Morgunblaðið - 21.01.1927, Blaðsíða 4

4
táOÍÍGUNBLAMÍ)

filillíilfaliHfilíwlR
Huslísinpdag&ök
|H|
m ViSskiíti. P
Lítið hús ósk.ast keypt gegn
gtreiðslu í vörum. Upplýsingar í
síma 875.
VINDLAR, vindling£4r og vindl-
ur í iniklu. úrvali, nú sem fyr í
Tóhakshúsinu, Austurstræti 17.
Saltkjöt 55 aura ^/2 kgr. — Alt
með Hannesarverði í Vöggur.
Laugaveg 64. Sími 1403.
SÆLGÆTI í meiru úrvali en
gengur og gerist, er rauplaust ó-
hætt að segja að sje í Tóbakshús-
inu, Austurstræti 17.
RJÚPA á 45 og 50 aura stk.,
vel geymd og íslensk egg, nýorp-
in. V 0 N.
Taurullur, Tauvindur, Tau-
klemmur, (xlerbretti, Blikkbalar,
Blikkfötur.
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
Rúgur,
Rúffmjöl,
Hálfsigtimjöl,
Hveiti, „Merito“,
Hveiti, ,,Snowball“,
Haframjöl, „Vesta“,
Bygg og: Hafrar,
Bankabygg,
Sago.
G. Behrens
Sími 21. — Hafnarstræti 21.
í stjórn Blómsveigasjóðs Þor-
bjargar Sveinsdóttur var kosin á,
bæjarstjórnarfundi í gær, frú
Ólöf Björnsdóttií’, í stað frú Kat-
rínar Magnússon, sem baðst und-
an endur-kosningu.
ísfigksala. Þórólfu,r seldi afla
sinn í Englandi í fyrradag (1200
kassa) fyrir 933 stpd., og B.aldui-
(1200 kassa) fyrir 1100 stpd- t
gær seldi Skúli fógeti fyrir 738
stpd. (1100 k.), Tryggvi gamli
fyrir 961 stpd. og Snorri goði
(1300 kassa) fyrir 1042 stpd- —
ísfirski togarinn Hafsteinn hefir
einnig selt farm, fisk úr vjelbát-
um (1000 kassa) fy#rir rrim 600
stpd- Hefir markaðsverðið hrap-
að niður úr öllu valdi nú upp á
síðkastið'. Um fisksölu Hafsteins
er það að athug.a, að hann hafði
mestmegnis stútung, en það er sá
fiskur sem sjaldan er í háu verði
á enskum markaði,
Dr. Ko>t K. KoTtsen heldur æf-
ingar í dönsku kl. 6—7 í dag. —
Aðgangur ókeypis.
Jarðarför Helga Helg.asonar, er
fórst af vjelbátnum Baldri, fer
firam í dag-
Skíðafjelag Reykjavíkur fer, ef
veður leyfir, upp að KolviðarhóU
sunnudaginn 23. þessa mánaðar.
Þátttakendur gefi sig fram í versl
un L. H. Mullar, eigi síðar en
kl. 6 á laugardagskvöld.
„HríH0urinn“ í Hafnarfirði
heldur skemtun í firðinum n. k.
laugardagskvöld. Verður leikinn
'Sjónleikur („Vinnukonu vantar“)
°g upplestur.
Helli.vheiðí lokuð bílum. Búist
er við að Hellisheiði yerði ekki
fær fyri,r bíla fyrst um sinn. Ev
snjófergi mikið á heiðinni, og
eftir að gerði blotann á dögun-
um, er snjórinn svo illa gerður,
að ekki er tiltök *að ryðja af veg-
inum með snjóbílnum. Aftur á
! móti hefi,r snjóbílnum tekist að
'halda veginum opnum upp að
Kolvið.irhóli; þangað komast bíl-
.ar eins og stendur; en ekki lengra
Jarð&rför frú Kristínar Skúl.a-
dóttur fór fram í gær að við-
stöddu fjölmenni.Húskveðju flutt1
sjera Skúli Skúlason, en sjara
Priðrik Hallgrímsson talaði í
kirkjunni og j.arðaði. Kennarar
Kennaraskólans báru kistuna út
úr heimili hinnar látnu, en lækn-
ar iV kirkju.
DaHskur málari, Harald Giers-
ing, hefir látist úr inflúensunni,
sem nú gengur í Kaupmannahöfn.
Pjekk hann lungnabólgu. Hann
var 46 ára gamall.
J Goðafoss var á Húsavík í gær.
jHann á að vera hjer 1. febrúar.
Kolaskip, ,,Transporter“, kom
hingað í fyrrinótt með kolafftrm
til hf. Kol og Salt. Lá skipið út á
ytri höfn í gær, vegna þess, að
ekki voru liðnir 6 sólarhring.ar
frá því það fór úr erlendri höfn;
kemur inn í dag.
