Morgunblaðið - 28.01.1922, Blaðsíða 2

MOBGUNBLABIÐ
npp á þá. Svo fjarri eru þeir jafn-
vel óaldarliði þessa bæjar, að eigi
get jeg hugsað mjer að þeir gætu
gengið til alþingiskosninga með
ICarli Finnbogasyni, sem, eins og
jeg hefi á drepið, gengur lengst
•á þessu sviði.
Kosningarnar á Seyðisfirði eru
því enginn sigur óaldarflokks
þessa bæjar. Þær sýna aftur á
móti glögglega, að verkamenn á
Seyðisfirði eru andstæðir, eigi að
«ins byltingamönnum, heldur einn
ig jafnaðarmönnum, sem verðir
eru allrar virðingar. Sveinn Arna-
son og Gestur mundu geta talist
til Vísisflokksins hjer í bæ, og
væru þeir hjer, mundu þeir óefað
hafa gengið til kosninga með borg
araflokkunum. Auðsjeð er því hve
Alþýðublaðinu tekst upp, er það
ber fram blákalda þá lýgi, að þeir,
sem kosnir hafi verið á Seyðis-
firði, sjeu af þess sauðahúsi. Er
eigi trúlegt, að það fylli hjeðan
af flokkinn svo mikilli sigurgleði,
að hann vinni fyrir þær sakir
kosningasigur mikinn hjer í bæ
við kosningarnar á morgun.
Formaður verkamannafjelags
Seyðfirðinga hefir auðvitað sent
skeyti forkólfunum hjer í Reykja-
vík. Sá maður hefir nýlega troð-
ið sjer í formannssæti á sama hátt
■og Ólafur nær völdunum hjer. En
engu rjeð hann við kosningamar,
þótt gengi hann um bæinn sem
grenjandi ljón og „agiteraði''! fyr
ir „borgurunum“, sem hann varð
i neyð að samþykkja aem fuUtrúa
flokksins, þótt enginn þeirra sje
í verkamannafjelaginu, og enginn
þeirra jafnaðarmaður eða bolsje-
viki.
Þá hefir Alþýðublaðið flutt bréf
að austan um það, hversu menn
líti á uppþot Ólafs. Það brjef
mun vera samið af Alþýðublaðs-
mönnurn sjálfum, þvi að enginn
•eystra, sem jeg þekki, hefir enn
•orðið svo blindur, að mæla Ólafi
Friðrikssyni bót, fyr eða síðar,
jafnvel þótt sumir sjeu hlyntir
jafnaðarstefnunni. Þótti flestujn
stjómin full lítið gera, en engum
■of mikið.
Skilja menn það síst eystra,
hvernig því getur verið varið, að
jafnaðarmenn skuli binda trúss
við óaldarlið það, sem nú hefir
stjórn Alþýðublaðsins, lið sem
■engra virðingu hlífir, hvorki sinni
nje annara. Sýnir það best óvönd-
un blaðs þessa, að ekkert er svo
vitlaust, ekkert svo smekklaust
■eða fegurðarsneytt í bundnu máli
eða óbundnu, að eigi þyki það
Alþýðublaðsritstjórunum mjög svo
gott, ef það aðeins er níð um
andstæðinga þeirra. Mun sú reynd
in verða, að Alþýðublaðsmennirn-
ir beri minni hlut frá borði en
orðið hefði, ef skynsamir og gætn-
ir jafnaðarmenn hefðu verið í
kjöri. Vakti það almenna gleði
•eystra, að flokkstjóm Alþýðu-
flokksins afneitaði Ólafi Friðriks-
syni og gerðum hans. En hitt
hefir vakið jafn mikla gremju, að
flokkurinn skyldi gerast það barn
að fá Ólafi og hans sveinum aft-
ur völdin og alt skyldi verða „eins
og vant er“. Og nú er svo komið,
að menn telja sjer stór lof að
skömmum Alþýðublaðsins. Skyldi
það verða mín mesta gléði, ef mjer
hlotnaðist eitthvað af því tagi,
sem allra bráðast.
Staddur í Reykjavík, 27. jan. 1922
Guðm. G. Hagalín.
beiðbeining
uið kosninguna i dag.
