Morgunblaðið - 10.08.1920, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Þakpappi
3 tegnndir ágætis þakpappi fæst hjá
E. Hafberg.
Langarveg 12.

r»rmrrrrrirrr»iTTr
9
P. W. Jacobsen & S8n
Timburverzlun Stofnuö 1829
KBUjMitnnaHfn C, Carl-Lamdigkd*. Simnefni: Granfarn, New Zebra Code.
Salnr tlmbur I stwri og smarri sendingum frá KaupmannahSfn
Einnig hella sklpsfarma fri SvfþJðl.
Aft gefnn tílefni skal tekið fram, að yðr höfnm engan ferða-amboðimann á Íilandi.
BifljlS um tilbofl.---------A8 eins heildsala.
ími
Verzlunin Kaupangur.
JÚ Verðlag á skófatnaði
d •o 03 cj iKAUPANGIer: u S
** *w 03
c3 Handa karlmðnnnm parið kr. 21,00—6o,oo S
•o — kvenmönnnm — — 10,00—24,00 •M cð
M OD — börnnm — — 5,85—24,00 •4N •o
u Skóhlífar, kvenna — — 8,50 M
s o do. karla — — n,S°
o3 TJ Alt vönduð vara. •O
S 03 O
> Enn sem fyr mun bezt vera að verzla í
Eanpangi.
Sími 244.
Ef verkfæri o. fl. er metið 20 kr.,
sem er hið minsta, og önnur ferð
kaupahjúanna kostuð, sem venja
er, þá má telja það 44 kr. Og sé
fþessu bætt við 2336 kr., þá fær
maður út 2400 kr. Nú er hver út-
(heyshestur að jafnaði 160—165 pd.,
segjum 165 pd., og þá alt heyið
33,000 pd. — Framleiðslukostnað-
urinn á þessu heyi verður þá hér
um hil 7i/2 aur á pundið. En hvað
kostar flutningurinn á heyinu ofan
úr sveit? Það kostaði í fyrra ofan
úr Borgarfirði 2y2 aur til 3 aura-
Nú kostar það meira; veit eigi hve
mikið. Ef flutningskostnaður er
metinn eins og hann var i fyrra-
sumar víða úr Borgarfirði, þá væri
hæfilegt að meta framleiðsluverð
heysins 10 aura pundið. En svo
verður hver og einn að hafa eitt-
hvað fyrir snúð sinn og snældu,
fyrir alla fyrirhöfn og áhættu.
Þetta metur hver á sinn hátt. Bónd-
inn, sem ætlar sér að lifa af þessu,
þarf að meta þetta meira en lausa-
maðurinn. Ef bóndinn á sjálfur
engið, er talsverður munur. Tel eg
þó ofdýrt selt ef 'heyið fer fram úr
14 aurum hvert pund, nema sér-
staklega standi é-
S. Þ.
Dagbök.
Veðrið í gær:
Vestmannaeyjar logn, hiti 8.4
Reykjavík S gola, hiti 7.7
ísafjörður logn, hiti 9.0
Akureyri logn, hiti 9.3
Grímsstaðir logn, hiti 10.0
Seyðisfjörður logn, hiti 9.7
Þórshöfn NA kul, hiti 10.3
Loftvægislægð fyrir vestan land,
loftvog stígandi; stilt veður og útlit
fyrir hæga suðlæga átt á Suðurlandi.
Norðlæga á Norðurlandi.
SAGA TÖKUBARNSINB.
Hann langaði til að tala við hana,
en hvemig átti hann að byrja, nema
grípa til venjulegra orðatiltækja ? Alt
í einu hóf Matthildur máls:
— Eg veit, að þér hugsið ekki svona,
mælti hún og ieit á hann stórum augum
sínum, sem geisluðu af samúð.
— Vitið þér það ? .. .. endurtók
ábótinn og honum hlýnaði um hjarta-
ræturnar við hið fagra og treystandi
augnatiliit.
— Já, eg veit það, því eg hefi heyrt
yður tala um meðaumkvun. Eg gleymi
því aldrei.
