Morgunblaðið - 14.06.1925, Blaðsíða 8

MO* CUNBLAÐIÐ
8
SKINIX
IIVITT
• Kostir
eru það, hvað SKINN-
’ HVITT levsir vel og fljót
öl óhreininði og bleikir
tauið um leið!
Skinn-hvitt
skemmir ekki hörunð-
ið, er óviðjatnanlegt
til barna- og sjúkra-
húss-þvottar.
Sápukorna
SKINN-HVITT er vís-
inðalega samansett til
sparnaðar á: Sápu, sóða,
stangasápu og þvottalút.
Er
SKINN-HVITT ómissanði
á hverju heimili? ]á,
vegna hentugleika þess
til allskonar þvottar jafn-
vel á silki!
Stórfenglegur Sparnaður
munur sjest, og þvoth r-
inn verður mjailahvítur
með SKINN-HVITT
Símið til 834.
er árangurinn ef SKINN-
HVITT er notað. Fæ't
hjá flestum kaupmönnum
og í heilðsölu hjá
Andr. J. Bcrlelsen.
RECKITTS hreinlætisvörur
eru þektar um viða verðld og seldar að heita má I hverri verslun á ísland*
Silvo
sílfurfægilðgur
Brasso
fægilögur
Zebra
ofnsverta
Zebo
fljótandi ofnsverta
Reckitts
agæti þvottablám
JPQlLOSCi
h|á umboðsmanni verksmiðjunnar
Kristjáni O. Skagfjörð, Reykjavik
iiiniiiiiiiiiiiiislí!
is
ávalt fyrirliggjandi,
Fæst einnig hjá Rósenberg
nýkDmið:
Speglar
Vatnsglös, með stöfum
Hárgreiður
Höfuðkambar
Barnahringir
Manchethnappar
Barnanælur
og fleira.
frúin í orms’hamnum“. Er það
■fyrirmynd að veggtjaldi, sem of-
ið hefir verið í liina nýju kon-
ungshöíl Dana.
En Joakim Skovgaard er, eins
og kunnugt er, einn af frægustu
listamönnum Dana, sem nú eru
uppi. Hefir hann einkum áunnið
sjer frægð fyrir freskómálverk
sín í kirkjum (Dómkirkjan í Vi-
borg), og er höf. sjerkennilegrar
og þjóðlegrar listarm. í því efni.
Má svo margt um þessa einu
mynd- segja, að hennar verður
nánar getið síðar. Starfs-
bróðir Skovgaards var um langt
skeið Niels Larsen Stevns. Eftir
hann.eru nokkrar myndir í næsta
sýningarherbergi. Hann er maður
mjög listnæmur og tilfinningarík-
ur, sem sjá má m. a. á kórveggs-
mynd hans „Himnaförin“, og
ekki síður í hinum litþýðu sum-
armyndum hans, t. d. frá Bokvdd.
f fyrsta málverkaherberginu etu
nokkrar myndir eftir Viggo Pet-
ersen. Myndin af eikunum við
Hróarskeldufjörð er mjög sjer-
kennileg fyrir danska natturu og
skilning margra á henni. Laglegt,
snoturt, og enn fleiri orð af sama
tægi mæti nota, en lítið ber á
djörfung og þrótti.
Öðru máli er að gegna með Poul
Christiansen. Myndir lians eru af
líkum viðfangsefnum og Viggo
Pedersens. Hjá honum er að vísu
ekki sama lipurðin, en hann hefir
djarfari framkomu. í myndum
hans er sterk sumarhlýja og við-
feldinn skilningur á því mikil-
fenglega í veðri og landslagi, enda
þótt viðfangsefnin í sjálfu sjer
sjeu óbrotin og einföld.
Myndir Johans Rohde eru að-
gengilegar, þó þær sjeu nokkuð
þurlegar á svipinn, svo sem eins
og „Frá Fanneyjuströnd* ‘.
Mahl-Hansen málar dálítið
þunglamalega, en myndir hans
eru iíka með mjög svipföstum
hlæ og njóta sín vel.
Eru þá taldir nokkrir þeirra,
sem þarna sýna, er stöðvast hafa
við eldra form málaralistarinnar.
Myndirnar, sem sýndar eru í
vesturstofunum eru með meiri og
minni nýtískuhlæ.
Eftir Fritz Syberg eru þar þrjár
myndir; þær eru því miður ekki
eins góðar og myndir hans eiga
að sjer að vera. Hann er einn af
þeim nafntoguðu Fjón-málurum,
er mikið orð hafa haft á sjer að
verðleikum. Eftir Knud Kýhn eru
tvær vatnslitamyndir. Er sjerlega
ljettur og frískur blær yfir báð-
um.
í kvenmynd Gustav Wolmers
eru litir sjerlega vel samstiltir. i
Konumyndin sjálf er dálitið skökkl
í uppdrætti. — Eins eru hin-
ar myndir Vóolmers með vissum
og ákveðnum litasme'kk, sem fer
vel. Svo er og með myndir And-
reasar Friis, þó hann vinni með
annan listastiga.Bera myndir hans
vott um liina mestu leikni í sam-
stilling lita, einkum myndirnar
tvær, nr. 36 og 37, úr umhverfi
Flórensborgar.
pá er Harald Hansen djarfur í
meðferð, með stórbrotnari viðfangs
efni en alment gerist þarna. Er
mikill þróttnr í myndum hans,
þremur stórum, er hanga á sama
vegg.
