Morgunblaðið - 09.01.1921, Blaðsíða 4

4
MOROUNBLADJŒ)
í næstu fardögum er góð jörð
sem liggur við sjó Góðir borg-
unarskilmálar. Uppl. gefur
jFiannes ölafsson, kauprn.
Njálsg. 6.
Bafcarabúa mín uErflur lokuB á morgun
ki. H-4.
Daníel Bernhöft.
tátúnsshinnur
með og án biyggju, á stiga.
Látúnsskinnur á þrepskyldi.
Látúnsskinnur á eldhúsborð.
Allar þessar teguudir hefi eg á
boðstólum og sel þær ódýrari en
aðrir hér í bæ.
ITlatthías rnatthíasson.
Hr. Jón Laxdal hefir fundið köllun
h;já sér, til þess að finna að verkurn
innflutningsnefndariimar, við því
er ekkert að segja, ef hann hefir á-
nægju af því. En vegna þess, að
hann æltar sér, að brúka mig sem
vopn á nefndina, vil eg koma með
smá leiðrjettingu. Eg efast ekki um,
að eg sé annar glysvaningssalinn er
fcann talar um, því að hann segir, að
tveir lang stærstu glysvamingssal*
ar landsins, fái leyfi til að flytja
inn, eins mikið af glysvarningi, og
þeir vildu. Þetta er alveg rangt. Eg
hef alls ekki fengið innflutning á
ð'lum þeim vorum, er eg hef beðið
um innflutning á, og þó hefi eg ekki
beðið um nema lítinn hluta af vör-
u.m, borið saman við innnflutning
tninn, á síðustu árum. En það má
rueð sanni segja að nefndin er of vel
skipuð, til þess að hún neiti með
cllu leyfi um innflutning, gömlum
verzlunum, sem hafa mikil útgjöld
og skatta, og leggi þær þannig í
rústír, enda mundi slíkt, trauðlega
geta talist hyggilegt.
Að eins þessa leiðréttingu, vildi
eg biðja Morgunblaðið að flytja frá
mer.
Ingólfshvoli 7. jan. 1921.
Halldór Sigurðsson.
HEIÐABHETJAN.
•----------- r
— pað tilkynnist enn fremnr, að
þessi stigamaður er klæddur brúnum
frakka, ísaumuðu vesti, leðurbuxum
og reiðstígvélum. Og í morgun sast
hann með svipu í hendinni með gyltum
hún á endanum. Hann er hár maður og
þreklegur, heldur feitur, og hefir hrafn
svart hár, sem tekið er að grána.
__ pað kunngerist enn fremur, að
fái nokkur af yður, sem þetta heyrir,
aéð eða þekt þennan mann, þá skal sá
hinn sami strax láta mig vita um það,
svo eg geti með valdi flutt hann fram
fyrir West dómara.
Fólk fór að hvíslast á um búninginn.
Brúnn frakki, ísaumað vesti, svipa
með gullhún .. ..
Humphrey þótti þetta undarleg lýs-
ing. En fyrst í stað tók enginn eftir
honum. Allir hlustuðu með athygli á
réttarþjóninn, ef hann kynni að segja
' eitthvað meira.
En svo tók einn hóndinn eftir aðals-
manninum. Og þá rak hann strax augun
í brúna frakkann.
Munið hlutaveltuna í Bárunni í kvöld.
Otull og vanövirkur
maöur
sem kann söðla- og aktýgasmíði, getur fengið atvinnu. Hæsta
kaup borgað. Upplýsingar í Söðlasmíðabúðinni Klapparstíg 6
s í m i 646.
Rottukvörtun.
Þeir í V/estur og Miöbænum sem ennþá verða varir
viö rottur í húsum sínum — veröa að gera viðvart á
Rannsóknarstofunni, Lækjargötu 14 B fyrir 11. þessa
mánaöar.
Opið frá kl. 10-12 og 1-4.
GuBmundur Asbjörnsson
Laugaveg 1.
8ími bbi
LaBttsins beata órval af
BAMMALISTUM eg RÖMMUM
Myndir imrammaðar fljótt og vel.
Hvergi eina ódýrt.
KozniS og reftP-
•••••••••• • c ••••« !••••••
Buöm. IhDruddsEn
skurðlæknir.
• Sfcðlauðrðustíg 19. = Slrai 231.
S fiEÍma kl. 1—2 og 6—7.
••••••••••••••••••••••••
5 stúlkur sem geta saumað vesti,
auxur og jakka geta fengið atvinnu
a verkstæði mínu yfir alt árið. Gott
kaup. Komið til viðtals á Laufásveg
25 eða á Laugaveg 6. Sími 510.
0. Rydelsborg.
útvega eg f heilum fö mum fyrir
lægsta verð, með stuttum fyrir-
vara.
O. Ðenjamínsson.
2 báp^ir, ein möttulspör og
dansskór (no. 36) til sölu í Mjó-
stræti 6 (uppi).
— Hann þessi þarna er í brúnum
f rakka!
— Og í ísaumuðu Vesti, sagði annar.
Nokkrir þeirra hnöppuðust kringum
Humphrey og gláptu á hann eins og
tröll á heiðríkju, svo hann hóf upp
svipuna og tautaði í reiði sinni:
— Hvern djöfulinn eruð þið að
glápa á?
En rétt í þessu augnabliki kom rétt-
arþjónninn auga á sir Humphrey. —
Hann hrópaði upp af undrun, og misti
bjölluna. Nú litu fleiri í sömu átt og
sögðu:
— parna er hann!
Réttarþjónninn beið þá ekki boðanna
en hóf upp höndina og skelti henn held-
ur hranalega á öxl Humphreys.
