Morgunblaðið - 03.04.1919, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Saumastofan
Ágætt vetrarfrakkaefni — Sömnleiðis
stórt úrval af allskonar'
Fataefuum
Komið fyrst í
V öruhúsið.
Trolie & Roíhe M.
Brnnatryggingar.
Talsimi: 235.
Sjótións-ermörekstnr og
[skipaflntnmgar
Talsíml 42©.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt
Aðalnmboðsmenn:
0. JÖHNSÖN & RAiBER.
Sheilakk
og
„Politur“
ódýrast hjá
DaníelHalldórssyni
Leyst úr iæðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
---- 61
Eg held að eg hafi ekki getið þess,
að stuttu eftir að Ronald giftist, liafði
hann tekið í félag við sig fulltrúa sinu,
ungan mann, sem hét Carfin.
Um nokkurt skeið eftir hvarf Pene-
lope hafði þessi maður, sem því miður
var snillingur í að láta sér mistakast
í'járhættufyrirtæki, haft mestan veg
og vanda af skrifstofunni. Því Ronald
virtist hafa mist allan áhuga á störf-
um sínum og skrifstofufólkið var orð-
ið vant því að bera öll vandamál undir
Carfin er. ekki Ronald.
Sumt a.f athöfnum Carfíns var far-
ið að koma honum í koll og verða
hættulegt, og hafði Ronald óljósan grun
um, að ekki væri alt með feldu. Og
ýmsar sögur af lakari endanum voru
farnar að ganga um hann. Gamlir og
góðir skiftavinir voru farnir að hverfa.
Það var orðið þröngt um fé, og einn
daginn sá Ronald fram á gjaldþrot
eða annað verra. Hann svaf ekki mik-
ið næstu nótt.
Hann reyndi að bæta upp fyrri slóða-
skap sinn með tvöfaldri árvekni. En
r.ú var það orðið of seint.
Einn daginn í lok ágústmánaðar kom

Verzlunarsamband
við duglegan mann eða firma óskast til sölu á okkar viðurkendu steinoliu- og hráolíu mótorum fyrir skip og
báta og notkuu í landi. Einnig allskonar spil, t. d. til upphölunar á ýrnsum áhöldum, akkerishölunar, upp-
skipunar og námuvinnu, teeði fyrir hand- og mótorkraft og rafmagn. Nánari upplýsingar hjá
Isldor Niesens mekaniske Verksted, Trondhjeao, Norge.
Telegramadresse: Motordac. (NAm
_______
Hanzkabúðin
Tlýjar birgðir af silkitjönzkum og sfiintt-
bönzkum aftjmsum íifum. Jlulíir vaska-
skinnfjanzkar.
Hanzkabúðin
Austurstræti 5
Fjörþæff netagarn fæsf
bezf og ódtjrasf fjjá
SignjAr fSTúrssýni,
vVqfnar stræíi 13.
Carfin alls ekki á skrifstofuna. Og
hann kom aldrei framar.
Smátt og smátt varð það uppvíst,
að hann hafði næga ástæðu til að ger-
ast ósýniiegur. Því mikil fjárupphæð,
sem honum hafði verið trúað fyrir,
hvarf með honum.
Fregmn kom yfir Ronald eins og
þruma. Hann hafði ávalt treyst Car-
fin út í æsar, enda kit hann út íyrir
að .vera mjög prúður og áreiðanlegur
maður.
Fyrir þá sök varð áfallið enn þyngra.
Ronald var sem steini lostinn. Því
að nú var það áreiðanlegt, að eigi var
að eins um gjaldþrot að ræða og al-
gjöran eignamissi. Hann sá fram á
smán og skömm.
— Guði sé lof, að það snertir ekki
Penelope, muldraði hann og gekk fram
og aftur i.m stígana í þögulum garðin-
um í rökkri ágúst-kveldsins. Eg hefi
verið blint og auðtrúa fífl, og eg verð
að gjalda þess og taka afleiðingunum.
Samt sem áður veittist honum erfitt
flð bera þetta, og smámsaman fór grár
litblær að sjást á dökka hárinu á hon-
um og djúpar rákir festust krir.gum
munninn — drættir, sem eflir venjunni
koma eigi fyr en með hærri aldri en
hans.
Það var enginn vegur til þess, að
þann gæfci fullnægt skyldum sínum
við skjólstæðingana eða endurgoldið
þeim það, sem Carfin hafði stolið. Þó
að allar eignir hans væru til tíndar,
náðu þær ekki nærri til.
