Morgunblaðið - 08.08.1924, Qupperneq 2

aááfír*
MORGUNBLABIÐ
KasaK5rr'-"?Wíi
óheppinn að hafa þá leigjendur,' mat'pir vænta hans ekki, bendir hingað til borðhalds“.
sem notuðu sjer lögin“. Enginn' þ.ví á, að koma hans sje í vænd- Húsráðandi undraðist þetta og
leigutaki 'hans bað nokkru sinni um. Hann sagði líka: „Manns-son- mffllti: „Jú, sannarlega 'ert þú
um mat eða niðuifærslu á leigu, urinn kemur, er þjer ekki væntið boðinn. Veislan er meira að segja
Heimsins besti
þa kpappi
nema. í þetta eina sinn; en naum-'
ast mun nokkur halda því fram,
að maðurinn hafi getað orðið ör-
eigi fyrir þá lækkun, áðurnefnd-
ar 20 kr.
pess skal að endingu getið, að
4 þyktir.
Fæst aöeins hjá okkur.
Ithugasemd.
Húsaleigu nefn d in hefir beðið blað-
ið fyrir neðanritaða athugasemd:
í grein í Morgunblaðinu frá 30.
f. m.. „TJm húsaleigulög og lóða-
«katt“ eftir Svein Jónsson, segir:
„Enn er það ekki nema G. E. —
aðeins einn — sem hefir orðið svo
ifyrir harðinu á húsaleigunefnd-
inni og lögimum, að hann hefir
jgefið sig upp og er talinn öreigi“,
og síðar í greininni stendur: „Einn
vel staéður borgari er nú einmitt
fyrir húsaleigulögin orðinn öreigi,
hefir mist hns sitt og alt annað,
einmitt vegna þess, áð hann var
svo óheppinn áð hafa þá leigjend-
ur, sem notuðu sjer lögin“.
Sagt er, að hjer sje átt við hr.
Guðmund Egilsson fyrv. kaup-
mánn og eiganda húseignárinnar
nr. 42 við Langaveg. par sem nú
þessi tilvitnuðu ummæli bera þess
ljóst vitni, að höf. hefír ekki haft
traustár heimildir við: að styðj-
ast, og að hann þekkir ekki deili
á málum þeim, sem hr. G. E. hafði
fram áð bera fyrir húsaleignnefnd-
Inni, skal þetta sagt um fjárhags-
hlið málsins:
Hin fyrstu afskifti nefndarinn-
aar af húseign G. E. voru þau, að
hinu 17. desember 1918 biðurhann
um mat á þremur íbúðum í húsi
sínu, er hann hafði leigt, eina fyr-
Ir 90 krónur um mgnuðinn og
hinar tvær fyrir 70 kr. hvora.
Hinn 19. s. m. fer matið fram og
mánaðarleigan ákveðin 112 kr.,
80 kr. og 88 kr. Mat þetta gekk í
ígildi 1. jamxar 1919. Líður svo
fram í september sama ár, og bið-
ur þá G. E. aftur um mat á þess-
um sömn íbúðum. Húsaleigunefnd-
5n hækkaði þá mánaðarleiguna frá
1. okt. 1919 upp í 125 kr., 100 kr.
•og 98 kr., enda hafði þá á tíma-
hilinu verið staðfest gjaldskrá fyr-
ir sorphreinsun. í nóvemher 1920
biður G. E. enn um mat og kveður
aig þurfa hærri leigu til þess að
halda húsinu við. Segist vilja nota
hækknn, sem yrði, til viðgerða í
íbúðunum. Nefndin áleit rjettmætt
að taka tillit til þessa, og þess
einnig, að bankavextirnir höfðu
bækkað, auk þess sem dýrtíð
Fiður
Fiðurhelt Ijereft
* éM
i y, ~p
Sængurdúkur
hafði að öðru leyti aukist. Var
nú mánaðarleigan af nefndum 3
íbúðum ákveðin frá 1. des. 1920,
170 kr., 150 kr. og 135 kr., en þá
jafnframt var það skilyrði sett,
að nauðsynlegar viðgerðir færu
fram innan 6 mánaða. Hinn 28.
október 1921 kærðu tveir af
greindum leigutökum það fyrir
nefndinni, að hin ráðgerða við-
gerð á íbúðum þeirra hefði ekki
farið fram, og kröfðust lækkunar
á leigunni. Leigusali G. E. var,
ásamt leigutökum, mættur á fundi
nefndarinUar þennan dag, og kann1
aðist við, að engin viðgerð hefði
farið fram á íbúðum þeirra. —
Nefndin ákvað þá, að 'hver íbúð
skyldi lækka í leigu um 10 kr. á
mánuði, þar til leigusali tilkynti
nefndinni að viSgerð hefði farið
fram. Viðgerðin vár aldrei fram-
kvæmd.
