Morgunblaðið - 30.10.1919, Blaðsíða 3

Bföfförvfct.A íö
8
Ti 1 s ö1u
tilbúin slifsi, mjög falleg, og dálíllð af góðu prjónabindi, — ágætt
í peysur.
Afgreiðslan vísar á.
Botnvörpungasmiði
á skipasmiðastöð
8. Sesbick GeestemQnda
Undiiritaður útvegar, semur, og gefar allar nauðsynlegar upp'.ýsing-
ir um nýbyggingar hjá ofannefndri skipasmiðastöð.
Þess skal getið, að vart mun völ á traustara smíði og betra efni en
G. Seebeck A, G. lætur í té; ennfremur véluro, sem bæði að styrkleik
og kolaaparnaði skara n jög fram úr.
Sýnishorn þess, sem þar er smiðað, er björgunarskipið wGeir“ op
og botnvörpuugurinn s.s. wGylfl“.
M Magnússon
iDgÓlf&Btiætí 8.
Byggingarlóð
á sæmilegum stað i bænum óskast til kaeps. Ttlboð merkt »Lóð«
leggist sem fyrst á afgreiðslu Morgunblaðsins, og sé þar tiltekin leiga,
tærð og verð.
Nýsmiðaður 30 tonna
orku
með 40 hesta Boliiidervól,
er til solu.
Bátnum getur fylgt þorsk útvegur, og síldarútvegur bæði til rekneta
og hringnótaveiða.
Samningatimi fri þessum degi til 15. nóvember.
Sigurður Kristjánsson,
Nýlendugötu 1 5
eða skrifstofu Morgunblaðsins.
cSezf aó auglý8a í sMcrgunSlaÓinu.
Jarðatför móðir og tengdamóðir okkar, Sigurlaugar Sigurðardóttur,
fer fram frá heimili hicnar lituu, Njálsgötu 2í, föstudaginn 31. þ. m.
kl. 11 */a ird.
Tómas Tómasson. Sigrún Tómasdóttir.
Jón Sigmnndsson.
Matth. Þörðarson,
Kaupmannahöfn
tekur að rér að gcra samninqa um byqqinqu eða kaup á mótorbátum og
skipum til tiskiveiða og tiutuinga.
Hefir fyrirliggjandi mörg aðgengileg tilboð um byggingu og söln á
botnvörpungum bæðt þýzkum og ensfcum.
Abyrgist lœgsta verð og góð skip,
Utvegar skip d kigu til vöruflutninga, sér um sjóvátrygging hji stærstu
og áreiðanlegustu íélögum.
Öll ajgreiðsla jljót.
Annast sölu d sjávarafurSum og öðrum afuiðum. Mörg viöskijtasambönd.
Utvegar útlendar vörur einkum til ntgeröar; þar á meðal Salt frá Mið-
jarðarhafi, keðjur og akkeri fyrir mótorbáta, uldarnct, sildartunnur. Alt
fyrsta jloklcs vörur.
Úcvegir beztsn og ódýrastan sanskan og ftnskan trjávið i heilnm
förmum eða minna.
0llum fyrirspurnum svarað greiðlega.
Reference: »Landmsndsbanken«, Köbenhavn.
Utanáskrift: Matth Thordarson. Gbr. Höyrcps Allé 14,
Hellerup, Köbenhavn.
Þeir sem óska, geta snúið sér til hr. kaupm. Fridtiof Nielsen, sem
nú er á ferð i Reykjavík. Hann tekur móti pöntunum og gefur frekar
upplýsingar.
Rjúpnr
kaipa hæsta verði
Þórðar Sveinsson & Oo.
k Hótel ísland. Sími 701.
Vetlannaöa framtíöarstððu
geta nokkrir karlmenn eða kvenmenn fengið sem vel ern að sér i reikn-
ngi og sktifa fóða rithönd. Máiskunnátta einnig æskileg. Umsóknir
ásamt meðmælum afhendist á afgreiðslustofu blaðs þessa í lokuðu um-
slagi auðkendu „1“ fyrir lok þ. m.
rf
Stúlka
óskast á skrifstofu hálfan diginn. Gott kaup. Tilboð send-
ist Morgunblaðinu mik. »hilfan daginn*.