Hann varð auðvitað að selja Garden
House ásamt öllu innbúi — og einu
eða tveimur dýrmætum málverkum, í
stuttu máli: alt, sem hann átti.
Hann varð að byrja nýtt líf með
tvær hendur tómar, og blett á nafninu
sínu.
Hann kendi beiskju og sársauka. Og
þó að hann þakkaði guði fyrir, að
Penelope væri fyrir utan það, þá þráði
hann sainúð hennar og lijálp meira en
r.okkru sinni fyr. Hann tærðist af þrá
eftir henni.
Osjálfrátt vonaði hann að hún lilyti
að koma til sín, til þess að kveðja hús-
ið, sem einu sinni hafði verið heimili
hennar. Eða kanske myndi hún kenna
meðaumkunar með honum, er hún
heyrði um alt andstreymið, sem hann
hafði orðið fyrir. Þvi hann gekk að
því vísu, að hún vissi alt um hvernig
komið væri i'yrir honum. En eftir því
sem tímar liðu fram og hún lét ekk-
ert til sín heyra, þá harðnaði liugur
lians í hennar garð og hann reyndi að
telja sér trú um, að fyrst hún kærði
,sig ekkert um hann, þá ætti hanr. að
gjalda líku líkt.
Gardeu House var boðið til söla —
„engu tiltækilegu boði hafnað1 ‘ — og
sendimaðnr frá uppboðshaldaranum
kom og virti innbúið. Það var óvið-
kunnanlcg athöfn.
teÉitBB lálrj&linrfékg I f.
Ailsk. brimati'yggÍKig&y,
\ðalamboðsnaaður
CaiPl
Skólavörðustig 23.
Skrifstofut. sV«-—Taí*. 331
M Mt. octr. BmaÉiisriii
Kaupmannahöfn
‘ítryggir: húa, húsgdgm, »IIt-
konar vörutoröa o.sirv g*g»
eídsvoða fyrir laegsta iðgjald.
áeima ki. 8—12 f. h. og 2—8
i Austurstr. 1 (Búð L, Nialsmj,
N. B. Nielsme.
Tilbiiin fermingarföt óskastkeypt.
Grettisgötu 3.
Eitt laugardagskvÖId þegar hann var
að ganga úíi ásnirvt I.nrrv, staðnæunljnt
vagn rneð tveimur faileguin, hrúmim
hestum fyrir, víð hliðið, og út úr lion—
um vatt sér gömul kpna og gekk hratt
upp að húsdýrúnúm.
— Gott kviild, herra Conyers, mælff
gamla konan hvatlega. Þér eruð vísf.
húinn að gleyma, hvað eg heiti. Eg heítí
frú Dallington.
Hami svaraði, hægt, að hann hefðí
ekki gleymt henni.
En aðgætin augu hennar höfðu séSf
hve snögglega hann varð fölur í and-
liti, og hún flýtti sér að segja:
— Þér þurfið ekki að óttast, að eg
færi yður' slæm tíðindi. Alls ekki. Eg
held næstum því að þér gizkið á að
konan vðar sé með mér.
Hann hneigði sig, en sagði ekkerL
Hún liélt áfram:
— Samt sem áður kem eg íiú í er-
indagjörðum fyrir sjálfa mig. Eg þarf
að ráðfæra mig við yður um eitt eÖA
tvö mál.
— Viljið þér ekki gera svo vel o«j
koma inn? mælti hann.
— Jú, náttúrlega kem eg inn. Þér
ætlist varla til þess, að eg ta-li um vi5-
skiftamál undir bern lofti, svaraði búa
ertnislega.
E11 þó að rödd liennar væri Ii' öss,
var hjartað mjúkt. Og það varð enn
mildara, er hún sá hve mjög þessí
niaður hafði brevzt, maðurinn, sen»
Penelope elskaði.
Þegar þau voru komin inn í skrif-
stofuna og gamla konan hafði sezt,
lagað pilsið sitt og tekið a£ sér hanzk-
ana, mælti híín snögglega:
— Eg þarf að gera dálitla per.inga-
upphæð arðberandi. Það er töiuvert
mikið, og eg vil hafa 5 af hundraðí
upp úr þeim. Eg vil lána þá, — helzfc
einhverjum, sem eg þekki persónulega.