Morgunblaðið - 01.11.1929, Blaðsíða 5

Föstudaginn 1. nóvember 1929.

Nýkomið:
Maísmjðl
besta tegnnd. - Lægst verð.
L Brynjélfsson 4k Kvaran.
Fyrirliggjandi:
Appelsínur 176—200—216—252 stk. — Vínber — Epli
íonathan ex. fancy. — Laukur — Gráfíkjur.
Eggert Kristjánsson S Co.
Símar 1317 og 1400.
Kotta-fitrýming.
Kvörtunum um rottugang í húsum er veitt viðtaka á
akrifstofu minni við Vegamótastíg kl. 10—12 f. h. og 2—6
€. h. daglega frá 1.—10. nóvember. Sími 753.
Heilbrigðisfulltrúinn.
Útboð.
TilboS óskast um steinhúsbyggingu við Garðastræti.
Lýsing og uppdrættir fást, meðan endast, gegn 20 kr.
jdtilatryggingu.
Siy. Gnðmnndsson,
Laufásvegi 63.
Nú geta allir
eignast gððan vasablýant.
IBargar tegnndir, mjðg ódýrar, og við allra hæfi í
Bókaverslnn Sigfnsar Eymnndssonar.
BRAGÐIÐ
mORCENAVISEN
C pi p p ■pi vr iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiim
^ ^ ^ iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimi
er et af Norges mest læste Blade og er serlig i
Bergen og paa den norske Vestkyst udbredt i
alle Samfundslag.
MÖRGBNAVISBN er derfor det bedste Annonceblad for alle som
önsker Forbindclse med den norske Fiskeribe-
drifts Firmaer og det övrige norske Forretnings-
liv samt med Norge overbovedet.
MORG'ENAVISEN bör derfor læses af alle paa Island.
Annoneer til Morgenavisen modtages í Morgunbladid’s Expedition
Minningarorð
um f ú A. Elisabetu
Þorvarðardóttu í ik
Frii Andrea Elísabet Þorvarðar-
dóttir, lcona síra Þorvarðar Þor-
varðarsonar í Vík í Mýrdal, ljest
eins og getið hefir verið í blöðun-
um þ. 16. okt. s. I., að heimili sínu,
og var banamein hennar lieila'blóð-
fall. Hafði hún undanfarið missiri
kent lasleika, venju fremur, sem
þó virtist með öðrum hætti. Hún
varð 55 ára að aldri.
Með frú Elísabetu er hcrfin á
braut ein mesta ágætiskona þessa
lijeraðs í sjón og reynd, jafnt
prýdd mannkostum og myndar-
skap. —
Frú Elísabet var fædd að Litlu-
Sandvík í Flóa þ. 7. (heldur eh 6.)
mars 1874. Var hún dóttir hinna
kunnu merkishjóna Þorvarðar í
Litlu-Sandvílc Guðinundssonar og
lvonu hans Svanhildar Þórðardótt-
ur. Var Þorvarðui' sveitarhöfð-
ingi á sinni tíð, hreppstjóri lengi,
sýshmefndarmaður m. m., og heim-
ilið orðlagt fyrir rausn og þau
hjón bæði fyrir dugnað og brjóst-
gæði við hjáiparþurfa. Vorn börn
þeirra eigi færri en 8 og eru meðal
þeirra (auk frú Elísabetar heit.j
hinn alluinni merkisbóndi Guð-
mundur hreppstjóri í Litlu-Sand-
vík, Vigdís ekkja Boga Þórðarson-
ar í Varmadal, Þóra gift Jóni Jón-
assyni hreppstjóra á Stokkse'yri o.
fl. — Frú Elísabet giftist seint á
árinu 1898 Þorvarði Þorvarðssyni
cand. theol., er þá dvaldi í Reykja-
vík (og var kennari við barnaskól-
ann þar), og fluttust þau árið eft-
ir, 1899, norður á Hólsfjöll í Norð-
ur-Þingeyjarsýslu, því að það sum-
ar vígðist síra Þorvarður til Fjaíla
þingaprestakalls. Settust þau að
Víðirhóli og bjuggu þar 8 ár, en
1907 fluttu þau þaðan alfarið, er
síra Þorvarður fekk Mýrdalsþing
í Skaftafellssýslu, þar sem hann er
enn prestur. Bjuggu þau fyrst. í
Norður-Hvammi í Mýrdal, en að
fáum árum hðnum settust þau að
í Víkurkauptúni, og hefir heimili
þeirra verið þar síðan.
Börn eignuðust þau frú Elísabet
lieit. og síra Þorvarður 8, öll hin
mannvænlegustu: Þorvarð, nú
bahkaritara í Rvík, Hjört, verslun-
arniann í Vík, Kristján og Jón, á
háskólanum — allir fæddir í Þing-
eyjarsýslu —, Valgerði, Þórð (við
smíðanám í Rvík) og Svanhildi;
loks Sigurgeir, er Ijest 11 ára gam-
?ill 1924. Síðastalin 4 eru fædd í
Mvrdal.