Hún talaði með svo miklum inniieik,
að þessum manni, sem hafði haldið að
hann væri aleinn í hóp fólks, gem væri
honum óvinveitt, fór alt í einu að líða
betur. Hann horfði á hana og virtiat
hún vera barn ennþá. Hafði hún getað
skilið hann? Hvað þekti hún lífið?
— Eg hefi máske ekki skilið alt til
fulls, hélt Matthildur áfram, eins og
hún læsi hugsanir hans. Eg hafði aldrei
heyrt neitt því líkt, og þó fanst mér
ekkert af því, sem þér sögðuð, vera
nýtt fyrir mér. Mér hefir fundist eg
vera óhamingjusöm síðan, í hvert
skifti sem eg hefi hugsað um þetta.
— Óhamingjusöm? .. .. og af
hverju ?
— Af því að mér finst, að við mund-
um vera alt öðru vísi en við erum, ef
við værum kristin í raun og veru.
— Þá hafið þér skilið mig rétt,
mælti Hardouin ábóti.
Dora og Haraldur Sigurðsson efna
til hljómleika í Nýja Bíó í kvöld. Þau
eru nú á förum aftur til útlanda og
þykir oss líklegt að margir verði til
þess að kveðja þessa farfugla í kvöld.
Kvikmyndir frá sameiningarhátíða-
höldunum í Suður-Jótlandi verða sýnd-
ar í Gamla Bio í kvöld, aukreitis. Eru
þær myndir vel teknar og skemtilegar.
Nýja Bíó biður þess getið, að sýning
fari þar fram kL 9 í kvöld, (en ekki kl.
81/,, svo sem venja er), vegna bljóm-
'leika Haraldar og Doru Sigurðsson,
sem byrja kl. 7l/>.
Axel Tulinius framkvæmdastjóri er
nú við laxveiði uppi á Borgarfirði.
—o—
Botnía kom hingað í gær eftir há-
degi. Meðal farþega voru: Lambertsen
stórkaupm., Elías Holm veitingamaður
og kona hans og nokkrir fleiri.
Um 400 hestar voru sendir héðan
með Gullfossi í gær til Danmerkur.
Gullfoss fór héðan í gærkvöldi. Með-
al farþega voru: Sveinn Björnsson og
Eggert Ciaessen hæstaréttarmálaflutn-
ingsmenn, Ami Riis skipstjóri og frú
hans og börn, Halldór Eiríksson heild-
sali, Lárus Jóhannesson eand. juris.,
Júl. Jóhannesson klæðúkeri, Sigurjón
Pétursson kaupm. og frú hans, ungfrú
Anna Jóhannesdóttir (bæjarfógeta),
frú Milly Sigurðsson, Haraldur og
Walter Sigurðsson, Sig. Sigurðsson,
forseti Búnaðarfélagsins, ungfrú Sigr.
Eiríkss, frú Sigríður Jónsdóttir og 2
dætur, og Tómas Tómasson ölgerðar-
m'aður. Til Vestmannaeyja fóru m. a.
15 knattspymumenn.
Lögjafnaðamefndiji befir nú lokið
störfum isínum, Vlar isíðasti fundur
hennar haldinn í gær. Dönsku nefnd-
armennirnir halda heim á leið með
Botníu.
Frú de Préal, sem hafði séð Matt-
hildi og hinn „'hættulega* ‘ sessunaut
hennar tala saman, gaf merki til að
standa upp frá borðum. Varð að tæma
fleiri glös en eitt í skyndi, og mörgum
smekknæmum vínþekkjara fanst frúnni
liggja óþarflega mikið á; hr. Bousquet
hleypti brúnum, en lét þó sem ekkert
væri, iþegar hann komst að ástæðunni
fvrir þessari einkennilegu ráðstöfun.
— Jæja, mælti hann, það er víst
bezt að hafa það svo, þó að mér virð-
ist svo, sem þessi veslings maður muni
fremur fæla ungar stúlkur frá sér en
laða þær að ,sér.
— Matthildur er ekki eins og aðrar
ungar stúlkur, hún er svo undarleg.