Mynd hans (nr. 44. á skránni),
„pvottur", er þannig gerð, að
hún er mjög vel til þess fallin, að
opna augu manna fyrir áhrifum
málvQrka. Yiðfangsefnið er svo
framúrskarandi óbrotið og alvana-
legt. En meðferðin þannig, að
hitt er svo laglega og svo blátt á-
fram á öll aðalatriði. Þvotturinn
hangir fyrir framan mann, þung-
ur og haugblautur. En hvernig
væri myndin, ef eigi væru „undir-
strikuð“ aðalatriðin?
pá eru myndir Ernst Zenthens
eigi síður lærdómsríkar. Áberandi
er það á sýningu þessari hve mál-
ararnir verða oft að sætta sig við
viðfangsefni, sem í raun og veru
eru ekki tilkomumikil. En þegar
svo er, reynir meira á málarann,
en ef tign og svipur væri mikill
yfir því sem málað er. Ein mynd-
in eftir liann er af vatnsstíflu lít-
ilfjörlegri. En þar er farið svo
vel með þetta litla efni, að undr-
un sætir, litirnir hlýir og fínir,
aðaldrættir faStir og samstiltir.
í myndinni „Morgunn“ eru
mikil tilþrif í alla staði, og er
það mjög eftirtektarverð mynd
fyrir sakir festu og litsnildar.
Jais Nielsen fagnar litunum, er
fyrir augu hans ber, með allri
þeirri djörfung, er nýtískumálara
sæmir.
Og er þá komið að höfðingj-
anum Willumsen. pví miður er
eigi nema ein stór mynd eftir
hann á sýningunni. En hann þarf
helst olbogarúm til þess að njóta
sín upp á það besta. pó munu
margir hafa hvað mesta ánægju
af myndum hans, af öllum þeim,
sem á sýningunni eru. Einkum
eru það fjallamyndirnar, sem
hingað eiga mikíð erindi. í fjalla-
myndum Willumsens sjest tign
tindanna, tær heiðblámi fjallanna,
skært og svalt fjallaloftið. Fjöll-
in eru svipþrungin og mikilúðleg,
alveg eins og fjöll eiga að sjer að
vera. Sá, sem á erfitt með að
skynja listina í fjallamyndum
Y illumsens, hann ætti að næla
fjallapóstkorti við hliðina á þeim.
Með því nióti ætti hvert manns-
barn að sjá, að það er ekki ná-
kvæmni ljósmyndar, sem listina
kkapar, heldur sjereinkenni heild-
arinnar, dregin fram og skýrð
fyrir áhorfendum. — pví miður
eru hjer ekki nema einar 5 mynd-
ii' til þess að sýna hina yfirgrips-
miklu málaragáfu Willumsens, —
þær sýna ekki nema lítið brot
hennar.
Johannes Larsen rekur lestina
með miklar fugla- og sjávarmynd-
ir. Um þær mætti margt segja,
I EinarssGn * SjömssoB.
Bankastræti 11. Sími 915.
Falleg
Barn;
m
m
DLLARTAD
í
Svuntur
margar tegundir.
EUII liiilsin.
líka gefið sjer ráðrúm til að sýna
hafólgu og brimlöður í allri sinni
dýrð. — En nú er rjett að hafa
sögu þessa ekki lengri. Nú fara
nlargir frídagar í hönd, sem Reyk-
víkingar nota óspart til þess að
sjá og kynnast sýningu þessari.
------------------------—
Heili Anatole Frances.
pegar andans mikilmenni deyja,
vilja vísindamennirnir rannsaka
líkamsbyggingu þeirra sem ná-
'kvæmast, til þess að komast að
raun um hvaða sjerkenni verða
fundin á þessum mönnum. Eink-
um er það öll bygging höfuðsins,
og þá sjerstaklega sjálfur heil-
inn, sem rannsakaður er nákvæm-
lega. Heili Anatole Frances var
rannsakaður af dr. Regault og
reyndist heilinn að vera óvenju-
lega lítill. Hann vóg 1017 gröm,
og er það 400 gr. minna en með-
alvigt á mannsheila. En í lieila
Anatole Franees voru óvenju
og margt gott. Myndir hans eru margar og miklar heilafellingar,
meiri að veggfleti en hjer hafa og er það álit manna, að þær sýndu
áður verið sýndar. Hann hefir andans yfirburði mannsins. pað
Fyrirliggjandi:
BURG-eldavjelar, hvít-
emaill.
Oranier-, Cora- og H-
Ofnar, svartir, emaill. og
nikkeleraðir
Kolakörfur
Ofnskermar
Baðker
Baðofnar, fyrir kol og gas
Blcndunarhanar, með
dreifara
Handlaugar, niargar
stærðir
Eldhúsvaskar, margar
stærðir
Miðstöðvatæki (Narag)
Vantsleiðslupípur, margar
stærðir
Vatnskranar, margar
stærðir
Stoppkranar, margar
stærðir
Vatnssalerni
Skólprör
Handdælur
Rafmagnsmótorar, ýmsar
stærðir
Raf magnssuðuv j elar
Gassuðuvjelar
Hurðahúnar, Skrár og
Lamir
Loftventlar
Saumur, ferk., allar stærðir
Vegg- og Gólfflísar, miklar
birgðir
pakpappi
Panelpappi
Gólfpappi
Korkplötur
Linoleum (Anker-merki)
mjög þekt
Peningaskápar (Peltz)
og ótal margt fleira.
p
Pósthússtræti 9.
Sími 982.
Nýkomið:
Sun-Maid
Rúsínur
í pk. og lausri vigt.
Verðið lækkað!
m iN iS 3B
Sími 144.
MUNIÐ A. S. I.
Sími: 700.
er eigi ótítt að heili mikilmenna
sje minni og ljettari en alment
gerist, t. d. var heili Gambetta
talsvert ljettari en meðalvigt
mannsheila er.