Morgunblaðið - 01.08.1920, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Skotðj er dyrt
naar man skal köbe i Butikkerne,
men kðber man
paa selve Fabrtken
spares Mellemhandleravancen,
som er 10 á 15 Kr. pr. Par.
Vi staar desværre atter foran en ny Prisstigning og
anmoder derfor vore TusÍDder af Kunder i By og paa
Land at forsyne sig af voit nuværende Lager, som vi
sælger til de gamle kendte biilige Priser.
Exempelvis anföres:
Damesko
Nyeste Mode.
Garanteret^ægte Lak 33,83
Nyeste Facon
i brunt ægte 31,85
Box Calf.
Samme Facon i ægte H. Chewreau 24,85
Moderne Herrestövle
Moderne Damestövle.
Amk. Facon i ægte H. Chewreau med ell. uden
Laktaa 29,85
Brunt ægte Box Calf 35,85
Samme Facon I ægte Lak med Skaft af
sort Stof 35,85
Herresko.
Nyeste amer. Facon i
ægte H. Chewreau med
Laktaa 29,85
i ægte brunt
Box Calf 35,85
Amerlk.
Facon i ægte H. Chewreau m. Laktaa 27,85
Samme Facon i ægte Lak med Skaft af
sort Stof 34,85
Nyeste Facon i ægte brunt Box Calf 33,85
Stmrke og billige
Drenge-ogPigestövler
Vi yder nu som altld Garanti for hvert Par.
Skotöjsfabriken Nörrebrog. 47/
Kðbenhavn N.
Opglv Deres Numer elier --Fabnkens Udsaig er Hvad ikke passer
----- ——----7~Z—;— Benstfc kun paa i ste Sal -----------
send Omrids af Foden. ---- Nðrrebrogade 47. ombyttes gerne.
llriMn.
Fagnaðarsamkoma fyrir major
og frú Grausiund sem eru komin
heim úr Danmerkurför sinni.
NB. Helgunarsamkoma kl. n
árd, samk. á bryggjunni kl. 4.
Tilboð óskast
í */* hluta úr m. b. »Þórð kakali«
Þorkell Blandon, lögfr.
Nokkur hús
með lausum íbúðum 1. okt. vantar
mig handa áreiðanlegum kaupendum.
Þorkell Blandon, lögfr.
Þingholtsstræti. 13
Skibsleilighat
Kutter »Princess« kl. 3/3 G, 1, 1,
Veritas. 150 Dw. ton, vil antagelig
bli ndlosset Sauderkrog Island 30
August. Befragtere telegraferer til
Bolstad Egersund, Norge.
GISTIHÚSIÐ VALHÖLL
á Þing-völlum
verður opnað 1. ágúst. Verðlag:
Einstakar máltíðir frá 3—15 kr.;
fvrir fasta gesti 10—15 kr, á dag.
Kaupið Morgunblaðið
Rúm 1—5 kr. Hestageymsla og
vöktun kr. 0.75—1.00 á sólarhring.
Jón Gnðmundsson.
SAGA TÖKUBARNSmS.
— En hvað þú ert hugsunarlaus.
Hlaupa upp tvo stiga og láta mig bíða
á meðan!.
— Eg vissi að það var í vasa mínum.
— En Matthildur! Því fórstu þá ?
— Eg þurfti að sjá hana aftur.
— Litlu blómasölustúlkuna! pú ert
óskil janleg!
— Það var órétt af mér að bda til
þetta erindi, fyrirg'efðu mér, móðir
mín.
Frúin snéri sér undan og þagði.
Nokkrar vikur liðu án þess að Matt-
hildnr fengi tækifæri til að halda lof-
orð sitt. En hún gleymdi því ekki.
Loks kom að því sunnudag einn, er
frúin var úti, fékk Matthildur þá
Marju til að fylgja sér.
— Hvert f örum við ? spurði hún, þeg-
ar hún sá að Matthildur lagði leið sina
í þann borgarhlutann, sem hún kom
aldrei í.
— Eg er að fara í heimsókn. En eg
vil koma ein, þessvegna getur þú setið
niðri í einhverjum skemtigarðinum a
meðan. Og til þess að þér skyldi ekki
leiðast, tók eg með mér bók, sem þú
getnr lesið í.