— Það er satt. Við megum til með
að reyna að vitka hana dálítið og það
sem fyrst.
pað virtist svo, sem Bousquet áliti
ekkert hægara.
— Það verður að gera henni skiljan-
■legt, að fyrsta skylda hennar er að
haga sér samkvæmt vilja þeirrar konu,
sem húji á alla sína gæfu að þakka.
Veit hún eiginlega, hversu mikið gott
hún á yður upp að inna?
»
— Hún veit að hún er ekki dóttir
mín. Mig grunar að hún hafi einhverja
meðvitund um fyrstu bernskudaga
sína.
— pað verður að sýna henni skorin-
ort fram á þetta alt. Ef hún er ekki
þakklát við yður fyrir, að hafa sýnt
henni það göfuglyndi, sem hún átti
engan rétt á, þá er hún vanþakklát að
eðlisfari.
— Við tölum saman síðar, mælti frú
Hitt ot? þettn.
yínarbömin. í apríl s. I. var búið að
koma fyrir utanlands yfir 52 þúsund
munaðnrlausum börnum frá Vín, en
samtals eru þau talin 300 þúsund.
Páfinn hefir safnað samtals 50 milj.
krónum ti! allskonar líknarstarfsemi
og m. a. gefið mikið af því til austur-
rísku barnanna.
*
Fyrsta rafmagnsbrautin.
fór í gegnum St. Gotthard-göngin 1.
júlí síðastliðinn.
* !
Vavuidoff,
einn frægasti tenor-söngvari Rússa á
síðari árum, er nýlega látinn í Ark-
angelsk.
Einkennilegt.
Fæðingarskýrslur frá Prag, fyrir
fyrri helming þessa árs, sýna, að þar
hafa fasðst þrisvar sinnum fleiri svein-
böm en meyböm á þessum tíma.
i
Laun danskra þingmanna.
Kaupgjaldi dönsku þingmannanna
hefir nýlega verið breytt þannig, að
þeir fá árslaun í stað dagpeninga. En
það einkennilega við ákvasði laganna
er það, að þingmenn, sem búa 20 kíló-
metra eða meira frá Kaupmannahöfn,
fá 1800 krónum hærri árslaun, eða um
8000 kr. á ári, en hinir um 6200 kr.
„Fyns Venstreblad" isegir að allmargir
þingmenn séu nú að hugsa um að flytja
til Roskilde, Hilleröd eða Efelsingör.
pá fái þeir launaviðbótina — og geti
þar að auki ekið ókeypis með jám-
brautinni til Kaupmannahafnar.
Kola- og eimámur
hafa nýlega fundist skamt frá Lubeck.
Taka 'þær yfir 32.000 ekra svæði, að
því er „Lokalanzeiger“ segir.
V
de Préal; eg haga mér í einu og öllu
eftir yðar vi'lja.
Þegar Matthildur hafði helt kaff-
inu á bollana, færði hún sig nær hin-
um nýja vini sínum, sem sat einn við
borð, er bækur og tímarit lágu á. Þeg-
ar hann kom auga á hana, lagði hann
blaðið frá sér og beið þees að hún yrti
á hann. Hún hikaði við sem snöggvast
og mælti svo:
— pað er ýmíslegt, sem mér þætti
gaman að spyrja yður um. Mér finst,
að ef nökkur maður gæti komið mér
til að þykja vænt um trúbrögðin, þá
væmð það þér.
— Þykir yður þá ekki vænt um þau ?
— Nei, mér stendur alveg á sama
um .. . . Mér þykir meira gaman að
málfræði en kverinu.
— Finst yður þá ekkert til um gleði-
boðskaparkenninguna ?
— Þegar eg var bam, þótti mér
gaman að sögunum í nýja testamentinu.
Mér fanst eg ’þekkja Jesú-myndina;
eg sá fátæk, veik ungbörn í kringum
hann. En þetta hefir engin áhrif á
mig nú orðið. pað heyrir fortíðinni
til, og hana getum við ekki endurlífgað.
— Þar komið þér að kjarna málsins.