Til frekari skýringar skal hjer
sett áætlun, er nefndin gerði í
nóvember 1920, þegar síðasta mat
fór fram:
Tekjur:
1) Leiga fyrir sölubúð, skrif-
stofu m. m. (áætluð af húsaleigu-
nefnd) kr. 300.00.
2) Leiga af brauðgerðarhúsi
(nppgefin af leignsala) kr. 175.00.
3) Leiga eftir íbúð (uppgefin
af leigusala) kr. 250.00.
4) Leiga eftir íhúð (ákveðin af
Húsaleigunefnd) kr. 170.00.
5) Leiga eftir íbúð (ákveðin af
Húsaleigunefnd) kr. 150.00.
6) Leiga eftir íbúð (ákveðin af
Húsaleigunefnd) kr. 135.00.
7) Leiga af íbúð G. E. (sams-
konar íbúð og nr. 5, að viðbættu
loftherbergi, samkvæmt mati
Húsaleigunefndar á samsk. her-
bergi við nr. 4) kr. 185.00.
Mánaðarleiga kr. 1365.00.
Margfölduð með 12 er ársleiga
kr. 16.380.00.
i
Gjöld :
1) Opinber gjöld og skattar
(uppgefið af húseiganda) kr.
1709.28.
2) Vextir af lánum (txppgefið
af húseiganda) kr. 4744.41.
3) 8% vextir af 25 þús., sem
útlögðum eyri G. E. í húsið (25
þús., samkv. uppgjöf húseiganda)
kr. 2000.00.
4) Viðhald og fyrning hússins,
4% af áætluðu upprunalegu verði
= 2% af núverandi brunabóta-
verði kr. 4000.00.
5) Hreinn arður af húseigninni
árlega kr. 3926.31-
Samtals krónur 16.380.00.
V
Hver sem vill athuga það, sem
hjer hefir verið frá skýrt, mun
sjá, að G. E. er ekki orðinn ör-
eigi vegna þess, að hann væri svo
hans‘. eingöngu fyrir þig gerð“.
Aðrir góðir menn leggja í þetta „Nei, vinur minn, það er ekki
annan skilning, Sem sje þann, að j?g, heldur blátt áfram þessi fínu
Jesús fcomi á andlegan hátt og föt mín, sem boiðin eru. Sjáið
taki sjer bústað í hjörtum þeirra. merkin sem jeg ber. Kannist þið
En þá gleyma þeir því, að þeir við þessi sár, sem jeg hefi á hand-
á þeim 5 árum, sem liðu frá þvíjeru búnir að veita honum viðtöku l'eggjunum f“
að G. E. leitaði fyrst til húsa-1 á þann hátt, og a)ð hann lifir í Pá þektu þeir 'hann og skömmuð
leigunefndarinnar og til þess er, lærsveinum sínum. pað er alls ust sín. petta var einmitt mað-
bú hans var te'kið til skifta, jók ekki átt við það, að hann komi á urinn, sem þeir höfðu barið og
hann þinglesnar skuldir á húsinu' andlegan hátt. Nei, Guðs orð seg- misþyrmt. En guðsmaðurinn
nm 65000 kr., auk töluverðrar ir, að hann komi einnig líkam- mælti: „Jeg imm ekki neyta matar
upphæðar í ógreiddum vöxtum og lega, ásamt með englum sínum. með ykkur. Jeg ætla að fara og
opinberum gjöldum. Jesús Kristur 'er þegar kominn á borða hjá fátæka mamiinum, sem
pað er mjög ósennilegt, að auð- andlegan hátt; en 'hann á einnig hatt um sár mín“.
ið hefði verið að vinna þessar a’ð koma í líkamanum, og það Á sama hátt var honum tekið,
upphæðir inn með1 hækkaðri leigu stendur hjer ritað, að allra augu er hingað kom sem frelsari vor.
