Morgunblaðið - 10.12.1921, Qupperneq 4

MQKGUNBLABIi
IDaingunillar al fiarn frú Quðrúnar Indriðadótfur og Guðm. 1 fást frá kl. 2 i dag í Iðnc miln 2 skip. Leikfélas Hver sá sem kaupir fyrirökr Skugga-Sveúm, sjónle rhorsteinsson 1 senn> tl1 6- n- m - 1 verslun son verður leikinn í Good minni, fær einn kaupbætismiða, 1() de8 kl 8% síðd Hús er gelur hverjum einum kost á . síma 39 frá kl 12_3 ( að eignast, ef heppnin er með, 2 . „SkuggiM ;ikur í 5 þáttuni, eftir Matthías Jochums- templarahúsinu í Hafnarfirði laugardagmn ið opnað kl. 8. Tekið á móti pöntunum h., eftir þarni tíma verða aðgöngumiðar iu. Pantaðir aðgöngumiðar séu sóttir fyr- ma seldir öðrum.
Tilkvnni Það tilkynnist hérmeð, að eg hefi selt veral vegi 44, hér í bæ þeim herrum Jóni Magnússyni eyri og Maríusi Olafssyni verslunarstjóra í Rej eg til að hinir heiðruðu viðskiftamenn n.íair s; framvegis sömu velvild og þeir hafa hingað til s P. t. Reykjavik 8. desember 192 Virðingarfylst. Andrés Jðn Samkvæmt ofanrituðu höfum víð undirrita Andrésar Jónssonar á Laugaveg 44. — Versh framvegis undir firmanafninu Jón Magnússon & um við gera okkur far um að fullnægja kröfum v Virðingarfylst. Jón Magnússon. Marius Olaf — , 6 seldir í Goodtemplarahusn skip, sem eru til sýms í búðar- . ., Q , , , r J K 'kl. 8 e. h., eftir þann ti gluggunum.
Kristín J. Hagbarð 11H • Laugv g 26 Skip un mina á Lauga CKfcielrnmm Þeir sem kyimu að kaupm. í Stokks- ® * S S UyU liggur við hafnargarðinn s fkjavík og vonast svart °g mislitt ódýrast. Qu5m Q ýni kaupendunum Jón Magnússon & Marius " ýnt mér. Laugaveg 44. Sími 657. sem gefur til sölu. ja kaupa seglskipið Ellen Benzon sem hér .endi tilboð nú þegar til uðmundsson & Co- allar upplýsingar. ^
1 HANGIKJÖT sson- RULLUPYLSA IfQ I ðir keypt verslun KÆFA J-llO# % -f mina rekum við Maríus, og mun- fer héÖ3Il áleÍ ðskiftavina okkar. Matarverslun Tómasar Jónssonar. »"ánudaginn garfoss Dis til New Yonk á siddegis.
/nning. lækkar útsöluverð sitt á aura á kg. 12. des. næst- örlíkisgerðin.
Stúkan Einingin nr. 14 held Kvðldskamtun og hli á laugardagskvöidið. — Kl. 8 siðd. er Félagssystur beðnar að aðstoða við afgre meðlimir ámintir um að koma með drætti eða g< fyrir kl. 2 á laugardaginn. Til skeratunar verður ýmislegt, þar á me anvísur, hljóðfærasláttur o. fl. niinaiiiiiDM Tilbt heldur samkomur næstkomandi ■ II M ifðVlllfll sunnudag 11 þ. m. í Hafnarfirði i klln VOIIftl M 4 ,e m f Bíúsalnum) í Reykja- .. vík ki. 8 y?, e. m. á Baidursgötu 32. Smjörlíkisgerðinj húsið opnað. . Allir velkomnir. smjörlíki um 20 .ðslu munanna og fcomandi. ira aðvart um þá Gólfteppi til sölu á Smiðju- VW r • ðal sungnar gam- stig niðri. ft J[ O lÍlHI J
Bifreiða og bifhjólavátr Trolle <fc Rothe h. “ Tilboð óskast í að setja þak á V 0 Ú í n Ó AP hús' verður að byrja strax' rr . X J £)&lU^Ul Upplýsingar gefur Hamnbal Sig- ií QllTllA urðsson Hverfisgötu 76 b. Heima ^ f|. 11 1} 10 f. eítir kl. 7 e. m. Morgunbiaöið.
Odýrir kvenskór og flauelsskór meðlágum hælum fást hjá Hvannbergsbræðrum.
— 349 —
útgefendurna, að mánaðarritin viðurkendn hann.
„Dægurflugima“ bjó hann líka um og sendi. Hann
hafði ásett sér, þrátt fyrir óbeit Brissendens á
tímaritunum, að koma kvæði hans á prent. Þó vildi
hann ekki birta það nema með leyfi Brissendens.
Hann ætlaði sér að koma því í eitthvert hinna
betri rita.
