Morgunblaðið - 20.07.1920, Side 4

MORGUNBLAÐIÐ
Tiíhtjnmng
að gefnu tilefni tiikynnist hérmeð að allir þeir, sem nú og fram-
vegis hafa einhverjar kröfur á skip, er vér undirritaðir höfum til af-
greiðsln Terða stððugt að senda reikninga sína jafnskjótt og krafan
verður til. Þareð
vér greiðum alis enga reikning’a
eftir að skipin eru farin héðan.
G. 7ir. Guðmundssoti & Co
skipamiðlar.
Fiskverkunarstöð
til sölu
Fiskverkunarstöðin, sem nefnd er Birreís-stöðin
í Hafnarfírði ei t i 1 s ö 1 u. Allar upplýsingar og
verð láta í té
#
Bookless Bros., Hatoarfirði.
Egg
ný íslenzk, eru ávalt keypt hæsta
verði i Kökugerðiani
Yaiiarstræti 4,
M.s. Svanur
fer héðan væntanlega á morgun 21. júlí, til Stykkishólms, Skarðstaðar
Salthólmavíkur og Króksfjarðar. Vörur afhendist í dag.
TJfgreiðsían.
<&08Í ai auglýaa i tÆorgunBlaéinv.
SAGA TÖKUBARNSINS.
Kvöld eitt, er Jakob gekk burt af
verkstæðinu, án iþees að tala við nokk-
um, eins og hann var vanur, kom einn
af verkamönnnnum til hans. Hann
þekti hann aðeins frá öðrum, en vissi
þó, að hann var dngnaðarmaður og
reglusamur. Hann hafði því ekkert á
móti að slást í för með honnm.
Þegar þeir höfðu taJað saman um
Btund, sagði félagi hans:
— Eg þarf að segja yður eitt, sem
lengi hefir legið mér á hjarta. Þér er-
uð alt of dapur, í illu skapi. Og mér
fellur það illa. pér eruð ungur, og
þegar maður er ungur, á maður að vera
glaður. Lítið þór á mig. Eg er að verða
gráhærður, og þó get eg glaðst af sól-
skininu og góða veðrinu. Hversvegna
skemtið þér yður ekki við og við?
— Það er nndir skaplyndi manns
komið, svaraði Jakob og þyktist ekki
við þó gengið væri svona hreint til
verks. Það er undir skaplyndi manns
komið og lífekjörum.
— Lífskjörum? Hyggið þér að lífs-
kjör mín séu mjög glæsileg eða ánægju-
leg ? Lífið er ekki nein skemtiferð fyrir
okkur verkamenn, jafnKtið fyrir mig
og þig. Vinna, svitna, strita, stynja, það
hefir verið mitt hlutskifti svo lengi
sem eg man eftir mér. Hvem morgun
segi eg við sjálfan mig: Hpgrekki!
Ennþá eins dags strit og 'svo kemur
kvöldið. Og á kvöldia er eg ánægður,
því eg hefi gert skyidu mína. Guð veit
af þér, segi eg við sjálfan mig, og það
á að vera þér nægilegt.
— Guð! endurtók Jakob dálítið
glettnislega.
— Já, vinur. Við skulum skýra þetta
nákvæmlega hvor fyrir öðrum. Ef þér
eruð einn þeirra, sem neitið tilveru
guðs, þá erum við ekki sammála, því eg
trúi á guð eins og sólina. pað er mín
bjargfasta sannfæring. En þér?
— Eg sé sólskinið og finn hlýju þess,
en eg sé ekki merki neins, sem bendir
mér á tilveru guðs. Og hvernig ætti eg
þá að trúa á hann?
— Það eru margir sem neita eins
og þér, því sem er augsýnilegt. Hvað
mig snertir, þá tek eg það fram aftnr,
að eg hefi altaf trúað á guð, og eg mun
halda áfram að trúa á hann þangað til
hann segir mér sjálfnr að hann sé ekki
til. Því eg fullvissa yður um það, ungi
vinur, að hér inni fyrir — hann benti
á brjóstið — er eitthvað sem segir mér
að einhver sé til, sem er betri og mátt-
ugri en við. Og svo framarlega sem
^ið vinnum samkvæmt skyldum vorum,
þá mun guð að síðustu launa manni
það.
Jakob svaraði ekki.
— Eg hefi lesið hitt og þetta, hafi eg
rekist á blað eða bók, hélt Lebean
áfram, og þannig hefi eg aflað mér
dálítillar þekkingar. Hg veit, að
þeir eru tii, sem trúa aðeins á nátt-
úrulögmálið eða efnisskiftinguna,
en eg svara þeim svona með sjálf-
um mér, að þeir taHp aldrei þá fuil-
Herbergi fyrir ferðafólk fást á
Hverfisgötu 32.
H ú s
laust til íbúðar til sölu. A. v. á.
Fyrsta flokks biíreiðar ætíð til
leigu. Símar 716 & 880. Sðlutuminn
HREINAB UEEETTSTU8KUB
kaupir hæsta rerði
laafoldarprentcmiðja.
vissu frá mór, að það getur ekkert lög-
mál verið til nema einhver hafi sett
það, og það hlýtur að vera einhver
vilji til, isem hefir lagt kraftinn í efn
ið. pað er skynsemi mín sem isegir mér
þetta.
— Eg skil ekki neitt af þessn, sagði
Jakob í vonleysisróm. Það eitt veít eg,
að eg vildi selja líf mitt nú fyrir hreint
og beint smáræði.