Kosningin fer fram í barnaskól- ’ eftir upphafssitöfum í nöfnum
anum og byrjar kl. 10 . Sjálfsagt þeirra. Þegar kjósandi hefir fund-
er fyrir þá, sem það geta, að ,koma; ið þá deild, sem hann á að kjósa
áð kjósa heldur fyr en seinna. j í, verður honum hleypt inn í kjör-
Seinni pai-t dagsins má búast við , herbergið. Þar fær hann 'hjá kjör-
að verða að bíða lengur eftir því! stjórninni þannig útlítandi kjör-
að komast að. | seðil: j
Kjósendum er skift í 10 deildir |
A-listi B-listi
Pjetur Magnússon Hjedinn Valdimarsson
Björn Ólafsson Hallbjörn Halldórsson
Jónatan Þorsteinsson Sigurjón Ólafsson
Bjarni Pjetursson Guðgelr Jónsson
Jón Ófeigsson Jón Guðnason
Kjósandinn fer með seðilinn
inn í kjörklefa, sem er þar í her-
berginu. Þar liggur blýantur á
borði, og með honum gerir kjós-
andinn X við þann lista, sem
hann vill kjósa, þannig:
X A-listi B-listi
Pétur Magnússon Hjeðinn Valdimarsson
Björn Ólafsson Hallbjörn Halldórsson
Jónatan Þorsteinsson Sigurjón Ólafsson
Bjarni Pjetursson Guðgeir Jónsson
Jón Ófeigsson Jón Guönason
Kjósandinn skilur blýantinn eft-
ir, brýtur saman seðilinn og sting-
ur honum niður í atkvæðakass-
ann hjá kjörstjórninni. Þá er
kosningunni lokið.
Ef kjósandi vegna sjóndepru
cða af öðrum ástæðum treystir
sjer ekki til að gera þetta sjálf-
ur, getur hann fengið einhvern i
úr kjörstjóminni til að koma með
sjer inn í klefann og gera það fyr-
ir sig.
Kjósendur !
Munið að merkja rjett !
Kjósið A-listann !
Iþróttasamband Islands.
10 ára afmæli í dag.
Þennan dag fyrir 10 árum var
stofnað h.jer í bænum samband
fyrii- íþróttafjelögin, sem þá voru
starfandi. Tilgangur sambandsins
er, eins og segir í lögum þess, „að
auka íþróttafjelögunum iafl og
samtök með því að lúta öll einni
yfirstjórn og hlíta allsherjarreglu,
að vera fulltrúi íslands um öll
íþróttamál gagnvart öðrum þjóð-
um, og að styðja af megni Sþrótt-
ir og fimleika, er horfa til efling-
ar líkamlegri og andlegri orku
hinnar íslensku þjóðar’’.
Með sambandinu var fenginn
nauðsynlegur -liður í íþróttamál
landsins og vitanlega var sam-
bandið undirstaða þess, að koma
föstu skipulagi á íþróttastarfsemi
Islendinga. og skipa henni í ákveð-
ið kerfi. T. d. var það ómögulegt,
að koma á samkynja íþróttaregl-
um fyrir alt landið, nema með
því móti, að íþróttafjelögin viður-
kendu einn og sama dómstól, og
íþróttasambandið er í raun rjettri
einskonar miðstjóm allra íþrótta-
fjelaga, sem játast hafa undir lög
þess og reglur.
Þau voru ekki mörg fjelögin,
sem í fyrstu mynduðu íþróttasam-
bandið. En saga þess í hin fyrstu
10 ár, er í raun og veru saga
íþróttanna á íslandi á þessu tíma-
bili. Hjer er ekki rúrn til að rekja
þá sögu, og væntanlega verður það
gert ítarlega annars staðar. En
þass má geta. að verði framfarir
í íþróttum eins miklar, og vaxi
áhugi á íþróttum eins mikið, á
hverjum komandi 10 árum eins
og hann hefir gert á þessum fyrstu
tíu, þá er íslenskum íþróttum vel
borgið.