— En ungfrú góð, þetta er ómögu-
legt! Hvað segir frúin nm þetta?
— Frúin segir ekki neitt, því hún
hefir sjálf farið með mig á þennan
stað.
— Svo hún veit þá þettaí
— Nei. En hún fær að vita það. Eg
geii ekki neitt, sem þarf að halda
leyndu.
— Því má þá ekki tala nm það við
hana? pá hefði hún ef til vill sjálf
farið með yðnr.
— Það var einmitt það sem eg vildi
forðast.
— Eg get ekki látið yður fara þang-
að aleina.
— Jæja þá, Marja, þá geturðu farið
með upp, ef það friðar þig. En þegar
þú hefir séð húsið og veizt við hvem
eg ætla að tala, þá skaltn fara niðnr
aftur og bíða mín hér. Við fastákveð-
um það.
pær voru nú rétt komnar að húsinu
og gengu þegar rakleiðis upp stigana.
Matthildur staðnæmdist á öðru lofti og
drap á djT Lebeans. Elísa sat út við
opinn gluggann og blóðroðnaði af gleði
þegar hún leit við og sá hver kominn
var.
— Eruð þér aleinar ? spurði Matt-
hildnr.
— Já, alein. Faðir minn er farinn út
og madama Gregoire er að heimsækja
ættingja sína.
— En hvað við skulum tala mikið
saman. Nú gangið þér niður í garðinn
á meðan, Marja. Eftir hálftíma skal
eg vera komin aftur.
Marja fór róleg niður aftur. En hún
las ekki mikið. Allar endurminningarn-
ar frá æsku Matthildar og fyrstu ár-
unum eftir að hún kom á heimili frú
de Préal flyktust að henni.
Elísa var bæði hrifin og þó dálítið
feimin eftir fjrstu gleðistundina. Og
þó hafði hún hugsað um þennan fund
í margar vikur. Enginn atburður í fá-
brotnu lífi hennar gleymdist, og engin
síðari áhrif gátu afmáð minningftna
um kossinn, sem Matthildur hafði kyst
hana á kinnina. Blómið, sem hún hafði
gefið henni, var visnað, en hún hafði
sveipað það með mestu varkárni innan
í silkipappír og lagt það niður í litla
öskju hjá öðrum uppáhaldsgripum
hennar.
— Eg hélt að eg mundi ökki fá að
sjá yður aftur, sagði Elísa og leit út
í gluggann.
— Eg hafði þó lofað yðnr því, svar-
■aði Matthildur.
— Ef eg hefði ekki geymt blóm-
vöndinn, þá hefði eg álitið að alt væri
draumur.
— Geymið þér ennþá blómin? Þau
hljóta að vera visnuð.
— Já, en eg gat ekki fengið af mér
að henda þein^ út.
— pá þykir yður dálítið vænt um
mig?
— Svo óumræðilega mikið, og þó
veit eg ekki einu sinni hvað þér heitið.
— Það er satt. pví var eg alveg búin
að glejrma. En eg veit hvað þér heitið,
því nafn yðar stendur á dyrunum. Eg
heiti Matthildur de Préal.
— pað er fallegt nafn. Nú man eg,
að konan sem var með yður, kallaði
yður Matthildi. Það er líklega móðir
yðar?
— Já, svaraði Matthildur eftir
augnabliks umhugsun. En segið mér nú
eitthvað um sjálfa yður. Eg vil fá að
vita alt sem á daga yðar hefir drifið.
Elísa, sem sjaldan talaði um sjálfa
sig, fór nú að segja frá vinnu sinni,
einveru og draumum. Hún sagði frá
í s. í. f. s. t
K.nattspyrnumót
um
Knattspyrnuhorn Islands
(fyrir I. flokk)
verður háð á íþróttavellinum í byrjun september.
Þátttakendur gefi sig fram við stjórn Knattspyrnufélagsins »Fram<
fyrir 23. ágúst.
Stjórn Knatteþyrnufél. Fram.
Guðm. Jóhannsson
fasteignamlðlari.
Skrifstofa. Vesturgötu 12. Reykjavík.
Annast kaup og sölu á fasteignum o. fl. Hefnr nú til sölu eftif
umboði margar húseignir í Reykjavik, sömuleiðis tvær ágætar jarðiíi
einnig 7 tonna mótorbát með talsverðu af veiðarfærum og annan 3°
tonna með snyrpunót og miklum veiðarfærum.
