Morgunblaðið - 01.06.1921, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Málningarvörur
fyrirliggjandi
K. Einarsson & Björnsson
Sími 915. Austurstræti 1.
Nýtt og vandað
Jón Sigurösson
raffrœðingur.
Austurstræti 7. Sítni 836.
til sö'u með n jöfj aðgengilegun
fborgunarskiltnálurr.
Rafmagnslagningar fljött oy vel sf hendi leystar. Hvergi ódýr
ari. Komid og leitið upplýsinga.

ITlálarauinna.
Þeir sem því staríi eru vaxnir og kynnu að vilja taka að
*ér, að skrapa, kítta og mála »Valhöll< utan, eins og þörf krefur,
eru beðnir að senda mér lægsta »Akkord« tilboð fyrir vinnuna
innan föstudags n. k.
P. n. QlafSSDH
Sími 580
Afgr. visar á.
Stúlkubarn.
Efui egt, 10 tnánaða gamalt std ku-
bmt er truDaðarbus’. Vill ekkt
einhver rera göftverk, og taka það
ul upp ósturs. Sá, sem miskunnar-
verktð kynni að vilja ge a, er beð-
nn að leita frekari upplýsingar í
Eskihlíð C.
Hanskabúðin
Austurstræti 5.
IHoiar ilr öiroðir ai MMm narla
I heildsölu:

Flutnings útsala.
Áður en verslunin verður flutt í Austurstræti 9, verða all-
ar vörurnar í gömju búðinni seldar með
33y|0 afslætti.
Útsalan stendur aðeins vikutima.
Egill 3acDbsEn.
Lækkandi verð.
Nýkomið miKið af vindlum í
lU, */■ °s Vi kössum.
Verðið lægra en áður.
R. P. Leví.
I. O. G. T.
Kl. 8Va í kvöld Einingin nr. 14.
Fulltrúakosning.
bandmótor til sölu.
5 ha. »Neptun« hráoliumótor næstum nýr, mjög hentugur
A vélavinnu8tofu. Selst undir hálfvirði.
R. P. [iEUÍ.
Tveir hestar skolgráir, mrk. á
báðum standfjöður aftan vinstra,
í óskilum á Fremra-Hálsi i Kjós.
Rúgmjöl
ittii
vil eg kaupa
Uilh. Finsen ritstjóri.
í heilösölu óðýrast hjá
Mjólkurfél. Rvíkur.
20 krónun
hafa tspast. 1 FinnaDdi vinsamlega
beðin að skila til Jóhanns Jónsson-
ar, Grettisgötu 48, gegn góðum
fundarlaunum.
Hesaian 54” 72”
Tómir pokar
Fernisolía ljós
hjá L. Andersen, Simi 642.
Vátryggingarfélðgin
8KAMDINAVIA — BALTICA — NATIONAL
Hlutaf je nmttli 43 miljónir króna.
1SLAND8-DEILDIN '
TBOLLE & ROTHE hf. Reykjavík.
ABdrooar ajó- of atríðavátryggingar 4 skipuan og vörum.
fofn hegstu iðfjðldum.
Ofannafad fáUf hafa afhent íalandsbank* í Reykjavfk t£L feymal*
hálfa millión krónur,
aem trygfingarfé fyrir skaðabótagreiðslum. Fljót og fóð skaðabóté-
graiðsla. ÖU tjón verða garð npp hér á staðnum og félög þeasi ha®»
vamarþing hér. — BANKAMEÐMÆLI: ÍSLANDSBANKL
Det kgl. oktr. Söassurance-Kompagni.
tefaar að sér alla konar sjóvátryggingar.
Aðalumboðamaður fyrir laland
ZOOIST GLAESSEN, hœstaréttarmálaflutningsmaður.
— 120 —
fcans. Hann hafði nú séð sýn, og honum fanst hann vera
guð og kendi innilega í brjósti nm þennan vesœla, dýrs-
lega mann-garm. Hann leit á mág sinn, en sá hann ekki, og
fekk eins og í dranmi út úr stofunni til þess að hafa fata^
skifti.
Þegar götudyrnar höfðu lokast á eftir þeim og þau
gengu hlið við hlið niður á götuna, varð hann mjög óró-
legur. í>að var ekki óblandinn fögnuður að fara með henni
á fyrirlestur. Hann vissi ekki hvemig hann átti að haga
sér. Þegar hann sá fólk úr hennar stétt ganga á götunni,
hafði hann vanalega tekið eftir, að karlmaðnnnn tók nndir
handlegg konnnnar. En stundum hafði hann þó séð fólk,
Bem gerði það ekki. Og honnm var það ráðgáta, hvort það
væri að eins á kveldin, að karlmennirnir leiddu kvenfólkið,
eða það væru að eins hjón og ættingjar, sem gerðn það.
En það gat þó aldrei spilt að reyna, sagði hann við
sjálfan sig, þegar hann kom út á gangstéttina. Hann gekk
því aftur fyrir Ruth og milli hennar og götnnnar. En þá
kom ný spuming. Átti hann að bjóða henni handlegginn?