á umræddum þrem íbúðum, jafn- muni sjá hann. pegar hann kom í fátækt og nið-
vel þó engin húsaleigulög hefðu Vjer eigum að fá að sjá hann urlægingu, tóku menn ekki ámóti
verið til. aftur, þótt hann sje Drottinn honum. En þegar hann bemur í
------n.----- dýrðarinnar; því að vor vegna dýrð og vegsemd me*ð sínnm heil-
’ gjörðist hann fátækur og var hjer ögu englum og bendir á sárin og
Enöurkoma Krists. meðal vor. pess vegna ber oss a® naglaförin, munu þeir skammast
Eftir Sadhu Sundar Singh.:<) kannast við liann, er hann kemur sín f,\TÍr að hafa ekki veitt honum
-------------------- í annað sinn. Peir voru margir, er viðtöku.
„Sjá, hann kemur í skýjnn-í ekki vildu veita honnm viðtöku Pá munu allir sjá hann, *einnig
um, og hvert auga mun sjá fyrra skiftið, ter hann kom, vegna þeir, er stungu hann. Margir
hann, einnig þeir, sem stungu fátæktar hans og niðurlægingar. þeirra, er tekið hafa á móti hon-
hann“ (Op. 1, 7.). En þegar hann kemur í dýrð um vegna „fatanna“ : vegna vits-
pegar Jesús fór til himna og sinni, munti þeir blygðast sín fyr- muna hans, af því hann var mik-
skýin huldu hann sjónum læri- jr a® hafa hafnað honum. ill kennari og spámaður, eða
sveinanna, er 'akki ólíklegt að þeir Enn eru margir, sem hafaheyrt, vegna málsnildar hans, <en ekki af
hafi haldJð, að hann mundi koma txm Jesúm Krist og ef til vill því, að hann kom sem Guðs sonur
aftur innan skamms. En ef til vill trúa á hann, en þeir g'era það og frelsari þeirra, — þeir munu
hafa þeir brátt skift skoðun og ekki sarakvæmt grundvallarsann- blygtðast sín á þeim degi, er þeir
htigsað með sjer: „Nei, hann kem- indum Guðs orðs. peir virða hann, standa frammi fyrir hans heilaga
ur víst aldrei framar“. En þá þeir trúa á hann að nokkru leyti, augliti.
komu englarnir og fluttu þeiin en þeir hafa ekki veitt honum við- J'eg héfi numið hin indversktx
þennan hoðskap: „pessi Jesús, sem töku sem aersónulegum frels- trúarbrögð og jeg held, að ef
var uppnuminn frá yður til him- ara sínum. peir hefja ekki áttgti vjer veitum viðtöku aðeins ,klæð-
ins, .mun koma á sama hátt og sín til himins og vænta ekki end- tipt' Krists: hinni ytri persónu
þjer sáuð hauu fara til himins“. urkomn hans. hans, en höfnum insta eðlinu, guð-
Margir nutiðarmenn vilja ekki y ferðum mínum um Himalaja- domi hans, þa sje slikur kristin-
tráa endurkoxnu Krists. Snmir fjöll heyrði jeg fyrir nokkru sagt domur lítið bctri en þau. Ncfnið
þeirra 'ern goðir kristnir menn, págætum guðsmauui, er boðinn þenn kristindom hvaða nafni sem
jafnvel prestar og prjedikarar. En var (iI viðhafnar-voislu, siem til yður þóknast — skynsemistrú, ný-
hverjn sem þeir trua eða. ekki var stofnað honunt til 'heiðursi guðfraíði eða nymælatrú — hann
trna, stendur það þo gUeinilega, pfanj) fjekk þó grun um, að ekki cr einskis virði, verri en heiðin-
að hann kemur. Vjer höfum marg- Værí alt með feldtt, það mundi dómur, af því að þjer þekkið
ar sannanir þess, að hann kemnr. vera efnt til hátíðahaldsins .sannlteikann, en hafnið honum.
