Morgunblaðið - 16.02.1929, Blaðsíða 2

MORGUNBLAÐIÐ
D) Ste y m & Ölsein] C
Nv^omiö:
Steinlausar sveskjur,
Þurkuð epli,
Gerduft, Dr. Oetkers,
Búðingsðuft, Dr. Oetkers.

? nmmimiii iiiiniiirnniinimiiinuinmiiiiTT mnnnmnmi
Leikhúsið.

Ef þjer biðjið um
PERSIL, þá gætið
þess, að þjer fáið
PERSIL, því ekkert er
þess í gildi.
Best að avglýsa f Morgunblaðinm.
nuglvsing.
Hin margeftirspurðu sel-
skapssjöl, eru komin aftur
í verslun
S. lúhannesdóttiir
Austupstpastl 14.
<Beint & móti Landftbankamm)
Siml P887.
Þvottaduft
á
sílkisokka, Tricotine
og silki.
Sjerlega gott og ódýrt.
Verslun
igill lacnbsen.
Ríchard Ganthony:
SendiboÖinn frá Mars.
I>að má segja, að þessi sýning
■ije hin fyrsta í vetiir, sem ekki
er Leikfjelaginu til skammar, og'
í fyrsta sinn, að áhörfendur fá
hugboð um, að eitthvað sje að
gerast, sem skylt er því, sem
rnenn annars liugsa sjer í sam-
bandi við hugtakið: leikhús. Batn-
andi manni er best að lifa og virð-
ist nú Leikfjelagið vera koinið á
þá skoðun, að það sje ekki óvið-
eigandi, að það leggi að sjer, því
þama var á boðstólnm leikrit, sem
eitthvert erindi á og í meðferðinni
viðleitni tfl að vanda sig' og er
hvorttveggja þakkarvert.
Þegar maður heyrir titilinn dett-
ur manni ós.jálfrátt í. hug Seridi-
herrann frá Júpiter eftir Kamban,
enda hafði það lieyrst, að Kamban
myndi hafa tekið traustataki eitt-
hvað af hugmyndum hins, eða
kannske bara lánað, upp á borgun
í sama, persónur eða umgerðir um
kenningar. Sameiginlegt með ]iess-
um „hnöttóttii“ sendimönnum er,
að vera kemur frá öðrum hnetti,
hjá Kamban raunveruleg, lijerna
ímynduð, og prjedikar góða siðu
fyrir jarðbúum. Sömuleiðis eru
göfugustu persónurnar umrenning-
ar, sem orðið hafa óþægilega fyr-
ii' barðinu á heiminum, eins og
hann er.
Horace Parker er ímynd sjálfs-
elskunnar. Honum finst heimurinn
vera umgerð í kringum sjálfan
hann, og- föðursystir hans Martha
og unnusta hans, Minnie, finst
honum útvaldar af forsjóninni til
þess að þjóna honum. Þegar ónær-
gætni hans knýr Minnie til að
spyrja hann, hvort hann í raun og
veru elski hana, kveðst hann gera
það „vísindalega“. En eftir sorg-
lega reynslu hennar á þessari vís-
indalegu ást, skilar hún honum
trúlofunarhringnum aftur, kveður
alt gullið nú vera horfið úr hon-
um og fer með Mörthu á dans-
leik. Þegar þær eru farnar, fer
Horace að lesa í stjörnufræðisriti
um pýjustu kenningar um hnött-
inn Mars, en sofnar út frá því
Hann dreymir síðan, að til hans
kemur sendiboði frá Mars. Sendi-
boðinn hefir öfl í sinni þjónustu,
sem knýja Horace í draumnum til
að hlýðnast honum, og setur hann
Horace í spor þeirra, sem hann
áður hefir fyrirlitið. Þetta hefir
þann árangur, að þegar hann
vaknar aftur, snýst hann frá sinni
sjálfselsku-villu og finnur, að hann
þarf að taka tillit til fleiri manna
en sjálfs sín.
Yfirleitt er leilcritið hörð ádeila
á sjálfbyrgingsskap og sjálfselsku
og þó að ekki sje það meistara
verk, er t. d. fyrsti þátturinn snild-
arlega skrifaður. Skiftast þar á
hreinmeitluð tilsvör og hárhvass
ir kýmnisbroddar í meistaralegri
þýðingu Boga Ólafssonar. Seinni
hluti leiksins er á kafi í „Senti-
mentalitet* ‘ og móralprjedikunum,
en slíka sósu vill fjöldinn hafa út
á matinn sinn, þó að það skemmi
frá listarinnar sjónarmiði.
Á leikendaskránni eru 23 per-
sónur auk nafnleysingja, og nokkr-
ir leikendur koma þarna fram í
fyrsta sinn, og eru því, sem vænta
má, af hinum mörgu kölluðu, sár-
fáir útvaldir.
Með þeirri leiðbeiningu og þeim
leikkröftum, sem Leikfjelagið hef-
ir á að skipa, var yfirleitt ekki að
búast við betri frammistöðu, ]>ví
flestir gerðu eins og þeir gátu. En
