Morgunblaðið - 20.02.1925, Blaðsíða 2

JM ORG UNBLABIB
iMiaTMNI
Höfum fyriHiggjandi:
Psppa, Zinco Ruber
)
fjórar þyktir.
Heimsins besti, Jafn nothæfur utanhúss sem innan.
Vjelamann
vantar frá miðjum maí á vjelbát, með 6 ha.
vjel, sem á að ganga á þorskveiðar á Skaga-
firði. Gott kaup i boði.
Upplýsingar hjá Auglýsingaskrifstofu
Islands. —
SJERDEILD í SMÁVÖRU.
Til sauma&kapar:
pare? undaníarið h'eí'ir verið mjög
erðugt að fá allar smávörur- til heima-
saumaskapar, hefi jeg ákveðið að
e.tja upp sjerstaka deild fyrir allar
slíl ar vörur. Nú fyrirliggjandi:
Tvinni, svartur og hvítur, silki-
tvinni allir. litir, hörtvinni, maskínu
siiki, klæðigarn á spólum og keflum.
Fyrir skósmiði: sterkt maslkínusilki
Kr. 12 og sjerlega sterkur maskínu-
tvinni. Hnappar alar tegundir og litir,
hringjur, spennur, miálbönd, klæða-
krít, patenthnappar, ágætis saumnál-
ar blandarðar, stórar hörtvinnanálar.
petta er fátt eitt upptalið af mörgu.
Öll algeng smávara í þessari grein,
fæst hjá mjer eftirleiðis, ásamt öllu
fatatilleggi og ódýrum, sem vönduð-
um fataefnum.
Guðm. B. Vikar,
klæðakeri. Laugaveg 5.
A T H U GI Ð fataefnin hjá mjer.
GnCm. B. Vikar,
klæðskeri. — Laugaveg 5.
MálningarvSrur, allsk.
Penslar, Dubbkústar
Límkústar
Kalkkústar
Brons, lagað
„Bonevox,“ V2 kg. pr. 2,50.
Gólflakk. fl. o. fl.
„Málarinn", simi 1498.
Munid A. S. I.
Simi 700.
Mikið
úrval af
allskonar
Skærum.
Jiamtfatffmaéon
Ffi Mn ElrUittlr ólsfson.
Frú ílelga E'ríkadóttir Ólafson
ekkja Jóns Ólafsonar skálds og
rithöfundar, varð bráðkvödd í
gær, er hún var á heimleið frá
jarða.rför Sigríðar 'Stephensen
systurdóttur sinnar.
Frú Helga var fædd 21, janúar
1860, og var dóttir merkishjón-
anna Sigríðar Pálsdóttur og Eir-
íks Björnssonar, er bjuggu að
kalla allan sinn langa og farsæla
búskap að KarlsS!kála við Reyðar-
fjc'rð. E'ríkur faðir bennar dó
1912, en Sigríður móðir liennar
lifir enn níræð að aldri hjá son-
um sínum í Karlsskála. Þan lijón
Sigríður og Eiríkur áttu alls 8
börn, 5 dætur og 3 syni, er öll
komust 11 pp og 7 lifa nú systur
sína.
F'rú Helga var elst systkina
sinna og ólst upp heima á fyr.ir-
myndarheimili foreldra sinna og
tók hún snemma J>átt í öllum
heimilisstörfum, jafnframt því er
Ihún mtentaðist til mnnns og handa
eft’t þeirra tíma hætti. Enda þótti
hún snemma vel að sjer, eins og
heldri bóndadóttur hæfði vel og
sæmdi. Komst það orð hrá't á, að
Helga væri einn hinn allra besti
kvenkostur á Austurlandi.
20. ágúst 1878, þá 18 vetra,
giftist hún Jóni Ólafssyni skáldi
og ritstjóra og eiganda Skuldar*
sem þá fyr!r ári hafði siett sig nið-
ui á Eskifirði með prentsmiðju
sína.
pótt Helga væri ung gefin Jóni,
sýndi það svg brátt, að hún var
'engin traföskjudúkka, er lítið ann
að hefði til síns ágætis, nema að
vera fríð og falleg ikona. Heimili
þeirra fjekk fljótt á sig það orð,
að þar ríktv éstúð samfara mynd-
arskap og gjörhngnlsemi ogstjóm
semi og hiismóðirin væri fyrir-
mynd axinara kvenna. — Heimili
þeirra Helgu og Jóns var opið
fyr'r gesti og gangandi, því bæði
voru þau me'ð afbrigðum gestris-
in, og minnast þess enn margir
gamlir Austfirðingar, hvað gott
og alúðlegt var að koma til þeirra
hjóna. — 1881 varð Jón þingmáð-
ur Snnnmýl'nga, og fluttust þan
hjón þá til Reykjavíkur, því eigi
var líft með blað á Austfjörðum
í þá daga.
