Morgunblaðið - 14.09.1926, Blaðsíða 6

MORGUNBLAÐIÐ

— 1 ár eru veit'tar firekar 176
þúsundir til vitamála, en þar at'
eru 50 þús. ætlaða* til nýbygg'
inga. En árið 1924 náði vita'
gjaldið 320 þús. kr. Á næsta ári,
eða 1927, er fjárveiting til vita-
mála 308 þús. kr., en þar af eru
170 þús. kr. til nýbygginga, að'
allega til Dyrhólaeyjarvitans,
en 10 þús. kr. eru ætlaðar til upp-
setningar nýrra leiðarljósa.
NÆSTU FRAMKVÆMDIE.
Það sem aðallega kallar að í
næstu framtíð, er að reisa stóra
vita á Horni, Tjörnesi, Rauða
gnúp, Glettinganesi og svo land-
tökuvita á Seley eystra. Auk þess
vantar óteljandi innsiglingar
vita, leiðarljós, hljóðdufl og dufl'
merki. Hjer er aðeins eitt hljóð'
dufl og er það á grynningunura
utan við Akurey. Svo þarf a3
endvwrbæta og stækka eldri vitana
og mynda radiokerfið er jeg
mintRt á áðan.
Reynsla annara þjóða bendir td
þess, að vitakerfi muni seint (
verða fullkomnuð. Altaí verðarj
að bæta við og endurnýja. í|
Noregi, sem er landa fremst í
þessu efni, voru 1648 vitar arið
1925. Á árinu áður höfðu baist við
19 nýjir vitar. Á þessu ári bæt-
ast við 15 nýjir vitar.
Hje«r á landi eru 80 vitar, og
flestir smáir og eru þar með tald
ir allir hafnarvitar og leiðarljós.
Síuar
14 verslunin.
23 Poulsen.
27 Fossberg.
Klapparstíg 29
Málmng
með esnkennilega
ligu verði.
Hdtaðas*
trjesmíðavielar
í ágætu ásigkomulagi,
seljast ódýrt.
Semja ber við:
A.s. R. 0. Knntsen,
Bergen.
eyrarbót. Svo stendu* og til að
bryggja verði gerð í Vestmanna-
eyjum og höfnin dýpkuð. Til
þess að framkvæma dýpkunina
er hugmyndin að fá hingað skip
á leigu frá útlöndum og eru samn
iugar um það komnir vel á veg
og mun jeg fullgera þá nú í haust,
er jeg sigli. Skipið kemur þá
næsta vor. Byrjar það á hafnar
dýpkunum á Akureyri og Siglu'
firði. Síðan fer það til Vest'
mannaeyja og er það hefir lokið
stödEum sínum þar, fer það til
Borgarness og dýpkar höfnina
þar, en fer svo heim í október-
mánuði. Vinnist tími til, verður
skipið látið vinna að hafnardýpk'
unum á fleiri stöðum.
Hainlirðingar!
Nýkomið, linoleumdúkar, 2 metra
breiðir, Ullarpappi, Þakpappi og
FYRSTI VITINN,
sem hjer var <reistur var Reykja*
nesvitinn. Á honum var kveikt í
fyrsta skifti 1. des. 1878. En svo
liðu 20 ár að engir nýjir vitar
voru reistir. Árið 1897 kom nokk
u*r skriður á vitamálin og var
þá byrjað á vitunum frá Reykja'
nesi að Akranesi. Árið 1908 voru
reistir tveir vitar, annar á Siglu-
neei, hinn á Dalatanga, og síðau
hafa verið reistiír fleiri og færri
vitar á hverju ári.
Veggfóður.
Gunnlausur Stefðnsson.
VITAMÁLAST J ÓRNIN HEFIR
T,Ý.KA UMSJÓN MEÐ HAFNAR'
MANNVIRKJUM.
