Morgunblaðið - 11.01.1921, Blaðsíða 4

4
M Q R;fi f TNTBí, A ÐIÐ
Anlæg til
TRANKOGNING
TKANRAPPINERING
TRANDESODORISERING
EXTRAKTIONSANLÆG
til Affedtning af fedtholdige Stot-
£er og Affald.
KLIPFISK- og
FISKEMELSFABRIKKEK
FEDT- og TRAN-
HÆRDNINGSANLÆG
med bedste hurtigt virkende Kata-
lysator.
Udföres bedst og billigst i Sam-
arbeide med Specialkemikere og
Maskinfabrikker efter egen epoke-
gjörende Fremgangsmaade red
Ahlefeldtsgade 16, Köbenharu.
Telegramadr.: „Harlau“.
mánaöardagatöl
fást á skrifstofu ísafolðar
og kosta 30 aura.
Á Noröurstíg 5 er gert við
primusa, olíuofua o. m. fl. Fljót
afgreiðsia-
fiuít lambsskinn
kaupir haesta yeröi
3onas fi. Jónsson
Bárunni. Simi 970.
Tilji nota tækifærið til að hlusta á lýs-
ingu ræðumannsins á Færeyingum og
landi (þeirra. Fyrirlesturinn hefst kl.
Sy2 og fást aðgöngumiðar í bókaverzl-
unum Sigf. Eymundssonar og ísafoldar.
Hæstiréttur. Miðvikudaginn 12. þ.
m kl. 1 verður tekið fyrir málið. Rétt-
TÍsin (Eggert Claessen gegn Hallgrími
I innssyni (verjandi Guðm. Ólafsson),
Geir Páisson (verjandi Björn P. Kal-
man og Elías F. Hólm (verjandi Pétur
Magnússon), sem eru sakaðir um brot
(tilraun til brots) gegn 288. gr. begn-
ingarlaganna (sem er um það ef maður
veldur skipbroti), brot gegn 261 gr.
bömu laga (um sviksamlega vátrygg-
ingu) og (Hallgrímur Finnsson um ein-
fuldan þjófnað (230. gr.). Með dómi
bæjarfógetans í Reykjavík, uppkveðn-
um 3. f. m., voru hinir kærðu dæmdir
í betrunarhússvinnu, Hallgrímur í 3 ár,
Geir í 21/2 ár og Elías í 2 ár.
Trúlofun. Ungfrú María Ólafsdóttir,
Davíðssonar verzlunarstjóóra á fsafirði
og Magnús Magnússon skipetjóri sama
stað, hafa nýlega birt trúlofun sína.
Háskólinn, Guðm. Einnbogason: Um
ahrif landslags.
Gullfoss var ófarinn frá Þingeyri um
n.iðjan dag í gær.
„Stjömufélagið“ beldur afmælisfund
e/nn í kvöld kl. 8y2 síðd. Guðspekisfé-
lagar velkomnir.
Ræðurnar. í dag birtLst í blaðinu
ræða sú, er Jón Þorláksson verkfræð-
ingur hélt á kjósendafundinum í ,Nýja
Bio“ 9. þ. m. Á morgun flytur blaðið
ræðu E. H. Kvaran og næsta dag ræðu
ÓJafs Thors.
Duglegurdrengur
siðprúður og áreiðanlegnr getur fengið atvinnu strax við að|
bera út Morgunblaðið í austurbæinn, komið á afgreiðsluna
fyrir kl. 6 í kvöld.
Útsala
á ullartaum, bómullarvörum og silki-
bútum,byrjar í öag 11. janúar í verzlun
Ingibjargar ]ohnson,
og stenöur yfir til 20. þ. m.
Stór afsláttur!
Otull og vanðvirkur
maöur
sem kann söðla- og aktýgasmíði, getur fengið atvinnu. Hæsta
kaup borgað. Upplýsingar í Söðlasmíðabúöinni Klapparstíg $
s í m i 646.
Bifreiða og bifhjóIaYátryggingar
Trolie & Rothe h.í.
Margaríni
á kr. 1,65 V* kg. fæst í verzlun
Helga Zoéga.
Fallegir kuen-uEtrarhattar
seljast fyrir h á 1 f v i r ð i næstu öaga í
uerzlun Ingibjargar aohnson.
Opinbert uppboð á bókum verður halðið í Báruhús-
inu fimtuðaginn 13. þ. m. kl: 1 e. h.
Bæjarfógetinn 10. janúar 1921.
Jóh. Jóhannesson.
Senðill
getur fengið atvinnu um rúman mánaðartíma.
Lanösverzlunin.
Hfsláttur á öllum uörum
hjá
R. P. beuí.
Alt lækkar!
Ca. 150 herra klæðnaðir úr ðökkbláu ensku Cheviot (alull
seljast nú fyrir næstum hálfvirði Kostuðu áður kr. 300,00
seljast nú fyrir aðeins kr. 175,00
Ábyrgst að alt efni og vinna sé fyrsta flokks. Talið við
O. Ryöelsborg
Laufásveg 6 (kjallaranum).