1 Reykjavík bjuggu þau HelgaJ
og Jón næstu 9 ár. Naut frú
Helga þar hins sama góða álits
sem í átthögunum. Jog man eft-
ir, þegar þau Helga og Jón fluttu
vestur um haf til Winn:peg 1890,
að porbjörg Sveinsdóttir yfirsetu-
kona, sem var skörungur mikill
og eikki hældi öllu nje öllum, sagði
við rrríg: „Jeg hefi aldrei þekt
myndarlegri, betri nje mannkosta
ríkari konu, en frú Helgu Eiríks-
dó'ttur; jeg 'elska hana á mleðan
jeg lifi.“ Og í sömu andránni rak
húu að mjer þessa spurningu:
„Hvernig fór Jón að því að fá
annarar eins ágæt\skonu.“ pað
var þá einhver gnstnr í gömlu
konunni við Jón, út af því, a.ð
hann var hættur við að fylgja
landstjórafrumvarpi bróður henn.
ar, en var orðinn miðlunarmaður.
Fyrir Vestan haf dvöldu þau
Helga og Jón 7 ár. Hjelt hún þar
hinu sama áliti og heima og í
lengu minna. I brjefi til mín segir
einn Vestur-íslendingur: „.Tón Ól-
afsson átti oft erfitt hjer vestra
og andstreymt, sem vafasamt er,
hvort hann hefði afbor:ð, ef hann
hefði eigi átt aðra eins framúr-
skarandi ágætis konn, sem hafði
lag á því, að þýða og bræða erfið-
leikana og* raunirnar, e'tns og sól
| breytir dögg í gufu, er hverfur
i út í geimiim."
j 189/r fluttust þau hjón alfarið
að vestan, og settust að í Reykja-
vík fyrir fult og alt. Alls eign-
n'ðust þau Helga og Jón 9 börn,
8 drengi og eina stúlku. F'.mm
drengi sína mistu þau mjög nnga
Dóttirin ier frú Sigríður Bjarna-
son kona prófessors Ágústs H.
. Bjarnasonar, og synirnir er lifa:
Ólafur tannlæknir í öbieago, Gísli
ritsímastjóri í Rvík og Páll tann-
læknir samastað. Öll fyrirmynda.r
j fólk.
Samfarir þeirra Helgu og Jóns
voru afbragðsgóðar: Jón mintist
þess oft, hvílíkur láns- og gæfu-
raaður hann hefði verið, þegar
hann hefði feng'lð hennar. Hon-
um datt einusinni ekki í hug að
bera ihana saman við neina aðra
konu, svo þótti honum mikið til
benn'ar koma. Af þekkingu nrínoi
á frú Helgu, er það trúa
mín, að hún hefði eigi fremur
yfirgefið mann sinn í eldinum
en Bergþóra Njál. Hefði vafa-
laust sagt hið sama: „ung var jeg
gef'm Jóni — og befi jeg því
hcitið honum, að eitt skyldi ganga
yfir okkar bæði.“
Síð'an frú Helga varð elkkja,
hefir hún verið til heimil:s h.já
Gísla syni sínnm. Auðvitað var
hún jafnvel komin hjá hinum
bömum sínum, því öll virða þau
hana og elska.
.Jeg hefi ekki þekt vintryggari
og vinsælli konu en frú Helga.
Alt, það fólk, sem hafði einhvern-
tíma verið hj<4 þeim hjónum, eða
foreldrum hennar, meðan hún var
heimasæta, bar til hennar óbil-
andi traust. og vináttu. Fátækum
rjetti hún hjálparhönd eftir mætti
þó hún hefði það ekki í frásög-
um. —
Frú Helga var tæplega meðal-
kona á hæð, en afbragðs fríðleiks-
kona með fallegt og 'hreint yfir-
Mest
extrakt innihalö —
- næringargilöi —
Best
til að gæða sjer á
— styrkingarlyf —
bragð. í allri framkomu blátt
áfram og hispurslaus, en þó kurt-
eis og laus við alla t.ilgerð. Hún
var sikynsöm og tápmik'l kona,
frjálsmannleg og bjart aim bana.
Avíiflt hýr og viðmótsþýð.
Frú Helga. var ein af allra
bestu landsins dætrum.
Ben. S. pórarinsson.
M MlrHMi
. í gær.
VJELÁVERKSM. ,HJEÐINN‘
hafði fyrir skömmu sent, byggingar-
nefnd erindi nm byggingu smiðju-
húss á baklóðinni við Aðalstræti
6 B. Tók byggingarnefndin erindi
þetta til umræðu á síðasta fundi
sínum; haföi liún sent skipulags-
nefnd þáð til upísagnar og hefur
samvinnunefnd lagt á móti þrí, aö
leyfið yrði veitt. Var byggingar-
nefnd sömu skoðunar og synjaði því
um leyfið.