þó að þessi sýning beri eins og
gull af eiri af fyrri sýningum fje-
lagsins í vetur, þá strandaði hún
á þeim sorglega sannleik, sem heit-
ir getuleysi. í leikritinu eru mörg
góð og afmörkuð hlutverk og
urmull af skringilegum setningum,
en sem livorttveggja datt mátt-
laust til jarðar af því að leikendur
gátu ekki valdið því. Það er sam-
eiginlegur galli allra leikendanna,
að meðferð einstakra setninga —
Diktion —- er mjög ábótavant og
ekki er mögidegt, að margar vit-
laust sagðar setningar skapi góða
heiki, nema fylgt sje lökvísi veit-
ingamannsins, sem sagði: „raun-
ar tapa jeg dálitlu á hverjum ein-
stokmn snaps, en það er fjöldinn,
sem gerir það, að jeg græði“. Og
ekki er hægt í þessu atriði að
skella skuldinni á húsakynnin, því
setningameðferðin er sú sama,
livort. sem leikið er í Iðnó eða
fullkomnasta leikhúsi heimsins. —
Sjerstaklega varð þetta hert í 1.
þætti þegar hver ágætissetningin
eftir aðra misti marks af þessum
orsökum.
Langþyngstu byrðina hafði
Brynjólfur Jóhannesson (Horace).
Eins og ávalt lagði hann sig fram
og g'erði margt prýðilega, enda
hefir hann tvímælalausa leikgáfu,
og er leitt, að hún skuli ekki vera
betur þjálfuð. Og vafalaust er
hann sá af leikendunum, sem Ijet
fæst tækifæri ónotuð. En þó að
leikur hans væri virðingarverður,
vantaði þó herslumuninn, til þess
að Horaee nyti sín.
Tómas Hallgrímsson leikur sendi
boðann. Innkomu hans í 1. þætti
er mjög klaufalega fyrir komið og
sömuleiðis skeði burtför hans í 3.
þætti þannig, að fáir gátu áttað
sig á, hvað var að gerast. Enn-
fremur talaði hann alt of lágt og
beit aftan af orðunum, einkum í
1. þætti. Sem sendiboðinn kom
hann mjög vel fyrir, en vantaði
öll þau seguláhrif persónuleikans,
sem áhorfandinn óhjákvæmilega
býst við af honum.
Emilía Indriðad. ljek Mörthu.
Hún hafði bygt persónuna svo illa
upp, að engin heilsteypt mynd
varð eftir af henni í huga áhorf-
andans, aðeins þokukend hug-
mynd um margar góðar setningar
„brendar af“ og mörg ónotuð
tækifæri, og er það óvanalegt um
jafnvandvirka leikkonu og ung-
frúna. Arndís Bjömsdóttir Ijek
Minnie og gerði hana nokkuð
bragðlitla en eklci óviðkunnanlega.
Valur Gíslason hafði í umrenn-
ingnum gott útlit, en þegar hann
talaði, var eins og að hann velti
út úr sjer grjóti; orðin komu í
skriðum og „kvæðalag" Leikfje-
lagsins óspart notað.
Af byrjendunum má helst nefna
Margr. Thorberg, sem ljek konu
særða mannsins (Eyj. J.) og var
áreiðanlega betri helmingur þeirra
hjóna.
Leiktjöld og útbúnaður ljósa og
annars var óvenjulega góður.
Marrið í bekkjunum gerði stund
um nær ómögulegt að heyra það,
sem sagt var, og ættu áhorfendur
»s. DrcRining
Alexandnine
fer til ntlanda mánndaginn
18. febrúar kl. 8 síðdegis.
Farþegar sæki farseðla
í dag.
Tilkynningar nm vðrnr
komi í dag.
C* Zivnsen.
Rakáhold:
Rak-hníiar,
— vjelar,
— bnrstar,
— sápa.
Rak-crem í túpnm,
besta raksápa,
Rakblöö:
»Gillette«, »Puma« o.fl.
Rakpúður, rakspeglar,
Shpvjelar og reimar.
Mesta og besta úrvalið
í bænum.
Vörnhnsið.
Rúgur, i
Rúgmjöl,
Haframjöl,
Hveiti, \
Hænsnafóður „Kraft“,
Hestahafrar,
Bygg, í
fyrirliggjand'i hjá j
C. Belirens, sími 21.
DarnapúBur
Darnasáptrr
Darnapelar
Darna-
svampar
Gummidúkar
Dömubindi
Sprautur og allar tegundir af
lyfjasápum.
að reyna að vera ekki að brölt*
meðan á sýningu stendur.
Ekki var alveg fult hús fyrst*
kvöldið og má Leikfjelagið sjálfu
sjer um kenna, því það hefir, eii>s
og í dæmisögunni, svo oft kalh
að: úlfur — úlfur, að þegar l°ks
. f
kemur sýning, sem vert er að aiíl’
þá trúa ]>ví fáir.
Að endingu: áfram — áfranJ’
þetta var spor í rjetta átt, en hol'
ur má ef duga skal.
A. P