Morgunblaðið - 05.04.1919, Page 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Mótor til solu
18 hesta, með skiítiskrúíu, í góðu standi 09; með varahlutum, vegna
innsetningar á stærri vél i bátinn. Upplýsingar geíur
]ön Þorláksson,
• Sími 103. Bankastræti ix.
NÝJA BlÓ
1 Hrói höttur
og* íóiagar hans
Sjónleikur í 4 þittnm eftir hinni alkunnu ensku þjóðsögu.

Fram k¥œm darstjórastaöa.
Framkvæmdarstjórastaðan við Siáturfálag Austur-Hdnvetninga á Biöndu-
ósi, er laus frá 10. jtiuí n. k.
Umsóknir með launakröfuttí sendist til stjórnar nefnds félags á
Blönduósi, sem gefur ailar upplýsingar, starfinu viðvíkjandi. Umsóknar-
frestur til 4. júní n. k.
Merkúr
Bokasainið veröur opið á morgun kl. l'/a—2*/$ i Iðnó
Jarðarför fósturdóttur okkar, Auroru Gunnlaugsdóttur, fer
fram frá dómkiikjunni þriðjudaginn 8. apríl og byrjar með hiis-
kveðju á heimili okkar, Baldu'S’ötu 3, kl. 11 árdegis.
fón Eyjólfsson. Sólveig G. Jóösdóttir.
Det kgl. oktr. Söassurance -- Kompagni
tekur að sér allskouar sjóvátryggingar<
Aðalumboðsmaður fyrir ísland:
Eggert Claessen, yfirréttarmálaflntningsmaðnr.
01
1
!c
in=íiBii=£i. □> 10 g.t <3mí±iiMrF=nmB
Stúkan Einiiígin ur 14
heldur
b £ Hlutaveltu = I
6.aprii. sunnudagskvö'dið 6 april.
Meðlimlr reglunnar afhendi gjafir sinar á sunnu-
dagsmorgun kl. 10—12.
Hlutaveltan
er opin frá 7—8 cg frá 9 —11
Bezta kvöldí kemtun
■IHIInMHJIriM 1=1 H[?nlHlnr?illHlH
1
1
1
I
I
I
I
01
t
I
m
Mikið úrval
af nýjum Fataefnum, Bláum Svörtum og mislitum í als--
konar Samkvæmis- og hverdagsföt. Hvergi ódýrara
Komið í tíma fyrir|páskana.
Guðm. Sigurðsson.
klæðskeri.
nefndarmönnum í kirkjubygging-
armáli tSeyðfirðinga, og er eg því
eflaust sá, er „Kirkjuvinur“ lýsir
svo fallega í grein sinni. Reyndar
á meiri liluti sóknamefndair (]>rír
menn) alveg sömu lilutdeild í mál-
inu, en engiim einn öðrum fremur,
eins og greinarhöf. gefur í skyn.
En það „passar betur í kramið“,
að víkja þessu ofurlítið við.
Það er satt, að Kvenfélag Seyð-
firðinga hefir átt mikinn þátt í
fjársöfnun til kirkjubyggingar, en
það er fjarri sanni, að það hafi
verið eitt um ])á fjársöfnun, eða að
nokkur maður liafi hindrað bana;
nema þá máske kvenfélagið sjálft
eða talsmenn þess með framkomu
sinni. Eg veit að minsta kosti af
mönnum, sem sjá eftir að hafa lofað
fé til kirkjubvggíngarinnar, begar
það er bert orðið, að framkvæmd-
jr kvenfélagsins í málinu eru ein-
göngu gerðar að ráði ofríkismanna,
sem allir hér kannast við í ])essu
sambandi.
