Morgunblaðið - 20.07.1924, Blaðsíða 4

Morgunblaðið - 20.07.1924, Blaðsíða 4
MORGTJNBBAm# Dringjamót Armanns á Iþróttavellinuni í dag kl. 4. Kept verður y: Boðhlaupi 4X86* metra; Hastökki, kúluvarpi, stangarstökki og 1500 metra hlaupi. Á sama tíma fer fram hlaup frá Hafnarfirði til Reykjavíkur, sem endar á íþróttavellinum. Hlaup þetta er háð í 1. skifti um bikar, sem gefinn er af Guð'na A. Guðnasyni gullsmið. Glimufjelagið Armann. 'hærra, eða 27,200 fet; aðeins 1800 ——- Tilkyimmgar. —— Ííafold var blaða best! Isafold er blaða best! ísafold verður blaða best. ft.aglýsingablað fyrir sveitirnar. Auglýstngu ef áttu hjer eiuu sinni góða, enginn vafi er að hún ber • irangur sem líkar þjer, — ViSskifti. *—- Tðfuhvolpar, hæst verð, afgr. Al- þýðublaðsins, sími 988, vísar á. Ný fataefni í miklu úrvali. Tilbúin föt nýsaumuð frá kr. 95,00. Föt af- greidd mjög fljótt. Andrjes Andrjes- son, Langaveg 3, sími 169. sögðu kaupa frímerkin þar, enda væri það handhægara; og inni í póststofunni sjálfri mundi aldrei verða meiri ös en svo, að við yrði ráðið á ljettan hátt. Perðamaður. . -------o------ ,Litli bróðir1. 1 greinarstúf í Yísi í fyrradag, kallar „Kr.“ mig verkfæri guðs. Má af þessu ráða, hvers verkfæri hann telur sig vera. Satt mun það, að fjandinn gerist nú gaml- aður, en gengið er honum þá, svo mikill, sem hann hefir þótt fyrir sjer, ef hann vill að nokkru nýta slíkt skrapatól sem „Kr.“ þenna. „Litla bróður'* kallar „Kr.“ sig ug lítill er hann. pó er hann l:k- lega minstur í rökrjettri hugsun. Áður hjelt hann því fram, að „Undir Helgahnúk" gerðist ekki á síðustu tímum. Nú heldur hann fram því gagnstæða. „Bkki er öll vitleysan eins. Atli les „Vestur- lönd“ eftir Ágúst Bjarnason. Vil jeg nú biðja ,Kr.‘ að fá aðstoð sjer Hreinar Ijereftstnsknr kanpir lsa 'oldarprentsmiðja J>æsta verði. Morgan Brofhers vins Portvín (double diamond). Sherry. Madeára, eru viðurkend bert. JtvatMX, óorðstofnborð og stólar, dýrast og best í Hnagagcaverslan 'i«Tkjavík»r. Blómaáburður á flöskum, fæst hjá Ragnari Asgeirssyni, Gróðrarstöðinni, (rauða húsinu), sími 780. Erlenda nikkel- og silfurmynt kaup- ir hæsta verði Guðm. Guðnason gull- smiður, Vallarstræti 4. Nokkur hænsni til sölu á Lindar- götu 10 A. færari manns, og athuga, hvenær „Vesturlönd“ komu út. Er ekkii örvænt um, að hann að því loknu gæti, með samviskusamlegri lang varandi íhugun, komist að raun um, á hvaða öld „Undir Helga- hnúk' ‘ gerist. „Kramsfuglinn' ‘ kannast „Kr.‘ ‘ ekki við. Er það sönnun þess, sem jeg hefi sagt um bókmentalegan sjónarhring hans. En benda vildi jeg honum á að fá sjer lesna Ijóðahók Ben. Sv. Gröndals — og mun hann þá kynnast „krams- fuglinum.' ‘ Annars fer greinarstúfur „Kr.“ fyrir ofan garð og neðan að Stað undir Helgahnúk. Nenni jeg því ekki að elta frekar við hann ólar. pað, sem hann að vonum misskil- ur í grein minni, vorkenni jeg engum sæmilega greindum og hænabókarfærum manni að átta sig á. Skil jeg svo við skepnuna í því skúmaskoti er hún hefir skriðið inn í. Guðmundur Gíslason Hagalín. —------(*------ I sfyifingL pá ofbauð Bolsunum, þegar það birtist í „Dagsljósinu" á Akureyri, að Jónas „stærri helmingur" hafi aldrei verið í Verkamannafjelögum hjer í Reykjavík. peir muna þá tímana, er Jónas vann að því, að semja stefnuskrá Al- þýðuflokksins, og var „potturinn og pannan“ í ýmsum framkvæmdum fjelagsskaparins. Síðan hann fjekk bændastimpilinn við landskjörið hefir hann ekki sýnt sig í fjelagsskapnum, enda kann maðurinn altaf vel við, sig „á bak við“. ------o----- DAGBÖK. I. O. O. F. Mætið á Ingólfshvoli á mánudag kl. 12«^. Hiti í gær: Á Norðurlandi 10—12 stig; á