Morgunblaðið - 15.07.1924, Blaðsíða 2

MOKOfT N BI. AHm

Með Gullfoss fáum við:
RúgmJBI,
HálfsigtimjBI,
Hveiti „Cream of Manitoba((,
Hveiti ,,Oak“,
Hveiti „Best Baker11,
Melis HBgginn,
Strausykur,
Kandfs,
MaismJBI,
Blandað Hœnsnafódur
Þakpappa, — Þakjárn, — Gaddavfr, — Sljettan vfr.
Bifreiðastöd Borgarness Sfimi 10
veitir ávalt hagkvæmastar bílferSir um Borgarfjörí. Til hægCar-
auka fjrrir þá Reykvíkinga, sem hafa hugsað «jer aB ferBast um
Borgarfjörð í sumar, er tekið á móti pöntunum og allar upplýsingar
veittar hjá Jóhannesi Jónassyni, Vitastíg 20, sími 1258.
Veiðarfæri
fr4
B e r gens Notforretning
eru viðurkend fyrir gæði. — Umboðsmenn:
I. Brynjólfsson 5 Kuaran.
Kvaaun.
Nýkomiðs
Hollensk Blýhvíta i Tr , .
- Zinkhvíta ) Kem' hl'e"1'
Fernis, fl. teg., Bílalökk, Kópal-
lökk, Gólflakk, afaródýrt, pak-
lakk, allskonar þurrir litir, og
alt, sem að mélningu lýtur.
Versl Daníels Halldórssonar,
Aðalstræti 11.
Nokkur orð
um gripahirðingu.
Bollapör 25 tegundir.
Matardiskar
Kaffistell
Matarstell
9
18
4
K. Einarsson 6t Bjðrnsson.
Bankastræti 11 Simi 915.
NY BÓK.
PíllDF 11
eftir Jón Thoroddsen,
vinBælasta skáldaaga á íslenskri
tungu er nýkomin út. — Kostar
óbundin kr. 7,00
innbundln kr. 10,00
S í m ars
24 verslunin,
23 Poulssn,
27 Fosfibsrg.
m/ípf
‘‘"s'T'-
Linir
a 11 a r
og enskar
ú f u r
fallegast úrval
JJaiatdu ijhtutioi i
Vjelaútbúnaður og
Verkfæri.

Fyrirliggjandic
Ódýrar
Fiskabollur: danskar.
narskar.
HERLUF CLAUBSN.
Bími 89.
parfagrip Tímans ferst líkt og títt
er nm naut, er þeim þykir misbrestur
verða á um fóðrun og hirðingu á sjer.
í 25. tbl. Tímans, brýst bann um
eins og naut í flagi, vegna nokkurra
orða eftir mig, í Morgunblaðinu, þann
18. f. m. OrSum þessum virSist hann
hafa átt Von á, en þótti þau koma
of seint. En því er, og hefir nó veriS
þann veg fariS meS mig, á meSan at-
vinna mín var sú, aS fóSra og hirSa
gripi, aS jeg hagaSi því eftir eigin
geSþótta, enda aldrei nauthræddur
veriS. En þar sem atvinna mín er nó
óskyld gripahirSingu, verS jeg aS
skoSa hirSingu mína á þarfagrip Tím-
ans sem aukastarf, a. m. k. þangaS
til SambandiS fer aS borga mjer fyr-
ir, svo jeg geti gefiS mig óskiftan
viS því staxfi.
í nefndri grein minni beindi jeg
orSum mínum aS höf. greinarkorns
nokkurs, sem stóS í málgagni Öfund-
sýkinnar m. m. og ber undirskriftina
„Laxdælingur.“ Ljet jeg í ljós í grein
minni, aS undirskriftin væri fölsk, aS
þar ætti enginn Laxdælingur hlut aS
máli, sem jeg þykist fá staSfest, eftir
aS hafa sjeS hiS „nýja met,“ sem
þarfagripur Tímans setur meS grein
sinni.Hefir honum auSsjáanlega runn-
ið blóSiS til skyldunnar og sem minni
helmingur sannar bæSi á sig og stærri
helming, faSerniS aS yfirlýsingunni
í 23. tbl. „rógs og öfundsýkinnar.“
Hefir meiri og minni helmingur gripiS
Daniel 'V. Fjeldsted
laoknlr
SkólavörSustíg 3. Sími 1561.