bumir eru þeirrar skoðunar, að vpojja guðrækni hans Wa til að Heiðingjarnii’ þekkja ekki sann-
heimurinn eigi fyrst að hreytast |jj>i{5ra þann Guð, er hann þjónaði, leikann. pjer, sem þeltkið hann
svo til batnaðar, að a.llir eÍRÍ 8® heldur til að geta lirósað sjer af P8 hafnið honum, þjer eruð verri
vera orðnir góðir, áður en hann þvj eptjr á_ þessi mikli fræðar: vn heiðingjar.
kemur. hefði auðsýnt þeim þann heiðuv, £ brjefi, sem jeg fjekk í gær,
•leg fyrir mitt leyti reiði mig á ag heimsækja þá. stóð þetta: ,,Nú eru® þjer staddur
það, sem Guð segir, þo að aðrir sköuimu áður en veislan átti í landi miðnætursólarinnar“. Jeg
hugsi hið gagnstæða. Jesús sagði ag byrja> klæddi hann sig tötrnm svaraði: „Já, það er satt, en við
sjálfur: „Mun þá Manns-sonunnn Qj? gekk til hússinS) þar sem við- dvöl mína hjer hefi jeg komist að
fmna trúna á jorðunni, er hann hafnarmáltíðin átti að vera, og Þeirri niðurstöðu, a)5 hjer í þessn
ktemur V‘ Einmitt þetta, að svo drap á dyr Hósr4ðandi kom til landi lifi margir í hádegis-
~ _ dyra; en þegar hann sá fát.æklega myrkri.“
) petta er ein af ræðum hans, manninn útifyrir, sagði hann:' pjer lifið í skæru Ijósi liádegi's-
þeim er hann hjelt a feröum smum , , i , , . . -r. * ,, . *. , , , ,
,,Hvi sttendur þu hjer? HvaJoa er- solarmnar, en eruð þo t nattsvortu
hjer um Norðurálfu 1922.
lsafoldarprentsmiCja
ley«lr alla prentun vel og «am-
viekusamlega af hendl meS lœgsta
verCl. — Heflr bestu sambðnd t
allskonar papptr sem tll eru. —
Hennar stvaxandl gengt er besti
mœllkvarBlnn 6. hlnar mlklu vln-
sældlr er htln heflr unnltt sjer meO
ArelOanlelk f viCsklftum og lipurrl
og fljötrl afgrelOslu.
Fapplrs-, nmslasa og prentsýuls-
horn tll sjnls I skrtfstofnnnl. —
--------------»1.1 48.----------------
jin.di átt þú hingað? Veistu ekki myrkri syndarinnar, af því að
j að við eigum von á mikilsvirtum þjer afneitið gmndvallarsannind-
! guðsmanni hingað ? pú mátt koma um kristindómsins. pessvegna verð-
'þegar hann er farinn“. ur ýður líka sjálfum afneitað fyrir
En það var ekki nóg með það. yðar himneska föðnr. pa.ð reynist
Hann misþyrmdi honnm, svo að satt, seirl Drottinn sagði: „Frá
hann var með hlæðandi sár, er þeim, sem eigi hefir, mun tekið
hann sneri í burtu. peir vi&su það verða, jafnvel það, sem hann hef-
ekki, að þetta var maðurinn, sem ir“.
þeir áttu von á. Hann fór til fá- j Satt er það, að slíkir menn
tæks manns, sem þvoði sár hans njóta ekki neinnar sjerstaklegrar
og hatt nm þau. Síðan hjelt hann blessunar.peir lifa í tómleik.Hæfi-
heim til sín. jleika hafa þeir þó, til að greina
Á ákveðnum tíma hjó hann sig, sannleik frá lýgi. En veiti þeír
og fór til veislunnar. Húsráðandi (ekki sannleikanum viðtöku, verð-
kom á móti honum hálfrar rastar ur sá hæfileiki einnig frá þeim
1-eið og flutti hann heim til veislu- tekinn. Og þegar svo er komið, er
staðarins með1 mikilli viðhöfn. Enjekki að furða, >ó að þessir menn
hann gekk þar inn kyrlátur og vilji ekki heyra sannleikann eða.
þögull. Hann var beðinn að hyrja' trúa á endurkomu Krists. Sá mað-
með bænahaldi. pegar því var lok- 'nr, sem drýgir andlegt sjálfs-
ið, var honurn horinn matur. En morð, bjargast 'ekki á vitsmmram
hann svaraði: „Jeg er ekki hoðiim 11 je lærdómi. (Frh.)