í sumar hefir Finnbogi R. Þor'
valdsson verkfræðingur verið í
þjónustu vitamálastjíknarinnar og
haft umsjón með smíði og endui"
bótum sjóvarnargarðs á Sauðár-
króki og brimbrjóts í Bolungar
vík. Hann hefir ennfremur firanr
kvæmt mælingar í Dalvík, Leir'
höfn á Melrakkasljettu, Haganes-
vík og Hofsós, og er nú á Króks'
fjarðarnesi við mælingar. Þegar
hann kemur hingað er tilætlunm
j að hann fari til Borgamess til að
ipidirbúa smíði hafskipabryggju,
sem þar á að gera að spmri.
Á næsta sumri á einnig að
stækka rnikið brimbrjótinn í Bol'
ungarvík. Hafa ve.t-ið fest kaup
á skipi úr steinsteypu. Er það
189 fet á lengd og 32 fet á breidd
og flatbotnað. Á að fylla það með
sandi og eementi og sökkva því
niður fyrir framan brimbrjótinn
og er jeg viss um að það ee
heppilega ráðið.
'Nú er verið að undirbúa
hryggjugerð á Akureyri í Odd'
ÞAÐ, SEM MEST Á RÍÐUR.
Að lokum vil jeg endurtaka
það, sem jeg sagði áður, að það
sem mest á .ríður er það, að vita'
: mála.stjóniiu fái alt vitagjaldið til
| umráða og að sjerstök vitalög
verði sett. í frumvarpinu um
J vitalögiu, sem jeg mintist á áð'
1 an, var gert ráð fyrir þvi, ao
i stjórnin mætti taka lán til jiess
að koina vitake>rfinu í gott hórf
i á stuttum tíma, og að það lán
endurgreiddist af vitagjaldinu.
— Yður mun kunnugt um þoð,
1 að A. V. Tulinius fjekk því kom-
ið til leiðar fyrir nokrum árum,
að ábyrgðargjöld á vörum ti! Isr
! lauds voru mikið lækkuð, vegna
þess hvað vitfw voru víða komnir.
Álítið þjer að það geti komið til
mála að þau gjöldi myndi enn
lækka, ef sjerstök vitagjöld ferig'
ist og fast skipulag fyrir fram*
, tíðina?
Mjer er kunnugt um, að bessi
lækkun fjekst þá er br. Tulinius
gaf út vitakortið og jeg tel, að
það sje eigi ósemiilegt að enn
meiri lækkun mundi fást á gjöld-\
um þessum ef fast skipulag kæmi.
KIRKJUHLJÓMLEIKAR
PÁLS íSÓLFSSONAR
í fríkirkjunni 1 fytrrakvöld voru
allvel sóttir. Þeir hófust með hinni
voldugu G'dur Fantasíu Bacli
sem Páll ljek af mikilli hst. Þá
komu tvö seytjándu aldar lög eft-
ir þá Henry Purcell og Henry
Eicles, leikin mjúklega og faguir |
lega á cello af hr. Axel Vold. — ■
Hinar hreinu og klassisku línu,r
laga þessara nutu sín vel í með' |
ferð hr. Vold, og við undirleik j
Páls á orgelið, og gáfu mönnum I
góðar hugmyndir um „stílinn1' ;
frá þeim dögum, en hann er na'
skyldur og afsprengu,r fyrri ald'
anna, 14., 15. og 16. aldar, og
bregða iyrir ,vcndingar“ og tón"
bil, eins og þau þá tíðkuðust, í
söngum þessara tónskálda. — Þá
kom hin skínandi fagra, „lyriska'‘ j
orgelsonata Mendelssohn’s í A-
dur; fyrri kaflinn 1 hreiður og ha'
tíðlegur, með hljóðfalli sem minn '
I ir til að byrja með á brúðargöngu-
lag Mendelssohns, en síðári kafl' ■
inn „andante tranquillo“ er við"
kvæmur og rólegur. Mendelssohu 1
e»r eitt af höfuðtónskáldum nítj-
ándu aldarinnar og fáir af hans
samtíðarmönnum taka honum
frarn í lyriskri snild. Þá komu
tvö lög „Den særde“ og „Váren“
eftir Grieg. Þau nutu sín einróg
vcl, undwfagurt leikin á celloið
af hr. Vold og með orgelleik Páls.