Borgarstjóri gaf þær upplýsingar,
að verið væri af skipulagsnefnd að
gera nákvæmar tillögur um gatna-
skipun í Grjótaþorpinu, og mundn
þær till., ef samjþ. yrðu, valda mikl-
um breytingum þar, og því vildi
samvinnunefnd ekki nje byggingar-
nefnd leyfa, að bvgt vrði þar stórt
steinbús, sem kæmi svo <í bága við
væntanlegt skipulag á þessum bæj-
arhluta.
Till. hyggingarnefndar var samþ.
TÍMBÚNAÐUR Á HÚSAÞÖKTJM.
í sambandi við fundargerð bygg-
ingarnefndar vakti G. Claessen máls
á því, hvort byggingarnefnd hefði
leitað sjer nokkurrar upplýsingar
um orsakirnar til þess, að þökin
fuku af húsunum hjer fyrir nokkru.
Kvað hann ástæðuna hljóta að ve'ra
þá, að um þessi þök hefði á ein-
hvern hátt verið illa búið, og þó
slík veður og þetta kæmu sjalda.n,
væru þau þó möguleg hjer eftir
eins og áður, og væri því ástaeða til
að ganga ríkt eftir því, að tryggi-
lega væri gengið frá húsunum, bæði
hvað þök snerti og annað.
Guð.ml. Asbj. gaf nokkrar upplýs-
ingar um það, hvernig umbúnaður
hefði verið á sumum þessum hús-
um. Skoraði G. 01. síðan á bygg-
ingarnefnd að taka þetta. inál fil
rækilegrar athugunar og gera aðr-
ar og m'eiri Wröfur t'd um'búnaðar en
áður, því enginn gæti vitað, hve-
nær yrði stórslys að þessn, ef ekki
væri að gert í tíma.
Engin samþykt var gerð um þetta
atriði.
ERFÐ AFESTULÖNDIN.
Enn hefir bænum boðist for-
kaupsrjettur að ýmsum erfðafestu-
löndum. Hefir Páll Magnússon boð
ið forkaupsrjett að erfðafestulaud-
inu Vatnsmiýrarbletti 15. Ætlar
hann að selja blettinn fyrir 1200t>
kr. Landið er að stærð 5,78 ha. og er
talið að mestu ræktað.
l>á liefir og Sturla Jónsson boðið
fofkaupsrjett að Yatnsmýrarbletti
17, sem iiann ætlar að selja Hjöi-
leifi Guðbrandssyni fyrir 11000 kr.
Þetta land er 3,9 ha. og var látið á
erfðafestu árið 1919 með rælctun-
artíma til 1927. Báðum þessum for-
ka.upsrjettuiu hafði fasteignanefnd.
sem um málið i'.jallaði, lagt til fð
yrSj hnl'nað.
Aftur á móti hafði hún lagt til,
að erfðafestulandið Kaplaskjóls-
mýri 3 yrði solt á erfðafestu Viggó
og Haraldi Jóhannessonum Er
land þetta 1,98 lia. að stærð. Fast-
eignanefnd lagði til, að ræktunar-
tími væri ákveðinn 6 ár, endur-
kaupsrjettur 20 aur. ferml og erfða-
festugjald 10 kr. á ha. þangað til
landið er fullræktað, og síðan 25
krónur.
Nokkurt karp varð um sölu þess-
ara erfðafestulanda, einkum Sturlu.
Jónssonar. Kvað Ó. Friðriksson bæ-
inn tapa stórkostlega á því, að
erfðafestulöndin væru seld svon»
báu verði eins og nú væri alt af
gert. Borgarstjóri kvað bæinn engo
tapa, þvá hann gæti tekið löndin
hven.ær sem hann vildi fyrir ákveð-
ið verð hektarann. Bærinn hefði
engu tapað, þó landið væri selt
Ttærra, því rjettur bæjarins væri sa
sami, hver sem ætti landið og nieð
hvaða verði sem' það hefði verið
selt. Landeigandinn ætti að liafa
þann ágóða af landinu, sem han»
gæti, meðan liann hefði það á erfða
festu, en bærinn gæti engu tapað 9
þeim hagnaði, hvort sem hann yr®1
mikill eða lítill.
Samþ. var að vísa liðnum, sei9,
fjallaði um erfðafestuland Sturí11
Jónssonar, til nefndarinnar aft"1'
til nánari athugunar.
S. í. S. OG BÆRINN/
Jón Árnason framkv.stj.
fyrir hönd Sambands íslenskra s«i" ^
vinnufjelaga, sótt. um að fá á h ''
lóð austanvert við Rauðarárstígi'"
sunnanvert við leigulóð ,£ispeluil<^
til að hygg.pi þar hús, so™
yrði t.il garnahreinsunar. Fasterí'1^
nefnd hafði lagt til, að vmaaðQ**1
vrði leigð þessi lóð til 25 ^ra
yrði lóðin metin af lóðamatsne
til 5 ira I «<■»". V», )-» ««"