Morgunblaðið - 14.04.1919, Qupperneq 4

MORÖUNBLAÐro
•*««rÆ«ftV«&*8
’ Saumastofan
Agætí vetrarfrakkaefoi — Sörnu’eiðis
stórt úrval af allskonar
Fataefuum
Komið fyrst í
Vöruhúsið.,,
Stídarvttma
50 stúlkur geta rengið atvinnu''við að salta síld í surcar Norðanlands
<Soé fijor i ðoói.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0BNS0N & KAIBES.
Trolle & Roíhe h.
Bnmatryggmgar,
Talsími: 235.
Talsímí 429.
Veggíóður
fjölbieyttasta úrval á landinu,
er i Kolasundi hjá
Daniel Hafldórssyni.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst á skrifstofa Th. Thorsteinssonar Liverpool
Tf). Tfjorsteinsson.
Matreiðslukonu
duglega og þrifna, vantar mig nú þegar um
óákveðinn tíma. Hátt kaup.
Kristin Dahlsted.
Tlokkrar sfúfkur
vaníar fif sifdarvinnu á
Heykjarfjörð í sumar. Tlán-
ari uppíýsingar á skrifsfofu
H.f. ,Eggert Oiafsson4

Alísk. bramatryggtegi'i;'?#
iSaiumboðsmaðar
Csml
Skólavðrðnstig 2 s.
Skrifstofot, sV»—óV*ad. Tals. j|j
iMSUBAIÍCE OFFICE*
íldmsins elxta og stierm viaxrSM'
mgarfélag. ' Teknr að aér aliskewsn
kmnatrjrggingar,
Aðíamboðsmaðtar hér á lasiit
Matthi&s Matthía»a©!«,
iSoiti. TrííI’v «**
Stunnar Cgifami,
skipamiðlari,
Hafnzrstræti 15 (nppij
Sktifstofan opin kl. io—4. SSmi 4sal
W’i Sírifs-, Brunatrygeispr.
Takími heima 479.
«Srmuuryggtngar,
s}ó- og suiðsvátryggingar,
0. iQbmm -&
Kaupmannafcðfn
vátryggir: hús, »í&-
&<m»r vö3rafor§a a.sJrv
eldsvcSa fyrir Iægsu ibgkíá,
Heima kl. 8—12 t. h. og !•—%
? ABSíarstr. 1 (Búð L. Nicls«s»I.
N. B, Mí«*1s«h.
Leyst úr læðing
— Nú eru síðustu og verstu tímar!
gargaði Jemima eins hátt og hún gat.
un og verða hissa á því, hvað þeir
voru þröngsýnir.
Þrátt fyrir það, að frú Dalliúgton
var dálítið tannhvöss og einkennilega
skapi farin,var ágætt að búa með henni.
Penelope hafði fundið þetta íyrir
löngu. Og enn betur fann hún það nú.
— Elskan mín, mælti gamla Konan
einn sólríkan morgun í októbermánuði.
— Eg vil að þú skoðir þetta hús eins
og þú gerðir áður — látir eins og þú
ættir það sjálf. Þú ert ekki gestur
minn, heldur ert þú dóttir mín. Bjóð
þú hingað vinum þínum, eins mörgum
og þig lystir. Hvar eru Hamlyns-syst-
kinin? Mér geðjast svo vel að þeim.
Þau eru glaðlynd, en þó engar óhemj-
ur, og- þau eru geðsleg að sjá.
— Þau eru í Feneyjum, svaraði
jPenelope. Að minsta kosti voru þau
þar seinast þegar eg frétti af KatLieen,
fyrir fáum vikum. Hún sagði að þau
mundu koma heim einhvern tíma í þess-
um mánuði.
— Hvað ætlar þú að gera í dag,
barnið mitt? spurði frú Dallington eft-
ir litla þögn.
— Eg var að liugsa um að fara til
Helen Lawson, svaraði hún fjörlega.
Mér finst hún skemtilegri upp á síð-
kastið. Og hún virðist kunna þvi vel,
að maður sýni henni alúð.
