Morgunblaðið - 05.07.1925, Blaðsíða 6

ILORGTTNBLAÐTÐ
6
is
ávalt fyrirliggjandi,
Fæat einnig hjá RÓ3enberg
NJtt, ódýrt
Barnaboltar frá .. 0,85 til 6,75
Dömutöskur frá .. 2,90 — 35,00
Munnhörpur frá .. 0,25 — 8-,75
Vasahnífar frá.. .. 0,75 — 2,95
'Speglar frá...... 0,75 — 2,90
Vatnsglös frá.. .. 0,35 — 1,20
Vatnsflöskur frá .. 1,50 — 2,50
Smjörkúpur frá .. 1,75 —_ 4,45
Hárgreiður með skafti 1,65
Kaffistell 6 manna frá 21,75
til 38,00.
Bollapör o. fl.
S. Mnm 8 IPB
Eankastræti 1 . Sími 915.
Nykomiö:
Strausykur
Melis, högginn
Toppasykur
Kandis
Flórsykur.
Lægst verð!
‘fBICsBIS
Sími 144.
Enskiir kútter
til sBlu.
Lowetoftgerðin bygður 1889, 58,
■96 B. R. T. ný Bolindervjel 80 H.
K., ísett 1918, en verið mjög
lítið notuð. — Vjelin hefir fengið
nákvæmt eftirlit og viðgerð.
Skipið þarf ofandekksviðgerð,
en botninn er ágætur. Verð ná-
kvæmlega 18000 krónur. Martin
Leffers, Nyköbing Jylh, Danmark,
símnefni: „Skibsleffers‘ ‘.
andi súkkulaði og þur föt og
hrestust skjótt.
Mikið þolinmæðisverk.
Nú tókum við allir sex til ó-
«piltra málanna og ruddum veg
handa 25. IJm kvöldið þann 27.
maí var brautin fullgerð. Mótor-
inn var nú upphitaður og settur í
gang, til þess að ljetta undir með
okkur meðan við flyttum flug-
vjelina. Við gátum með allmikl-
um erfiðleikum flutt vjelina á
stað, sem hún var nokkurnveginn
■örugg á.
Maturinn skamtaður.
Til þess að geta varið sem
lengstum tíma í það að koma 25
á einhvern stað, þar sem hægt
væri að hefja hana til flugs, og
til þess að hafa nægan mat til
Columbíahöfða, ef svo illa táekist
til, að við yrðum þangað að fara,
spöruðum við matinn sem mest við
gátum. Fengum við mat aðeins
eftir skömtun og mjög lítið1- í
hverja máltíð.
1 kvöld- og morgunverð fengum
við einn súkkulaðibolla, og þrjár
hafrakex-kökur. 1 miðdegisverð
fengum við „Penika^“-súpif, og
var hverjummamii ætluð 8 grömm.
Við urðum máttlitlir af þessari
litlu fæðu, en annars leið okkur
vel. Eftir hverja máltíð fengum
við reyktóbak í eina pípu, meðan"
tóbakið entist.
Erfið vinna.
Næst segir Amundsen frá hin-
um mörgu og miklu erfiðleikum
er þeir áttu við að stríða, meðan
þeir voru að útbúa flugvöll handa
vjelinni til þess að hefja sig upp1
af. ísinn var á stöðugri hreyfingu
og evðilagði jafnóðum alt sem
unnið var. Stundum var flugvjel-1
in mjög hætt komin, vegna þess,
að ísinn skrúfaðist svo ákaft sam-
an, jakarnir mynduðu háar ís-
| hrannir, og þá þurftu flugmenn-
| irnir að vinna af miklu kappi
dag og nótt og sljetta ísinn og
reyna að halda vjelinni óskemdri.
Fjórar tilraunir árangurslausar.
Þeir höfðu reynt fjórum sinn-
um að búa til flugvöll, og voru
langt komnir með verkið í livert
skifti þegar alt eyðilagðist — og
að engu varð alt hið mikla erf-
iði þeirra. Sýnir þetta best hve
mikilli þolinmæði þeir urðu á að
taka — en þeir áttu líka um
lífið að tefla.
lfátryggið eigur yðar hjá
IhE EaglE 5tar 5 British Daminians InsurancE Co., titd.
Aöalumboðsmaður á íslanði
GARÐAR GÍSLASON, Reykjavík.
ýmist þurfti að höggva stórt
skarð í ísjakana, sem höfðu skrúf-
ast upp í risavaxnar hrannir og
■flj’tja vjelina þar í gegn — eða
það þurfti að þyggja brú yfir
stórar sprungur og setja vjel-
ina á fulla ferð yfir brýrnar, til
þess að þær þyldu þungan, og
fór það svo stundum að alt hrundi
niður óðara og vjelin var sloppin
yfir. pannig gátu þeir með mikl-
um erfiðleikum selflutt. vjelina af
einum isjaka yfir á annan og
flutt hana á stóra jakann, sem
þeir hugðu að fljúga af. Segir
nú Amundsen sjálfur frá:
Linoleum -gólföúkar.
Miklar birgöir nýkomnar. — Lægsta verð i bænum.
Jðr.a^n Þorsteinsson
Símí 864.
allskonat*, best og ódýrast selur
Vondaufir.