Sk r ifstofustar f.
Stúlka, sem getur notað ritvél og skúfar vel, óskast á skrifstofn
bér í bæ nú þegar. Hæg vinna.
Tilboð mrk. »Stúlka« seodist Morgunblaðinn þegar.
Atigvm voru lítíl en glóðu eins og stein-; — pað er líklega réttast að þér biðjið
kol í vonzkulegu andlitinu. Hann hélt á ! griða, sagði liann og röddin titraði a£
1,111 er steymdu að, ef t. d. gullnáma
fvndist eða einhver sérstakiega arð-
Va‘lln atvinnuvegur kæmi upp á Is-
andi. Ýmislegt af slíku tagi gæti
jyfnvel komið upp milli stærri þjóð-
a>ma. Aðstreymi frá einni til annar-
ar gæti orðið hinni ásóttu þjóð
hvimleitt, ef hún yrði að gera ntis-
jöfnum aðskotadýrum jafn rétthátt
' ndir liöfði og heimamönnum.
Aður nefnt tímarit sendi ýmsum
niönnum á Norðurlöndum er um
kfillilandapólitík hafa ritað, spurn
®gu ttm álit þeirra á þessu ntáli.
Allmargir ltafa svarað og eru
svÖrin mjög á eina leið, að hversu
a'skilcgt, sent það væri að vinna að
jafnrétti þegnanna, þá muni mál-
enganveginn tímabært enn þá.
Pjóðir Norðurlanda vaki enn með
&vo mikilli nákvæmni liver yfir sín-
11111 þjóðareinkennum, að þær finni
fekki þegua ltver annarar sem sam-
únda sína. ilelzt voru það að sjálf-
sögðu utan að komandi aðstæður
sem gætu fært Norðurlönd saman,
Sameiginii gai’ hættur og þess liátt-
ar. En inuri ltvötiu til sameiniugar
sé enn eigi nógu sterk.
petta álit kemur oss Isleiidingum
Vel að fá nú og ekki síst frá próf.
Be rlin, vegna búsetuákvæðis þess er
sett hefir verið í stjórnarskrána
aýju. Verður oss þá væntanlega síð-
hr láð það þótt vér reynum á þenn-
au hátt að trygja oss gegn ofbráð-
hm pólitiskum yfirgangi af hálfu
bræðraþjóðar vorrar Dana, er vér
samkvæmt ofangreindu áliti vel gæt-
uin átt á Iiættu.
----—■—--------—
Bannið i Noregi.
Með þjóðaratkvæði hefir það nú
Verið samþykt í Noregi, að bráða-
hirgðarbaunið, gegn iimflutningi
og framleiðshí „lieitru vína“ (yfir
12%) skuli lialdast framvegis.
Eh þá koma tvö alvörumál til
•greina í sambandi við það. Hvernig
or hægt að koma í veg fyrir áfengis-
gerð í lieimahúsum ‘í Og livernig
Di.unu vínlöndin taka banninu?
Ounnar Knudsen forsætisráð-
herra hefir sagt í viðræðu við blaða-
mann, að hann muni gera alt sein í
sínu valdi standi til þess að bannið
nái tilgangi síuttm. En það er hægra
sagt en gert. Blöðin í Kristianíu
hafa hvað eftir annað tekið það
fram, að þes væri tæplega að vænta
að bændur greiddi atkvæði með
hanninu vegna þess að reynslan
væri nú húin að sýn'aþeim, að þeir
gæti liæglega framleitt mjög ódýrt
\ brennivín í heimaliúsum, enda þótl
það yrði ekki eins gott og „Lys-
bol*ner“. Og lijá mörgunt væri það
heinlínis órðin atvinnugrein, að
framleiða áfengi. Síðustu skýrslur
tun áfeugisgerð í heimahúsum, sér-
Augu
undirdjúpanna
EFTIE
ÖVXB XIOHTEX FXIOH.