Leikur hr. Vold var framúrskav I
andi mjúkur og tónarnir fastir I
og vel mótaðir. Hr. Vold hafði
þó mátt taka á jtessum tveimur
lögmn Griegs með nokkru meiru
skapi en hann gerði. Hljómleí"
þessi endaði með tónverki Lizst’s:
Præludiiun og Fuga á nótunum'
B—A—C—H; leikur hanu sjer
með tóna þe.ssa og fljettir utan
um þá allskonar tónasferauti með
há"„dramatisku“ einkenni. Verk
þetta er voldugt og mikið í það
borið, en göfugmensku Bach’s, j
Mendelssolm’s o. fl. meistara í
tónum nær Lizst ekki, hann er of ,
sundurlaus og hirðir mei.r um hin!
ytri áhrif; tónar hans og „4ekntk“
geta ef til vill í svip gripið fjöld
ann en festast ekki í minni, áhrit'
in deyja út með tónsveiflunum.
Margir hlakka til næstu orgel-
hljómleika Páls ísólfssonar við
nýja orgelið. Tónar þess ættu í
hvert sinni að geta töfrað fram
húsfylli í fríkirkjunni, svo eirr
kennilega fagrir eru þeir og hinm
eskir frá höndum Páls.
DömuFykirakkaefni
áður 18.50, nú 13.00.
Dömuyetrarköpur
frá 25 krónum.
DÖMUVETRARKÁPUR
með skinni, áður kr. 175.00
og 150.00 nú aðeins 95.00.
Dömuregnhlífar ú.t alsilki
með löngu skafti, hafa
kostað 26 og 20 kr. nú 0.
Blátt cheviot 136 cm. 1
drengjaföt og dömukjóla
kr. 7.00 m.
Sv. lue! Henningsen
Þvottastell frá 10 kr.
Eldhússett 13 stk. 20 kr-
Skálar í settum, 4.50 setti
Matarskálar frá 0.85.
Matarstell 6 op; 12 manna-
Tekatlar — Diskar — "
o. fl. nýkomið.
H. lliarssis s bíífisíH-
Bankastræti II*

r
.-:íU
Ul,,
s;í?
iru
’je
m
uc*
i.
UE
40i
á börn og fullorðna
í miklu úrvali
m
HHi
li i
Simi 800.
m
pe
Sarð
11. sept. ’26.
Á. Th.
Látið FHiiners pening
gæta fjármuna y^ar'
Nokkrir fyrirliggjandi i
LandstiSrnMHiJÍ'
Olnbogabarn hamingjunnar.
Ungfrúin þaff að taka saman allan farangur sinn í
leikhúsmu.
Þeir hröðuðu sjer í skjmdi í litlu ölkrána í Portú*
ga! Row. Ofurstinn var sjerlega kátur og talaði nm
alla heima og geyma. Hann hafði hitt gatnlau stríðs
fjelaga, og sá hefði lánað honuni töluverða peninga.
Ofurstinn kom þeim fyrir í horni, langt frá glugg-
um og dyrum. Síðan barði hann í borðið og ljet gesí'
gjafafrúna vita að þeir óskuðu einhvers.
Og þegar hún kom þangað og ætlaði að þagga
niður í þeim, komst hún ekki að.
—- Þrjár krúsir af kanarisekt með nógu af konr
aki saman við.
Þeim var færður drykkurinn og burðarkarlarnir
slokuðu hanu gráðuglega, Svo sleiktu þeir út um og
dásömuðu drykkinn. Þðim þótti hann jafnvel svo góð-
ur, að þei<r hættu að draga dár að veitandanum. Og
þegar hann stakk upp á því, að þeir skyldi fá sjer í
krúsirnar aftur, þá urðu þeir hátíðlegir á svip. Og
er hann ljet fylla þær í þriðja sinn lá við að þeir til'
bæðu hann.
