Morgunblaðið - 03.02.1919, Síða 4

4
nnL-.cíSCtsy

MORGUNBLAÐIÐ

Tröaijæ íátry^Mpifii;-! i i
Allak. br« k atrygglagfar.
AðalctnboSstnatBr
Carl
S!róh^ð.'-.*>-.s:ií; 2>
Skríísiofct, jV* 7* •■ '■’!‘;! 5'-
ÍÍÍíáOi'''.-,
skipsœiSlar.,
Kafnsrstrseti t s ‘-•FF':Í
Skriístofan opia ki. :o—4 Etoi i.-.i
Sjé-j Striðs-, Sruiuttrjíf«•
Talsími heiœa 479.
Det Igt oett. Brssteiæ ; :
K.3 npmannahðia
▼átryggk: liút, WisgSgJ’, aiís*
lomar vðruforöít o. ••..'••« ;>
cldsvoða fyrír !*gsts i%:ui...
Keíma kl. 8-—12 í, h. t*y •■■■■■ • >
i An.saistr. 1 (Béð L, Kivl- x
M. B.
>®IM MSVMMC? TtPFC:
Heim súss e'zta og ■•:’»:?: ; ••:/./*;>
mga-:i;L,:% Tekör. aS vtf íiwi..v.-r,
brnnaíryggingar.
Aðiaxnboðsmaðor hér k
Matthia^
Kolti, Talsimi 495
tSSrtmafrggg «.ry«. e
sjó- og stríðsvátiyggingar.
0» iQ&mm & Kaa£xs?>
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
Eg segi alt af að það skemtilegasta við
feröalög sé að koma heim aftur. En
Sir Charles segir að það sé heimsku-
lega sagt. En þá hefi eg ástæðu til
þess að ætla að honum þyki flest af
„því heimskulegt, sem eg segi. Þú veizt
að hann giftist mér að eins vegna þess,
að líkur voru til þess að eg mundi erfa
ríka frænku mína, en hún arfleiddi
þá góðgerðastofnun að öllu saman. Og
eg — já, mér þótti einu sinni mjög
vænt um Sir Charles — áður en hann
varð Sir Charles — enda þótt hann
sé auðvitað talsvert eldri heldur er. eg.
Hún þagnaði sem snöggvast til þess
að feasta mæðinni og Penelope sagði:
— Mér þykir gaman að því að ferð-
ast erlendis. En það getur verið af
því, að alt er þar nýtt að sjá fyrir
mig. Eg hafði aldrei komið til útlanda
áður en eg giftist, ekki einu sinni til
París.
Agætar danskar
artöflur
nýkomnar í beildsölu og smásö'u
Jofjs. Tfansens Enke,
getur fengið atvinnu. Tilboð merkt 10
sendist afgreiðslu Morgunblaðsins. — —
«4-4
a
«p '3
a
&
u
CS
3
a
u
cS
ri
a
o
5?
iJ
O
o
(U
tó
w
>
c3
p,
ss
c«
X
K>
eS
<0
r£2
u
<0
s
>
cð
3
I
g
o
o
>
u
:0
>
U
Cð
ÍH
O
,s
OT
•rt
Þh
.h
fco
pH
CÖ
-o
u
cð
so
'O
i-3
>
cð
CJ
PQ
Í30
o
-w,
<0
a
<0
cð
•t3
<u
‘S
VI
'S
0
Sjóhatta. Ermar. Olíupyls.
Alt ódýrast og bezt í
Veiðíiríæraverzl.
LIVERPOOL.
— Nei, er það satt ? svaraði hiu. Ó,
hvað þér eigið ,g^J]£gan hund. Etur
hann kökur?
Lorry svaraði með því að hrifsa
snarle^a köku úr hendi hennar og laum-
aðist með hana inn undir legubekkinn.
Frú Bounderling náði sér í aðra köku
og mælti blátt áfram eins og ekkert
hefði ískorist:
— Eg á indælan, lítinn loðhund, sem
heitir Pompadour, og það er sú allra
skemtilegasta skepna, sem eg get hugs-
að mér. Þrisvar sinnum hefir hann orð-
ið undir bifreiðum, en aldrei nokkru
sinn hefir brotnað bein í honum. Sir
Charles segir að það sé vegna þess að
hann er svo feitur. En læknirinn minn,
hann Mr. Cannox, segir að það sé bara
vitleysa. En nú má hundurinn ekki sjá
bíl, því að þá legst hann bara niður