LúauveéðaW, enskur, kom hing-
að í gær.
Aðalfundur fjelags starfsmanna
ríkisins var haldinn í gæír.f stjórn
voru kosnir: Hermann Jónasson,
fulltrúi, Þórður Eyjólfsson cand.
jur. og Páll Pálmason, fulltrúi.
Góðs viti? Verkamannafjelagið
„Dagsbrún“ hefir nú skift um
st.jórn. Var þ.að gert á aðalfundi
fjelagsins í fyrrakvöld.Þykir það
góðs viti, að menn eru nú teknir
í stjórnina úr flokki hinna gætn-
ari, en síðastliðið ár voru þeir
allir „rauðleiti*r“ í stjórninni —
Stjórnina skipa nú: Hjeðinn
Valdimarsson formaður; Pjetur G.
Guðmundsson varaform., Agúst
Jósefsson ritari, Guðm. Ó. Gu'i-
mundsson fjehirðir og Siguaður
Guðmundsson fjármálaritari.
Fisirarnir
eftir Bjarna. Sæmundsson, er bók, sem allir hafa ánægju af að eig*-
og lesa. — Verð óbundin 12.00, í bandi 15.00.
Litla sjó- og vatnakortið yfir Island, fæst enn sjerstakt til s<rl»
hjá bóksölum.
Bökaw. Sigfúsav* Ejfm&sfisflssoaar*.
Sárabæiur. Ekki er að efa það,
að gjörræði „Dagsbrúnar“-stjórn
arinnar fyrverandi, í ístökumál-
inu, hefir orðið henni að falli,
enda er fullyrt, að gremja verka-
manna sje mikil, sem von er. —
Hefir stjórnin auðsjáanlega átt í
vök að verjast á ,,Dagsbrúnar“-
fundinum í fynrakvöld, en eftir
því sem Alþýðublaðið segir, hef-
ir henni tekist að fá sárabætur frá
nókkrum af sínum vildustu vin-
um, er samþyktu tillögu, er lýsti
ánægju(H) yfi.r gerðum stjórn-
arinnar í ístökumálinu. „Ánægj-
an“ var þó ekki meiri en það.
að stjórnin varð öll ,að hröklast
burt á þessum sama fundi.
isienskt
bankabyggs-
mjði
fyrirliggjandi.
UcigjSJiS
ariteg.
Verslunarnumnaf j elag Rvíku,,.
heldur fund í kvöld kl. 81/}, í
Kaupþingssalnum.
Páll ísólfsson heldur sjunda
orgel hljómleik sinn í Príkirkj-
unni í kvöld. Aðgöngumiðar fást
í bókaverslunum og við inngang-
inn, sbr. auglýsingu í blaðinu.
Sígurðu,- Birkjs söngv.?.ri söng
opinberlega í Khöfn 13. des. s.l.
Hefir Morgunblaðið sjeð dönsk
blöð er flytja dónia um hljóm-
leikana, og fara þau lofsverðum
orðum um söng Sigu.rðar. Rödd
hans sje að vísu ekki mikil, eu
sjerlega, falleg og vel æfð — í
ítölskum skóla.
Bæjars/Ijórnarfundur var í gær,
og gerðist fátt sögulegt á honum.
Voru 6 mál á dagskrá, og þau
afgreidd á örfáum mínútum.
Silflcisoklcar
frá 2,35 og
ullar og
bómullarsokkar
í miklu úrvali
Sfmi 800.
gef«tm við af ðllum
vetrarkápuefnum.
Marteinn Einarsson & Co.
HÆTTULEGIR MENN
gráum ský.jum. Hjer og þar voru ofurlitlar glufur í
vegginn, sem lýstu eins og gulir gluggar.
Skip kom að sunnan og fór rjett fram hjá bátn-
um. Aðrir voru ekki á þilfari en hafnsögum.aðu.r, varð-
maður og sá, er við stýrið stóð- En alt í einu heyrðu
þeir söng. Hann minti á langdreginn söng flakkandi
götusöngvara.
Knútur hafði staðið upp. Hann hlustaði með
áfeírgju og horfði með nokkurum ótta á eftir skipinu.
— Við skulum snúa við, Pjetur, sagði hann.
Pjetur vatt við stýrinu.
— Það er svalt í morgunsárið, sagði hann um
leið. Það var þó ekki morgunkulið, sem hafði þessi
áhrif á Knút. Það var söngurinn í skipinu. Hann þekti
hann svo vel. Hajm vakti endurminningu, sem eyddi
þevrri gleðitilfinningu, sem liafð ríkt í sál hans.