Ofríkið lýsir sér líka vel í orð-
um „Kirkjuvinar“ um þá menn, er
leyfa sér að vera á annari skoðun
cn hann. Þau ern svona: „Enginn
þessara manna er þó svo efnum bú-
inn, að kirkjubygingarmálinu geti
nokkum tíma orðið hið allra minsta
lið að þeim f járbagslega, en þess
vegna geta þeir látið mál þetta
».alveg afskiftalaust, og má þess
F vegna vera alveg sama, hvar kirkj-
fin stendur.“ Þarna skýtur upp
hugsuu, sem kefir komið fram í
þlluin aðgerðum kvenfélagsins í
málinu síðan í nóvember 1916. Það
þarf svo sem ekki að taka tillit til
safnaðarins við þessa kirkjubygg-
ingu. Hvað varðar hann mn hvar
pða hvernig hún er bygð. Söfnuð-
tirinn á bara að þakka í auðmýkt
fyrir „liið veglega minnismerki“,
sem kvenfélagið ætlar að reisa sér
á hans kostnað. — Og talsmenn
kvenfélagsins krefjast þess á opin-
berum fundum, að sóknarnefndar-
mönnum, sem ekki eru á sama máli
og þeir, sé vikið úr sóknarnefnd,
og safnaðarmenn, sem Ieyfa sér að
yera á annari skoðun, séu reknir
úr mannfélaginu. Þetta er sú hlið-
in á „kirkjulegum áhuga“ og
„kristilegu umburðarlyndi“, sem
út hefir snúið og mest hefir borið á
lijá talsmönnum kvenfélagsins, og
ckki furða, þó kvenfélagið sé lofað
fyrir þessa eiginleika.
Og það cr ætlast til hinnar mestu
lítilþægni af safnaðarmönnum. Þeir
eiga að taka á móti gjöf frá sjálf-
um sér (eignir og framlög Yest-
dalseyrarkirkju verða líklega 15—-
20 þús. kr.) og trúa því, að kvcn-
félagið gefi. Og það má ekkikvarta,
þó gjöfina virðist eiga að láta af
hendi á eitthvað svipaðan hátt og
Símon á Dynjanda gerði, þegar
hann gaf Hjálmari lieitnum gogg
liangiketsrifið. — Hann rak rifbit-
ann af miklum móð niður í kokið
á Hjálmari og ýtti á eftir. Hjálmar
meiddist og var nærri kafnaður:
„Ekki reiðist liundur beinkastinu,
]iegar hann fær að njóta þess,“
sagði Hjálmar og át rifið á eftir.
Þetta goggs-cðli þyrftu safnaðar-
menn að tileinka sér til þess að
geta með góðri lyst tekið á móti
gífuryrðum og lítilsvirðingu, sem
safnaðarraeðlimir og sóknarnefnd
hafa hlotið í svo ríkum mæli, og
kirkjunni, sem kvenfélagið segist
ætla að gefa. Og eg býst við, að
sumum verði þetta eríiðara, en
Hjálmari að éta rifið.
Stærsta gjöfin í „Kirkjubygging-
arsjóð Seyðfirðinga“ er 5000 krón-
ur. Hana gaf kona. Maður heiuiai
gaf lílca liöfðinglega gjöf. Ilann
var mjög óánægður yfir aðgerðuin
ltvenfélagsins við lóðakaupin í
liaust — og leyfði mér að lýsa því
yfir. Eu efnahag þeirra manna, seni'
eru á móti lóðarbraski kvenfélags-
ins, lýsir „Kirkjuvinur" svo: „Eug-'
inn þessara manna er þó svo efn-
um búinn, að kirkjubyggingarmál'
inu geti nokkurn tíma orðið hið
allra minsta lið að þeim fjárhags-
lega.“ Má af þessu marlca sanu-
leiksást „Kirkjuvinar“.
Ekki ber hann presti okkar veí
söguna. En séra Björn er of þjóð-
kunnur maður til þess að bakbit
nafnlausra nartara saki hann nokk-
uð. Framkoma hans í kirkjumáluiu
hefir verið slík, að hverjum presti
væri sómi að. Hann hefir reyut að
jafna deilur í málinu og orðið mik-
ið ágengt. En annars engan þátt 1
]>eim tekið, jafnvel ekki þó ráðist
hafi verið á hq,nn með svæsnustu5
skömmum á opinberum fundi.
Annars hygg eg að ágrip af sögú
þessa máls skýri bezt, um livað
deilt hefir verið, og um upptöki°
að dcilunum. Og ágripið er tekið
eftir skjallegum heimildum.