Hann hafði aldrei á æfi sinni boðið nokknrri vem arm sinn
til stuðnings. Stúlkumar, sem hann þekti, tókn aldrei hand-
legg nokknrs manns. Þær byrjnðn með því að ganga við
hlið þeirra, en eftir nokknr skifti héldu þær utan um þá
og lögðu höfuð sitt niður á öxl þeirra, ekki síst ef dimt
var á götunum. En þetta var alt annað. Hún var ekki af
þess konar tagi. En eitthvað varð að gera.
Hann beygði handlegginn hægt eins og til reynslu og
þó eins og af tilviljun. Og þá skeði það nndursamlega.
Hann fann hönd hennar á handlegg sínnm. Það fór fagn-
aðartitringur um hann allan, og eitt angnablik fanst honum
hann lyftast með henni upp frá jörðunni og svífa gegnnm
rúmið. En brátt var hann kominn niðnr á jörðina aftur
— 121 —
og þá kom nýr örðugleiki til sögunnar. Þau voru um það
bil að fara yfir götuna. Þá mundi hann ekki ganga við
hina réttn hlið hennar. Átti hann þá að sleppa handlegg
hennar og skifta um? Og ef hann gerði það, var hann þá
ekki nauðbeygður til að skifta aftnr og aftur nmt Það
var best að láta skeika að sköpuðu. En þó var hann ekki
ánægður með þetta.
Þegar þau fóru yfir Broatvay, kom nýtt fyrir. í birt-
nnni frá rafmagnsljóskerunum sá hann Lizzie Connally og /
hina hláturmildu vinkonu hennar. Hann hikaði eitt augna-
blik, en lyfti svo hattinnm. Lizzie leit á hann djarflega,
ekki vingjamlega eins og Ruth. En strax leit hún á hana
til þess að sannfærast um hverskonar kvenmaðnr hún væri.
„Þetta var snotur stúlka“, sagði Ruth, þegar þau voru
farin fram hjá.
Martin var henni þakklátur, en sagði þó upphatt:
„Eg er ekki viss um það. Það fer vitanlega eftir smekk
manna. En mér finst hún ekki sérlega snotnr'1.
„En hafið þér ekki tekið eftir því, að það er ekki ein
kona af tín, sem hefir svona reglulega andlitsdrætti. Og
augun era líka falleg"
„Sýnist yðnr það?“ spurði Martin kæruleysislega. —
Eftir hans skoðnn var að eins ein kona fögnr, og hún
gekk nú við hlið hans með hönd sína á handlegg hans.
„Það sýnist mér“, svaraði Ruth. „Ef þessi nnga stúlka
gæti klætt sig eins og vera ber, og lærði að hlynna meira
að útliti sínn, þá mundi hún töfra yðnr, hr. Martin, og
sennilega hvera mann“.
„Þá yrði hún fyrst að læra að tala nokkum veginn
rétt“, sagði hann, „annars mundu menn ekki skilja hana.
Eg er viss um, að þér skilduð ekki helminginn af því aem
hún segir“.
— 122 —
„Hvaða vitleysa! Þér eruð jafn mikill öfgamaður og
Axthur, þegar hann vill sanna sitt mál“.
„En þér gleymið alveg hvernig eg talaði, þegar eg
yður fyrst; síðan hefi eg lært nýtt mál, áður talaði «8
eins og þessi unga stúlka. Nú get eg gert mig nokknr®
veginn skiljanlegan á yðar máli, til þess að skýra fyri lr
yður, að þér munduð ekki skilja málfæri þessarar ungo '1
stúlku. Og vitið þér hvers vegna hún gengur til fara eiD®
og hún gengnr nú? Mér dettur það í hug nú, þótt eg hafi
ekki hugsað um það fyrri. Nú er eg farinn að skilja margþ
sem áður var mér hulið.
„Hvers vegna gerir hún það?“
„Hún hefir árum saman unnið við vélar marga tín^ ■
á dag. Meðan maður er ungur, er líkaminn beygjanlegnr og
hann lagar sig eftir og venst í þær skorður, sem maður
við vinnuna. Eg get strax séð, hvaða starf verkamennirnif
stnnda, sem eg mæti á götunni. Horfið þér á mig. Eg vagg^
út á hliðarnar eins og skip í stórsjó, af því að eg hefi at$
allan aldur minn á sjónum. Ef eg hefði gætt búpenin#*
öll þan ár, sem eg var á sjónum, þá hefði eg nú ekki v&gS'
að, en í stað þess hefði eg verið svigfættur. Og þannig &
því varið með þessa ungu stúlku. Þér sögðuð að hún hefð*
falleg augu. En þau em hörð. Hún hefir aldrei verið vernd'
uð. Hún hefir altaf orðið að gæta sín sjálf, og ung etúlk*
sem þarf að sjá nm sig ein, getnr ekki haft blíð og vin'
gjarnleg augn eins og — eins og þér“.
„Þetta er víst alveg rétt“, sagði Ruth hægt. „En þrf
er mjög sorglegt, því hún er laglegasta stúlka“.
Hann leit á hana og komst að raun um, að meðaumkö,1'
arglampi lýsti úr augum hennar. Og þá mundi hann, a*
hann nnni henni, og þá gleymdi hann öllu 1 nmhugso®'
inni um það, að fá að ganga við hlið hennar.