Sama morguninn byrjaði hann á sögu, sem
hann hafði gert uppkast að fyrir mörgum vikum,
og stöðugt hafði verið að ónáða hann. Það átti
svona á yfirhorðinu að vera bara vanaleg sjó-
mannasaga frá 18. öld, full af æfintýrum og róman-
tik, en þó raunveruleg. En undir yfirborðinu átti
annað og meira að felast, annað, sem fáir lesend-
ur tækju eftir. Og þetta var það, sem knúði Martin
til að skrifa söguna, miklu fremur en sagan sjálf.
Og nú, eins og fyr, voru það alvarlegustu hugsanir
og leit mannanna, sem gáfu honum söguefnið. Og
nú sem fyr varð hann að leita að sérstökum per-
sónum og sérstökum tíma og umhverfi, til þess að
fá samræmi í alt. Hann ákvað að láta söguna heita
ytA eftir“, og hann hugði í fyrstu, að hún mudi
ekki verða yfir 60 þúsund orð, og það var bein-
línis smáræði fanst honupi. Fyrsta daginn byrjaði
hann með sjálfráðri gleði, því hann þóttist hafa
alia þræðina í hendi sér. Hann var nú ekki lengur
hræddur um að biturleikinn í orðum hans brytist
út og eyðilegði verk hans. Hinir mörgu mánuðir,
sem hann hafði helgað sig starfi, höfðu tamið hann.
— 350 —
Hann gat nú fumlaust lagt áherslu á aðalatriði
sögu sinnar. Og meðan hann vann, klukkustund
eftir klukkustund, fann hann hið mikla og glögga
yfirlit, sem hann hafði yfir lífið og alt sem það
snerti. í „Á eftir“ vildi hann búa til sögu, sem
væri óumflýjanleg viðburðaröð, eftir því sem skap-
lyndi persónanna og umhverfi var mótað. En hann
þóttist líka viss um, að sagan fjallaði lum alla hina
þýðingarmestu hluti, sem gildi hafa á ö'llum tímum
og í allskonar lífi — þökk væri Herbert Spencer,
hugsaði Martin.
Hann var sannfærður um, að þetta væri gott
verk, sem hann var njú að semja. „Það selst! Það
selst!“ hljómaði alt af í eyrum hans. Auðvitað
seldist það. Nú loksins var hann með það verk, sem
mánaðarritin mundu ólm vilja fá. Öll sagan stóð
svo ljós fyrir honurn eins og hún væri logaletruð.
Hann hamaðist allan daginn. Og á síðustu
stundu mundi hann eftir því, að hann var boðmn
til miðdegisverðar hjá Morse. Brissenden var það
að þakka, að svörtu fötin hans voru nti heima, og
að hann gat þegið heimboð. Á leiðinni kom hann
við á bókasafninu, til þess að athuga bækur Salee-
bys. Hann tók með sér „Cycle of Life“ og fór
að lesa það í sporvagninum. Hann varð fokvondur,
svo hann nísti tönnum og krefti hnefana. Þegar
hann steig út úr sporvagninum, var hann jafn reið-
ur og hringdi dyrabjöllunni í húsi Morse svo harka-
lega, að það vakti hann til umhugsunar um ástand
— 351 —
lians. Og þá fór hann að hlæja að sjálfum sér.
En hann var ekki fyr komimi inn úr dyrunum en
ömurleg tilfinning gagntók hann. Han féll niður
af þeim tindi, sem hann hafði staðið á allan dag-
inn. „Kaupmangarar", „verslunarhOla“ — honum
komti í hug ýms or^ Brissendens. En hvað gerði
það? Hann ætlaði að kvongast Ruth en ekki fjöl-
skyldu hennar.
Honum fanst að hann hafa aldnei séð Ruth
jafn fagra. Hún var rjóð í kinnum óg augu 'henn-
ar leiftruðu og seiddu hann, þau augu, sem fyrst
,aöfðu saimað honum ódauðleikann. Hann hafði
gleyrnt ódauðleikanum síðustu vikumar, og skoð-
anir þær, sem vísindalestur hans hafði vakið, höfðu
fjarleegt ódauðleikann. En nú las hann í augum
Ruth sannanir án orða, sem yfirgnæfðu allar aðr-
ar sannanir með orðum. Hann las þ®r í augum
hennar, og engin mótsögn komst þar að. Því að
hann las þar ástina, og ástinni var engu hægt að
svara. Þannig hljóðaði kenning hans — kenning
hins elskandi manns.
Hálftíminn, sem hann var einn með Ruth áður
en þau fóru að borða, var óumræðilega hamingju-
rík stund. En meðan hann sat. að máltíð kom þreyt-
an og einmanatilfinningin — afleiðing af of mikilli
vinu um daginn. Hann fann til þreytu í augun-
um og honum var alt til ama. Hann mundi, að
hann hafði fyrst borðað við þetta borð með ment-
uðum og vel búnum mönnum.