Morgunblaðið - 23.10.1921, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIB
Fiskilínur
2Va, 3 og 3>/a lbs, Manilla og Mc Dougalls baðlyf hvergí
eins ódýrt og hjá
KveDÉattar
mjög ódýrir.
A. Guðmundsson,
heildsöluvepslun
Johs. Hansens Enke
Allar nánari upplýsingar gefnar gegnum einhvern af þesaum
3 talsímum eftir atvikum : 895, 282 og 726.
KVEN og BARNASOKKAR
Bréfaútburöi
fi á póststofunni verður, vegna myrkurs í bænum á kveldin, breytt
þannig frá 25. okt. til febrúarloka, að síðari hluta dags verða
bréfin borin út klukkan 3 og b réfakassarnir úti um bæinn tæmd-
ir kl. 2, en á morgnano verða bréfin borin út á sama tíma sem
áður.
Þorleifur Jónsson.
Ný þæginöi.
Léreftasaumastofan Laugavegi 6, fyrsta og einasta í höf-
úr ull og bómull.
KVENBELTI
svört og mislit.
Johs. Hansens Enke.
Byggingarefní
í Ðankastræti 11.
uöstaðnum. Saumar allan nærfatnað á fullorðna og [Oörn.
Veljið sjálf efnið og fáið fallegt snið og vel saumað
FærEysker pEysur
aftur fyrirliggjandi
Efnalaug Reykjavikur
s
F
lage og F. C. möllEr.
Kemisk faiahreinsun og litun
Laugav. 82 B. Talsimi 633. Simnefni Efnalaug.
Herbergi
Saumur, nýkominn, ódýr.
Galv. vatnspipur, lægsta dagsverð.
Sement, ágæt tegund.
Korkplötur, rakaverjandi.
Ofnar, eldvélar og ofnrör.
Miðstöðvar-eldavólar.
Rúðugler, beata í bænum.
Cheops kalk.
lfatnssalerni, skolppípur, vaskar.
Fullkomnasta hreinsun, sem fáanleg er hér á landi á als-
konar fatnaði, dúkum o. m. fl. úr hvaða efni sem er.
Alt datnpað, pressað og strauað eftir þvi sem við á
Fötin sótt og send heim ef óskað er.
með húsgögnum, í miðbænurr.er
til leigu strax. A. v. á.
Þakkarávarp.
Nýkomið:
I' 1 Karlmannsföt verð 25.50 pr. Mtr.
i Kvenfatnað — 17.50—20.00 mtr.
j Drengjaföt — 12.25—15.00 —
Cheviotið er alt indigolitað og því egta að lit. Einnig fleiri
litir af ullar Casemire I kjóla verð 8,50—9,50 mtr. ágæt-
ar teg. og mislit Drengjafatatau.
Verð á ofangreindum tauum er helmingi Ingra
«n í fyrra og á sumu meira.
Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
Hjartanis þakkir vil eg
færa þeim heiðurshjónum hér-
aðslækni Ólafi Finsen og frú
hans, fyrir hina miklu hjálp, er
þau hafa veitt mér í sumar. Bið
eg góðan guð að laima þeim og
öllum, sem á einhvem hátt hafa
til mín litið í veikindum mínum.
Austurvöllum á Akranesi
á síðasta sumardag 1921.
Gróa Sigurðardóttir.
Hrelnjir léreftntiuönir áv&lt keypt&'
baeata vnrQi i la&foldarprentamlCJn h.í
og margt fleira.
Galv. bórujárn, og slétt járn væntanlegt í vikunui.
Jón Þorláksson
Bankastræti 11. Sími 103.
Nýkomnir
Ullarsokkar, Kven, Karla og Barna.
Einnig Karlmannsnærfatnaður
með mjög lækkuðu verði.
Hið margeftirspurða. Prjónaband kemur með Goðafosa
eftir nokkra daga i Austurstræti I.
Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
GúmmisíÍQvél af öííum sfærðum, fásí í)já 'HvannberQsbræðrum.
