Morgunblaðið - 30.08.1928, Blaðsíða 2

2
MORGUN BLAÐIÐ
)) IfeTIHm I ÖLSElNlI
Höfum fengið:
Heilbaunir
Hestahafra
Maismjöl.
Nýti!
Rakvjelablað
Florex er fram-
leitt úr prima
svensku diamant
stáli og er slíp-
að hvelft, er því
þunt og beygjan-
legt. — bítur þessvegna vel.
Plorex verksmiðjan framleiðir
þetta blað með það fyrir augnm að
selja það ódýrt og ná mikilli út-
breiðslu.
Kaupið þxví Florex rakvjela-
blað (ekki af því að það er ódýrt)
beldur af því að það er gott og
ódýrt.
Fæst hjá flestum kaupmönnum
á aðeins 15 aura.
Hf. EfnsgBfð ■evftiavfkir

ðBSti
Heilds'ilubiroðir
hjá
0»niei
S mi 2280.
0ÍISetf@bloð
úvait iyrirlggjandi í heiidsölu
Vifh, Fr, Frismíannsson
Sími 557
Sv. Mmnm é 0s.
Kirkjustræti 8 b. Sími 420
bafa fyrirliggjandi miklar birgðu
aí fallegu og endingargóðu vegg-
fóðri, pappír, og pappa 4 þil, loft
og gólf, gipsuðum loftlistum og
loftrósum.
af nýsláfrudum folðldum
fasl i Slátrunaphúsinu i
dag og ncestu daga.
tfepdið mjfig lágt.
Blomsferberg.
FNMIii tý tJÉiit
Fljót og örugg afgreiðsla.
Lepef wspd.
Sportvöruhús Reykjavíkur.
(Einar Björnsson).
Sími 553. Bankastræti 11
Sfjttrnnlirap.
í ellefta brjefi Jónasar Jónsson
ar til Kristjáns Albertsonar í 6.
tbl. Tímans IX. árg. 1925, segir
hann dæmisögu, sem hann hefir
eftir Einari II. Kvaran. Á Einar,
að sögn Jónasar, að hafa sagt
þessa sögu á bændafuudinum, þeg-
ar sjálfstæð'ismenn mótmæltu lagn-
ingu sæsímans hingað.
Dæmisaga þessi hljóðar svo:
„Einu sinni var hjer í bænum
ósköp stór og loðinn hundur af
hálfxitlendu kyni. Þegar seppi gekk
drembilega um göturnar í Reykja-
vík voru ailir að tala um hvað
hann gæti verið stór og loðinn.
Einn dag kom seppi niður á stein-
b-yggju. í Ijettúoarfullu gamni
tók maður hundinn og fleygði hon
um ut í sjóinn, en hann synti aft-
ur upp á bryggjuna og gekk í
isndf Löngu hárin voru nú eins
og tímd við skrdkkinn, og hund-
urinn Ijet haus og skott hanga,
því Jiann fann hvað komið hafði
fvrir. Og þá, sagði skáldið, fóru
allir að tala um, hvað hundurinn,
stm áður hafði sýnst vera svo
stór og loðinn, væri nú orðinn
lítiil og aumingjalegur“.
II.
Þessi dæmisaga um stóra, loðna
hundinn, sem leit stórt á sig með-
an hann komst ekki í neina þrek-.
raun, en varð svo ámótlega aum-
iiigjalegur, „Ijet hans og skott.
hanga“, þegar hann fjeltk kalt
sjóbaðið, minnir einkennilega mik-
ið á einn stjórnmálamann vorn.
— Þessi stjórnmálamaður, byrj-
aði. ungur að gefa sig víð þjóð-
málum. Hann skrifaði í blað æsku-
mannanna og taldi sig þeirra leið-
toga. Æskumönnunum sýndist
hann vera stór og við það þrútn-
aði metnað'ur hans og hann varð
„hár í eigin hæstn mynd“, en um
leið þvar drengskapur hans og
manngildi.
Hann hætti að skrifa í blað æsk-
unnar en fór að skrifa í annað
blað, sem hafði á sjer „yfirskyn“
hugsjónanna en trúði eklti á þær.
Hann hætti að skrifa málefn-
anna vegna, en skrifaði til þess a'ð
hefja sjálfan sig upp og svala
sínum lægri hvötum.
— Og hann hætti að .skrifa
undir nafni, þegar hann skrifaði
sínar lúalegustu greinar, en merkti
þær með X og Z, a-þb og tveimur
stjörnum.
— í slcjóli nafnleysisins ljet
hann annan mann bpra ábyrgðina
á soranum frá sjer.
En æskan var trygg. Hún gat
ekki tniað því að þessi maður
hefð'i svikist inn á hana eða verið
svo fljótur að selja hugsjónir sín-
ar fyrir völd ogmetorð.
Stjórumálamaðurinn komst á
þing, og hann varð gerður að
ráðherra. Og honum voru falin
þau málin, sem æskan ber mest
fyrir brjósti.
En nú gat hann ekki dulist
lengur. „Hárin“ límdust við
skrokkinn á bastarðsseppanum þeg-
ar sjóvatnið ljek um þau. — Fjað-
urmagnið og reisingurinn hvarf
úr þeim og skrokkurinn varð und-
arlega rír og afturstrokinn.
— Hugsjónahamurinn hrundi ut
an af stjórnmálamanninum og
hann varð undarlega fátæklega til
fara.
Frammi fyrir þjóð sinni stóð
hann. íklæddur tötrum hefnigirn-
innar, hlutdrægninnar og meðal-
menskunnar.
— Af þessu má sjá „að það ber
ekki alt upp á sama daginn,
hvorki fyrir mönnum nje málleys-
ingjum“.
— En hið sanna eðli skepnunn-
