Morgunblaðið - 19.04.1919, Blaðsíða 4

4
Söflfev. - -/..'.ÍJSSSa?-. ■y.ttœttr.'&Zr.r&Sff
Saumastofan
Agætt vetrarírakkaefni — Sömuleiðis
stórt úrval af allskonar
Fataefnum
Komið fyrst í
Vöriihúsið.
Geysir
Export-Kaífi
er bezt.
Aðalamboðsmenn:
0. J0BNS0K & KAÍBER,
Trolle & Rothe M
Bnmatryggingar.
Sjó- og síríðsYáíryggiag?
Talsimi: 235.
Sjótjóns-ermMsto eg
[aMpaflutnragar
Talsíml 429.
Veggfóður
fjölbreyttasta úrval á laudinu,
er i Kolasundi hjá
Danie! Haíldórssyni.
MORÖUNBLAÐIÐ
Tlokkrar síúíkur
vaníar fíí sfídarvinnu á
Heykjarfjörð í sumar. Tlán-
ari uppíýsingar á skrifsfofu
H.f ,Eggert Olafsson,
cTloRRt ar síúlRur ráéum vió enn «/ síló-
arvinnu á Sigluftrói í sumar Rja cJCf.
cRfœéingur o£ &hj. fXauRur. Sömu fijor
cg aímanJ eru ðoðin Rór.
Æánari uppljj&ingar á aRrifsíofu
P. J. Thorsteinsson,
Hafnarstræti 15. Kl. 4-6 daglega.
• •• á m
f

Sk:
©« F'iaat®®®.
•Slcókrórðustrg aj
ifstofm. ;*/,—6 Vjíú
»SU!M JNSURANC£ OFFífJí 4
Effiirusíns ebta og
iagarfélag. Tekur afc **» «•• .w
bnaatryggÍDgsi.
AðiumboðsmaÖai aér t
Matthias
Holti. T f isi - $*<
skipamiðlari,
Hafnarstræti 1; fapsn;
fkrifstofan opin kl. ro—4. Síu- si
Slé-, Stríte-, BraMúryift**4r'
Ttlsim’ hcsms 4T
cum
sjó- og scriösvátrygg'mgsu.
‘$T 4
Kas'pmaKKaÍ5.öfo
.-áttyggir: feÚ0s MKÓfH* ^*SSí< •
Ss:®B«r véxioJforð'ai
eldsvoða fyrir issgaia iðMáis "v
Sáeárna kl. 8—12 f. h, og »—í i,.k
I Austurstr. x (Báð L. Wids*.«,»
N. B, SNfiefesv'r,
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curti3 Yorke.
---- 70
— Ó, nei, nei, tók Penelope fram í
1— ekki dauða, e k k i dauða. Segið j>að
ekki!
En Helen hélt áfram, eins og húu
hefði ekki heyrt það sem hin sagði:
— Það er ekki ungt líf, sem fer;
það getur litið yfir mörg, mörg jarð-
nesk ár. Eg sé tómt hús — og kyrð —
tlularfulla grafkyrð — dimmu. En
langt í fjarska sé eg ljósrák, sein verð-
ur bjartari og skírari og stærri og
umlykur yður.
Það varð þögn. Helen titraði lítið
eitt og settist upp við dogg.
— Svo að þegar skugginn kemur, þá
verðið þér að muna að skin kemur á
eftir. Muna það og berjast við örvænt-
inguna.
Penelope laut niður og kysti hana.
— Þakka yður fyrir, kæra Helen.
Eg skal muna það.
31. kapítuli.
— En þér hljótið að hafa fundið,
hvern hug eg ber til yðar, mælti ungi
maðurinn hálf ergilegur.
— Nei, nei. Hvernig hefði það átt
að vera- Eg hélt að eins að þér og
Jónatan og eg mundum verða sérlega
góðir vinir og ekkert annaö.
— Ó, já — Jónatan. En það er jafn
víst og tveir og tveir eru fjórir, að
Jónatan giftist einhvern tíma. Hann er
liáður venjulegu náttúrunuar lögii áli,
mælti Barnes í köldum, sannfærandi
róm.