og sperrir alla fæturna upp í loft og
skrækir og hljóðar — alveg eins og
maður. Mr. Cannox segir að það sé sú
merkilegasta skepna, sem hann hafi
nokkru sinni séð. En nú er hann úti
í vagninum — eg á við Pompadoar en
ekki Mr. Cannox. Ef til vill má eg
koma með hann hingað inn þegar eg
kem næst ? Mig langar til þess að hann
skifti skoðunum við aðra hunda, en eg
þori aldrei nokkurn tíma að láta hann
fara út á götu eftir það að honum hefir
svona oft skollið hurð nærri hælum.
Og svo andvarpaði frúin.
— Eg er hrædd um það að Larry sé
heldur gróflyndur til þess að tala við
aðra hunda, mælti Penelope og ‘irosti.
Hann hefir það fyrir venju, að ráðast
alt af á loðhunda. Eg veit ekki af
liverju það er.
— Er það satt? Þú ættir að flengja
hann. Hvolpar hafa alt af gott af því
að vera flengdir. Eg mundi flengja
Pompadour, ef hann væri ekki svona
feitur, auminginn.
Hálfri stundu síðar fór frú Bounder-
ling og hafði ekki hugmynd um það
að Larry sat bak við legubekkinn og
át þar vasaklút hennar.
6. k a p í t u 1 i.
Það var komið fram í október. Það
var kaldranatíð og umhleypingar og
inflúenza geisaði um alt.
Jakob gamla frænda tók hún illa og
fyr en nokknr vissi af var hann
dauður.
Erfðaskrá hans var öll Penelope í
hag. Estella fékk ekki neitt.
Effírsföðnar
af lauskóm vzrða seícfir
með niðurseffu verði
Voruhúsið.
Bookless Brothers
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Surveyors.
Aberdeen, Seotland.
Annast sölu, kaup, smíðar og
leigu á alls konar skipum. Útvega
aðallega Botnvörpunga, Mótorskip
og vélar í mótorskip. — Umboðs-
menn fyrir hina frægu „Beadmore1 ‘
olíuvél fyrir fiskiskip. — Gerið svo
vel að senda oss fyrirspurnir um
alt viðvíkjandi skipum.
Geysir
Expprt-Kaffi
er bezt.
Aílumboðsncenn:
ö. JOHNSOM & KA4BER.
?•'■
roUfl I Rothe kl
Bniuatryggmgar.
Sjó- og stipiðsvátryggmgsr
Talslnv.: 235.
Sjótjóns-eriíidrehtur og
skipafliitriÍBgar
Talsími 429.
En það er ekki nema rétt að láta
gamla manninn njóta sannmælis.
Plrfðaskráin var samin um það leyti
sem Estella trúlofaðist Mr. Delahays.
Estellu brá mjög og svo reiddist hún.
Penelope brá líka og fanst það ekki
rétt gert af frænda sínum að arfleiða
sig að öllu. Og þar af leiðandi varð
henni á að gera það, sem var í mesta
máta óforsjálegt.
Estella'átti nú heima í Garden House
því að heimkynni þeirra, Manchester
Square, átti að bjóðast upp.
Það var eitt kvöld, að hún Jmfði
haft vondan höfuðverk og fór Þv* Úln
í svefnherbergi sitt. Sátu Þau þá eftir
Ronald og Penelope inni í skrifstofu
hans. Hún var »ð sauma eitthvað, en
hann var iinnum kafinn við ýms skjöl.
Alt í einu mælti Ronald:
—- Þetta er nokkuð illa gert við
frænku þína. Hvað heldurðu að hún
geri nó?
— Eg hefi verið að hugsa um þetta,
mælti hún lágt. En — Ronald — finst
þér ekki að við ættum að bjóða henni
að eiga heima — heima — hjá okkur?