Morgunblaðið - 12.02.1920, Qupperneq 4

4
MORG UNBLAÐIÐ
Tilkynning
trá
Hæstarétti
Þeir yfirréttarmilflatningsmenn, sem ætla uð flytjí mál fyrir Hæsta
rétti, sendi innan þessa mlnaðarloka skrifstofa Hæstaréttar tilkynning nm
hvar þeir hafi skrifstofa hér i bænam.
Reykjavik ix. febr.
Kristján jónsson
Skóhlifar
karla og kvenna
Gúmmistígvél
á börn og fnllorðna
og alskonar skófatnaður nýkorninn til
B. StefánssoD & Bjarnar.
Laugaveg 17. 8ími 628.
I. hefti 94. árgangs er nú alveg
iiýkomið. Og er fullur helmingur
hess ritdómar. Hefi eg heyrt menn
segja, að þar væri „ofmikið af svo
góðu.“ Er það misskilningur. í
íyrsta lagi eru góðir ritdómar-og
það eru þeir flestir 'þarna í
„Skírni“— bæði les'tur og nytsam-
ur lestur. Það er oft jafn mikils
vert að lesa góða umsögn um hók
og að lesa hana sjálfa. Og í öðru
iagi, er það skylda tímarits, sem
gefið er út af Bókmentafélagi ís-
lands, að ritdæma bækur svo gaum-
gæfilega að það verði þar fyrir-
mynd annara. Þessu hefti tímarits-
ins er því sæmd en ekki vaasæmd
að hinum síðari helming sínum.
Heftið byrjar með ritgerð nm
ieikrit Jóhanns Sigurjónssonar, eft-
ir Kristján Albertsson. Er þar
minst allra leikrita hins snemma
fræga skálds vors. Kristján hefir
margt vel sagt nm bækur. En hon-
um virðist hafa mistekist með þenn-
an dóm. Það er stiklað of mjög á
./ðalatriðuin leikritanna. Hafði eg
værnst hetri greinar nm þetta frá
Kristjáni.
Þá er grein eftir Matth. Joch-
umsson um dr. Paul Carus, þýzkau
fræðimann og heimspeking. Er hún
ekki svo mjög merkileg að öðru
leyti en því, að hún gefur tilefni
til nýrrar aðdáunar á starfsþreki
og andlegum mætti gamia manns-
Málverkasýnin
verður haldin á fimtndaginu kl. 12—6 í Iðnó, niðri
Á sýningnnni vera rúmlega 30 dðnsk málverk og hafa nokknr
þeirra verið sýnd á sýningunni í Charlottenborg.
Aðgangur ókeyprs.
Ttlboð
óskast i ca. 700 saltfullar og ca. 1700 tómar sildannnnur, flestallar nýjar
en allar góðsr og fnllbentar. Tunnnrnar ern geymdar í góðum húsum
á Eskifirði og Reyðarfirði.t
Lysthafendur snúi sér til
<■forger ttflausem, tskifirði.
Menn óskast
il þess að hnýta Net. — Hátt kaup
Sigarjón Jpótnrsson.
Hafnarstr. 18.
Tóm steinoiiufflt
Húsi𠄧aldurshagi“
(við Rauðavatn)
er til sölu og íbúðar nú þegar. Nokkur landsspilda með grasnyt fylgir
húsinn. Um söluna gemur
Garðar Gísiason.
Sonnr okkar elskulegnr, Arm, andaðist úr lungnabólgu i fyrra-
kvöld, á heimili okkar kl. 71/*. Þetta tilkynnist vinum og vanda-
mönnum. Jarðarför ákveðin síðar.
Jónína Erlendsd*ttir Eggett Brandsson.
ms.
Þá er greinin um aldur Jóns Ara-
sonar eftir Kh Jónsson, sem áður
hefir veriS minst á hér í blaðinu.
Og síðast er ritgerð eftir Jón
biskup Helgason: Elías Lönroth og
Kalevala. Er henni ekki lokið enn.
Er það fyrirlestur, sem höf. flutti
íi „finsku kvöldi“ Reykjavíkur-
deildar norræna stúdentasambands
ins. Fjallar hann um endurvakn-
ingu finsku þjóðarinnar í máli og
hókmentum, og er fróðleg grein.
Og síðast koma ritdómamir, um
\ ísindarit, skáldsögur og Ijóð, eftir
suma ritfærustu merin vora.
kaupir
H.f. Garl Höepfner. Sími 21.
með niðursettu verði í Veiðafæraverzl.
LIVERPOOL.
oveland Iftarður
finnwr Amerílm.
EFTIR
C. N. og A. M. WILLIAMSON.
53
— Hvaða vandræiSi! EruS þér mikill
reikningsmaSur ?
— Eg tel oftast saman á fingrunum.
Hefi aldrei geta'ö munaö margföldunar-
töfluna.
— En söga? Gætuö þér hjálpaö vini
mínum, sem er aö semja sögu, sem ger-
/s6 á 15. öld ?
‘— Alt þaö, sem eg man nú um 15.
öldina er þaö, að hún var aö minsta
kosti ekki sú 14. eða 16. Ó, eg er hrædd-
ur um, aö eg komi ekki til greina. Þér
neyðist til að setja mig í fangelsi fyrir
rán á leikriti Cremers. Eg hefi aldrei
fengið neina mentun.
— Það er eg ekki viss um, sagði Les-
ley og var eitthvað í röddinni, sem Val-
ur gat ekki áttað sig á. — Eg geri ráð
fyrir, að þér hafið verið mjög námfús.
— Að hvaða leyti? spurði Loveland.
En hún lét sem hún heyrði ekki spum-
inguna og hélt áfram hugsanaferil sinn.