ar, hverrar tegundar sem hún er,
hlýtur ávalt að koma í ljós að
lokum.
— Og nú er liún stjarnau, sem
æskan hjelt einu sinni að yrði
sín leiðarstjarna, orðin at kol-
svörtu „einstirni“ í Tímannm, sem
svalar máttlausri heift sinni á ó-
gæfumanni, sem búinn er að þola
sinn dóm. — Meira gat stjörnu-
hi'apið ekki orðið.
Herriot í Köln.
ROntgenstofan.
Þeir hr. Matth. Einarsson læknir
og próf. Guðm. Thoroddsen gegna
störfum mínum á lækningastof-
unni, meðan jeg er fjarverandi, í
sept.—október.
Gunnlaugup Claeesen.
iii iii ■iiainnnnnK ih—iwiiiihb ■ i n ainiiiiia
4flAS%,
-A x,*iTtrrÍ3 -z-
g ¥# %
Reykjavik. — Sími 249.
Hýsoðin kæfa
Og
Riómabússmjðr.
bidl'id 54m
Borgarstjórinn í Köln og Herriot á blaðasýningunni í Köin
Það þótti tíðindum sæta, er
kenslumálaráðherrann franski kom
í opinbera heimsókn til Köin nú
um síðustu mánaðamót. Að vísu
fór hann til þess að skoða blaða-
sýninguna. Er þetta í fyrsta sinni
sem franskur ráðherra hefir koinið
í opinbera heimsókn til Þýska-
lands síðan ófriðurinn braust út.
Og svo gleðilega vildi til í þetta
fyrsta sinni, að hinum franska ráð-
herra var tekið opnum örmum í
Þýskalandi. Að vísu hefir Herriot
nokkra sjerstöðu. Það var hann
sem kom því í kring, að Banda-
menn sleptn yfirráðum yfir
Ruhr-lijeraði, hann sem undirbjó
Locarnofundinn fræga. Er því
mikil ástæða til að Þjóðverjar
taki honum einmitt vel.
Hann kom til Köln sama mánað-
ardag og Þjóðverjar lögðu út í
ófriðinn fyrir 14 árum.
Heimsókn hans í Köln var hin
hátíðlegasfa. Með honum voru
margir nafntogaðir franskir blaða-
menn. í veislu er honum var hald-
in voru fulltrúar frá öllum stjórn-
málaflokkum Þýskalands. Þar voru
300 manns.
Haldnar voru 3 ræður; Herriot
eina, Adenauer borgárstjóri í
Köln aðra, og dr. Krdz fyrir liönd
þýsku stjórnarinnar.
Allir ræð'umennirnir töluðu um
frið, sátt og samlyndi. Enginn
þeirra mintist þó berum orðum á
hið mikla áhyggju- og vandamál,
herstjórn Rínarlandanna, sém enn
er í höndum Bandamanna.
Adenauer borgarstjóri komst
meðal annars svo að orði: Frakk-
ar liafa nú einmitt tækifæri til
þess að vinna tiltrú og vinfengi
Þjóðverja. Óskandi að þeir ljetu
það tækifæri eigi ganga sjer úr
greipum.
Herriot svaraði m. a. að hann
óskaði Þjóðverjum aílra heilla og
framfara á menningarbraut þeirra.
Benti hann á, að aliir þyrftu að
beina huga sínum að því, að þjóð-
irnar lærðu að virða og elska
hver aðra, svo hatrið hyrfi iir
veröldinni.
Dr. Kulz stjórnarfulltrúinn var
berorðastur. Hann sagði að orðin
tóm stoðuðu lítt, m. a. í Rmarmál-
um, þar sem hvað eftir annað væri
verið að tala um að taka hermenn-
ina úr Rínarlöndunum, en herlið
væri þar enn.
Sjerken ilsg arfleiðsiuskrá
• _____________
Fyrir skömmu andaðist a Spáni
öldungur, sjerkennilegur mjög, en
auðugur. Hánn hafði um skeið
verið undirforingi í hernum, en
síðustu 12 ár æfi sinnar lifði hann
aleinn út af fyrir sig í gamalli
höll, sem var mjög fornfáleg og
úr sjer gengin. Hafði hann marga
hunda og ketti í kring um sig —
og engar aðrar lifandi verur.
Garnli maðuruinn hataði kirkjur
og presta eins og pestina. í arf-
leiðsluskrá karls var því fyrsta
fyrirskipunin sú, að ekki mætti
láta prest koma nálægt honum við
greftrunina og ekki mætti jarða
hann í vígðri mold. í arfleiðslu-
skránni voru mikar skammir um
IS, BengtSiktiso
Go,
n
£ 4
S»im$ 8.

ödýre leirtauid ng eld>
kúsáhiildin i gisngg etum
t dag.
Versltinin Fe-ss,
Laugavag 25 ’timi 2031.
Englendinga og Frakka, en Þjóð'-
verjum mjög hrósað. Því var það
að karl ákvað Berlín 100 þvis.
peseta af eignum sínum, en svo er
tilskilið, að fjenu skuli varið 'til
styrktar brúðhjónaefnum, sem láta
víga sig hjá veraldlegum embættis
manni, en ekki presti. Lögerfingj-
ar karls á !á])áni eru vitaskuld
mjög óánægðir út af þessu tiltæki,
og var ráðg*ert að reyna að ónýta
erfðaskrána, því karl hafi ekki
verið ’með rjettu ráði. Einnig er
búi.st við, að borgarstjórnin í Ber-
lín muni hika við að' taka við arf-
inum, þegar hún hefir sjeð skil-
yrðin.