í flótta sínum frá menningarþjóðunum svoköll-
uðu hafði hann um stund dvalið á sljettum Suður-
Ameríku meðal Gauchoa og Indíána. Hann reyndi nð
deyfa ýmiskonar andlegan sársauka í fífldirfsku veiði-
ferðum á þessum eyðimörkum. Á einni veiðiförinni
kom hann kvöld eitt til Norðmanns eins, er fengist
hafði við alla hluti milli himins og jarðar og hafði
nú loksins staðnæmst þarna með dóttur sína, 20 ára
gamla. Það var tekið vinsamlega á móti Knúti og
hann var þarna nokkrar vikur. Það skifti hann enga
hvs.r hann var. Hann var áð reyna að gleyma. Hann
reið á hálftryltum hestum með dótturinni og veiddi
með föðurnum. Og um stund deyfðist sársauki hans.
Honum var nýtt um þett.a, og unga stúlkan var ólík
öllum konum, sem hann hafði þekt. Hann streittist
ekki mjög á móti, hann Ijet sig .renna, falla. Og éitt
kvöld er þau sátu úti og hoírfðu á sólarlagið, fann
hann alt í einu eldheita, brúna kinn hennar við sína.
Og þar steig hann spor, sem hann iðraði alt sitt líf.
Næsta daginn var. bann margar mílur á bu.rt — skyndi
leg óbeit á þeirri konu, sem hafði kastað sjer í faðm
hans, greip hann alt í einu og orsakmði flótta hans.
En hann snjeri þó við, og hún átti að verða konan
hans, þessi stúlka, sem hann hafði aldrei elskað. En
með tortímingu eimskips þess, sem hún fór með, var
Ameríkuæfintýri hans lokið. En það hafði lagst sv;>
þungt á hann, að hann gat aldrei hrist áhrif þess af
sjer. Aldrei hafði þó endurminningin um það legio
jafn heljarþungt á honum eins og nú, þegar ný til-
finning var að vakna. Honum fanst hans innri mað-
u.r sýktur, og hann hefði gefið mörg ár af lífi sínu
til þess að losna við þennan skammar- og sársauk.a-
þunga.
Á leiðinni heim, sagði Pjetur alt í einu:
— Knútur — þú ættir að trúlofa þig.
Knútur hrökk sáman við þetta óvænta ávarp, eíi
náði sjer þó strax og sagði:
— Þú ert ástfanginn og mannviniv þess vegna.
— Þú ættir að trúlofast Kornelíu Vík.
Knútur fann til einhverrar hitabylgju fyrir brjóst-
inu. Orðið var sagt. Hann vissi s.jálfu.r að hann elskaði
hana, en það var eins og nú fyrst fengi það veru-
leika, þegar Pjetur hafði sagt það.
Knútur svaraði engu og sigldi heimleiðis, án þess
að segja nokkurt orð.
Þegar þeir ve.ru aftur komnir upp í svefnherberg -
ið, fór Knútur að láta f.'vangur sinn ofan í ferðatösk-1
una.
— Ilvað á nú þetta að þýða? spurði Pjetur.
— Jeg fer — sagði Kmítur.
— En, Knútur! Para! í nótt! Og án þess af
kveðja nokkra manneskju!
— Það verður svo að vera. Berðu öllu fólkina
kveðju mína og þakklæti, mjer hefir liðið óvenjuleg i
vel hjer.
Pjetur maldaði í móinn. En Knútur hlustaði ekkii
á hann. Þega.r liann hafði lokið að láta niður, tók hauu
hatt sinn og rjetti Knút hendina.
— Vertu sæll, P.jetur. Berðu unnustu þinni kveðju
mína.
VIII.
Níesta d.ag, sunnudag, Sat Knútur í herbergi síntf
og horfði út yfir húsaþökin. Það var ekki sama út'
sjónin og úr húsi Brandts kaupmanns. Hann leit nið-'
u.r í óþrifalega bakhliðargarða og skonsur, þar sem
hæns og endur busluðu í óþverranum, sem seitlaði 1
öllum rennum. Honum virtist bærinn enn dapurlegrí
en venjulega.
Hann gekk út. Hann mætti Strand og Björnholt-
]>pi*r höfðn komið með sama skipinu og Knútur. —-
Strand va.r hempuklæddur, og var hinn biskups'
leg.a.sti. Björnholt var svipaður og vant er, og veif'
aði stokknum og smelti fingrum út í loftið.
Knútur gekk fram hjá húsi Vík, fram hjá lith
kvistherberginu, við gluggann á því hafði hann oR
sjeð Kornelíu standa, eða sitja og le's.a í bók með hÖb^
undir kinn, og síðan meðfiram garðinum, þar sem rós"
ir o«r Nellikur anguðu. Hann vissi, að þar gekk húu
kvöldgöngu sína. Hann fylgdi henni í huganum. Hani1
þóttist vita, hvað hún husaði um á þessum göúguferö'
um. Hún mundi hugsa um .alt þ'að, sem menn þyrðn
ekki að gera, um freistingarnar, sem fjarlægja mani1
hinu eilífa lífi. 011 rannsóknin, sem fór firam í heiw*'