Flugmennirnir voru oft í þann
veginn að leggja árar í bát — yfir-
gefa vjelarnar og leggja af stað
fótgangandi til Columbíahöfða. —
En hvern enda hefði sú ferð feng-
ið? peir telja það sjálfir, flug-
mennirnir, að sú fe'rð hefði ekki
getað haft nema einn enda fj-rir
þá : dauðann. peir voru orðnir
matarlitlir og vegurinn til Colum-
bíahöfða — honum er ekki unt að
lýsa með orðum.
15. júní skyldi endanleg ákvörð-
un tekin.
Flugmennirnir ákváðu nú að
bíða til 15. júní og taka þá endan-
lega ákvörðun um það, hvað gera
skyldi — hvort yfirgefa ætti vjel-
arnar og leggja á stað til Colum-
bíahöfða, eða bíða og vita hvort
ísvökin ekki lagaðist, svo hægt
yrði að hefja vjelina til flugs af
henni.
Dregið af matarskamtinum.
Stöðugt var dregið af skamtin-
Um, sem þeir fengu að borða. —*
En þrátt fyrir þetta ískyggilega
útlit voru þeir fjelagar altaf
glaðir og vongóðir, — „spaugs-
^ yrðin fuku og við sungum við
vinnuna“, segir Amimdsen. j
Nýr flugvöllur.
pann 5. júní fóru þeir Riiser-1
Larsen og Dietrichson á skíðum
um nágrennið til þess að svipast
eftir hentugum stað til þess að
| taka sig upp af. í 800 metra f jar-.
!lagð frá vjelinni fundu þeir stór-'
an ísjaka, sem þeim leist allvelj
á. Var nú afráðið að reyna að!
flytja 25 þangað. Gerðu flugm.
ráð fyrir, að það tæki 2 daga að
flytja vjelina.
Hættulegt ferðalag.
pessi flutningur á vjelinni hef-
ir verið hreinasta kraftaverk;
Enn ný flugtilraun.
Hinn 8. júní ákváðum við að
gera tilraun með að hefja okkur
til flugs, en snjórinn var votur og
óþjáll, því suðaustan kaldi hafði
verið undanfarið. Við ákváðum
þá að ryðja snjónum ofan af ís-
jakanum á 12 metra breiðusvæði
og þannig fá geil eftir endilöng-
um flugvellinum, sem var 600
metra langur. Við það mundum
við komast niður á glæran ís. —
En þegar við höfðum unnið um
stund að þessu, sáum við að ís-
jaki sá, er við vorum á, var sam-
settur af mörgum smájökum, sem
höfðu frosið saman, og var þar
af leiðandi mjög ósljettur og
reyndist ónothæfur til þess að
fliúga af.
prjá daga að troða snjó.
Við tókum þá það ráð að troða
snjóinn. Við tróðum í sífellu í 3
daga, 11., 12. og 13. júní. Meðan
á þessu stóð, sáum við eitt skifti
nokkrar álkur er flugu til norð-
vesturs — seinna sáum við einnig
2 gæsir. — Hinn 14. júní höfðum
við troðið okkur braut — 500
metra á lengd.
Tvær árangurslausar flugtilraunir.
Farangri kastað fyrir borð.
Við reyndum enn á ný að hefja
ókkur til flugs, en fáum ekki næga
ferð. Við köstum nú öllu fyrir
borð, sem við gátum án verið.
pað voru ekki stórir hlutir, sem
við köstuðum — en öllu varð að
fórna — ljósmyndaáhöldum,
klæðnaði, byssum, skíðum og
nokkru af matarforðanum. Með
þessu móti gátum við komið flutn-
ingnum niður í 1900 ldló.
Við reyndum nú að hefja okkur
til flugs, en það heppnaðist ekki,
því færðin var ekki góð og enginn
vindur.
obahshusn
Pappirspokaa*
lægst verö.
Horluf Clauaan.
Shnl 39.
15. júní.
Nú er að duga eða drepast.
Svo kom 15. júní — þann dag
átti að taka endanlega ákvörðun.
pað er milt veður — aðeins 3 gr.
frost — og útlit fyrir suðaustan
vind. Við fáum okkur sæti í flug-
vjelinni, og mótorinn er hitaður
upp og látinn ganga af fullum
krafti í hálftíma. Allir höfðum við
það einhvernveginn á tilfinning-
unni að nú væri að duga eða
drepast — annaðhvort — eða —
I. Brynjólfsson & Kvaran.
Hðfum afturfengið birgðir
af hinu þjóðfrœga
Við náum oklair upp til flugs.
Gleðin itakmarkalaus.
Við ákváðum að gera tilraun
— og förum á stað. Við höfum
farið 100, 200—300 metra eftir
brautinni, — erum að nálægjast
enda brautarinnar og höfum ekki
náð fullri ferð ennþá; — þó var
ferðin nægileg til þess að við
gátum hoppað yfir tveggja metra
breiða sprungu og yfir á ísjaka
hinumegin við sprunguna, og af
þeim ísjaka gátum við liafið okk-
ur til flugs. Nú vorum við sloppn-
ir, því traustið á mótoronum var
'óbifandi og við skoðuðum okkur
nú sama sem komna heim. — —
Riiser-Larsen sat við stýrið, en
Dietrichson ákvað stefnuna og
eftir 8V2 tíma flug komu flug-
mennirnir til Svalbarða.
SchousÖIi