Morgunblaðið - 17.10.1931, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ

Stormvax
er nanðsynlegt fyrir vetnrinn til að
þjetta hnrðir og glugga,
Sparar eldivið. Hiudrar dragsúg.
Kven-nærfatnaöur
kominn aftur í stóm úrvali.
Silki-, ísgarn-, ullar- og baðmullar (þar á meðal liið þekta, góða
verki — Juvena).
Silkisokkar fallegir, margir lit.ir.
Brauns-Verslun.
Útborgnn
til skuldheimtumanna í búi Guðmundar Helga Ólafs-
sonar í Keflavík fer fram á skrifstofu Guðmundár Ól-
afssonar og Pjeturs Magnússonar, Austurstræti 7, kl. 10
—12 árd. frá 19. þ. m., að því leyti sem skiftanefndin
hefir gert samþyktir um.
Reykjavík, 17. október 1931.
F. h. skiftanefndar
Gnðmnndnr Úiaisson.
Trjesmiðafjelag Reyk]aviknr
heldur fund í dag, laugardaginn 17. þ. m. kl. 8y2 síðd. í Baðstofu
Iðnaðarmannafjelagsins.
Fundarefni:
1. Lög Iðnsambands byggingamanna borin upp til samþyktar.
2. Onnur mál.
Áríðandi að fjelagsmenn fjölmenni.
Stjórnin.
Mickey Monse
dansklúbburinn.
Þeir aðgöngumiðar, sem eftir eru, verða seldir í Iðnó í dag frá
kl. 4—8 síðdegis.
Persll
fyrirliggjandi.
Eggert Kristfánsson * Ce.
Sfmar: 1317. 1406 og 1413.
Sira J6n Pálsson
á Höskuldsstöðum, prófastur í
Húnavatnssýslu.
Fyrir nokknim dögum bar.st,
nijer til eyrna .andlát þessa mæta
manns, og nú síðar í blaðinu í Vísi
komu minningarorð um hann.
Andlátsfregnin kom ekki á óvart
yinum hans nje kunningjum, þar
sem hann liafði svo lengi barist
við sjúkdóm, sem talinn er ólækn-
andi.
Að jeg tek mjer penna í hönd til
að skrifa nokkrar línur um síra
Jón Pálsson á Höskuldsstöðum,
kemur ekki til áf því, að jeg ekki
viti fullvel að hans verður rækilega
minst að verðugu, heldur geri jeg
mjer það til hugariiægðar, þar eð
með lionum er í valinn hniginn
einn af mínum viniun, einn af mín-
um bestu sveitungum og samstarfs-
mönnum um 20 ára bil það sem
jeg stundaði btískap í prestakalli
hans, og verður því hjer lítið farið
út fyrir það tímabil.
Síra Jón Pálsson þjónaði Hös-
kiildsstaðaprestakalli i tæp 40 ár og
var jeg sóknarbam hans um 30
þeirra. Samhliða prestskapnum rak
hann búskap á prestssetrinu Hös-
kuldsstöðum og var honum staður-
inn mjög kær, og það svo, að hann
kvaðst ekki geta tU þess liugsað að
sækja þaðan nje flytja sig búferi-
um innan sóknar, enda líka hefir
súa Jón Pálsson valið sjer binsta
legstað að Höskuldsstöðum.
Síra Jón Pálsson var fríður mað-
ur og kurteis; hann var með af-
brigðum vinsæll hjá sóknarbörnum
sínum og út í frá, og það svo, að
hann átti aldrei í erjum við nokk-
um mann alla sína prestskapartíð.
Stóð hann þá í ýmsum opinberum
mállum fyrir sóknir sínar og hrepps
fjelaga eins og títt er um mæta
sveitapresta þessa lands, þannig
var bann formaður fræðslumála-
sóknanna og hi'eppsfjelagsins,
sáttanefndaformaður allra sókn-
anna, í hreppsnefnd, um eitt skeið
pöntunardeildarformaður og lengi
prófdómari vig kvennaskóla Aust-
ur-Húnavatnssýslu. Alt þetta, auk
prestskaparins og prófaststarfinu,
rækti síra Jón Pálsson með svo
stakri kostgæfni og samviskusemi
að ekki varð betur ákosið.
Síra Jón Pálsson var ágætur
prestur, valmenni hið mesta og
prúðmenni í allri framkomu. Gerði
góðar ræður og oft ágætar. Söng-
maður prýðilegur og röddin mjúk,
mild, hljómfögur og blæfalleg og
því tiltekið skemtilegur fyrir alt-
ari, enda þótti hann í sínu prófasts
dæmi sjálfkjörinn til þess að vmna
þá athöfn guðsþjónustunnar af
hendi, þótt fleiri prestar væm sam-
ankomnir samtímis.
— Vorið 1926 kom síra Jón
Pálsson liingað til Reykjavíkur og
var hjer við uppsögn Mentaskó1!-
ans á 40 ára stúdentsafmæli sínu.
harm þá nokkrum sinnum lieim ti 1
mín og ræddum við um eitt og
annað, hvar á meðal jeg sagði:
„Þótt þjónandi prestar í lieykja-
vík sjeu ágætir kennimenn og
dýrðlegt sje að vera í kirkju hjá
þeim, þá ná þeir þjer ekki með
tónfegurð“. Hann tónaði yndis-
lega.
