Morgunblaðið - 04.05.1927, Síða 4

«
MOBÖUNBIiAÐIt'
f
og næstu daga seljum við nokkar tegundir af okkar hald-
góðu Álafoss-dúkum fyrir mjög lágt verð.
Komið og skoðið og þjer munuð hvergi gera eins góð
kaup á drengjafataefni og karlmannafataefni eins og í
Afgr. Álafoss,
Hafnsap&traRti 17.
Miss Ðlanche vindlingar
góðir og ódýrir
í lieildv. Garðars Gíslasonar.
vm
mi
MÁKES OLO THINGS NEW
W00DW08M WAMOt rURNITUU*
vmiina íci mnn
Miljónip húsmæðra
nota daglega þennan heims-
fræga húsgagnaáburð
og eru allar sammála um
að hann sje sá besti.
í heildsölu fyrir
MÓP
PJUSH

kaupmenn og kaupfjelög hjá
O. Johnson & Kaaber.
151
&S
Hugltsingadagbók
Viðskíftí.
Ný nautalifur fæst í
Herðubreið.
01, gosdrykkir, tóbaksvörur og
alLskonar sælgæti selur „Cremoná' ‘
Laskjargötn 2.
Kolasíminn minn er nr. 596. —
Ólafur Ólafsson.
Verslið við Vikar! — Pað verðnr
notadrýgst!
Rósir og önnur blóm, við og við
tii sölu, Hellusundi 6.
Útsprungin blóm fást á Amtmanns*
stíg 5. Sími 141 og á Vestnrgötu 19
fsend heim ef óskað er). Sími 19.
Tækifærisgjöf, sem þiggjandann
gieður er Konfektkassi frá Tóbaks-
hfisinu, Austurstræti 17.
Mikið af sælgæti, mjög góðu og
ódýru selur Tóbakshúsið, Austurstr.
i r.
Vinna.
O
□
Hrausta stúlku vantar mig 14.
waí. Asta Einarson, Tiíngötu 6.
Tilkynningar.
DÍÖNU FJELAGAR!
Munið að vitja aðgöngumiða að
sumarfagnaðinum á morgun, fimtu-
dag, kl. 6—8 og á föstudaginn
frá kl. 5. — Skemtunin byrjar kl.
6 á fö.stndaginn.
Berndsen, Viggo Bjerg verslunar-
maður o. fl. Botnia fer hjeðan kl.
4 í dag vestur og norður um 'and,
snýr þar við og kemur hingaö
aftur.
/■
Rauðmagi er nú seldur á 25
aura stykkið. Hefir hann verið
það ódýrastur hjer í vor. Það afl-
ast allvel af honum nú.
Fiskverðið. Það hefir verið /i5-
unandi hjer í bænum imdanfarna
daga. Hefir mátt fá þorsk á 8 —
10 aura pundið. Sýnir það ótví-
rætt, að fisksalar geta selt fisknm
ódýrara en þeir gera venjulegast.
Allgóður afli hefir verið í Sand-
gerði undanfarna daga, en eir ls-
um í gær. Komu hátar með fuli-
ar lestir.
Áttunda og síðasta hólcin er nú
komin út af „Vefaranum mikla
frá Kasmir“, og bókinni þar með
lokið. Hún er rúrnar 502 blaðsíð-
ur.
Hin stúrmerka búk
Trúlofun sína liafa opinberað í
Þrændalögum í Noregi, ungfrú
Marie Dörum, dóttir O. K. Dörum
„fanejunker” í Opdal í Þrænda-
lögum, og Alhert Ólafsson frá
Norðurárdal í Mýrasýslu.
Mbl. barst í gær eftirfarandi
lcveðja: •
„Nú er vetur úr bæ
rann í sefgrænan sæ.“
Gleðilegs sumars óska jeg öllum
vinum mínum og kunningjum. á
íslandi, öllum mínum fjöllum og
firnindum! Vorið er yndislegt
hjer heima; en e*kki get jeg hugs-
að tii gullrauðra vorkvölda á ís-
land, án þess að þráin komi yfir
mig að sigla norðiu- til eyjarinnar
kæru.
Reinliard Prinz.
Konungur hefir nú frestað för
sinni til fundar við Relander
forseta Finnlands í Helsingfors,
þangað til um miðjan þeíinan mánj
uð, vegna veikinda fotsetans.
Lyra kom hingað í gærmorgun
með allmargt. farþega, mest út-
lendinga. Björn Ólafsson heildsali
var með slcipinu frá Vestmanna-
eyjum.
Fyrir hverja skrifa þeir í Al-
þýðuhl. um kröfugönguna á sunnu
daginn varSagt ér þar í gær, að
frásögn sú sem birtist hjer í gæv-|
morgun væri röng frá upphafi til
enda. Eigi er gerð hin minsta til-
raun til þess ajð x-ökstyðja þá full-
yrðingu, enda til lítils, því svo
margt manna var á götum hæjar-j
ins í sólskininu á sunnudaginn
var, að ótal vitni eru um það, að
frásögn Mbl. var rjett. Reyltja-
víkurbúar vita hið sanna. Kröfu-
gangan var hin fámennasta sem
hjer hefir sjest og „leiðtogarnir“ '
Iítið upplitsdjarfir. Frásögn og
fullyrðingar Alþbl. em áreiðan-
Iega ekki skrifaðar til þess að
Reykvíkingar leggi trúnað á þær.
