Morgunblaðið - 24.10.1925, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
I >
MÖRGUNBLAiIB.
,’xotraandl: Vllh. Finson.
4 í ^fandi: PJeKe I RoykJiTtk.
■'Utsrjorar: J6n KJartanaaor.,
VaítjT BtbfAmaom.
* :i«17«lng-aatJ6rl: B. HafbarB.
Skrifítofa Austuratrœtl 8.
H.naar: nr. 498 ogr 600.
Augriysinitaskrifst. nr. 700.
^»!masfinr.r: J. KJ. nr. 741.
V. St. nr. 1110.
H. Hafb. nr. 770.
Áskriftagjald lnnanlands kr. 1.00
& mánuBl.
Utanlands kr. 2.60.
’iAUsasölu 10 aura aint.
i Friðslit
milli Grikkja og Búlgara.
Bardag-inn byrjaSur. Fyrstu af-
leiðingar ófriöarins.
leiddi til bana. Hún verður jörðuð
í Görðum í dag*, því þar er maður
hennar grafinn.
Frú Helga var fædd 23. sept-
ember 1848, og var því rúmlega
77 ára. Foreldrar hennar voru Jón
Jónsson, bóndi á Grjóteyri í Kjós,
og kona hans -Bóthildur Bjarna-
dóttir. Voru þau bæði komin af
góðum bændaættum.
Ung misti Helga föður sinn. —
Fluttist liún þá með móður sinni
! til Keykjavíkur. En eftir lát
j hennar naut hún uppeldis og mik-
| illar umsjár á tveim góðum heim-
! ilum hjer í bæ — Jóns rektors
Þorkelssonar og V. Bernhöfts bak-
ara. Reyndust þær Sigríður, kona
! rektors, og Jóhanna, kona Bern-
Khöfn, 23. okt. FB. | höfts, henni eins og bestu og ást-
Símað er frá Sofia, að stjórnin úðlegustu mæður. Hjelst og órjúf-
harðneiti skilyrðum þeim, er ! anleg vinátta með henni og þess-
Grikkir setja, og sendir lið til um tveim fjölskyldum til dánar-
landamæranna. Bardaginn byrjað- dægurs.
! 1875 giftist frú Helga þýskum
marini, Claus Eggert. Diedrich
Símað er frá Aþenuborg, að Proppé, bakarameist.ara. Hafði
grískar hersveitir hafi farið yfir hann um það leyti tekið við for-
landamæri Búlgaríu. Vægur bar- stöðu brauðgerðarliúss í Hafnar
dagi byrjaði í gær. Ljetu Grikkir firgi; 0g settust þau því þar að,
flugvjelar skjóta á smáþorp. — og vorn þar aila sína hjúskapar-
Frakkar og Bretar reyndu á síð- tíð, eða þangað til Proppé and-
ustu stundu að miðla málum. Til- aðist 1898.
raun þeirra varð árangurslaus. — peim varð 7 barna auðið, eru
Grikkland hefir brugðist skyldu g þeirra á lífi: Carl, Jón, Ant.on
sinni sem meðlimur Alþjóðabanda- og Ólafur, kaupmenn og útgerð-
lagsins. Heimsblöðin álasa breytni armenn, Hallfríður, kona. Páls
þeirra þunglega. • i Stefánssonar og Dórothea, kona
Símað er frá Sofia, að þorpið Sigurðar Guðmjmdssonar verslun-
Pertz brenni vegna árásar Grikkja. arráðsritara. En yngsti sonurinn,
Jóhannes, ljest úr spönsku veik-
’ inni 1918. j
Eftir lát manns síns hjelt frú
| Helga, ásamt honum sínum, áfram
; atvinnu þeirri um nokkur ár, er
Símað er frá Þórshöfn, að Dim- iiiaður hennar hafði haft. En 1902
malætting skýri frá því, að firð- fluttist, hún til Reykjavíkur með
irnir í Færeyjum hafi verið fullir ( þau þorn sín> er þá voru hjá
* af síld á síldargöngum við Færeyj- henni. En þegar á£ð eftir, 1903,
vísindalegra og hagkvæmra rann- fár hún til elsta sonar síns, Carls,
sókna á síldargnögum við Færeyj- i Ólafsvík, var hann þá orðinn þar
verslunarstjóri. Síðan átti hún þar
jafnan heimili, hjá Jóni syni sín-
um, þegar Carl fluttist þaðan, þar
til nú í ágúst síðastliðnum, að hún
I fluttist til dótt.ur sinnar hjer í bæ,
; eins og áður er á drepið.