Kathleen hristi höfuðið.
— Aldrei, mælti hún. Það eru ekki
allir menn sem giftast. Og eg veit að
Jónatan gerir það ekki. Því skyldi hann
vilja giftast. Hann hefir mig. Og því
skyldi eg vilja giftast. Eg hefi hann.
— Það er nú svo, svaraði maðnrinn.
En það að maður eigi systur, útilokar
ekki að hann vilji giftast systur ein-
hvers annars. Eg á systur sjálfur.
— Eruð þið tvíburar? spurði Kath-
leen mjög alvarleg.
— Nei, það eru engir tvíburar í
minni ætt.
— Þá vitið þér nú ekkert hvaö þetta
er, svaraði hún. Tvíburar eru engum
öðrum líkir.
Þetta samtal íor fram í dagstofunni
á Króki, en þar hafði Cyrus J. Barnes
verið daglegur gestur að kalla, frá því
að hann kom til bæjarins.
— Það er gaman að vera komin heim,
mælti Kahleen og reyndi að beina sam-
talinu í aðra átt. Finst yður það ekki?
— Eg get varla um það dæmt. New
York er lögheimili mitt og þangað hefi
eg ekki komið í talsvért mörg ár.
— Hvernig stendur á því ? Þér eruð
þó nógu ríkur til þess að geta brugðið-
yður þangað svo oft sem yður lystir.
— Það er nú svo. Peningarnir koma
ekki til greina. E11 eg er ekki eins hrif-
inn af fæðingarstað mínum eins og mér
máske bæri að vcra, mælti hann liugs-
andi.
— Þér eigið þá í rauninni hvergi
heima 1
— Nei, hvergi heima, í réttasta skiln-
ingi þess orðs. Það er á yðar valdi, að
gefa mér heimili eða að minsta kosti
að uppfylla ósk mína um að eignast
það. Eins og nú er, er eg farfugl, sem
hvergi á höfði mínu að að halla.
— E11 hvað þetta er skrítið. Eg hélt
að allir Ameríkumenn væru alt af með
hugann í New York og að alt snerist
hjá þeim um New York.
— Það eru til margs kpnar Ameríku-
menn, svaraði hann brosaudi. Sumir
eru eins og eg, en svo eru aðrir öðru-
vísi.
— Segið mér frá því, uiælti hún í
uppörfandi róm, sem honum fanst half
óviðkunnanlegur.
— Frá hverju ? sjiurði hann án þess
að líta á hana.
— Hvers vegna þér kunnið ekki við
New York. Það hlýtur að vera einhver
einkennileg ástæða til þess. Og ef yður
lízt jafu vel á mig og þér látið, þá
ættuð þér að segja mér alla skapað'a
hluti.
Hann fölnaði lítið eitt og röddin var
hikandi.
— Það virðist ekki mikið gagn í því,
að eg sé hrifinn af yður, ef yður þykír
ekki vitundar ögn vænt um inig.
— Mér þykir það — margar agnir,
svaraði hún sannfærandi. Eg vil að eins
ekki giftast yður.
— Eg skyldi bera yður á hijndum
mér, mælti hann ákafur. Yðuv skyldi
Iíða betur en nokkurri drotningu —
— Hægan, fifegan, góði minn, farið
þér nú ekki að romsa þetta alt samaiv
ii])]> aftui'. Mig suhdlar af því.
— Það þykir mér vænt um, svaraði
liann ertuislega. Þér Iiafið alt af látið
mig sundla síoan eg sá yður fyrst.
— Já, eg veit það. En þér verðið að
re.yna aö harka það af yður.
— Harka það af mér. Höfuðið ýðar,
hjartað yðar, litla, tilfinniugarlausa
triillkonan mín?
— Farið þér ekki út í neina vitleysu,
og rjúkið þér ekki úr einu í annað. Þér
ætluðuð að fara að segja mér, hvers
vegna þér kynnuð ekki við yður í New
York.
— Eg man ekki til að eg lofaði því.
— Jú, þifi’ vikuð að því. E11 reyndar
þurfið þér ekki að segja mér þaö, því
eg veit það. Það er eitthvað út nf
konu.