— ViStalstími kl. ■4r-7. —
Nýjar
Næpur, Radíaur, Salat,
Spinat og Persille kemur
daglega og fæst hjá
Eiriki Leifssyni, Laugar, 25.
fmfoMaryrmtsmlCja
leyelr alla prantan vel og *am-
Tlskuaamlsca af htadl meB læg«ta
rertSl. — H*flr h**tu sambSnd 1
allskonar papplr tll eru. —
Heanar tfraaasd) renal er be*tl
mællkrarOlnn 4 hlnar mlklu vln-
sældlr er hdn heffr unalO sjer meB
drelOanlelk 1 TltSskiftum og llpurrl
og fljðtrl afffrelOslu.
Pnpptrs-, uuU«a >g preBtsýals-
horn tll Kfmln A skrlfstofnnnl. —
-----------gfml 48.------.----
þar til þess órræSis, sem oft er gripiS
| ! til í hórdómsmálum, aS eegja ósatt til
um faSernið. Má vera, að slíkt sje
venja helminganna.
„Nýtt met! Vesalingur“. Jeg veit,
aS þjer alla yðar tíð, hafið veriS að
reyna að setja met, en farist hörmu-
lega.
1. Brask. pjer hafið gefið yður að
braski Greldinganess! Lóðabrask. Hver
hefir ótkoman orðið ? Sveitarfjelagið 1
En þjer hafið leitt athygli almenn-
mgs frá yðar eigin braski, en þó
manna mest talað um brask annara.
En sá er munurinn, að alt yðar hjal
um viðskifti einstakra manna og fje-
laga, sem fyrir rás viðburSanna bafa
orðið fyrir óhöppum á atvinnurekstri
sínum, er af tímanlegri illgirni og ill-
kvittni yðar kallað brask.
En menn eins og þjer, sem gefa sig
aS jafn óskyldum störfum, eins og
rógburður er óskyldur prestsskapnum,
munu aldrei losna við braskarabeitið.
Að minsta kosti verða sporin altaf
eftir. MishepnaS metl
2. Prestur. Upp alinn af því opin-
bera síSan hann fór að sjá. Hver eru
launin? Hver útkoman ? Hvert er
metið ? Sporin!
3. BóndL Ekki alinn upp í gustuka-
skyni! Pæddur til eigna og óðals.
Ekki þurfti hann að launa uppeldið
með því, að ryðja rjettmætum erfingj-
um ór vegi. Hver er ótkoman? Hvert
er metið? Sporin á föðurleifðinni I
4. RitstjórL Já, ekki einu sinni blot-
ið metið þar. Jeg verð samt að líta á
það sem gullbamra, að jeg hafi stung-
ið yður ót með ritbætti mínum. En
máske það eigi að skoðast sem raup-
leysi og lítillæti af yðar hendi, að
þjer hlaðið á mig þessari virSingu.
En — „æ lítur gjöf til gjalda,“ og
leikur mjer nokkur grunur á, að þjer
sjeuð nokkuð ágjarn til frama, og
ætlist til, að jeg hlaði a móti ein-
hverri virðingu á yður, eins og t. d.
að gera yður að sendiherra hjá mann-
ætum suður í Afríku, eða veiti yður
„met“ fyrir eitthvert afrek, t. d.
prestlegt orðbragð, Til þess að þjer
ekki hlaðið á mig fleiri mannvirðingum
með þetta fyrir augum, þá læt jeg
ySur hjer með vita, að til þessa hefi
jeg hvorki vald nje vilja.
það er hverju orði eannara, að jeg
lvefi í seinni tíð, reynt að fylgja r^"
hætti Tímans — yðar •—, en að mjer
hafi tekist það svo vel, að jeg eigi
slíkt oflof skilið, sem þjer viljið hlaða
á mig, er álitamál.
Að jeg hafi fylgt rithætti yðar, er
alls ekki af þeim rótum runnið, að
jeg sje svo hrifinn af honum. Nei,
síður en svo. En til þess liggja drög
eins og til alls. Skal jeg nú gera yður
grein fyrir þeim, þó öðrum sje þetta
fyllilega Ijóst: Jeg skrifa í sama anda
og Tíminn er skrifaður, þareð greinar
mínar eru andmæli gegn honum. En
einmitt þess vegna hefi jeg orðið —
af veikum mætti þó — að fylgja rit-
hætti stærri og minni helmings.
Á rithætti þeirra getur hvar maður
sjeð, á hvaða þroska og menningar-
stigi þeir álíta lesendur Tímans, því
onðalagi sínu verður hver og einn að
'haga samkvæmt því menningarstigi,
sem áheyrendur og lesendur standa á.