Akureyri, 23. okt. FB. hverju sumri þar til nú hið
Tveir menn drukna. síðastliðna, ferðaðist hún milli
Fimm manna róðrarbát hvolfdi barna sinna og fornkunningja, og
í gær í lendingu á Reykjarströnd varð ávalt eins og ung j annað
a Skagaströnd. Tveir menn drukn-1 sinT1 við þau ferðalög.
uðu, unglingspiltur, sonur Ásgríms _______
Einarsson skipstjóra frá Reykjum, Þetta er j stórum dráttum hin
.J* Árnason, aldraður maður ytri umgerð um Hfsferil þessarar
ra Siglufiiði. merkiskonu. En eftir er að geta
Hjer er sótsvarta þoka. um hið innra líf _ störfin> heim-
ilisástina, umönnunina fyrir börn-
um og manni, alt þetta, sem fyll-
ir líf góðrar konu og gefur því
gildi sitt. En þá þræði er erfitt
að rekja. Það geta ekki og gera
ekki aðrir en þeir, sem njóta, ást-
iiðarinnar. Kn þeir gætu sagt
margt glæsilegt og fagurt af líf-
Gnmmísfígvjef
ný fegund,
merkið (U S)
Þaii bestu, sem komið hafa á markaðinn. Allar gerðir og
stærðir, brún og svört með gráum sólum. —
Sjómenn!
&
Reynið þessa nýju tegund.
Skóhlifdr
ýmsar gerðir, afar ódýraj", allar stærðir.
7,so; tin. si; Ml«
Síefáti Gunnarsson, Skðversíun, flUStUFSMi 3.
Síldargöngur við Færeyjar.
Khöfn, 23. okt.FB.
ar.

Frá Akureyri.
Frú Helga J. Proppé.
Minningarorð.
Hún ljest 17. þ. m. hjer í bæn-
á heimili tengdasonar síns,
■^óls Stefánssonar, stórkaupmanns. | starfi frú Helgu.
Hafði hún legið um hálfs mánað-
ar tíina nú síðast. En í vor og
fram á snmar átti hún við mikla
vanheilsu að búa, og var henni
jafnvel ekki hugað líf á stundum.
þó þvarr sjúkleikinn svo, að
^uu var orðin allhress í ágústmán-
uði í sumar, og flnttist með syni
sirium, Jóni, hingað suður frá Ól-
afsvík, en hjá honum hafði hún
úvalið fjöldamörg hin síðustu ár.
Var hún við sæmilega heilsn fram
Það er gamalt máltæki, að kon-
| an skapi heimilið. pað kemur
manni í hug, þegar maður minn-
ist heimilis þeirra frú Helgu og
manns hennar. Það var hið feg-
urstá, og eins heimilislífið — sá
andi og svipur, er ríkti þar. En
þar voru þau hjón raunar jafn-
samhent. Proppé rak atvinnu sína
með forsjá og dugnaði, og sá vel
fyrir heimili sínu, þó þungt væri.
meðan börnin voru í æsku. En
rindir síðustu manaðamot, en þá húsfreyjan stjórnaði einnig með
fók sjúkleiki hana að riýja, og ráðdeild og prýði öllu innan húss.
Mátti með sanni segja, að þan
væru samvalin í því að gera heim-
ilið gestum og vinum aðlaðandi
og ánægjulegt. Fundu það allir,
er þangað konm, að þar var gott
að vera, og þangað voru menn
velkomnir.
Nokkuð má marka skapgerð frú
Helgu á því, hve ant henni var um
hjú sín, eða það fólk, sem á heim-
ili þeirra, hjóna var. Yar viðleitni
hennar jafnan vakandi í því, að
öllum liði jafn vel á heimilinu.
Öýndi þessi trygð hennar sig eink
ar glögt í því hugarfari, er hjúin
báru til hennar löngu eftir að
þau voru frá henni farin. Frú
Helga var ein þessi langminnuga
trygðakona.
En skýrast kom viljastyrkur og
lundarfar frú Helgu í ljós í upp-
eldi hennar á börnunum og allri
ástúð þeirri, er hún sýndi þeim.
Þar var hennar fegursta lífsstarf
og sem borið hefír sýnilegan
ávöxt.
