Morgunblaðið - 19.04.1919, Page 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
líosyth fyrir árásam tundurskjót-
andiflugvéla. Það var jafnan búist
við slíkri árás. En nú sáum vér að
í’jóðverjar höfðu lagt miklu minni
stund á fullkomnun þessara flug-
báta heldur en bandamenn.
Af hinum nýju flugvélategund-
um voru þar nokkrar „Travemun-
des“, „S. V. K. S.“, og „Sablat-
níts‘ ‘, engin stór, en allar báru þær
rott um það, að kept hefir verið
að því að ná sem mestum flug-
braða. Sérstaka athygli okkar
vöktu tvær eða þrjár hinna nýju
„Junker“ flugvéla, sem allar eru
íir málmi gerðar. Jafnvel vængirnir
vorn úr d u r a 1 i u m. Þessar flug-
véiar liöfðu ekki þann ókost, sem
liin fyrsta, er skotin var niður á
vígstöðvunum, að skotið væri mcð
vélbyssunni niður um botninn á
^æim.
Mcrkílegastur var þó risa-flug-
þátur einn þarna í Wamemiinde.
Hafði hann fjórar hreyfivélar og
vænghafið hefir verið um 150 fet.
En þótt vænghafið væri þannig
meira heldur en á risa-flugbátnum
í Nordeney, þá munu þó vængir
hins síðasttalda stærri og hann hcf-
ir sennilcga meira burðarmagn. Eg
gbt sennilega ekki gcfið Deina betri
lýsingu á þessum flugbát, en þá, að
f jórir af fulltrúum bandamanna og
tólf Þjóðverjar gengu í einu inn í
skrokkinn á honum og hurfu mér
alveg.
Kaupirðu góðan hluí,
þá mundu hvar þú fekst hann.
Nú með s.s. Gullfossi er húu aftur komin þessi
ágætis Arco-húsamálning, sem hefir hlotið einróma
lof allra þeirra er notað hafa.
©
CJq
B
tí
o
s»
tí
B
CQ
O
B
o
o
*
B
J2>
s
©*
W
CJCJ
B
o
t~t> j™>«
1
; o*
f3 *“■ ffl
err- “ *~í
S»
B ®
tí' P*
» (=* æ
<» CD-
O P
se. e
B’ g-io*
P S œ
£0 O
P BiB
Allir þeir er málningu nota ættu sjálfs síns vegna að kanpa Arco-
málningun3, þar eð hún er ódýrasta, fallegasta og bezta málningin sem
hingað hefir fluzt.
Arco-málningin er tilbuin til notkunar hvenær sem
vera skal.
Arco-málningin þarf enga fernisoliu.
Arco-málningin sparar vinnu.
Arco-málníngin endist lengur en önnur málning.
Arco-málningin gerir húsin björt og skemtileg.
Nýfa B’O
Engin sýnlng fyr en
annan í pá»t<u n.
fyrir rúmum 1000 árum, þegar Ing-
úlfur Arnarson sigídi hér inn á.
liöfniiía, sá harni reykinn leggja
upp úr laugunum. Síðan hefir alt af
rokið upp úr þeim. Samt er sund-
laugarmálið ekki komið lengra á-
leiðis eu raun ber vitní um.
Bæjarstjórnin hefir samþykt að
koma sundlauginni í viðunandi
lag; en hvers vegna er ekki strax;
byrjað á að framkvæitia það 1 Er
það af áhngaleysí þeirra, sem eigá
að sjá um framkvæmd þess verks,
eða af öðrum ástæðum? Fróðlegt
væri að fá vitneskju um það.
Ásamt fleiri skólapiltum, ætlaðit-.
eg mér að lærá sund hér í vor.
Þegar eg kom í haust, hlakkaði eg
til að fara „inn í laugar“, en nú
verð eg að fara úr bænnm í byrjun
júnímánaðar, án þess að hafa lært
sund, sannfærðnr um að seinna hafi.r
eg ekki tækifæri til þess.
Skólapiltur.
Fyrsta
véiritunarkappmóf
á islantíi.
Allar málningarvörur beztar ogr ódýrastar hjá
Sigurjéni Pjeturssyni,
Símip37. Hafaarstræti 18.
Tlllar sfærðir af
JTláíningarpensíum
fást hjá
Sigurjóni Péfurssgni,
Sími 137. — Hafnarstræti 18.
Sundlaugai nar
Það er óhætt að fnllyrða, að eng-
in borg eða bær í allri Norðurálf-
unni, að undantekinni höfuðborg
Islands, muni sýna slíkuni dýrgrip
og sundlaugin hér er jafn mikla
vnnrækslu og lítilsvirðingu.
Hver einasti smábær, hvar í ver-
iildinni sem hann væri, mundi hafa
slíkar laugar í hávegum — að und-
anskildum þessum eina, Reykja-
víkurbæ. Alstaðar annars staðar
væru laugarnar fyrir löngu orðnar
frægar. Allir aðrir bæir befðu kepst
um að gera þær scin prýðilegastar
©g nothæfastar.
En hér eru þær til skammar.