Borgunar- skilmálár mjðg aðgengilegir.
Útvegar Kalundborgsmótora (Diselsystem) Fiskikuttera af öllnm
stærðum trollara og fragtskip.
Gerið engin kaup, fyr en þig hafið komið þar sem úr mestu er
að velja.
G.s. Island
fer beint til Kaupmannahafnar að öiifi
forfallaiansn fimtndaginn 5, ágúsi
Farþegar sæki f a r s e ð 1 a þiðjud. 3. a g ú s i
C. Zimsen.
föður sítium, hve hann væri góður og
hver.su honum þætti ömurlegt að dóttir
hans væri ,svo lasburða, og loks um
madömu Gregoire.
— Leiðiulega, feita gamla konan!
Hún er svo ánægð með sjálfa sig, sagði
Matthildur.
— Hún er í raun og veru góð, aagði
Elísa. Hvað gæti eg gert án hennar?
— Mér fellur hún ©kki í geð, sagði
Matthildur ákveðin. Hún kemur þó lík-
lega ekki strax?
— Nei, nei! Hún getur ekki komið
aftnr fyr en orðið er dimt.
—pað er ágætt. Segið þér mér meira!
— En viljið þér ekki segja mér neitt,
spurði Elísa feimnislega.
— Eg skyldi segja yður al< ef eg
hefði nokkuð að segja, en líf mitt er
enn íáhr^yt.degra en yðar. Kens'a.
!;;-u«!íi ' g .if-ur kensla. Eg er ákaflega
ánægð víir I ví að læra, en það er ekk:
ha'gt að s<{j8 frá neinu sambandi
við það.
— En hvað það hlýtur að vera yndis-
legt að fá að læra, sagði Elísa. Eg gekk
einu sinni í skóla, áður en eg veiktist,
en eg veit nú ekki neitt.
— Hvað vilduð þér helst vita?
— Um alt Sem lýtur að blómum.
Ef eg gæti lesið þau sjálf úti í skóg-
innm. Eg hefi einn sinni verið úti í
skóginum. En hve það var yndislegt!
— Einu sinni! endurtók Matthild-
ur.
— Það var áður en eg veiktist. Þá
bjó eg til stóran blómvönd. Og var svo
ánægð!
— Einu sinni komið í skóginn! Eitt
einasta skifti!. Matthildnr mintist
löngu björtu sumardaganna, sem hún
hafði dvalið úti á landinu, allra göngu-
ferðanna, allra blómvandanna, s©m há®
hafði fengið. Hún fanu til hryg®ar
yfir mismun lífskjaranna. En hun
sagði ekki neitt.
— pað sem eg vildi helst vita u®
og læra að þekkja, sagði hún eftir
augnabliks umhugsun, það eru menniru
ir, ekki að eins þeir, sem lifað haf*
á löngu horfnum fcímum, beldur hina,
sem nú Iifa með manni og kringui®
mann. Þess vegna þykir mér ekki jaf®
fróðlegt að lesa bækur, sem lýsa foi'
tíðinni eins og þær, sem segja frá nú-
tímanum. Þegar eg var um tíu ára, vaf
mór sagt frá Leonidas .. .. Vitið þéi'
hver Leonidas var?
— Eg hefi aldrei beyrt það nafn.
Matthildur sagði henni nú í fáuiu
dráttum nm hetjuna frá Thermap.yl®-
— En hvað þetta er fallegt! sagði
Elísa.
— Já, eg grét heila nótt af hugsuU'
inni um þann atburð — eða eg bél*''
að það hafi verið heil nótt. En þeh'®
ár hefi eg hejrt eina sögu, sem gerS*:
hefir miklu nær okkur. Tveir verka'
menn hröpuðu niður bratt þák, en
báðir í þakrennuna og gátu haldið
þar föstum. En þunginn var of inik^
af þeim báðum. Öðrum gat reno^
haldið. pá sagði sá yngri: „Þú ^
konu og böm, en eg hefi ekka ff1^
neinum að sjá. Eg skal fara. Og
slepti og féll niður á steinstéttina ^
marðist og brotnaði til dauðs.
stuttu seinna kom hinum hjálp-