.
— Þiá veizt það, að hann lagði hug
á mig. Hvernig gaztu rænt honum frá
lúér ? Hvað sagðir þú ? Hvað gerðir þú ?
0, það var óttaleg harðýðgi af þér!
Penelope varð enn fölari.
En hún sagði að eins kuldalega:
— Eg veit ekki hvað það er, sem þú
átt við. Eg hefi aldrei svikið þig í
trygðum né sýnt þér liarðýðgi. Og eigi
tók eg heldur Ronald frá þér. Og t.nda
þótt eg Kefði gert það — þá þyrftir
þú ekki að taka þér það nærri. Þú
skrifaðir mér og sagðist ætla að gift-
ast Mr. Delahaye. Hvað kemur þér það
þá við, hverja konu Ronald kýs sér?
Þú ætlar þó líklega ekki að telja mér
trú um að þú hafir elskað hann — og
að þú elskir hann enn?
Estella rak upp tryllingslegan hlátur.
— Datt þér það aldrei í hug? mælti
liún svo og reyndi að stilla sig. Held-
urðu að eg trúi því ? Þú vissir það vel,
að við elskuðum hvort annað — þú
hlýtur að hafa vitað það. Og vegna
þess að eg var ekki heima, þá stalstu
honum frá mér. Eg tók bónorði Mr.
Delahayes að eins vegna þess að eg
var ær af hatri, sorg og afbrýði. Eg
liefði heldur viljað deyja, heldur en
giftast honum. Og eg sleit líka trú-
lofuninni áður en hálfur mánuður var
liðinn.
Fenelope Iiallaðist fram á lítið horð
og liorfði út í trjágarðinn.
— Eg tók ekki Ronald frá þér,
mælti hún hægt og kuldalega. Eg —
eg hélt að hann elskaði mig. — Hann
— skrifaði mér. Að minsta kosti —
hélt eg að bréfið væri til mín. En nó
— eg veit ekki hverju eg á að
trúa ....
Hún þagnaði.
Estella stökk á fáetur og þreif hrana-
lega í herðar hennar.
— Hvaða bréf ? Lofaðú mér að sjá
það — undir eins! lirópaði hún.
Bláu augun hennar sýndust næstuiu
því svört og varirnar kipruðust sam-
an, svo að sá í livítar tennumar —
alveg eins og i rándýri, sem ætlar að
hremma bráð.
— Lofaðu mér að sjá það! endur-
tók hún ofsalega.
— Eg get það ekki. Eg hefi það
ekki.
— Hvar er það?
— Eg hrendi það.
— Það liefir þú ekki gert. Eg trúí
því ekki!
— Mér er sama hvort þú trúir því
eða trúir því ekki. En það er satt —-
eg hrendi það — þegar eg for að efast
um að það mundi vera — til mín.