En til lesenda Tímans beini
jeg fyrst og fremst orðnm mínum.
petta veit jeg að þjer skiljið, svo
lærður maSur sem þjer eruð, þó JeS
haldi því fram, að lærdómur skapi
hvorki drengskap eða gáfur. pJer er_
uð sögufróður maður og kannist vafa-
laust við söguna um Hans Egede, er
hann fyrst fór að prjedika fyrir
Skrælingjum. Hann sagði ekki: Sjá
það guðslamb o. s. frv., heldur: Sjá
þann sel.... Lömb þektu þeir ekki,
en selinn vel. Engum er alls varnaS.
Má það um yður segja. pegar þjer
talið um rithátt minn, þá finnið þjer,
að jeg kann betur að draga saman
efnið í fá orð, heldur en t. d. stærri
og minni helmingur. (Sbr. allar þær
lokavitleysur og upptuggur, sem þar
GuimísDaipir
fást í
srmnc U»JÍ JlJTJiTlTTTl
H Guðm. B. Vikar
R klæðskeri
Laugaveg 5.
Sími 658.
•J •• flokks saumastofa.
¥önduð fataefni
£ i úrvali.
» Athugið verðið hjá mjer.
er að lesa). En þar þarf ekki að
spara plássið, nje draga efnið saman.
Sambandið borgarl Af því barði þarf
ekki að rista mjóa þvengi. Sagan mnn
geyma sporin í reikningum Sam-
bandsins og sveitarsjóða?
5. Uppruni. Eins og áður er sagt,
kemur fyrir sannleikur innan um alfc
moldviðri rógs og lyga. pað er hverju
orði sannara, að í mjer er „englnn
Pingeyskur blóðdropi,“ þótt jeg sje
fæddur á pverá -í Laxárdal. Að yður
sje svo ant um að taka það fram,
hvgg jeg vera af því, að þjer finnið
ekki hjá mjer nein sameiginleg ein-
kenni við stærri og minni helming
eða ekkert af undirhyggju refsins eða
auðmýkt hundsins, ef þjer élítið það
aðaleinkenni hinnar uppvaxandi þing-
eysku kynslóðar!
Fjarri er mjer að gefa þeim þann
vitnisburð, frá þeirri tíð, er jeg þekti
þar til. Ef þeir — eðastærri og minni
helmingur — eru bónir að rækta þessi
einkenni í bina gömlu samsýslunga
mína, þykir mjer það ilt um að hugsa.
En þjer megið vel við una, að geta
rakið yðar eigin spor þangað. En e£
þjer dragið þessa ályktun yðar af
svip ónefndra á ónefndum stað á viss-
um tíma og degi, sem mjer er sagt
að hafi bjargað þeirra daglegu og
tímanlegu nauðþurftum, þá skal jeg
frá því skýra, að slíkt svipgervi þekt-
ist ekki í pingeyjarsýslu, þegar jeg
var að alast upp.
6. Skammaryrði. Sá, sem fylgir
sömu stefnu og þjer, að gera alt efn-
islegt að engu, mun æ soltinn eftir
peningum, sjá ofsjónnm yfir því,
sem aðrir bafa. Fyrir því skal jeg
yður gefa 10 — tíu — aura fyrir
hvert það orð, er þjer finnið í hinni
áminstu grein minni, sem ekki hefir
staðið í Tímanum áður. Jeg undan-
skil samt orðið rógbikkja.
7. pórbergur. pegar pórbergur hef-
ir tíma frá að tína upp ór Tímanum
skammaryrði, þá er guð vel komið, að
hann komi til mín, ef ske kynni, að
jeg ætti eitthvað til í þá alfræðiorða-
bók, sem hann svo gæti hjálpað Lauf-
ásklerkinum um, til þess að krydda
með ræður sínar, ef sá orðrómur er
sannur, að hann ætli sjer að verða
Dómkirkjuprestur. Jeg skil það 8VO,
að pórbergur sje nokkurs konar
þrautalending fyrir yður, þegar þjer
hafið ekki meira í yðar mikla nægta-
bóri. par af leiðandi ættuð þjer að
ekora á hann, að láta ekkert fará
forgörðum af því, sem þjer hafið bvo'
mikil not fyrir.
8. Að endingu: Pjer eruð með dylg-
jur um, að enn sje skítkaets von frá
yður i minn garð. Látið það bará
koma. pað situr illa á yður, að berá
ót yðar eigin afkvæmi, síst nó, þegar
orðið er svo hagkvæmt fyrir yður
að lifa. 4
Sambandið borgar!
Fyrirgefið dráttinn.
12. jólí 1924.
P. Stefánsson frá pverá.
\