Morgunblaðið - 08.06.1920, Qupperneq 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Presenningar
og tjöld af ölium stæ-ðum ódýrast i
Veiðarfæraversl. „ Getjsir"
Hafnarstræti 18.
Tilboð óskast
í hús kalkféiagsius fyrir xo. næsta mánaðar. Nánari upplýsingar
/ sima 492.
Mxrnxpmmmaocpcsn
Mjflg ódýrt
í heildsölu
Ctjeviof
Kápufau
ffandktæði
Karl Lárusson
Spítalastig 9.
mtraimmJiiTamn
Plads Agentur
Större köbenhavnsk Fabrik í Pölse & Fedevarebranchen önsker sig
repræsenteret paa Island ved dygtige, velindförte Lokalrepræsentanter.
Fagnaðarsamkoma, þriðjud. þ. 8.
kl. 8*/i fyrir ýmsa foringja og fél.
frá Norður- Vestur- og Snðurlandi.
Samkoma á Lækjartorgi kl. 8.
Billet mrkt. »Agenlurc með opgivelse af danske Referencer bedes
indlagt paa Bladeds Exp.
Stúdent
Þeir bæjarbúar, sem í ár vilja taka upp mó í landi bæjarins gefi
sig fram og borgi 2 kr. fyrir hverja kistu herra verkstjóra Magnúsi
Vigfússyni, sem mælir mólandið út þessa daga:
Miðvikudaginn 9 þ. m. kl. 1—3 e. m. í Rauðarármýri
Sama dag kl. 4—5 e. m. í Lauganesmýri, og
Fimtudaginn 10. þ. m. kl. 2—4 e. m. í Fossvogi.
Aðra daga verður móland ekki mælt út-
Borgarstjórinn í Reykjavík 7. júní /1920
K. Zimsen.
Undirritaður ræður duglegt fólk, 15—20 karlmenn 0g 40—50
stúlkur til móvinnu í Kringlumýri nú þegar. Til viðtals næstu daga kl.
4—6 síðd. á verkstjóraskrifstofu bæjarins á Vegamótastíg.
ötull og eglusamur, sem hefir ágæt
meðmæli frá skrifstofu í Kaup-
mannahöfn, óskar eftir atvinnu við
skrifstofustörf 2—5 tíma á dag.
A. v. á.
Chevrolet-bifreið
er til sölu nú þegar í ágætu standi
með nýju Hood-gúmí ásamt vara-
hlutum og nauðsynlegum verkfær-
um. Talið við hr. Sigurð Þorkels-
son verzlunarstjóra við verzlun
Guðm. Olsen, fyri-r 15. þ. m.
Guðm. Pórðarson.
Fyrsta flokks bifreiðar ætíð til
leigu. Símar 716 & 880. Söluturninn
SÁL FALLBYSSANNA.
Riddaraliðsforinginn hleypti brún-
nm og þorskaugun hans urðu börð. En
hann sagði ekki neitt.
— Þér komið frá Reims? byrjaði
kapteinninn aftur. V-ar bardaginn
snarpur þar?
— Já, það getið þér bölvað yður upp
á. Það voru ekki tómir sjampanísmell-
ir. þeir voru bættulegri sumir.
— Dásamlegur bær, sagði kapteinn-
inn meira við sjálfan sig. Eg var þar
einu sinni fyrir nokkrum árum og stóð
undir bogum og súlum dómkirkjunnar
miklu. Þeirri stund gleymi eg aldrei.
Sú bygging er eitt af undrum gotnesku
byggingalistarinnar.
— Þá ánægju hafið þér nú ekki leng-
nr, því nú er þetta gamla bróf orðið
að rústum. Við skutum bana niður.
Frakkar fá sig fullkeypta á því að
tjasla benni saman aftur.
Kapteinninn var orðinn náfölur.
— Hvað segið þér ? spurði hann í
undrunar-málrómi.