— Já, hún er ein úr þeim fámenna
flokki, sem nú er óðum að hverfa —
yndisleg kona frá hvirfli til ilja. Eg
sé í þlaðinu í dag, ,að Estella frænka
yðar er komin til borgarinnar. Hvern-
ig skyldi sambúðin vera hjá Rad-nore
og lienni. Skeð gæti, að einhvern tíma
yrði rimma í því dýrasafni. Radmore
hefir sinu skerf af skapi ættfólks síns,
og eg er sannfærð um, að Estella hin
fagra getur klórað, ef tilefni gefst.
Penelope svaraði engu. Hún talaði
sjaldan um Estellu, ef mögulega varð
hjá því komist. Því sumt var það, sem
hún aldrei gat gleymt.
Eftir morgunverðinn fór hún út með
mat handa svölununí, sem söfnuðust nú
saman í garðinum á hverjum degi.
Þegar hún gekk ytn' grasflötina kom
pósturinn inn úr hliðinu og rétti henní
fvö bróf.
Annað var frá' Ronald, viðkvæmara
ástarbréf en hann hafði nokkurn tíma
skrifað henni áður. Tárin huldu augu
hennar'<öftar en einu sinni meðau hún
las bréfið upp aftur og aftur.
Hitt bréfið var frá Kathleen, dag-
sett á gistihúsi í Plorenee.
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
i — 67
— Hægan, hægan — ekki rneira af
svo góðu. Hvað kemur yður það við,
þó mér detti í hug að ágirnast hús,
sem mér lízt vel á, og borgi fyrir það
eins og mér sýnist. Unga fólkiö er
komið á fremsta hlunn með að vilja
skipa og taka ráðin af fólki, sení er
svo gamalt, að það gæti verið -afar
þess og ömmur. Þér hafið ekki þakkað
mér enn þá, hvað þá kyst mig. Kunnið
þér ekki manna siði, herra minn?
— Eg þakka yður af öllu hjarta,
mælti Rouald og faðmaði vclgerðakonu
sína að ser og kýsti hana á hrukkótta
kimíina. — Fyrirgefið þér mér hvað<
eg var geðvondur og vanþakklátur,
viljið þér gera það ?
< — Auðvitað geri eg það. Eg hefði
máske ekki átt að segja þetta svona
óviðbúin. En til þess að hlífa yður við
geðshræringum framvegis, þá segi eg
yður strax, að eg ætla að selja húsið
mitt á Cavendish Square og verða
hérna hjá Penelope framvegís. Og þeg-
ar eg kveð þessa jörð, þá mun það koma
í ljós, að Penelope er eigandi hússins,
og erfingjar hennar um ókomin ár.
3 0. kapítuli.
Ronald hafði verið burtu hér um bil
einn mánuð og Penelope var óumræði-
lega einmana. Henni fanst Garden
House vera myrkrastofa eða grafhvelf-
ing, alskipuð draugum og minnisvörð-
um.
Hún rak á burt draug Estellu, með
því að láta frú Dallington búa í fremri
stofunni, sem var skemtilegaita stofan
í húsin. En það voru aðrir drauger,
sem hún gat ekki bygt út.
Það var ekki nema eðlilegt, að Pene-
lope, svo veikgeðja sem hún var,*á-ak-
aði sig fyrir margar syndir, vanrækslu-
og verknaðar-, ásetnings- og breysk-
leikasyndir við mann sinn.
Ótti við að liún mundi aldrei sjá
hann framar hafði gripið hana. Að
guð myndi hegna henni fyrir margar
beiskjublandnar hugs&nir, með því að
taka manninn hennar frá henni fyrir
fult og alt.
Undarlegt er það, að þrátt fyrir
kenningar mannsins frá Nazaret, halda
margir fast við þá skoðun, að guð sé
„eyðandi eldur“, en ekki miskunnsam-
ur og ástúðlegur faðir. Einhvern tíma
munu mennimir komast á aðra skoð-