Nú eru í sambandinu nær 100
íþróttafjelög, sem iðka 18 mismun-
andi íþróttagreinar. Hjer í Reykja!
vík er knattspyrnan sú grein í-
þrótta, sem mest er iðkuð og knatt
spyrnufjelögin, íþróttafjel. Reykj-
avíkur og Glímufjelagið Ármann
éru þau ílþróttafjelög hjer í höf-
uðstaðnum, sem mest hafa starf-
að á umliðnum árum, af öllum
sambandsfjelögunum. Þær íþrótta-
greinar, sem fjölmennastar eru
hafa miðstjórn hver út af fyrir
sig, sem eru einskonar milliliður
milli fjelaganna og sambandsins,
hin svonefndu ráð (knattspymu-
ráð, skátaráð) og til framkvæmda
jýmsium sjerstökum máluto eru
nefndir skipaðar sambandinu til
aðstoðar, svo sem Olympíunefndin,
sem sjer um undirbúning Olympíu
leikjanna næstu í samráði við sam-
bandið, og afreksmerkjanefndin,
sem dæmir um hverjum veitt skuli
afreksmerki fyrir vel unnin störf
í þágu íþróttanna.
Auk starfa sambandsins, sern
miðstjórnar íþróttafjelaganna ís-
lensku má n'efna ýms verk er það
hefir unnið íþróamálum vorum til
eflingar og má þá fyrst og fremst
telja bókaútgáfu þess. Sambandið
'hefir á liðnum árum gefið út 8
bækur um íþróttir og íþrottiamál
og eru þær þessar: Lög og leik-
reglur í. S. í. útg. 1915, Knatt-
spymulög I. S. í. gefin út 1916,
Glímuibók í. S. í. (1916), Almenn-
ar reglur I. S. í. um knattspymu-
mót (1. útg. 1917 og 2. útg. 1920),
Heragabálkur skáta, útg. 1918, 01-
ympíuförin 1912, Ákvæði um af-
reksmerki f. S. í. (1918), Handbók
Skátaforingja 1919 og lóks Sund-
bók í. S. í. sem fyrri parturinn
kom út af 1920. Síðari parturinn
kemur út um næstu mánaðarmót.
Dálítinn styrk hefir sambandið
fengið af opinberu fje undanfarin
ár, og hefir honum einkum verið
varið til bókaútgáfunnar. Sam-
bandið hefir og veitt fþróttafjel-
agi Reykjavíkur dálítinn styrk til
íitgáfu íþróttablaðsins „Þrótt-
ur”. Af öðrum störfum sambands-
ins má nefna að það hefir sjeð
um sending íþróttamanna á Olym-
leikina í Stockholmi 1912 og Ant-
verpen 1920 og aunast móttök-
ur erlendra íþróttamanna, er heim-
sótt hafa íslendinga, bæði dönsku
knattspyrnumannanna frá Aka-
demisk Boldklub í hitti fyrra og
norsku íþróttamannanna frá Krist-
ianias Turnforening í sumar sem
leið.
í stjórn sambandsins eiga nú
sæti: Axel Thulinius hæstarjettíft'-
lögmaður, sem er forseti sambands
ins og hefir verið það frá byrjun,
Ben. G. Waage verslm. G. Bjöm-
son landlæknir, Halldór Hansen
læknir og Hallgrímur Benedikts-
son stórkaupmaður. Hafa þessir
menn al'lir sýnt afarmikla elju
og áhuga. fyrir viðgangi sambands
ins og getið sjer orðstír í íslenskri
íþróttasögu fyrir vel unnið og
gagnlegt starf.
Fyrsta ár sambandsins hafa að
mörgu leyti verið erfiðleikaáf. Hja
allmörgum varð mjög vart mikils
skilningsleysis á íþróttum og gagn
semi þeirra. En þa® ma fullyrða,
að hugsunarháttur manna hefir
mjög breyst í þessi síðustu 10 ár,
og að þeim 'hefir fækkað óðfluga,
sem ekki viðurkenna nauðsyn í-
þrótta. Úti um land var þátttaba
íþróttafjelaganna dauf fyrst í stað
en nú hefir þeim skilist það flest-
um, að starfsemin verður Ijett-
ari og ber meiri árangur, ef not-
ið er hjálpar sambandsins. Fyrir
5 árum voru sambandsfjelög í.