Stúlku vantar á saumastofuna á sama stað.- Hátt kaup.
3EIÐARHETJAN.
----—---------------" f
Bathurst stöðvaði hann og sagði:
— petta var vel gert herra Inch.
Lofið mér að líta á bréfið sem þér
hafið fundið.
Bathurst leit yfir það og varð fyrir
sárum vonbrigðum.
— Hvað amar að yður höfuðsmaður?
sagði smiðurinn, sem staðið hafði á-
lengdar og gefið gætur að honum.
— Ekkert, smiður sæll, en þetta er
bara vesæll reikningur.
Smiðurinn blótaði í laumi.
— Og iþér hafið vogað lífi yðar til
einkis, herra höfuðsmaður.
— Nei, ekki til einkis, kæri smiður,
hvíslaði Jaok í flýti og sveiflaði sér
á bak hestimim. Farið þér strax til
greifadótturinnar og skilið til hennar
frá mér að missa ekki alla von, en lát-
ast vera veik og tala ekki við neinn
fyr en hún hefir séð mig aftur. Hafið
þér skilið mig?
— Já, höfuðsmaður.
Rétt í þessu sáu þeir lögmanninn og
sjálfan dómarann hlaupa yfir engið að
gapastokknum.
— Nú hafa þeir komist að öllu, smið-
ur sæll, hrópaði Bathurst og hleypti
út á heiðina.
VII. kapítuli.
Mannaveiðin.
pegar það loks vitnaðist í Brassing-
ton, að jþessi ókunni maður hefði verið
að leika á dómarann, þá var hann all-
ur á burt og enginn vissi hvað hafði af
honum orðið.
En alt þorpið var í uppnámi af þessu
Dómarinn hafði gefið út skápun um að
hermennirnir sem voru í bænnm, skyldu
dag og nótt leita á heiðinni þar til
jþorparinn fyndist síðan átti að flytja
hann til hans. Liðsforinginn, sem stjórn
aði herdeildinni átti BeauBrocade grátt
að gjalda, því allir þóttnst vera sann-
færðir um að þetta hefði verið hann.
Herdeildin var auk þess aukin með
mönnum frá dómaranum og svo bætt-
ust nokkrir slæpingjar í hópinn, sem
engu höfðu að tapa, en ef alt gengi
vel, dálítið að vinna, því Humphrey
hafði lofað rausnarlegum launum ef
þeir kæmu með þorparann..
Þetta hafði verið ljómandi fagur
dagur og kvöldið leit út fyrir að verða
milt og gott. En ró heiðarinnar var nú
rofin af hundsgelti og köllum mann-
anna.
pegar Humphrey og lögmaðurinn
riðu yfir heiðina, heyrðu þeir hin á-
kveðnu hróp, sem leitarmennimir gáfu
merki með. Hermennirnir voru altaf á
hælum flóttamannsins. Fyrri hluta
dagsins höfðu þeir séð hest hans hlaupa
mannlausan í áttina til smiðju John
tieks.
Flóttamaðurinn var þá gangandi og
menn vissu að hann var særður. Hanu
hlaut að nást innian skams.
— Hann kemst ekki undan í þetta
skifti, herra aðalsmaður, sagði Mitta-
ehip.
— Nei, fari hann bölvaður, tautaði
aðalsmaðurinn, áður en tveir dagar eru
liðnir skal hann verða hengdur, ef þess-
ir hermannaasnar fara skynsamlega að.
— pað er engin hætta á að þeir láti
hann sleppa. West Dómari lét alla
sína duglegustu menn fara með og
hvatti þá til að koma ekki tómhentir
til baka.
— pað má fjandinn eiga nndir því,
tautaði aðalsmaðurinn. En eg er allur
sár og lurkum laminn eftir meðferð
skrílsins.
— Það var óumræðileg skömm hvern
ig farið va rmeð yður. En West dóm-
ari afsakaði það líka fyllilega-
— En það gleymist alt, ef þeim tekst
að handsama þorparann. Og eg vona,
að hann sleppi ekki 1 þetta sinn. peir
hafa raðað sér um alla heiðina.
Um leið og aðalsmaðurinn slepti orð-
inu, heyrðist langt burtu hátt, grimd-
arlegt urr, svo lögmaðurinn varð hrædd
ur. —
— Hvað er þetta? spurði hann ótfca-
sleginn.
— Pað er isporhundur, sem leitar-
mennirnir hafa með sér, svo jþrælmenn-
ið gangi síður úr greipum þeirra. Hund
inn á einn af mönnum West dómara.
Það er blóðþyrstur rakki, eftir útliti
hans að dæma.
Lögmaðurinn reyndi að hlusta á alt
annað en þetta grimdaxlega urr, sem
öðru hvoru barst til þeirra. Til allrar