Foringinn leit steinhissa á hann.
— Eg held að þér séuð að verða við-
kvæmuT, félagi, sagði hann háðslega.
Kapteinninn gekk fast að honum.
— Létuð þér skjóta dómkirkjuna
niður? spurði hann með skjálfandi
röddu.
— Já, sagði hinn og veik eitt skref
aftur á bak.
— Höfðuð þér skipun um það?
— Nei, en við urðum að gera það.
Við gátum þó, fjandinn sjálfur, ekki ..
Hann þagnaði, því augu kapteinsins
leiftruðu.
-— Skrælingi! hvæsti hann. Vitið
þér hvað þér hafið gert? Þér hafið
gert að engu fegursta gimstein Norð-
ur-álfumenningarinnar. pví dómkirkj-
an í Reims tilheyrði ekki aðeins Erakk
landi, heldur og öllu mannkyninu.
Skiljið þér ekki, að bölvun mun fylgja
þvílíkum verkum? — —
Aðkomni foringinn var orðinn eld-
rauður í andliti.
—- Gætið þér að yður, öskraði hann.
Þér skuluð fá að bera ábyrgð á orðum
yðar við mig. Við tölnmst síðar við.
Kapteinninn ypti öxlum, snéri sér
frá honum og gekk niðurlútur upp
steirrtröppurnar.
— Kerlingahjal, tautaði sá sem eft-
ir stóð og beit saman tönnunum.
— Við verðum hér í nótt, kallaði
hann til manna sinna. Það hlýtur að
vera pláss fyrir ykkur í útihúsunum.
Hafið þið séð nokkurn af íbúum húss-
ins?
— peir eru allir famir burtu nema
dyravörðurinn, og hann er bæði heym-
arlaus og blindur, svaraði einn maður-
inn.
Foringinn glotti.
— Hann getur sjálfsagt vísað okkur
veginn til kjallarans.
— Menn segja að hann liafi neitað
því.
— Komið með hann, skipaði foring-
inn í höstum rómi.
Nokkrum sekúndum seinna stóð
gamli dyravörðurinn frammi fyrir
þessum harðlynda manni.
— Viljið þér strax fá mér lyklana
að vínkjallaranum, öskraði foringinn.
Dyravörðurinn hristi ihöfuðið.
— Sjampaní, komdu strax með
sjampaní, eða þú skalt sjálfan þig fyr-
ir hitta. Skilurðu það ?
Gamli maðurinn hélt aðeins fastara
um lyklana.
Foringinn gerði enn eina tilraun. En
dyravörðurinn hristi sífelt höfuðið.
Þá rak hermaðurinn kreptan hnef-
ann framan á nasir gamla mannsins.
Hann féll óðara til jarðar. Einn hinna
aðkomnu beygði sig yfir hann. og hristi
lyklana úr máttlausum höndum hans.
XXIX.
Nýi óvinurinn.
Það var einni viku eftir þennan at-
burð.
Antwerpen hafði ekki staðist áhlaup
pjóðverja og belgiski herinn var hrak-
inn meðfram mjórri strandlengjunni.
En þó varð hann aldrei hrakinn út
í hafið. Altaf kom eitthvert atvik fjrr-
ir, sem stöðvaði framrás Þjóðverja. Og
Yfirkennara8ta3an og tvær nndirkeBnarastöðor,
við barnaskóíann í Bolungarvík, eru lausar til umsóknar. Laun sam-
kvæmt nýju launalögunum. Umsóknarfrestur til júníloka.
f. h. skóianefndarinnar í Hólshreppi.
Guðm. Einarsson.
— 8PORTV0RUVERZLUNIN —
ÍO Ol KODAKS filmur 0D M. s 3

a QC eru bestar og ódýrastar F 0 > 53
— Bankastræti 4. Reykjavík —
Sími 817 Símnefni Segl,
Síidarnet
(R e k n e t)
úr því besta garnið sem fáanlegt er, og með fullkomnustn og bestn
fellingu sem þekst hefir fáið þið aðeins i
Veiðarfæraversl. ,Geysir4
Hafnarstræti 1.