20
hreiðari — fyrst hægt, en sVo hra’öara
og hraöara. paö var því líkt, sem tjald
væri dregið frá uppljómuöu leiksviði
lcngst niöri í undirdjúpunum.
Mennirnir hinum megin við ljóshaf-
]ð virtust veröa jafn liissa á þessari
aðferö. peir voru í þann veginn að
stökkva yfir til hennar,. en stöðvuðust
snögg](>ga. Og annar var nærri ltrapað-
Ur niður í ljósgröfina.
nHverer þarna?“ var spurt með fullri
U|iglegri rödd á frönsku.
Evy Westiiighouse svaraði ekki. Htui
'ó’gÖi sig svo vel niður sem henni var
llnh til þess að þeir skyldu ekki sjá, að
séttu aðeins einn kvenmann á móti
ser’ Svo lyfti hún stóni skammbyss-
Ulnú 0g s]jaut eiu u skoti út í loftið.
Fað var þetta skot, sern Jónas Fjehl
l grend við Reykjavik til söln.
Upplýsingar gefur
Steindór ÖDBnlaLgsson
yfirdómslögmaðnr
BergsOðastr 10 B. Sími 579 B.
stakleg í sveitunum, eru furðulegar.
Og lögreglustjórinn í Kristianíu er
ekki jafn vongóður og forsætisráð-
herrann. Haiin segir að það sé als
• ■igi hægt að hafa eftirlit með því
hvað hruggað sé á heimilunum,
retna -með þráföldum húsaraiuisókii-
um. En samkvæmt núgildandi )ög-
um leyfast ekki húsrannsóknir nema
„sterkur grunur“ liggji á, að þar
fari eitthvað ólöglegt frarn. Og ef
lögreglan á að fara að gera lnts-
rannsóknir í stórum slíl —- segir lög-
reglustjórinn —þá verður að stofna
sérstaka lögregluliðsdeild, sem hafi
það eitt lilutverk að þefa eftir
hrennivíni.
Svo er það afstaða Noregs til út-
landa. Finnland hefir nýlega lög-
leitt hjá sér algert áfengisbann. M.
Faramond, sendiherra Frakka í
í iimlandi, var nýléga á ferð í Krist-
ianíti og náði þá blaðamaðttr hjá
„Aftenposten“ tali af hontun og
sptirði hann hvernig Frakkland
mttndi snúast við finska banninu.
Sendiherran lýsti yfir því, að þá er
til þess kærni að Frakkar getði end-
anlegan .viðskiftasamning við Fiima
þá nutiidi þeir setja það seni ófrá-
víkjanlegt skilyrði að haniilögunttm
yrði breytt.
Satnskoiiar'ástæður liafa og verið
færðar fram gegn banninu í Noreéi.
I surnar kom það til orða í norska
þinginu að segja upp viðskiftasamu-
ingimm við Portúgal, en þá var les-
in ttpp skýrsía frá Wcdol Jarlsherg,
fullt.rúa Norðmaima í París, um
það, að ef Norðniemi hékli áfram
með að lierða á haniilögimum, þá
npiiuli þeir lenda í viðskiftastyrjöld
við öll vínlöndin. pá var það sam-
þykt að segja ekki upp samniiign-
um.
Nú er sagt, að ef Frakkar fái að
flytja létt vín til Noregs, þá muni
þeir láta sér það lynda. En það er
enginn efi á því, að bannmenn í
Noregi muni ganga á lagið. peint
mun ekki nægja hann á 12% vínum
og þaðan af sterkari.
