Morgunblaðið - 06.03.1927, Síða 6

6
MQRÖUNBLAÐJi)
Eiualaug Eeykjaviliur
Langaveg 32 B. — Sími 1300. — Símnefm: Efnalaug.
Urciusar með nýtísku áhöldum og aðferðum allan óhreinan fatnað
og dúka, úr hvaða eini sem er.
Litar upplituð föt, og breytir um lit eftir óskum.
Eykur þægindi! Sparar fje!
& Sfill
vátryggja alskonar vörur og innbú gegn eldi með bestu kjörum
Aðalumboðsmaður
O&rðar Oislason.
SÍMI 281.
Tódaksuðrur
°g
sælgæti
er eins og vant er i
mestu úrvali i
Austurstræti 17.
Sparnaöarfrumuörp
dönsku stjórnarinnar.
Bændaflokksstjórnin danska ætlar a3
minka útgjöld ríkisins um 60 miljónir.
Eins og kunnugt er, hefir bænda-
flokkurinn danski verið því fylgjandi,
að krónan næði sínu fvrra verðgildi.
Nú þegar flokkurinn hefir fengið
völdin í sínar hendur, vill hann taka
afleiðingum krónuhækkunarinnar og
sjá um með öllu móti, að gengið geti
haldist í þeirri hæð, seöi nú er.
Madsen Mygdal forsrh., er maður
,.þjettur á velli — og þjettur í lund“,
og lætur ekki bilbug á sjer í'inna, þó
á móti blási. Hefir hann nú tekið sjer
fyrir hendur, að lækka útgjöld rík-
issjóðs svo skattarnir sem undanfar-
in ár hafa íþyngt atvinnuVegunum
mjög, geti nú lækkað hlutfallslega við
gengishækkunina.
Sem stendur er dýrtíðarvísitalan I
Danmörku 181, vísitala skattanna er
j 253. Telur ríkisstjórnin þetta vera
óhafandi ósamræmi, og blátt áfram
eigi tryggilega frá því gengið, með-
an svona er, að gengið geti haldist
stöðugt í nánd við gullgildi.
17. f. m. lagði stjórnin sparnaðar-
frumvör]) sín fyrir þingið. Hjelt for-
sætisráðh. ítarlega ræðu við það tæki-
færi.
Skýrði hann frá vandamálum at-
vinnuveganna. Undanfarin ár hefðu
atvinnufyrirtæki mjög orðið að eyða
úr varasjóðum sínum — og það sem
verra væri, skattalöggjöfin liefði kom-
ist í það horf, að sparnaðarviðleitni
manna færi mjög þverrandi. pví menn
sem hefðu sparifje yrðu að látu það
a£ hendi rakna í ríkissjóðshítina.
En þegar fjeð hyrfi úr veltunni, yrðu
atvinnufyrirtækin af rifa seglin. —
Af því stafaði atvinnuleysið — svo
og af hinu háa kaupgjaldi, og mikla
framleiðslukostnaði. Menn gætu eigi
kept við ódýrari framleiðslu nágraima-
landanna. Fyrir þá sök væru mörg
fyrirtæki löinuð.
Nú lægi fyrir liencli, að, minka
framleiðslu kostnað, lækka skatta,
lækka laun og kaup, draga úr út-
gjöldum ríkissjóðs.
Alt í alt fer hann fram á, að gjöld-
in minki um 60 miljónir. Utgjöld rík-
issjóðs hafa verið á 5. hundrað milj.
Samband opinberra starfs-
manna í Noregi.
Fara starfsmennirnir í mál við ríkið ?
í fjárlagafrnmvarpi norsku stjórn-
arinnar fyrir árið 1927—28, er gert
ráð fyrir því að lækka kaup opin-
berra starfsmanna ríkisins og að sú
lœkkun nemi alls 12,7 miljónum kr.
Út af þessu hef'ir stjórn fjelags op-
inberra starfsmanna gefið út um-
burðarbrjef og skýrir þar svo frá, að
líklegast verði fjelagið að fara í mál
við ríkið út af þessu. En þar sem
fjelagið eigi ekki nóg fje í sjóði til
þess að leggja út í málsókn, þá megi
fjelagsmenn vera við því búnir, að
á þá verði lögð aukagjöld nú þegar,
svo að nægilegt fje fáist til þess að
sta udast málskostnað.
