Morgunblaðið - 24.10.1924, Blaðsíða 2

llfenrmM
Itfleð Botniu fengum við
BBBBBffBWMMIIIIBIll ■! fl'IUIMf IIBI' llWIBWIill illifflM—IBIIHI ■ IIHI'g KOMB1
Hveiti, „iest Baker**
Marmefade,
Fiors*;kur,
, að svifta heimilið þeirri ánægju
| að e’ga fallegt kaffistell, þegar
j hægt er að fá það fyrir jafn lítið
! og verslunin „pörf“, Hverfisgötu
56, selur þau fyrir?
Lítið í gluggana!
Sú&tkulade,
Cocoa.
B. D. S.
Sú breyting verður á ferðaáætlun e. 8.
„Mercur“
að í stað þess að fara annanhvern miðvikudag
frá Bergen og Reykjavík fer skipið annan-
hvern fimtudag og kemur hingað annanhvern
þriðjudag, i stað m£nudags.
Nic. Bjarnason.
Nýkomiðs
Pjölda margar tegundir af fataefnum,
svo sem: 20 tegundir brún (margar gerðir). Svart Kjóla- og Smio-
kmgaefnJ-. Sjerlega gott hlátt Scheviot, Vetrarfrakkaefni og margt
fleira. — Komið meðan nógu er úr að velja.
Guðm. B. Vikar.
Laugaveg 5. Sími 658.
S i mvri
S4 vemlf awlt:
22
37 Fonsbeip^
Kveikingáttn.
NYIR KAUPEIiDUR
að
MORGUNBLAÐINU
fá blaðið ókeyp-
ia til næstkom-
andi mánaðamóta
Enn
um nðmsskeið fyrir loft-
skeytamenn.
A.S.L A.S.Í.
Auglýsingasknfstofa Islands
er í sama húsi og hún hefir verið (Austurstræti 17)
en inngangurinn er nú um sömu ðyr og í Tóbakshúsið.
L S.Í.
er auðfunðin því hún er hliö við hlið við
Pésthúsið.
Fundur
i
Trúboðafjelagi kvenna
í kvöld kl. 5.
Konur, fjölmenniðl
Konur!
Biðjið um besta viðbltiði
„Smára“-s[njöfTíkið
Margar
g öðar
tegundir af
karia og kvehna Karlmanna-
Regnkápu m.
Einnig regnhlrfar og
gOngustafir. Fallegt úrval nýkomið
fatnaðir
Miimili.
Hr. Otto Arnar hefir svarað grein
okkar í Morgunbl. 9. október, með
þeim hætti, er vænta mátti frá bans
hendi.' Byrjar hánn á að tala um
„uppstilta umhyggju fyrir þeim, sem
langar til að stunda“ loftskeytanám.
Og vitanlega mátti hann við því bú-
ast, að við bærum meiri umhyggju
f.yrir væntanlegum loftskeytamönnum
heldur en sjálfum honum, enda þótt
okkur taki sárt til hans, og höfum
ekkert á móti því, að hann hefði sem
mest upp úr hinni „þráðlausu“ starf-
semi sinni. Bara að hann reyni að
haga þessu starfi sínu á þann hátt,
að eigi verði til ógagns loftskeyta-
mönnum og eigendum stöðvanna, út-
gerðarmönnum.
Skal iþað strax tekið fram, að við
lítum svo á, að Arnar hafi haft tölu-
t erða tilhneiging til þess að ,unga út‘
lítt æfðum loftskeytamöimum, og er
„amateur“-námskeiðið í fyrra hinn
Ijósasti vottur þess. En vonandi bætir
Arnar sig nú, þegar hann sjer, að
hann kemst ekki upp með þetta óá-
talið, og eftirleiðis ætti hann varla
að gefa nemendum sínum neinar glæsi-
vonir um atvinnu við þetta starf,
nema ef til vill, einhverjum útvöldum
gæðingum sínum, sem hann kann að
tsaíoldarprentamiCj*
iey.lr alla prentun vel og aam-
vlakn.amlera aI henðl met) ltegata
verfll. — Hoílr beatu aaanbönð 1
allakonar pappir aon til eru. —
Hennar atvaxandl gren.l er beatl
mæilkvarillnn & hlnar mlklu vin-
aaeldlr er bdn heflr unnlC ajer meií
trelBanlelk i vitlaklftum oir lipurrl
og fijótrl afrreiOalu.