— 301 —
Fyrir ári bað eg um 2 ára frest, og fyrra árið
■er enn ekki liðið. Og eg trúi því statt og stöðugt,
að eg hafi náð takmarki mínu áður en lýkur. —
Manstu hvað þú sagðir sjálf fyrir löngu síðan: að
maður yrði að ljúka lærdómsáram sínum áður en
maður yrði rithöfundur. Nú hefi eg lokið við lær-
dómsár mín. Eg hefi þrýst þeim saman í sem styst-
an tíma. Eg hefi aldrei gleymt því, að þú varst
takmark mitt. Veistu það, að eg hefi gleymt því
kvað það er að sofa sætt og rólega?“
„Eg læt vekjaraklukkuna halda mér vakandí á
hverri nóttn. Þegar mig fer að syfja, fæ eg mér
léttari bók að lesa í. Og ef eg ætla að sofna samt
sem áður, þá ber eg mig í höfuðið til þess að reka
svefninn á flótta. Eg hefi lesið sögu um mann einn,
sem var hræddur um að sofna, það er í einni af
sögum Kiplings. Þessi maður hafði komið spora fyr-
ir á þann hátt, að hann þrýstist inn í nakið hold
mannsins í hvert skifti sem hann var að sofna. Eg
hefi gert það sama. Eg stilli klnkkuna þannig, að
eg má ekki og get ekki sofnað fyr en klukkan 1
eða 2 eða jafnvel 3. Eg er orðinn þessu svo vannr,
að mér finst 5 eða 6 klukkustunda svefn óþarfa
eyðsla. Og þó himgrar mig eftir svefni, og stundum
finst mér danðinn með hvíld sína og svefn hið eina
eftirsóknarverða.
Anðvitað er þetta vitleysa. Það er aðeins að
kenna taugaveiklun og ofþreyttum heila. En aðal-
atriðið er það: hversvegna hefi eg gert þetta? Þín
— 302 —
vegna. Til þess að stytta lærdómsár mín, og þrýsta
viðurkenningunni til að koma fyr. Og nú hefi eg
lokið lærdómi mínum. Eg veit hvemig eg er búinn
í baráttuna. Eg sver það, að eg læri meira á einum
mánuði en vanalegir námsmenn læra við háskóla á
einn ári. Eg veit það, segi eg. Ef eg væri ekki svo
óumræðilega hræddur nm að þú skildir það ekki,
þá mundi eg ekki nefna það. Eg er ekki að gorta
Eg met árangurinn eftir bóknnnm. Eins og nú
stendur á, eru bræður þínir fávísir í samanburði
við mig, með alla þá þekkingu, sem eg hefi sótt í
bækumar meðan þeir sváfu. Fyrir löngu óskaði eg
eftir frægð. Það sem eg þrái ert þú. Mig dreymir
um að leggja höfuð mitt að hrjósti þínu og sofa
heilan mannsaldur, og sá dranmnr rætist eftir
eitt ár“.
Máttur hans svall um hana eins og þungir
boðar, og á því augnabliki sem hann setti sig upp
á móti henni, drógst hún að honum með ómótstæði-
legu afli. Sá máttur, sem altaf hafði streyrat um
hana frá persónu hans, logaði í ástríðuþmmginni
rödd hans, í leiftraadi angnnum, og kom fram í
því lífi sem bærðist í honum. Á þessu augnabliki
— en aðeins á þessu augnabliki — var hún sér
þess meðvitandi, að glufa var á fullvissu hennar og
öryggi, og í gegn um þá glufu sá hún hinn rétta
Martin, ljómandi og ókúgandi. Og á sama hátt og
dýratemjarar hljóta að finna til efa, eins efaðist
— 303 —
hún um, að henni tækist að temja þennan stór-
brotna mannsanda.
„Og enn, er eitt“, hélt hann áfram. „Þú eiskar
mig — en hvers vegna elskarðu mig? Það sem
þrýstir mér til að skrifa er einmitt það, sem kallar
á ást þína. Þú ant mér af því, að eg er frábrugðinn
þeim mönnum, sem þú hefir kynst. Eg er ekki skap-
aðnr fyrir verslunarborðið eða reikningsfærslu eða
lagarefjar. Ef þú þrýstir mér til að vinna að slíku,
ef eg verð að vinna sömu verk og þeir, sem þú
hefir kynst, anda að mér sama lofti, þroska þá
stefnu, sem þeir fylgja, þá hefir þú eytt mismun-
inum, eyðilagt mig, eyðilagt það sem þú elskar.
Löngun mín til að skrifa er líftaug eðlis míns. Ef
eg hefði verið jarðarhnaus, þá hefði eg ekki alið
neina löngun til þess að skrifa og þá hefði þú
heldur ekki unnað mér“.
„En þú gleymir einu“, sagði hún, „það hafa
verið til uppfyndingamenn, sem hafa látið fjöl-
skyldu sína hungra, meðan þeir voru að fást við
uppgötvun sína. Auðvitað elskuðu konur þeirra þá
og liðu með þeim og fyrir þá, ekki í transti á
.heldur af þráa við ðrlögin“.
„Það er satt“, svaraði Martin. „En til hafa
líka verið uppfyndingamenn, eem hungruðu meðan
þeir voru að fást við merkilega uppgötvanir og ekki
unnu árangurslaust. Það er í raun og veru ekki
það ómögulega, sem eg ætla mér að má“.
„Þú hefir sjálfur kallað það hið ómögulega“.