S. í. alls um 50 og flest á Suður-
og Austurlandi. Síðan hafa Norð-
lendingar og Vestfirðingar bæst
í hópinn og nú er sambandið orð-
ið stofnun, sem nær yfir alt land-
ið. Naumast getur almenningur
þakkað sambandinu betur hið
mikla starf, sem það hefir unuið
á undanfömum árum, betur títl
með því, að gerast styrktarfj?'
higi þess. Ktyrktarfjelagar geta
menn orðið með því að greiða s*111'
bandinu 5 kf. tillag á ári eða 50
króna æfitillag í eitt skifti fyrir
oll. Af þessum tillögum er myöd'
aður sjerstakur sjóður og má bI-
drei skerða höfuðstól hans. Æf1'
fjelagar eru uú 14. Ættu margir
að bætast í þeirra hóp nú á !,f'
mælinu.
Innflúensan.
Eftir Guðm. Hannesson.
Margar veikindaöldur. Eins og
jeg hef áður skýrt frá má þa®
heita samdóma álit lækna um all'
an heim, að sóttvörn gegn inflU'
■ensu komi ekki að haldi. Það er
ekki síst eitt atriði í háttalagij
veikinnar, sem veldur þessu, að
veikin gengur ekki eitt sinn yfir
heldur hvað eftir annað.
Eins og jnönnum er kunnugt,
er svo um mislinga og marga aðra
sjúkdóma, að menn fá þá tæpast
nema eitt sinn, verða ónæmir fyr-
ir þeim alla æfi síðan. Öðruvísi
er þessu farið nxeð kvefsóttir
Þær ganga hjer á hverju ári og
sami maðurinn veikist oft ár eftir
ár. Þetta stafar af því, að ónæmi
eftir kvef varir skamman tíina-
Um influensuna er svipað að segja
þegar nokkur tími er liðinn frá
því að veikin er bötnuð getur mað-
nr tekið hana á ný, en ætíð er
maður |xó ónæmur þó nokkurn
tíma á eftir og meij'i líkindi til að
veikin leggist ljett á ef maður
hefir nýlega haft hana. Þegar
menn hafa fengið hana hvað eftir
annað fer að loknm svo, að næm-
leikinn hverfur og verða menn
svo að lyktum því sem næst ó-
næmir um langan tíma.
Þetta óhappaeðli veikinnar veld-
ui- tþví, að þegar influensu far-
sótt gýs yfir, þá kemur faralditf
eftir annan með nokkrunx millibil-
um og gengur þetta venjulega ár-
um saman. Þó það takist að stöðva
eina ölduna með sóttvörn er óvísl
að það takist líka í mesta win*1
og hið þriðja. Víst er um Það> f,ð
influensan heldur áfram í ná-
grannalöndunum, þangað til al-
menningur er að lokum orðinn
ónærnur fyrir henni og vjer höf-
nm svo iniklar sanigöngur við þau,
að vörnin yrði oss erfið ef ekki
ókleyf, þó lallur útbúnaður vaJ>’i
margfalt betri en nú er.
Eru þá allar varnir gagnslausar?
Þéssari spurning svara útlendir
læknar misjafnlega, en flestum
kemur þó saman úm það, að rjett
sje, ekki síst í borgum og þjett-
býli, að reyna að tefja fyrir ferð
hvers faraldurs með því að banua
fjölmenna mannafundi, þar sem
því verður komið við, svo að síð-
ur leggist állir í einu og hjúkriU1
sjúkra verði auðveldari. Þó ®r
deilt um árangurinn af slíku111
ráðstöfunum, sjerstaklega loku11
barnaskóla, því víða eru húsa'
kynni baraa heima fyrir hálÞ*
verri en í skólanmn, Borgir, seIil
lt.kuðu skólunum sluppu yfirlcitt
ekki öllu betur en hinar, sem ljetu
það vera. Nú eru að visu vorai
ástæður að ýmsu frábrugðnari þv’
sem gerist ýtra og hvað oss snertif
virðist mjer svarið verða á nokk
urn annan veg.
i