Frú Elísabet heit. var kona hin
fríðasta, einkum á yngri árum.
Hafði hún á æskuskeiði rnikið og
glóbjart hár, er síðar dökknaði
með aldri. f föðurgarði hafði hún
notið þeirrar fræðslu, er uni gat
verið að ræða í þá daga, og þó
mun meira en alment gerðist, því
faðir hennar hjelt um hríð heimil-
iskennara handa hörnnm sínum.
Af heimilinu fór hún og til menn-
ngar, lærði klæðasaum og hannyrð-
ir, svo og matreiðslu og heimilis-
stjórn á hinu góðkunna Nielsens-
heimili á Eyrarbakka. Siðan nam
hún og fleira, er þá var fátíðara
en nú, þar á meðal nokkuð í
danskri tungu, enda las hún ætíð
mikið og mentaðist af góðum bók-
um, meðan heimilisannir ekki bönn
uðu. Hafði hún hinar bestu gáfur,
óvenjulega sameinað til munns og
handa, ljósan skilning, næmi í
hesta lagi og minni með afbrigð-
um; til handanna var liún frá-
bærlega listhæf, bæði á eldri og
yngri vísu, — ljetu henni mæta-
vel ullarviniia og hannyrðir margs
konar. Það, se'm þó mest einkendi
frú Elísabet heit. út á við, var hin
prúðmannlega framkoma hennar
í hvívetna, vinarþel hennar og ást-
úð við nánari kynni, hjálpfýsi
hennar við alt og alla, ef á þurfti
að halda. Heima fyrir var skyldu-
rækuin ríkjandi, og óþreytandi um
hyggja fyrir manni hennar og
börnum, samfara. glaðværð og geð-
prýði, þótt, einatt væri þröngt fyr-
ir dyrum.
Það er í frásögur fært um frú
Elísabet heit., sem ekki bar nafn
úr ætt sinni, að hún var heitin í
höfnð gömlum hjónum í nágrelm-
inu (vinafólk fore'ldra hennar),
er sóttust eftir að fá nafnið. Hjet
bóndi Andrjes, en kona hans El-
ísabet. Er barnið var skírt, hafði
nafna hennar gamla sagt: „GuS
gefi að hún lukkist nú!“ — Það
hefir aldrei þótt neinn vafi á því
leika, að sú bæn var heyrð. — Ná-
kunnugur hefir lýst frú Elísabet
þannig: „Að eðlisfari var hún dul-
lynd, djúptæk í tilfinningum, sein-
unnin til fullrar vináttu og vildi
lít't trana sjer fram. En væri henni
af góðum mönnum treýst til nytja-
starfa, lagði hún alla sína orku og
áhuga í það, að leysa það sem best
af liendi. Vildi hún reynast trú
þeim, sem treystu henni, gera bet-
ur en hún lofaði. Vegna heimilis-
ástæðna og yfirfljótanlegra mann-
úðarstarfa, hliðraði hún sjer hjá
beinni þátttöku í opinberum mál-
um, en engu að síður var hún
öruggur talsmaður hve'rs góðs mál-
efnis og vann þar oft býsna mik-
ið til þrifa, á sinn hægfara, kyr-
láta hátt“.
Það gefur að skilja, að frú El-
ísabet komst ekki hjá íiúinaðar-
störfum, þeim, er hlýða þykir að
konur hafi með höndum. Má sem
dæmi nefna, að þegar Kvenfjelag
Hvammshrepps í Vík var stofnað
1919, var Iiún ein af stofnendum
]iess og stjórnendum, og hin • síð-
ari árin formaður; vann hún með
lifi og sál að því að koma málefn-
um þess í sem hest h'orf og inátti
ekki hvað síst þakka henni veruleg
ustu verk fjelagsins, námsskeið
þau fyrir stúlkur, sem nú um ára-
bil hafa haldin verið í Vík á vetr-
pi, í handayinnu aHskonar (saumi
og vefnaði) og niatreiðslu. Var
Hýkomnar:
Rússneskar
grænar ertur
í Iausri vigt.
Nýkomið:
Alnminium pottar og
katlar, ansnr, Hsk-
spaðar o. il., ðdýrt.
Versl. Fíllinn.
Laugaveg 79. — Sími 1551.
Aðalumboðsmenn
Hvannbergsbræður.
Nýtt dilkakjöt.
Saltkjöt, soðinn og súr hvalur,
Súgfirskur steinbítsriklingur, ný-
skotnar stokkendur, þur og présstr ?
aður þorskur, hvítkál.
Versl. Bjðrninn,
Bergstaðastræti 35. Sími 1091.
Hornhandfðng
fyririr innihurðir nýkomin
Ludvig Storr,
Laugaveg 15 ,
Nýkomið:
Haframjöl, rúgmjöl, hveiti,
hrísgrjón, kandís, melis.
Alt verulega ódýrt
Von.
Biðjið nm
Blfindahls
Gerduit
Eggjadnft
f ViAÍlrtcnln
Sími 2358.