Hverjmn, sem lítur á sundlaug-
ina, hlýtur að verða það ljóst, að
liín háa bæjarstjóm Reykjavíkur
heldur henni opinni að eins til
málamynda eða sjálfri sér til af-
sökunar, en alls ekki af áhuga fyr-
ir þeirri fögru, göfugu og nytsömu
I íþrótt, sem þar er kend.
Klefarnir eru ómálaðir og forn-
fálegir, og gangurinn nm hvcrfis
laugina er sumstaðar svo fúinn, að
full hætta stafar af. Laugin sjálf
er víða sprungin, og að sögn heldur
hún ekki nema litlum hluta jiess
vatns, sem í hana rennur; auk þess
er nokkur hluti pípunnar íyrir
heita vatnið ónýtur; í fáum orðum
sagt: sundlaugin er með öllu ónot-
hæf eins og hún er nú-
Allir skólar hér í bænum hafa
aðgang að sundkenslu við langina
ókeypis. Eru þetta óneitanlega mik-
il hlunnindi, og gætu verið til stór-
gagns fyrir nemendur, sem heima
^iga í bænum, og ekki síður fyrir
nemendur utan af landi. En eius og
laugin er nú, er óhætt að fullyrSa,
að hún kcmur ekki að hálfum not-
um vegna kulda og annara óþæg-
inda, sem stafa af ónógurn og illum
útbúnaði.
Hr. Ólafur Friðriksson hefir gert
það að tillögu sinni í bæjarstjórn-
inni, að laugin verði endurbætt, svo
að hún geti orðið almenningi að
notum alt árið. Þetta hcfir bæjar-
stjúrnin samþykt, en hvað dvelur
framkvæmdirnar?
Það liggnr í augum uppi, að slík-
ar endurbætur hafa talsverðan
kostnað í för með sér. En samt
blandast engum hugur um, að sá
kostnaður mundi fljótt endurgreið*
ast með aukinni heilbrigði og vel-
líðan þeirra, sem sundkenslu nytu
framvegis. Auk þess mundu margir,
sem nú sitja heima eða slæpast á
giitum bæjarins, rykugum og blaut-
um. oftar fara „inn í laugar‘ ;, e£
þær væru endurbættar. En fáar í-
þróttir, og eg vil segja engar, opna
augu manna betur fyrir því sem
gott er • og heilsusamlcgt, en
s u n d i ð. Sundið má því ótví-
rætt teljast menningarmeðal, engu
síður en menningargjafi. Engin í-
þrótt er hollari og nauðsynlegri en
sundið. Og mér finst það blátt
áfram til skammar, hve lítill gaum-
ur því er gefinn hér á landi.
í höfuðstað landsins, sem á að
vera fremstur og til fyrirmyndar
öðrnm landshlutnm, er alt það
hezta saman komið, sem þjóðfélag-
ið á. Og þar á mikill hluti af æsku-
lýð landsins að alast upp og mót-
ast og verða fyrir mestuin áhrifum.
Það er jiví auðsætt,, hve áríðandi
það er, að höfuðstaðurinn gangi á
undan í öllu því, sem til gagns og
framfara horfir. Það er því liart að
hugsa til þess, að höfuöstaðurinn
skuli enn ekki vera kominn svo
langt í þessu efni, að hann geti
haldið opinni einni sundlaug sér
að skamnalausu.
N11 skrifum við árið 1919. En
Verzlunarmannafélagið „Mer-...
kúr“ géngst fyrir því að haldið -
verður vélritunarkappmót hér í
bænum þann 4. næsta mánaðar.
Nokkrir stórkaupmenn hér hafa
og drengilega stutt að því, að þetta
kappmót vcrður lialdið. Nathau og
Olsen hafa góðfúslega leyft að
haldia kappmótið í skrifstofum sín-
um, og Arent Claessen stórkaup- •
maður hefir hcitið liverjum þeim,
er ynni fyrstu verðlaun á Imperial-
ritvél, einni slíkri vél að lauiium.
í öðrum löndum hafa slík mót ’
verið haldin árlega, nú á síðari ár-
mn. í Danmörku var vélritunar-
kappmót fyrst haldið í október
1911, 0g var þá fjöldi kcppenda á,
mótinu, aðallega Kaupmannahafn-
arbúar. Næsta ár eftir komu kepp-
endur úr bæjum víðsvegar af land-
jnu, og alt af óx áhugi manna fyrir
vélritun við hvert kappmót, og alt
af var hert á kröfunum við hvert
ár, og alt af hefir orðafjöldinn far-
ið hækkandi, sem skrifaður hefir
verið af hverjum einstökum kepp-
anda, ár frá ári.
\rið vélritunarkappmót, sem hald-
in liafa verið í Bandaríkjunum,
hafa keppendur náð ótrúlegum
hraða. Til dæmis má geta þess, að
Miss Rose L. Fritz, er tók þátt í
einu af síðustu kappmótum, sem.
haldið var þar, pkrifaði 7957 orð á
klukkustund, eða rúmlega 132 orð
á mínútu hverri, auk allra greinar-
merkja, sem venjulega cru viðhöfð
í skrifuðu máli.
Vélritunarkappmót það, sem
haldið verður hér 4. n. m., verður
fyrsta kappmótið í þeirri grein,
sem haldið verður liér á landi, og
eigi er hætt við því, að sá hörguli
»