— Já, þarna er hann! það þarf ekki
annað en sjá andlitið; þar má lesa
langa glæpasögu.
Humphrey varð ráðþrota um stund.
Svo hóf hann upp keyrið og hrópaði:
— Hvern andskotann á þetta að
þýða?
En nú höfðu yngri mennirnir hafist
handa. Tveir sterklegir náungar tóku
í frakkakraga Humphreys og héldu
honum föstum. peir báru enga virðingu
fyrir stigamanni þótt kann væri klædd-
ur eins og aðalsmaður.
Hann reyndi að losna úr klóm þairra,
en réttarþjóhninn eagði í hátíðlegum
róm: pér fáið skýringu á öllu laman
síðar. Svo hrópaði hann til fjöldans:
Gætið hans vel. Haldið honum fast!
— prælmennin ykkar! Dirfist þið
að .. .. hrópaði aðalsmaðurinn og
reiddi kreptan hnefann framan í rétt-
arþjðninn.
— Kyrrir! hrópaði hann aftur með
miklum hátíðleik.
— pér skuluð fá að finna til svip-
unnar fyrir þessa meðferð á mér!
petta fanst réttarþjóninum í meira
lagi móðgandi.
— f gapastokkinn með hann, skipaði
hann, hann smánar löggæsluna!
— Prælmennið þitt. Fyrir þetta
skaltu komast í gálgánn.
Það var allur þessi hávaði sem barst
til eyrna lögmannsins í gistihúsinu og
vakti hann af peningadraumum hans.
Hann gekk út að glugganum og lauk
honum upp til þess að vita hvað væri
á seiði.
En það sem hann sá var nær því
riðið honum að fullu. Hann hefði hróp-
□bels munntóbak Er best
nýkDmið í bandsstjörnuna.
Þeir
sem selt hata hross til útflutnings 1920 í Reykjavík*
Hafnarfiröi og Gullbringusýslu, eru beðnir að vitja upp-
bótar á hrossaverðinu (kr. 28,00 f. hv. hross) til Samb*.
ísl. Samvinnufélaga.
Reykjavík, 3. janúar 1921.
finJ55a5ölunEfndin.
Frá landsímanum.
Duglegur kvenmaður, sem er vön skrifstofustörfum og vel að sór
í íslenzku, dönsku og ensku og kann talsvert í frönsku, getur fengið-
latvinnu á aðaJskrifstofu landssímans frá 1. marz n. k. Nánari upplýs-
ingar á nefndri skrifstofu.
H. I. S.
Ógreiddir reikningar á félag vort, fvrir árið 1920, sendist s'krif-
stofu vorri sem fyrst og í síðasta lagi fyrir 20. janúar 1921.
Hið íslenzka steinolíuhlutafélag.
FErð til Eíldudals.
lekiS á múti uörum á morgun.
Q. Kr. QuðmundssDn S Co.
Qús til zölu,
mikið laust til íbúðar nú þegar. Eignarskifti geta komiö-
til greina, Upp ýsingar í síma 604.
að upp af skelfingu en hann kom ekki
upp nokJiru hljóði.
Hann sá nokkuð þar frá velunnara
sinn vera á leiðinni í gapastokliinn, en
skríllinn, sem lögmaðurinn kallaði,
slöngvaði altaf gulrótum og rófvon og
kartöflum í andlit hans.
Yar heimurinn að tryllast. Nú kom
stærðar kartafla í auga Humpreys!
pað var ekki nndarlegt þó hann væri
farinn að roðna og reiðast.
Loks auðnaðist lögmanninum að kom
ast út úr stofunni og stefndi nú með
mesta írafári aðalsmanninum til hjálp-
ar Jack Bathurst hafði séð allan at-
burðinn úr glugganum á ráðhúsinn. Á-
form hans hafði heppnast fram yfir
allar vonir. pegar hann sá Humphrey
engjast í gapastokknum og réttariþjón-
inn standa drembilega yfir honum,
hefði hann getað öskrað hátt af gleði-
En Bathurst var fyrst og fremst jafn
skjótur að framkvæma eins og að á-
lykta. Hann kærði sig ekkert um líf
sitt, hann hefði fórnað sér með gleði
fyrir þá konu, sem hanu unni nu af öllu
'SÍnu þróttmikla eðli. En lífslöngunin
var honum órjúfandi lögmál eins og
öðum mönnum. Hann var nú búinn að
gera það sem í hans valdi stóð til að
ná bréfunum af aðalsmanninum. En nú
var eftir að forða sér, berjast fyrir
sínu eigin lífi.
Hann bjóst við að hann hefði náð
tilgangi sínum úr því búið var að taka.
aðalsmanninn höndum, því nú var rétt-
arþjóninn í óðaönn að rannsaka vasa
hans. Hann fekk hjartslátt er hann
sá hann koma að húsinu með pappír í
hendinni. En það var eitt blað, fremur
lítið en enginn stærðar baggi.
En þá sá hann lögmanninn hlaupa
að gapastokknum. Innan fárra mínútna
hlaut alt að komast upp og Humphrey
að verða látinn laus. En hvaða alfeið-
ingar þetta hefði fyrir hann var ekki
örðugt að segja um.
Hann leit í kring um sig. Dómarinn
isat við borð sitt og virtist ekkert taka
eftir hávaðanum úti. Þarna stóð John
Stick og hélt í beizlið á klárnum hans.
Hann bvaddi dómarann með nokkr-
um kurteisum orðum og skundaði út
úr húsinu. Hann mætti réttarþjóninum
í dyrunum og ætlaði hann að láta
dómarann vita um afrek sitt.
Munið hlutaveltuna í Bárunni í kvöld.