Paal Berg ráðherra hefir lýst því
yfir við „Verdens Gaug“, að stjórn-
in muni ekki leggja fram frumvarp
til laga unt standandi hann fyr en
hún hefir ráðgast um við vínlöndin
og einlivernvegiim ráðið viðskifta-
samitingsmálinu við Portúgal til
lykta. En það verður að minsta
kosti ár þangað til. Á nteðan verður
bráðahirgðahannið látið gilda. En
tímiun verður að leiða í ljós livað
þá tekur við.
lieyröi, þegar hann var á leiöinni upp
stigann. Hann þóttist aö vísu öruggur
um ungu stúlkuna í flugVélinni. Hún
var trygg á allan hátt,ogmundi trauÖla
láta leiöa sig í gönur. Hann vissi, að
hún þekti alla meðferð og•einföldustu
gripin á flugvélinni til þess að geta
fiogið einsöinul, ef það reyndist nauð-
synlegt.
En hann stansaði forviða á þakiuu.
Itétt li.já lians flugvél stóð önnur. Og
viö ljóshafiö stóðu tveir íneim með
skammbyssur ! höndum.
Minni maðurinn heygði sig áfram
og hrópaði eitthvað niður í djúpið.
Fjeld heyrði ekki hvað það var. En
árangurinn var angljós. pað var eins
og skipið vrði alt í einu lifandi.
Stigar voru auðsjáanlega settir upp,
því fjöldi skeggjaðra andlita kom í ljos
upp úr Ijóshafinu og nokkrir menn
ruddust upp á þilfarið báðum megin
við ljósgröfina.
— Hrindið vélinni út í sjóinn, hróp-
aði minni niaðuriitn.
Tveir menn gengu óliikað aö flug-
vélinni, sem stóð á grönnum veiklu-
leguin fótum sínum á þilfarinu. peir
gripu í hana án nokkurrar umhugs-
unar
Fjeld skreið hljóðlega náuara, og
reyudi að komast á milli vélanná. pað
leit út fyrir að menn hefðu gleymt
honurn. Athygli allra beindist að flug-
vélinni.
En alt í einu hljóðnaði hávaðinn.
Hvítu leiftri sló alt í einu út úr hlið
flugvélarinnar. pað fylgdi því enginn
reykur og ekkert brak. En hásetarnir
tveir steyptust um eins og elding hefði
snert þá.
23. kapítuli
Gaucliaen
paö varð alt í éinu dauöaþögn á
þilfarinu. Hásetarnir tveir sýndust
steindauðir; annar hafði slöngvast lang-
ar leiðir.
Hinir hásetarnir, hinum megin við
ljósdjúpið, virtust ekki hafa neina sér-
lega löngun til að rétta félögum sínum
lljálparhönd. peir stóðu ráðþrota og
dauðhræddir.
En það varaði aðeins eitt augna-
blik. pá reið skot af. Og það skot var
eins pg merki tun heilt storskotalið.
Skipshöííiin liafði í söntu svipan hleypt
úr óteljandi skammbyssum á flugvélina.
Maður gat heyrt hvernig kúlurnar
dundu á flugvélinni. En skothríðin bar
engan árangur. Ein glerrúða brotnaði.
pað var alt og sumt.
Og þó gat þetta skot orðið afleið-
ingaríkt fyrir Evy. pví eitt glerbrótið
liittihana í öxliua, reif fötin í tætlur og
skarst inn undir húðina. Sársaúkinn
var svo mikill, að hún varð að taka á
ölln viljaþreki sínu til þess að falla
ekki í ómcgin.
Henni skyldist, að nú varð Jtmfram
alt að aðhafast eitthvað, og alt gat ver-
jö undir því komiö, að hún gæti kornist
hrott og sótt hjálp. Hún liafði vonað að
Fjeld kærni til haka, en nú varð henni
Ijóst, að honum mundi vera varnað
slíks. Skipanir hans hljómuðu enn í eyr-
mn liennar. pað var einskis annars úr-
kosta en hreyta eftir þeim. Blóðið seitl-
aði úr sáritui á öxlinni, luin fann, hvern
ig volgur vökvinn rann niður handlegg-
inn.