Suðurlandi 11—15 stig. Vest- lægur vindur á Suðurlandi; breyti- legnr annarsstaðar. Alstaðar hægur. Bjartviðri á Suðausturlandi. Skýjað annarsstaðar. Jarðarför Ólafíu Jóhannsdóttur fór fram frá Dómkirkjunni í gær og var' afarfjölmenn. I Dómklirkjunni töluðu þeir sjera Bjarni Jónsson og cand. theol. Sigurbjörn Á. Gíslason. Vin- konur hinnar látnu háru hana úr kirkju, en vinir hennar ýmsir skift- ust á að hera hana suður í kirkju- garð. Við gröfina flutti Ellingsgaard trúboði frá Noregi kveðjuorð frá Hvítahandinu norska. Prú Guðrún Lárusdóttir í Ási, sjera Árni Sigurðs- son Príkirkjuprestur og Jón Helga- son prentari, ritstjóri Heimilisblaðs- ins, töluðn þar og. Á veiðar fóru í gær togararnir Hilmir og Víðir. Seddon, enskur togari, kom inn í gær með veikan mann. E-s. Tordeuskjold fór hjeðan í fyrra dag til útlanda. Jarðarför pórarins B. porláksson- ar fer fram frá Dómkirkjunni á mánudaginn og hefst kl. 1%. Drengjamót Ármanns heldur á- fram kl. 4 í dag. Kept verðnr í ýms- um íþróttum. Hlaup fer fram frá Hafnarfirði og endar á íþróttavell- inum á meðan á Drengjamótinu stendur. Fyrirlestur um Finnmörk hjelt El- lingsgaard trúboði í K. F. TJ. M. í gærkvöldi. Skemtiför fara Templarar upp að Lögbergi í dag, ef veður leyfir. Grasspretta hefir lagast mikið síð- ustu daga. Úr Fljótshlíð er sagt, að tún sjeu þar í meðallagi eftir vot- viðrin síðustu. --------o------- hitt og þetta. «r______ Hætt við Mount Everest-förina. „Daily Express,“ Lundúnahlað- ið, tilkynti nýlega, að tveir leið- angursmanna til Mount Everest hafi týnt lífinu. Pað vöru þeir L. Mallory og A. Irvine. Höfðu þeir gert atrennu til þess að ná upp á tindinn, en ljetu lífið í þeirri raun. Hinir leiðangursmennirnir sneru þá við og leituðu til húða við rætur f jallsins. peir voru komnir í 23 þúsund feta hæð og áttu ófarin 6 þúsund fet. Skall þá á hríð ofsa- leg og henti hún þeim Mallory og Irvine fram af gnýpn og Ijetu þeir þannig líf sitt. Áður en þessi þriðja tilraun hófst, mælti Bruce, leiðtoginn; „Við vitum vel hvað við er að stríða á Mount Everest' ‘. 1922 var reynt að klífa upp fjallið. Somer- ville, Pinhc og Mallory komust þá 24,582 fet upp á fjallið og síðar komust þeir Bruce og Finch enn fet voru þá ófarin. udd á tindinn. Á víkingaleiSum. Tveir Ameríkumenn, Nutting og Hildehrandt, og Norðmaðurinn Pleieher, eru á leið til Ameríku á lítilli mótorskútu, er „Leifuv Eiríksson heitir“, og ætla að fara á gömlum víkingaleiðum. P. de Witt Wells er maður nefndur og er hann húsettur í New York og var þar dómari um langt skeið. Elsti sonur hans las í hlöðunum um ferðalag nokkurra Dana ð skútunni „Shanghai,“ frá Kína til Danmerkur. peir feðgarnir urðu hrifnir af þessu ferðalagi og löngun þeixra vaknaði til þess að kaupa „Shang- hai“ og fara svo til Ameríku á gömlum víkingaleiðum. Mr. Wells hjóst við að geta farið frá Kanp- mannahöfn nm mánaðamótin sein- ustu. paðan fer hann til Bergen, Shetlandseyja, Færeyja, ísland® (Reykjavíkur), Grænlands og það- an til Ameríku og verður NeW Yorlc seinasta höfnin á þessti ferðalagi. Auk þeirra feðga verð- nr Mr. Rockwell Kent með í för- inni. Hann er alþektur rithöfund- pp og malari. Til viðhótar ska.1 þess getið, a8 „Leifur Eiríksson“ kom til Berg- en að kvöldi þess 27. fjrrra mán. (Leifur' fer sömu leið og „Shang- hai“ á að fara. Skotið á heiðinni, Eftir Paul Busson. breitt, ónmbúið. Á skápnum stóðu nokkr- ir úttroðnir fuglahamir. Óvandað trje- borð stóð á miðjn gólfi og nokkrir stólar, Á hyllu einni voru nokkrar myndir, skornar í trje, fuglamyndir og manna, og Iá á borðinu ein slík hálfgerð mynd og ýms skurðgerðartól. Ofn var í