*i————1—————■*»■»—————«. I. »1 II.
Til
Siglufjarðar og Akureyrar
fer m.k. sLEO* á morgun beina leið. Fiutningur tilkynnist hið
fyrsta. Tekur farþega og póst. Afgreigsla í vers!.
Aðalstræti 8 ,SKOGAFOSS‘ Talsími 353.
Kanpið fflorgaoblaöið
i
I nokkur hundruð þúsund Belgar tóku
sér stöðu við Ypres og settu sig þar
fasta, á þann hátt, að þess mun lengi
minst í veraldarsögunni. í tilefni af
þessu söfnuðu Þjóðverjav öllum kröft-
um sínum í hægri fylkingararm sinn.
Stórar bifreiðalestir fóru daglega í
vesturátt og dag einn var Jörgen Bratt
ú sléttunum við Armentiéres á leið
vestur að landamærum Belgíu.
pað var slegið einhverjum eldi niður
í hermennina. Þeim fanst alt benda til
þess, að komið væri að áhrifamiklum
úrslitum. Herdeildirnar voru þéttskip-
aðar aftur nýjum mönnum í stað
þeirra sem fallið höfðu. Á meðal þess-
ara nýkomnu voru tveir, leikari einn
frá Berlín og starfsmaður úr banka
einum í Charlottenburg. Þeir höfðu
báðir komið frá Diisseldorf og verið
þar í herdeild, sem stóð vörð um
Zeppelínsstöð eina. pað hafði verið
fremur létt og lítilsvert verk. Þeir
höfðu gengið þar fram og aftur eftir
geðþótta. Leikarinn og bankamaðurinn
vissu því lítið um skelfingar styrjald-
arinnar og voru í góðu skapi. Þeir
voru óánægðir með félaga sína, sem
allir báru -alvörumerki stríðsins á einn
eða -annan hátt í svip -sínum. Fyndni
þeirra og keskni féll nú í grýtta jörð.
Dauðinn hafði daglega sungið fyrir
mennina frá Marne og Aisne og mót-
blásturinn hafði kæft gleði þeirra og
ánægju. Andlit þeirra voru gnlgrá eins
og einkennisbúningamir. En augun
loguðu. Bardaga íhitinn brann :í þeim
Allur áhugi þeirra gekk í eina átt. Og
nú voru þeir komnir í námunda við
hinn eiginlega óvin.
Hafði ekki óberstinn staðnæmst
framan við hersveitirnar eftir morgun-
bænina og bent til suðvesturs og hróp-
að:
— Hermenn! parna eru fjandmenn-
irnir. Þarna eru hinir isvikgjörnu Eng-
lendingar. Yið skulum láta þá verða
vara við réttláta reiði vora! ....
Þéttvaxni og þreklegi maðurinn var
orðinn eldrauður í andliti og Bratt
fanst hann heyra hvernig tennurn-ar
glömruðu í munni hans. Orð hans og
ákafi breiddu sig til hinna. pað var
eins og nýr eldur væri kominn í augun.
Norðmaðurinn beygði höfuð sitt í
sor-g. Hann stóð þar hár og herðabreið-
ctr í röðinni og var herdeildinni sómi. En
hann fann á þessari stundu, hve ein-
stæðingslegur hann var. Hann gat ekki
íhatað með hinum. Alt sitt líf hafði
hann heyrt það, að þjóðerniseinkenn-
in væru ekki beztu einkenni mannanna.
Því alstaðar fyndu-st góðir og vondir
menn, bæði í Frakklandi, Englandi,
Þýzkalandi og Noregi. Og hann hafði
séð svo mikið af heiminum, að hann sá,
að þjóðahatur var ein allra lægsta kend
-siðaðra manna.