Hægt og hægt lyfti hún höfðinu upp
yfir sætisbrúnina. Skothríðin var nú
liætt og það leit ekki út fyrir að hún
mundi byrja aftur. Máttugur vilji hafði
safnað tryldum mönnuin saman í einn
l,óp. Húu sá þá alla saman í skjóli hinn-
ar flugvélarinnar. Fleiri og fleiri komu
upp úr iðrum skipsins. pcir skriðu eins
og apar með langa skttgga á eftir sér.
P.að var alt í eimi orðið svo þögult.
Og þögiiin var enn.ægilegri en skot-
hríÖin.
Loks sást maður eiíin koma upp á
þilfarið. Evy sá andlit hans um leið og
það kom upp af ljósbjarmanum. pað
var ólíkt öllum hinum atidlitunum.
Maöurinn var skegglaus og blakkur
á hörund. Hann hafði hringi í eyrunum
og húðiu var öll með djúpum örum.
löngum liringuðum kaðli í hendinni.
Evy Westinghouse hafði séð þessa
tegund manna fyr. pá er alstaðar að
fiuna í Buenos Aires. Unga stúlkan ná-
fölnaði. Hún sá, að kaðallinn, sem mað-
urinn liélt á, var „lasso“ ,gripkaðall
einskonar. Og vopnið það var vissast
allra til að stanza flótta hennar. Hún
snéri um leiö handfangi lyftistýrisins.
En það var of seint.
Maðurinn liafði á einu augnabliki
slöngvað hinu luettulega bandi yfir
framstafn flugvélarinnar. Siguróp
glunuli við frá mönnuuum hinum meg-
in við opið. Lykkjan lá fast og trygt á
vélinni, og það var hægur vandi að
liindra það, aö hún lyfti sér.
Evy sá sér til skelfingar, að flótti
var ómögulegur. Hún hafði ekkert til að
skera með sundur kaðalinn, sem festi
liana við þetta skelfilega skip. Hæðar-
styriö varð nú algerlega einskis nýtt,
svo hún lét það ekki starfa lengur. Hún
átti von á, á liverju augnabliki að mað-
urinn tæki í gripkaðalinn. En það leit
ekki út fyrir, að Suðurameríkumaður-
inn hefði nokkra löngun til að flýta sér.
Litli maðurinn, sent auðsjáanlega
hafði tekið að sér forystuna, kom nú
tram. Máninii skein á visið andlitið, og
sýndi eun betur hvað það var drátta-
laust.
af niðurbældri óró. Við þekkjum yð-.
ur, læknir. pað er ekki til nema ein
flugvél at' þessari tegund í allri veröld-
inui. Húu lýgur sig ekki frá höfundi
síntim. Ilmari Erko hefði ekki kunnað
vel yiö sig nú í þessum kringumstæð-
ttm, ef haim hefði lifað. pað er frernur
neyðarlegt fvrir flugvél að láta binda
sig eins og hvern annan uxa. Finst
yður ekki!
Maðurinn beygði sig enn l?ugra á-
frant eins og hann hlustaði eftir svari.
En þegar liann heyrði ekki neitt, hélt
1-aim áfram:
— pér megið ekki hugsa ttni neina mót
spyrnu, læknir góður, sagði hann með
óvaualega mildri og sáttfúsri rödd.
Um leið og þér farið að reyna að
verja yður, verðið þér skotinn. pað
er miðað á yður undir tuttugu skamm-
hyssum.
Litli maðurinn þagnaöi enn í nokkr-
ai mínútur. paö kom einhver vottur af
efa fratn í andlit liaus, og hann leit
í kringum sig eitis og sá, sem alt líf
sitt hefir orðið aö berjast við rag-
mensku sjálfs sín.
— Nú, hvað ætlið þér að gcra?
spurði liann alt í einu með þjósti.
Segið annaðhvort, því eg ætlaði mér
ekki að drekkja yður eins og hvcrri
annari mús. pað eru til mjög þægi-