Hann sat á stól sínum og ljet mjög kæruleysis'
lega. Hinir höfðu hátt um sig og drukku. Jake sleikii
því næst út um nokkrum sinnum og gretti sig.
— Mjer finst, þetta eigi jafn gott og áður, mælti
liíuin.
Ofurstinn bar krúsina að vörum sjer með merk'
issvip og drakk vænan teig.
— Jú, jeg hefi fengið betri drykk, mælti hann.
En þessi er ekki svo slæinur og alveg eins og hinir
fyrri. Nákvæmlega eins.
— Það er þá bara ímyndun mín, mælti Jake og
fjelagi iians kinkaði kolli.
Ofwstinn tók nú aítur orðið og var mjög hávær.
Veitingakonunni leist eigi á þetta og gekk nær. OL
urstinn benti henni að koma að borðinu og- lagði gull-
pening í lófa hennar.
— Þetta er hæfilegt, mælti hann, eins og hann
væri greifi.
Hún varð alveg forviða á þessari eyðslusemi, eu
svo hneigði hún sig og fór og var hissa á sjálfri sjer
hvað hún va.r lítill mannþekkjari.
Ofurstinn hjelt áfram að tala, og hvort heldur
það hefir verið því að ketrna, eða að vínið hefir hatt
svæfandi áhrif á þá fjelaga, þá fór brátt svo, að Jake
gat naumast haldið opnum augunum og sama máli var
að gegna nm Nathanael. SkÖmmu síðar sofnaði Jake
fram á höndiw sínar.
Þá varð fjelagi hans hræddur. Hann laut fram
yfir borðið og hristi hann.
— Heyrðu Jake! Við verðum .. .. að koma jung'
frúnni heim.
— Fari hún til skollans, drundi í Jake og svo
hjelt hann áfrarn að sofa.
Nathanael leit sljóvum augum og með vand»ra>ðfi'
svip á ofurstann.
— Hann hefir drukkið .......... of mikið, sra11
hann. Ekki vanur að drekka vín. . 0g
Hann ætlaði að rísa á fætnr en gat það
svo fór honum eins og Jake, áð hann lagðist fr
borðið. Stundu síðar var hann sofnaður. ví)f
llolles ofursti stóð hljóðlega á fætu.r. UíU111
fvrO ^
að hugsa um hvort hann ætti að ná í þessa 1, v
þrjá gullpeninga, sem þrælarnir höfðu náð í f'ia {g
um, en hætti við það. Svo staulaðist hann f’aU
horninu og kom þá veitingakonan á móti {
Henni til mikillar undruna.r lagði liann guHP01
lófa hennar. Svo deplaði hann áugunum og' beiit1

itt
■ amlir fjclagaL
Lofm v
ii'1
fjelaga.
— Tveir heiðursmenn -
hann. Dauðadrukknir — Þola ekki vín.
að sofa. v
Hún brosti gletnislega. ^ fá
— Auðvitað, herra minn, auðvitað skulu l {Vr'
að sofa eins lengi og þá lystk*. Þjer bafið boig
ir það. 1{VSs:*
Hún bjóst jafnvel við því, að hann mum ^gí{
en þar skjöplaðist henni. Hann slepti 1><1 jjg
við og -dist
Sig
iðn®111
hennar, sem hann hafði tekið, sneri sjer
út. Þegar hann hafði gengið stuttan spöl, s^”' g eiig
hann og skimaði í allar áttir. En er hann sa> ‘
inn veitti honum eftirtekt, hjelt hann áfra111’
Hann .
nú hratt og var stöðugiw í gangi. *- j gm-
sjer ofurlitlu meðalaglasi, sem hanu hafði
gesta sinna, meðan þeir leituðu á gólfinu u
í