Undirstaðan.
„Varðar mest til allra orða,
að undirstaðan rjett sje íundin/ ‘
því við hennar hæfi og gildi
heildin er að mestu bundin.
Hún er það, seui heldur uppi
hærri stöðum bygginganna.
Fætur eru, eftir þessu,
undirstöður líkamanna.
Sjá má því, að engin undur
eru, þó að manna dætur
láti sálir ligg.ja í eyði,
leggi mesta rækt við fætur.
Böðvar Guðjónsson,
frá Hnífsdal.
Skilagrein
fyrir gjöfum, áheitum o. fl. til Lands'
spítalasjóðs íslands árið 1926.
Gjöf Kristjáns konungs X. og Al-
exandrínu drotningar 1000.00 danskar
krónui', kr. 1201.70. Gjöf frá Sigríði
Snorradóttir 3.00. Samskot meðal far-
þega á s.s. ísland 19. júní ’26 216.08.
Gjöf frá verkamönnum við Lands-
spítalann 19. júní 370.00. Áheit frá
N. N. 10.00. Fyrir seld póstkort 30.00.
Gjöf frá Guðmundi Snorrasyni, Stuðla
fossi 50.00. Gjöf frá Kvenfjelaginu
„Einingin" í Fljótsdal 50.00. Aheit
frá Kristínu Guðmundsdóttur 20.00.
Frá Landssímanum (hluti af heilla-
óskaskeytum) 3900.75. Ágóði af skernt
| Molir
bómullar og ullar,
|H góðir, hlýir og ódýrir.
1 ii 11 llill
^ Siml 808,
~lAcá\
Skrifvjelar bestar
QQC
3QE
un á Siglufirði 19. júní 208.00. Ágóði
af skemtunum í Reykjavík 19. júní
6220.31. Alls kr. 12279.84.
Ennfremur frá Landssímumtm, ai
heillaóskaskeytum, afhent eftir að
ársreikningi var lokað 3474.25. Alls
krónur 15754.09.
Vjer vottum öllum þeim, sem
styrkt hafa sjóðinn kærar þakkit'.
F.h. stjórnar Landsspítalasjóðs
Islands.
Inga L. Lárusclóttir,
p.t. rítari.
Eru kvikmyndirnar að
eyðileggja leikhúsin?
Álit þýska skáldsins Kellemanns.
Tíðindamaður tlanska blaðsins
„Politiken“ hitti uýlega þýska skáld-
ið Bernbard Kellemann að máli, og
spurði liann m. a. hvernig honum
Gnðm. B. Vilar
klæðskæri, Laugav. 21.
1. fl. saumastofa. Úrval af ails-
‘konar fataefnum. Saumur op,
tillegg er lækkað í kr. 85.00.
Hversvegna
að kaupa erleuda dósa-
mjólk, þegar
y;
| m. j* «
tiiai'íMi
er í næstu búð.
f t i
Franskt
hattasanm.
L—2 ungar stúlkur, sem ætla sjei’
til Kaupmannahnfnar, getn fengið
kenslu í Parísardömu-hattasaunii. —
Kenslugjald 400 kr. fyrir G—7 mán-
uði. pær er vildu sinna þessu snúi
sjer til
Bjarne Engelberts
Osterbrogade 142.
(íslenska töluð.) Ivöbenhavn.
litist á kvikmymlasýningar og kvik-
myndagerð nútímans.
Yfir leikhúsum álfunnar hvílir
kyrstaða — sagði skáldið — en kvik-
myndir og kvikmyndahús þróast hröð
um skrefum, og framtíðarmöguleikar
kvikmyndanna eru ótakmarkaðir.
Áhrif kvikmyndaTina eru ákaflega
gagngerð og 'víðtæk. Af kvikmyndum
geta menn lært að þekkja fjarlæg
lönd, betur en a£ nokkrum hókiwn.
I kvikmyndahúsum t. d. geta menn
kynst Afríku, betur eu af öllum bók-
um Stanleys.
HÆTTULEGIR MENN
Hanna kinkaði kollí.