— Þér hljótið að geta gert eitthvað,
sagði hún og reyndi að láta ekki bera
á spékoppunum.
— Þér hafið séð, að eg get ekki leik-
ið, en — eg er ekki svo afleit skytta.
— Þvi miður þekki eg engan, sem
þarf á skyttu að halda.
— Og eg er ekki svo slæmur hesta-
maður.
— Þekki heldur engan, sem þarfnast
reiðkennara. En — getið þér stjómað
bifreiðum ?
Nú loksins sagði Loveland já.
— Gott. Getið þér tekið vélarnar
sundur og sett þær saman aftur ?
— Það held eg að eg megi fullyrða,
án þess að hæla mér um skör fram.
— Eg ásaka yður ekki um sjálfhælni
í kvöld. En munduð þér vilja taka að
yður iikumannsembætti hjá góðu fólki,
með 25 dollara borgun um viku, auk
fæðis og húsnæðis?
— Ef eg gæti fengið launin fyrir
fyrstu vikuna fyrirfram, þá gæti eg
komið öllum kunningjum mínum til
Chicago, ekki sízt ef einhver afgangur
yrði af þessu stolna leikriti.
— Kærið þér yður ekkert um þetta
stolna leikrit. Eg fyrirgef yður það alt
saman fyrir hönd Cremers, nú, þegar
eg þekki öll atvik. Við skulum ekki minn
ast framar á það.
— Þér hljótið að þekkja hann, úr
bví þér hafið leyfi til.að fyrirgefa í
hans nafni?
— Þáð geri eg, sagði Lesley. En við
skulum halda okkur við efnið. Þér get-
ið fengið launin fyrirfram fyrir hálfan
mánuð. Og bifreiðin er frá Gloriaverk-
smiðjunni.
— pað var mín líka.
— pér meinið Lovelands greifa?
— Já, eg á við það.
— Nú, þiggið þér starfann, sem eg
býð yður?
— Sem þér bjóðið mér?
— Já, fyrir hönd Sidneys vinar míns.
Hann hefir nýlega keypt bifreið og sent
hana til okkar. Eg hefi fengið leyfi til
að nota hana það sem eg þarfnast fyrst
um sinn.
___Kemur hann þá seinna?
— Við búumst við því að hann komi
til okkar eftir nokkurn tíma — til okk-
ar frænku minnar.
— Eg vil heldur láta hengja mig en
að eg verði þjónn hans, sagði Loveland
með sínum gamla ofsa.
— Nú, eg hélt það væri fullkomin al-
vara yðar, annars hefði eg ekki komið
fram með uppástunguna.
— Það er líka fullokmin alvara mín.
En-------
— petta „en“ er ekki gott, þegar ver-
ið er að semja um eitthvað. Þetta er
eina ráðið til þess að þér getið hjálpað
vinum yðar héðan burtu.
Loveland varð hugsað til Binnys með
fölt, sjúklegt andlitið og Lisle með sorg-
döpru augun. — Gott, sagði hann. Eg
skal vera bifreiðarstjóri Cremers. Eg
hefi rænt leikritinu hans. Nú vil eg
lúggja peninga hans, mat hans, búa
undir sama þaki og hann og vinna hon-
um eins vel og mér er auðið. En eg vil
aðeins biðja yður að trúa því, að eg
geri það til að bjarga öðrum.
—- pað verður minn matur sem þér
borðið og mitt þak sem þér búið undir,
sagði Lesley vingjamlega.
Loveland andaði þungt. Þau horfðu
hvort á annað. Loveland fanst það ekki
betra þó það yrði hennar matur og þak,
því þá þóttist hann sjá í hendi sér, að
þau hlytu að standa í mjög nánu sam-
bandi hvort við annað, Cremer og hún.
— petta er þá úttalað? spurði hún
ástúðlega.
— Það er það um nokkarra vikna
skeið.
Pað sáust engir spékoppar í kinnum
Lesleys. En augun hlóu.
XII.
SkjólstæSingur ungfrá Dearmers.
Lesley og frænka hennar urðu þessa
nótt í bænum hjá vinum sínum og næsta
morgun var öllu komið fyrir eftir um-
tali þeirra Lovelauds og Lesleys. En
Loveland réði sig ekki lengur en til
hálfs mánaðar. Bjóst hann þá við að
vera búinn að vera svo langan tíma, að
eigandi bifreiðarinnar gæti verið búinn
að ná sér í annan mann.
Lesley borgaði honum fyrirfram fyrir
hinn umsamda tíma og fanst honum
þessir 50 dollarar laglegur skildingur.
10 dollara tók hann sjájfur, en hinu
fjöí'ti hann á milli félaganna.
Lisle og Binny og mmar hin öll gátu
með naumindum komið orðum að þakk-
ia;ti sínu. En það sem þau sögðu, gladdi
hjarta hans undarlega mikið. Það var
einkennileg hamingja að fórna sér fyrir
aöra. p,ær tilfinningar voru alveg nýj-
ar fyrir Yal.
Lisle hafði skrifað Bill daginn eftir
að Loveland sameinaðist leikfélaginu og
sent honum mynd af sér og Shakespeare
hálsband, það fallegasta, sem hægt var
að fá í bænnm. Bill hafði strax svarað.
Og þó fáar og smáar væru líkurnar, þá
höfðu þau þó öfluga von. Og altaf gátu
þau þó haldið áfram að elska hvort ann-
að. Hún lagði af stað hin hamingju-
samasta. Þau ætluðu sér til Chieago.
En þar átti Binny vini. Par ætlaði hann
að hvíla sig dálítið og verða „all right“,