Þegar Proppé andaðist voru
erfiðir tímar í Hafnarfirði á ýmsa
lund. Efni þeirra hjóna voru þá
ekki mikil, og aðeins elsti sonur-
iuu farinn að vinna fyrir sjer. En
þá sýndi frú Proppé best hver
kjarkur var í henni, viljafesta og |
útsjón. En markið, sem. hún
stefndi að: að koma börnum sín-
um til manns, var göfugt,og að því
stefndi hún með óþreytandi festu
og þreki. Og þessu takmarki náði
hún, því besta, er hver móðir set-
ur sjer.
Sá er þessar línur ritar, var
samtíma frú Helgu' sumartíma hjá ,
einum sona hennar, er þá bjó á i
stórri bújörð. Hún stcð þá rjett j
a sjötugu. Einn þerridag kom hún'
,út á túnið með hrífu. Yann son-1
ur hennar þá af kappi að bind-
ingi. Hún bað hann að ætla sjer
af. Mjer varð svar hans minnis-
stætt,, því það kastar ljósi yfir
lífsferil frú Helgu. Það var eitt-
hvað á þessa leið: Þú kendir mjer
það, mamma, að það væri skyn-
samlegt að ' taka til höndunum
meðan maður væri í blóma lífsins,
svo hægra væri að láta þær falla í
skaut sjer, þegar aldurinn færðist
yfir mann. Eftir þessari gullnu

Hvergi á landinu
jafnmikið úrval
af Peysum og hjá
okkur, verðið frá
kr. 5,00 pr. stk.
Vöruhúsið.

Þakkarávarp.
Hjartanlega þakka jeg verka-
fólkinu í Haga, konum og körlum,
sem rjettu jnjer hjálparhönd í
veikindum mínum síðastliðið sum-
ar, með því að skjóta saman og
gefa mjer stóra peningagjöf. —
Sömuleiðis þakka jeg Þórði Thor-
oddsen lækni, sem stundaði mig
með mikilli umhyggjusemi.
Jeg bið guð, sem þekkir öll
nöfn að launa þessum veTgerða-
mönnum mínum, þegar þeim mest
á liggur.
Brúarenda 24. okt. 1925.
Þórður Gíslason.
!
Pappfrspokar
lægst verö.
Herluf Clauaen.
Slml 39.
reglu lifði frú Proppé, og við hana
ól hún börn sín upp, ekki með
harðlyndi yfirboðarans heldur
með ástúðleik móðurinnar.
Prú Helga var hin mesta fríð-
leikskona, í hærra meðallagi á
vöxt og svaraði sjer vel, hvar sem
á hana var litið. Hún var hvat-
leg í framgöngu, og lagði af henni
hressandi hlæ, jafnvel á stundum
æskufjör, þó aldurinn væri orðinn
hár. Hún hafði oft átt við erfið-
leika að etja. En lífið hafði ekki
heygt hana. Hún har í sjer þann
lífsþrótt og það ljósmagn, sem
brýtur örðugleikana á bak aftmv'
Hún minti í ýmsu á fornkon-
urnar íslensku — í trygð sinni og
vinfestu, i ættarástinni og heimil-
isumhýggjunni og í viljastyrknum
og þrekinu.
J.
Nýkomnai* s
Köhlers
Saumavjelar
handsnúnar.
20 ára reynsla og sívax-
anJi eftirspurn sannar
best að vjelarnar eru
góðar.
Iilll litiliii.
„Kaldhæðni örlaganna.
Varla mun nokkurt ár hafa lið-
ið svo, síðan Alþýðuhrauðgerðin
tók til starfa, að Morghl. hafi
ekki, sumpart með dylgjum og
sumpart með berum orðum, gert
mig að eiganda þessa fyrirtækis.
Og í grein í blaðinu í dag, sem
heitir „Kaldhæðni örlaganna“, er
dylgjað með hið sama,
Morgbl. hefir þráfaldlega orðið
að kyngja þessum dylgjum sínum
og þyrfti í rauninni ekki annað,
en að vísá' lesendum blaðsins til
þess. En af því flestum, lesendum
dagbl. gleymist það fljótt, sem í
þeim hefir áður staðið, þá þykir
mjer rjett, enn á ný, að mótmæla
þessum dylgjum blaðsins.
Alþýðubrauð gerðin er sameign
verklýðsfjelaganna hjer í Reykja-
vík. Fulltrúar þeirra setja henni