þau sátu þarna öll, þar til tók að birta af degí. pan
töluðu mjög fátt, en þeim fanst þó huggun í því að vera
öll í sama stað.
pegar komið var að fótaferðatíma, gekk Knútur heim.
Hann læddist upp á herbergi sitt, sat. þar í þunguin þönk-
um langa stund, en hat'ði svo engaii í'rið, fór út aftur, reik-
aði um göturnar og gekk enn á ný til Pjeturs.
Hanna hafði farið til Kornelíu. Knútur settist. Pjetm'
skildí, að hann vildi helst vera eiim og gekk þess vcgna
niður í skrifstofu .sína. Hann settist við skrifborð sitt,
starði út í lof'tið, en gat ekki skrifað nokkurn staf.
Knútur stóð við gluggann heirna í stofunni og beið.
Hann sá fólkstrauminn koma og fara, en það var þó cins
og hann sæi ekki neitt. — — —
parna komu þæi' neðan götuna. Honum fanst hann fá
þungt högg á brjóstið. Hvað voru allar sálarkvalirnar, sem
að hann hafði liðið þessa nótt hjá því, sem nú beið hans.
Hún kom hægt inn, og staðnæmdist við dyniar. Knút
datt í hug, strax og hann sá hana, að þarna væri Kornelía,
eins og þegar hún hefði verið að fara iðrandi og auðmjúk
til kirkjunnar. t -
Hann gekk kikandi á móti henni, en staðnæmdíst svo.
Hann rjetti hönd sína, en ljet hana svo falla. Hann nefndi
nafn hennar, og leitaði að orðum, án þess að vita, hvað
hann ætlaði að segja. pað var eins og sorgin hefði lamaö
vilja hans og jafnvel þurkað burt minni hans. En alt í eiuu
var eins og þessum fjötrum van'i kastað af honurn. Hanu
Jeit í augu Kornelíu, og sá þar alla þessa nafnlausu óscgj-
anlegu kvöl, sorg þeirra beggja. Og hann hrópaði:
— Kornelía ! Jeg afber þettu ekki. pað er öllutn inami-
leguni mætti um megn. Engin l<>g, cngin guðlegur eða
maunlegur máttur, getur dæmt okkur til að kveljast svo
ægilega, vegna mistaka eitt augnablik — og það er brjál-
æði að fórna sjer þannig.
Kornelía hristi höfuðið.
Knútur sá strax, að hún liafði úkveðið alt. pau urðu
að skilja.
En hann gat ekki látið vera að reyna að sannfæra
hana, en það bafði engin áhrif.
— Hlustaðu á mig, Kornelía. Gerðu þ.jer grein fyri
hvei's þú krefst af mjer. Jeg á að fórria hamingju okkár,
og þar að nuki vera samvistum við konu, sem —-------—
Nú kom Kornelía til hans, og rjetti honum kalda, dauð-
lega hendina. pau settust á legubekkinn.
— pú mátt ekki (ala þanuig, sngði hún. pú verður a.ð
reyna, ~ þola alt. ,
~ Kornelía, þú veist ekki, hvað það er, nei þú veist
það ekki. pað er eins og að kasta því besta, sem jeg ú,
meðal skríls.
— Heldurðu, að það sje aðeins þú, sem fórnar? Álít-
úrðu, að jeg sje bamingjusöm?
— Nei, en hvernig geturðu það? Hvgrnig getur það
orðið þjer svo Ijeltbært?
Hún leit á hann, <>g roðnnði, augnn fyltust al' táruni.
— Svo ljettbært, endurtók hún.
Hann greip báðar hendur hennar og kysti Jiær.
— Jeg veit ekki sjálfur, hvað jeg segi. Jeg ætti þó
að þekkja hæfileikn þinn til að þ.jást í kyrþei. En jeg ef
ekki þannig, og — nei, þú veist okki, hve hræðilégt það
er að kastast í sorpið vegna yfirsjónar sinnar, blckkjast
við bana, draga hana með sjer, óhreinkast af henni á ný.
pað get jeg ekki!
— Og þó verðui'ðu að gera það.
— Jeg skil það ekki, skil það ekki!
— Segðu mjer aðeins eitt, Knútur! pykii' heniii vænt
um þig?
— Á sinn hátt.
Veit hún, að þú--------—?
- Rlskai' aðra? Já.