Við verðum að endurlífga liðna tím-
ann .. . . láta Krist verða lifandi á
ný . . .. láta þann tíma koma aftur,
er guðdómlegt hreinlyndi iklæddist
mannlegu holdi, til að starfa á meðal
vor. Það gætum við öll, ef við aðeins
tryðum á guð.
Matthildut varð hissa og endurtók
setninguna:
— Ef við aðeins tryðum á guð ?
En frú de Préal, sem var hrædd við
þessa samræðu, hafði flýtt sér til þeirra
sem mest hún máttL
— Matthildur, barnið mitt! Frú de
Frémont situr þarna alein; þú hefir
ekki yrt á hana ennþá.
Síðan snéri hún sér að Hardonin
ábóta með uppgerðu kurteisisfasi og
mælti:
— pessi unga telpa misbrúkar alúð
yðar, herra ábóti! Maður kann sér ekki
hóf í samkvæmum á hennar aldrL
— Hvað er 'hún gömul? spurði hann
og horfði á eftir Matthildi.
Og þegar frú de Préal hafði svarað
honum, endurtók hann: „Sextán ára!“
eins og það væri honnm undrunarefni,
að nokkur manneskja gæti verið 16
ára.
Matthildur varð þess brátt vör, að
frú de Frémont, sem sat og dottaði,
vildi lang helzt sitja ein og melta mat-
inn sinn í næði í hægindastólnum. Hún
stritaðist þó við að reyna að leggja
nokkrar af þeim spurningum, sem
gamlar konur hafa á takteinum við
unglinga, fyrir Matthildi, án þess að
hugsa hið minsta um, hverju svarað
yrði. Hvort henni þætti garnan að vera
í sveitinni? Hvort henni þætti gaman
að lesa lia kur. Hvort hún léki mikið
á hl.jóðfa'ri. Matthildur var utan við
sig og augu hennar hvörfluðu ósjálf-
rátt i hornið, sem hún hafði yfirgefið,
og var henni engin ósk í huga önnur
en sú, að heyra fleira úr þeirri átt,
og fá að skil.ja, hvað ábótinn hafði átt
við.
En ekki átti það að verða henni til
geðs, því nokkrum mínútum seinna var
hann horfinn.
Hann kom heim óánægður og óróleg-
ur. Hann hafði altaf álitið, að starfs-
svið prestanna væri hjá hinum fálækn
og sorgbitnu, eða í einmanafegu vinnu-
herbergi, en ekki í skrautlegum sölum,
þar sem menn skiftust á marklausum
orðum, eða við krásum hlaðin borð,
þar sem svo virtist, sem hent væn
gaman að neyðinni, sem honum tókst
ekki að draga úr. Nú hafði hann brot-
ið meginreglu sína, en það skyldi hann
aldrei gera oftar. Hvaða árangur var
þomim að þessum stundum, sem hann
hafði slökt niðuT frá vinnu sinni?
Leynd gremja í garð sumra, ssm hann
hafði hitt þar, mögnuð óánægja við
sjálfan sig, af því að hann hafði ekki
talað í tíma og eins og tala átti. HanB
kveikti á lampanum og tók sér bók 1
hönd, en hann hafði í svip ekki lönguB
til neins og gat ekki haldið hugannn1
í skefjnm, því hann hvarflaði sífc^
þangað, sem hann hafði verið fyrir
stundarkorni. Svo lokaði hann bókinn1
lagði aftur augun og lét sig dreyn19'
Yinnustofa hans með samliggjan<k
svefnherbergi og svolitlum gangi fy1-11"
framan var alt húsnæðið sem ha1111
hafði, og voru húsgögnin mjög fát®^
'leg; ekki nokkur hlutur sem talis^
gat til óhófs eða þæginda.
— Aleinn! .. .. hvíslaði ábotiDn’
altaf aleinn! Hér eins og annarsta^ar'
Skömmu síðar var barið að J.vrUin'
Það var kona dyravarðarins.
— Herra ábóti. Aumingja skósroiö
ís b'iriii*
urinn er hérna niðri og segir a0
! sé að deyja.