PiaDln-, uulan •( (Kitafala-
Snu-w tli aýnl. á akrifetofunl. —
------------Htnai ------
Allðkonar
h I ém I sb u
Sími 587.
Landkorta
fyrir* b a r n a-
s k ó I a eru
komnar aftur í
P
geta komið að hjá þessu enska út-!
gerðarfjelagi sem hann talar um. XJm m. ■ III I m, jyanu
hitt verður varla að ræða til lengdar, !
að íslenskir útgerðarmenn hiðji Arnar ^ Blómaversluriiuni jScÓiey*
að útvega sjer menn, af þeirri einföldu ;
ástæðu, að hann er enginn ,loftskeyta- j,
fræðingur/ nema ef til vill á hókina,!
og að stöðvarstjórinn á loftskeyta- j
stöðinni hjer, er a"S öllu leyti miklu;
hæfari maður til þess að velja út- ]
gerðarmönnum ábyggiltjga loftskeyta-
menn.
Gallinn á Otto Arnar er sá, að ein-
mitt hann sjálfur er ekki vaxinn upp j
úr „barnaskapnum“, en virðist „loka
augunum“ alveg, fyrir þeirri stað-
reynd, að hjer eru . til mikið hæfari
n.enn enn hann, til þess að hafa með
höndum þau störf sem hann er að
reyna ‘ að ná un^iir sig. Mnnu margir
þeirrar skoðunar, að meira gagn hefði
verið að þeim námskeiðum, sem hald-
in hafa verið Ivjer, ef Otto Arnar
hefði .þar hvergi nærri komið, — en
það skal játað, að það er „hart“ að
þurfa að .segja honum þetta, þareð
hann ætti að vita það sjálfur.
Við vorum að inótmæla kákkenslu
í starfsgrein okkar. I sambandi við
það segir Arnar, að nær öll fjeíags-
stjórnin hafi numið loftskeytaaf-
greiðslu í skóla. þeim, er hann veitir
forstöðu. þetta er tilhæfulaust með |
öllu. það var Friðbjörn Aðalsteinsson, 1
sem var námskeiðstjóri 1923, og það
var hann og ekki síður Snorri Arnar,
sem kendu þar það Sem kent var að
gagni. Að þeirri kenslu búum við, og
hefði betur verið ef þeir hefðu haft j
tíma til þess að annast kensluna einir.
En Otto Arnar mun hafa annast
kensluna síðastliðinn vetur, að mestu
leyti, en þýðingarlaust er það fyrir
Vhann að bera það á borð fyrir kunn-
uga, að sú fr.ammistaða sje sam-
hærileg við námskeiðið 1923. Auðvitað
mun Arnar reyna að klóra í hakkann ■
og vefengja , þetta, því ekki vantar j
frekjuna í sambandi við loftskeyta- j
vafstur hans, shr. hina frægu og
„lítilþægu' ‘ umsókn hans til Alþingis,!
um einkarjett á víðboðsrekstri í 15
Skrif gfofa
Det kgl. octr. alm. Branöassurance
er á
Laugaveg 3. Talsími 1550.
N. B. Nielsen.
uulíl&a-juuiajl fWTnrjnresic'e-t: -.
IdowsI
Porfvm
v flp vin hfnna vamfiifti.
ú h
uxJau.x.jrXMJLá .i ^■vrrD-znrtin^
1ÍESTURLAND
þurfa allir landamenn að lasa.