Hann iðraðist strax eftir að hafa
sagt þetta. Hann hefði helzt kosið að
taka það aftur.
Lebean Ieit á hann vingjarnlega og
sagði:
— Get eg gert nofckuð fyrir yður?
— Þakka yður fyrir, ekki uokkuru
hlut!
Svo skildu þeir.
Daginn eftir kom Lebean enn til Ja-
kobs. Hann var að hugsa um að bregð-
ast illa við, en hætti við það. Hann
vildi ógjarnan hryggja fólk.
— Eg hefi hngsað nm yðnr síðan í
gær, sagði gamli maðurinn. Og eg
held, að eg viti, hvers þér þurfið með.
pér þurfið samneyti við aðra. KomiC
þér og lítið inn til mín. Þér eruð vel-
(komnir hvenær sem er.
— pökk, svaraði Jakob og þótti ekki
mikils um vert.
Þegar hann kom heim um kvöldið,
lafði móðir hans ekki getað þrifið til
íbúðina vegna lasleika. Hún hafði ver-
ið veik nokknrn tíma. Búmin voru enn
óuppbúin, leyfar af morgunmatnum
stóðu enn á borðinu. Nú var hún að
búa til kvöldmatinn. pefur af brendri
Opinbrt uppbel
á upptæknm veiðarfærutn og ef til vill, aða • úr botQ,;örpu0^
»Earl Haigc, verður haldið á hafnaruppfyllingunni í dag fel*
Bæjarfógetinn í Rvík 19 júlí 1920.
Magnús Gíslaso#
settur —
A t v i n n a
n
Ungur piltnr frá 16—18 ára getur uú þegar fengið
við Branða- og Kökugerðina í
Vaííarsfræíi £
iíSi^
Tveir lærlingar
geta komist að nú þegar í Brauða- og Kökugerðina í
Vallarstræti ^
Bookless Bros.i
í Hafnarfirði ó&ka að fá tilboð í flntning fi
500 smálestum á skipi frá ansturströnd Bretl3
til Islands. Upplýsingar um flutningsgjald veí
látið i té, eftir beiðni.
¥
feiti gaus á móti Jakob þegar hann
kom inn.
-f- Hvernig ferðu að lifa í þessu
pestarlofti, sagði hann og opnaði
gluggann út að garðinum.
— Mér er altaf kalt, sonur minn,
sagði móðir hans og vafði göinlu sjali
um herðarnar og brjóstið.
— Kalt! í þessutn steikjandi hita!
— Eg held að það sén þessi svölu
kvöld sem koma mér til að skjálfa.
Jakob lokaði glugganum aftur og
settist með höfuðið milli handa sinna.
Börnin komu heim hvert af öðru.
Ágústa úr verksmiðjunni, hin frá iðn-
stofunni, þar sem þau voru að læra.
Þau voru óhrein, óreglusöm og hávær.
— Nú, sagði hið elzta, heldurðu að
við þolum alt okkar líf þennan spek-
ingssvip á þér! Þú situr og lætur þér
leiðast, þú deyrð af tómum leiðindum
á endanum!
Jakob átti þetba hvorttveggja. Hon-
um fanst alt í kringum sig vera svo
ógeðslegt, óhreint og kaldranalegt, að
hann hrylti við því. Og hann fór burtu
áður en maturinn kom á borðið án
þess að gefa móður sinni nokkra skýr-
ingu.
— Vilji hann ekki sjá mat, sagði
einn drengurinn, þá fáum við hin þess
eira.
Jakob gekk niður götu eina, sem lá
að opinberum skemtigarði.
Gatan var ekki mikið fallegri en
heimili hans. Verzlunarbúðirnar voru
flestar ógeðslegar og óhreinar, sérstak-
lega þær, sem seldu notuð föt og gamla
húsmuni. pað var nýafstaðm
svo gatan var forug °%
hál. Nokkrar ’konur rifust í b116 ^jjf
um. Frá knæpunum bárust
ölvaðra manna. Tötraleg böru ^ í
fram og aftur og horfðu
þá sem fram hjá gengu.
rétti höndina til þess að ná í ¥he^
Jakobs. Þegar hann varn
»ðx

. b°al
þess, hrópaði hún á eftir
ókvæðisorð. J
,. jja»u
— Guð minn góður, sag01
sjálfan sig, hve alt er
ófagurt og hræðilegt! yfc
Þá datt honum Lebean oaI11'1
— Mór þæfcti gaman að vlt
guð hans hugsar um þennan foí
sem við lifum í.
, i
í sama augnabliki kom ba1111 ^ 1
skemtigarðinn. Tunglið ^oTa
þessu fram undan skýi °® hló^
• x og í
bjarma sínum yfir trén, gras1 >
in. Pessi blettur, sem ekk1 ^ $
daginn neitt sérlega fagur, va
í einu tÖfrafagur í tunglskiu®^.
um. Á þessum fiíma var þar e
ur maður. 1T
Daggvotar jurtirnar aJJ^efctíSt *
hinum sætasta ilmi. Jakob ^ $
einn bekkinn og andaði r
þessnm blóma- og grasil®1, ^ $
mögulegt, að þessi blett111 nýb^
nærri götunni, sem hann > boí>
að ganga um ? Mófcsetning111 ^
um enn meiri milli götun»ar ^
ins við það, að nú heyx-®1
einu, ekki mjög langt
angurblíðan söng.