Þíér hljóta að vera handa fylgis-
mönnum Alþbl. sem í fjarlægð eru
— enda e. t. v. vel til þess fallið
fyrir „leiðtogana“ að leggja að-l
allega rækt við að ná fylgi utan'
höfnðstaðarins, því hjer lxefir
flokkurinn áreiðanlega lifað sitt
fegursta.
Matthías pórðarson: Havets Rigdomme og deres Udnyttelse - •
flytur afarmikinn fróðleik fyrir alla útgerðarmenn og fiskimenn.
Nokktir eintök til nú þegar.
Bókavepsl. Sigf. Eymundssonar*
Þvotturirn verður hreinn við suðu.
Öll óhreinindi losna við litla suðu með FLIK-FLAK —
svo vel, að ekki þarf annað en lauslegt nudd til þess að fá
þvottinn svo fallegan, sem hver húsmóðir keppir að og telur
sjer metnað.
Hið ágæta þvottaefni FLIK-FLAK hefir staðist reynsluna
— það hreinsar allan þvott jafn auðveldlega, án þess að
hann slitni og án þess að menn eigi nokkuð á hættú; jafn-
vel fegursta litasafn í mislitum nýtísku dúkum rennur ekki
saman.
ÞVOT TAEFNIÐ
Einkasalar á í.iandi:
I. BRYNJÓLFSSON & KVARAN
M ~ - - -• - - - -
flk-flak
Fæ s t
alstaðar
Alstaðar .
eftirspurt
Vor um haust.
•sjer sjá. Hfin Ijet sjer þessa hótun nægja og bjóst við því,
að Valería mundi eigi þora annað en hlýðnast sjer.
En nú, er hún heyrði hina kuldalegu rödd jungfrúarinnar,
iðraðist hún eftir því að hafa eigi tekið af henni drengskap-
arheit um það, að segja að hún vildi vera kyr í Condillac.
Hertogafrúin gaf Gamache homanga. Hann starði ú
•stúlknna. Hann virti fyrir sjer hinn fagra og spengilega
riixt hermar. Hún var í sorgarbúningi og fór hann henni
eitxkar vel. Hún var föl í framan, sljett í kixmum, en angun
eios og £ gazettu. Hárið var brúnleitt, mikið og fór vel. Nefið
brint, munnurinn fagur og hörandið hvítt eins og svana
Jfinn.
Garnaehe þóttist þegar vita, að ekki væri neinum blöð-
»m xxm það að fletta, að þetta væri jungfrú Vauvraye.
Hertogafrúin bað hana að ganga nær. Marías lokaði
hurðinini og dró síðan stól fram handa jungfrúnni og bauð
hrtxni mjög kurteislega sæti
Hún settist og sýndist róleg en undir niðri var henni
ekki rótt. Hún virti fyrir sjer mann þann, er drotniug hafði
sent til þess að leysa hana úr prísund.
Hún sá fyrir sjer háan mann, grannleitan og kinnbeina'
háan, með hátt nef og lið á miðju. Skeggið var mikið og
stóð út í loftið ains og burstar á ígnlkexi, en augnn voru
afarhvöss. Hann hafði eigi neitt það við sig, er kvenfólki
getst að hjá karlmönnum.
pað varð þögn nokkra hríð, en að lokum tók Maríus til
orða og hallaðist um leið fram á stól Valérie.
— M. de Garnache vændi okkur um það að við færum
ekki með rjett mál er við sögðum honum að þjer værnð htett
við það að fyrirgefa okkur.
petta hafði Garnache að vísu aldrei sagt, en vegna þess
að það var rjett, þá kærði hann sig ekkert nm að leiðrjetta
það, sem Maríus sagði.
Valérie sagði eigí neitl, eS leit t3 heitOgaynjunnar. —
Gaxnache tók eftir þe.sen og þýddi það á sína vísu.
— Pess vegna gerðum við boð eftir yður, Valérie, mælti
hertogaynjan, svo að þjer getið sjálf sagt M. Garnaehe Srá
því, að þjer viljið ekki yfirgefa okkur.
Hún lagði áherslu á orðin til þess að minna Valérie á
hverju hún hafði hótað henni. Valérie tók eftir þessu (>ý
Garnache tók eftir því líka.
pað virtist svo, sem stúlkan ætti erfitt íneð svör. Hú*11
leit sniiggvast til Gamache, en augu hans voru svo hvösSr
að hún þoldi eigi að horf'a í þau. Henni fanst sem haD:J
læsi í hug sjer. Nú, væri það svo, þá gerði ekkert til hverj'1
hún svaraði. Hann hlaut að komast að hinu sanna hvo*
senx var.
— Já, frú, mælti hún að lokum og var sem henni vef®
ist tunga um tönn. Já, herra minn, það er rjett sem F’1
togaynjan segir. pað er ósk mín að dvelja hjer í CondilD''
Hertogaynjan va.rp öndinni ljettilega og Garnaelie
eftir því. Hann fann það, að þetta svar hefði ljett af henö1
áhyggjum. Hertogaynjan gekk nokkur skref aftur á
pað var cins og hún gerði það ósjálfrátt, en Garnache vitl
nú eigi á þeirri skoðun. Hann þóttist vita að hún gorði þa^*
af ásettu ráði til þess að hann gæti ekki sjeð framan í sl-
nema því aðeins að hann sneri sjer við. Og til þess að sý®9i
henxú það, að haun vissi hver tilgangur hennar vw, 6®*^