öllum mót-
Utaölumaður 1 Reykjavlk
EgilB Guttormsson
Eiuiakipafjelagshúsinu
ár, jafnframt einokun á
tökutækjum, öðrum en í loftskeyta-'
stöðvum, jafnlangan t.íma. En Otto
Arnar má gjarna gera sjer það ljóst,1
að framvegis verða hafðar gætur á ’ sambœriiegur viS erlenda' skóla, nema
því, að hannfeli ekki „spekulationir“ þa<5 Skipsstö« verði þar til verklegra
sínar á sviði loftskeytanna, í skjóli ; æfinga fvrir nemendur og vonum við
nauðsynja- og menningarmála. I ^ skólasfjÓrinn telji ekki eftir sjer
Arnar reynir að vjefengja það sem jþann kostnað, að fá stöð handa skól-
við sögðum, að meira en nóg værihjer. anum, til þess að nemendur hans geti
í þær stöður, sem um er að ræða. j^verið sem best undir það búnir, að
Gefur í skyn að menn muni vanta á jtaka á móti skipumm framtíðarinnar.
verði Tekjur af skólahaldinu myndu að vísu
„nýjn skipin, sem mælt er að
lceypt til landsins í vetur.“ Samt sem
•áður segir hann að 8 menn bíði eftir
,minka eitthvað í bili; en það ætti
jekki að skifta máli þegar um .jafn
atvinnu, og er það nóg til þess að j mikia nauðsyn er að ræða, og þá sem
Otto hefði átt að sjá sóma sinn með | Arnar lætur í veðri vaka.
því að híða með „skólann“ þar til er j Bénda viljum vjer skólastjóra á, - að
þessir 8 hefðu fengið ákveðin loforð : hann gerir dr. Guðmundi Finnboga-
um stöður. Eða hvar ætlar hann þeim j syni Bjarnargreiða með því, að vera
atvinnu, öllum þessum sem nú eru á ; a« flagga með nafni hans í sambandi
„skólanum“ hjá honum? Ætla má að(|við þetta mál. Hefir hann raunar leik-
hún geti orðið nokkuð löng, biðin hjá > þa« áður, í stað þess oð svara með
flestum þeirra þrátt fyrir nýju sk.pin þökum, þegar fuddið var að þeirri bí-
sem Arnar er að dylgja um. Allar lík-
ur benda til þess, að nýji „skólinn“
verði fyrst um sinn aðallega kennar-
anum til gagns, en hvorki nemendum
nje skipaeigendum.
Enginn, sem nokkra þekkingu hefir
ræfni hans, að vilja einoka handa sjer
víðhoðsrekstur um 15 ára skeið. Til-
(raunir doktorsins niunu vart komnar
hað langt áleiðis, að nokkurt gagn
s,je að fyrir skóla Arnars, og befði
vérið viðkunnanlegra að Arnar hefði
loftskeytaafgreiðslu, mun taka mark alveg þagað um þær, þar til er dokt-
orinn gefur sjálfur skýrsln um árang-
urinn. En „nota flest í nauðum skal‘ ‘
hefir greinarhöf. vfst hugsað.
Staðhæfingin um nýju kensluaðferð-
ina, sem hann segir að ekki sje notuð
á geypi Amars utn það, að skóli hans
hafi verið sambærilegur við erlenda
loftskeytaskóla. Vonandi verður samt
aðvörun okkar til þess, að Otto reynir
framvegis að hafa á honum meiri
skólamvnd en síðasta vetur. Væri það ( nnnarstaðar í Norðurálfu er, vægast
strax góðra gjajda vert. Og ef hann (sagt, varhugaverð. En fari Arnar hjer
jgæti fengið loftskeytastöðvarstjorann jmeð rjett mál, ætti hann að miskuna
,'og Snorra Amar tíl þess að hafa á «g yfir Norðurálfuskólana, og láta
' hendi meginþátt kenslunnar, þá er J”ð nýja ljós sitt skína sem víðast um
: trygging fengin fyrir því, að kent | álfuna. til þess að skólamir þar verði
yerði eitthvað til gagns. peim mönn- / ekki fram úr hofi „gamaldags.
um treystum við til að kenna, ef ■ Framli.
j þeim vinst tími til frá aðalstarfi sínu..
Skólinn verður þó ekki fullkominn nje 1
F. h. Fjel. ísl. loftskeytamanna.
Stjómin.