herberg- inu og var hann rauðkyntur. Öldimgur- inn mælti nokkur orð um vot og rifin klæði mín. Opnaði 'hann síðan skápinn og tók fram þurran klæðnað og rjetti mjer. Jeg þakkaði honum, skifti um klæði, og settist svo nálægt ofninum. Leið mjer nú dável. Bar hann. síðan mat á borð, hangi- kjötsstykki, brauð og berjalög. Snæddi jeg með góðri lyst. Jeg virti gamla manninn fyrir mjer, á meðan jeg sat að snæðingi. Andlit hans har merki daglegrar útiveru, en var fag- urt, hár og skegg hvítt og mikið. punglyndis varð vart í dökkn augun- nm hans. Auðsjeð var, að hjer var um mann að ræða, sem talsvert hafði reynt í lífinu. Var og tillit hans viturlegt. Hann sat ekki iðjnlaus. Hendur hans lireyfðust sífelt.Varlega og haglega vann hann að því að skera litla mynd af hirti í trje. pví lengur sem jeg horfði á hann því sannfærðari varð jeg nm, að maður- inn átti listfengi í ríkum mæli. Hjört- urinn var prýðisvel gerður, hann virtist búinn til stökks, hugmóður skein í aug- um, hver vöðvi saman dreginn. „Er jeg horfi á þessa haglega gerðu mynd yðar,“ sagði jeg, „þá minnist jeg hjartarins, sem varð á vegi mínum í dag. Hann vár grásvartur á lit og ....“ Gamli maðurinn hætti að vinna og horfði á mig. „pað eru ekki margir hirtir eftir, síð- an 'bændur fóru að veiða. Hann hefir ver- ið að ösla um mýrarnar og verið svartur af aur.“ „Nei, nei,“ sagði jeg. „Hann var grá- svartur á lit. Um það er jeg alveg viss.“ „pá var ekki um hjört að ræða, heldur eitthvað annað,“ svaraði öldungurinn. „Yið hvað eigið þjer?“, spurði jeg xmdrandi. „Já eitthvað annað,“ endurtók hann. „Þjer voruð heppinn að sjá Ijosið í glugganum. Atvik nokkurt gerðist eitt sinn í Seiðkonumýri, sem hafði þær af- leiðingar, að síðan er hjer reimt.“ Hundurinn reis upp á framlappimar og rak upp ámátlegt vein. Svo stundi hann og lagðist niður aftur. „Já, gamli Balthazar. pjer er sú sagan kunn,“ sagði gamli maðurinn hrosandi. „pjer hafið valið hundi yðar einkenni- legt nafn,“ sagði jeg. Gamli maðurinn hallaði sjer að mjer og hvíslaði. „petta er ekki hundur, herra. petta er Balthazar Hirnchöll, sem einu sinni var aðstoðar skógarvörður. ‘“ Mjer brá við, og jeg leit á hann rann- sakandi augum. En hvorki í hlýlegum augum hans eða alúðlegum svip hans, varð neinnar vitskerðingar vart. Maður- inn trúði bersýnilega því, er hann sagði mjer frá. „Himchöll var eftirmaður minn hjer og skaut sig til bana eftir fá ár. Eng- •inn veit eiginlega hvers vegna, en Lenu rauðu var talsvert blandað inn í málið. Nokkru eftir dauða hans gekk jeg nm heiðina og safnaði víðilaufum. Þá kom jeg auga á Balthazar Himehöll. Hann gekk á undan mjer og har poka á hakí og riffil í hendi. Svo sneri hann sjer við alt í einu og kinkaði kolli til mín og' hvarf svo. pað var eins og hann sykki í jörð niður hjá einiberjarunna nokkrnm. Hann hvarf ekki snögglega. Hann seig í jörð niður, ofur hægt, nns höfuð hans og hatturinn græni thvarf á bak við rnnnann. Og þegar jeg gekk að runn- anum og á hak við hann, lá þar svartur hvolpup og horfði á mig með hrygð í augum. „Ert þetta þú, Balthazar?“, sagði jeg. Og þá stökk hann upp og lagði fram- lappirnir á hnje mjer og gelti; það var eins og hann væri að reyna að talá. við mig. „Já, já!“, sagði jeg. „pað er þá svona, Balthazar! Jeg skal annast þig!“ Og jeg tók hann heim með mjer í kofann og hann hefir fylgt mjer síðan. Og nú er hann stærsti hundurinn á þessu svæði, og þótt víðar væri leitað. Enginn hefir heyrt getið um eins stóran hund og Balthazar. Og fólk er hissa, að jeg skul® hafa hann í húsum inni.“ Jeg varaðist að mæla orð af mtinni.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.