Prestsetrið Höskuldsstaðir er
landkunnugt7 fyrir gestrisnu þeirra
prófastshjónanna; síra Jóns Páls-
sonar og konu hans frú Margrjetar
Sigurðardóttur, sem bæði í sam-
einingu gerðu þann garð frægan.
Drúpa nú liöfði söfnuðir Hös-
kuldsstaðaprestakalls. Drýpur liöfði
Húnaþing.
Ilinn góði og rjettláti yfirmaður
kirltjumála hjeraðsins er til mold-
ar borinn.
Jeg þakka þjer, vinur, indælar
stundir í kirkju. Jeg þakka þjer
ástúð í samstarfi. Jeg þakka hug-
Jjúfar minningar.
Guð hlessi þig og minningu þína.
2. október.
B. F. Magnússon.
Fossáröalur.
í Lesbók Morgunblaðsins frá í
sumar er ritgerð um Þjórsárdal eft-
ir Árna Óla. Þótt jeg sje ekki að
öllu leyti sammála lionum, þá samt
skal hann hafa kærar þakkir fyrir
ritgerðina, og man jeg ekki eftir
að neinn, sem ritað hefir ferðasögu
sína, er farið hefir um þessar slóð-.
ir, hafi veitt náttúrufegurðinni
jafn glöggt auga sem Á. Ó.
Af ókunnugleika hans er, að
hann aðgreinir eklri Þjórsárdal og
Fossárdal. Þjórsárdalur byrjar hjá
Þverá og nær inn fyrir hæinn
Skriðufell. Þá kemur Fossárdalur.
Þannig voru dalirnir aðgreindir í
ungdæmi mínu af gamla fólkmu.
Fossá hefir frá ómunatíð runnið
eftir botni dalsins og átt. sinn þátt
í myndun hans; en Þjórsá ekki,
a m. k. hefir ekkert mannlegt
auga sjeð hana renna eftir dalnum.
Að vísu rennur í stórleysingum á
vorin kvísl iir Þjórsá út í Rauðá,
niður í gjá og út í Fossá; en slíkt
verður ekki tekið til greina, er um
nafn daisins er að ræða
Jeg vík þá aftur að ummælum
fyrri tíðar manna. í daglegu tali
var alt af sagt': „Fossinn í Foss-
árdal“, Gjáin í Fossárdal, Hjálp
í Fossárdal. Njála getur þess, að
Hjalti Skeggjason hafi bmð í Þjórs
árdal. Að dalurinn liafi heitið svo í
fornöld og nafn hans svo breyttst,
á síðari öldum-, er mjög ólíklegt;
enda bendir bæjarnafnið Fossáv-
dalur á að dalurinn hafi heifið
Fossárdalur og bærinn samnefnd-
ur honum. Mjiig líklegt að höfund-
ui' Njálu hafi verið ókunnugur og
ekki þekt hin rjettu örnefni.
Mjög algengt liefir það verið í
fornöld, að nefna dalina eftir vötn-
um þeim er runnu yfir hotn þeirra.
Hjer á landi eru margir dalir, sem
bera nafn þess vatnsfalls, er renn-
ur eftir ]>eim.
Ólíklegt þykir mjer að bæjar-
stæðið Skeljastaðir beri nafn sitt af
beinum þeim er hlásið hafa upp úr
jörðu þar, jiví að það er langt frá
því að bein hafi Oegið þar ofanjarð-
ar svo áberandi sje. Hátt uppi í
Skeljafelli eru líparítskriður, smá
helluhlöð sem skrika undan fæti
manna er gengið er yfir þær og
skrjáfar í þeim líkt og gengið sje
á skeljum. Af þessum skriðum,
hygg jeg að fellið beri nafn sitt og
bæjarstæðið af fellinu. (Samanhev
Skelhóll í Hlíðai'fjalli; líparíthóll).
Hið upphaflega heiti bæjarins er
hulið, það sjest, livergi í fornritum.
f snmar er leið fóru Reykvík-
ingar inn í Gljúfurieit á Eystri-
lireppsmanna afrjett.i, og sögðu þá
sögu að þeir liefðu fundið nafn-,
lausan foss í Þjórsá fyrir innan [
Gljúfurleitarfossinn. Foss þessi ev,
á móts við Ófærutanga og heitir^
Leðurvðrur
Nýtísku dömuveski.
Samkvæmisveski.
STÓRT SÝNISHORNA-
SAFN —
Selt í dag.
og á morgun fyrir mjög
lá^t verð.
Leðurvörudeild
Hljóðfærahússins.
(Brauns-vei-slun).
Útbúsins.
Laugaveg 38.
Hinar margleftirspurðu
eru komnar aftur.
Einnig fjöldi tegunda af
Kven- silki og ullar
baðmullarsokkum.
Þar á meðal tveggja krónu
silkisokkarnir.
Nankinsfötin,
allar stærðir ,þar á meðal
bláir og mislitir drengja
„Overalls“.
Verð frá 2.50.
Vetrarfrakkar
á drengi og fullorðna.
Fermingarföt
og
Karlmanna, ung-
linga og drengja
F Ö T
(jakkaföt og matrosaföt).
Engin verðhækkun í
Austurstræti 1.
Hsg. G. Gunnlaugsson
& Go.
Nýkomið:
Tomatar.
Hvítkál.
Rauðkál.
Púrrur.
Rauðrófur.
Gulrófur.
Gulrætur.
Selleri.
Laukur.
Kartöflur.
Dynkur, og hygg jeg hann beri
nafn sift af hinu þunga hljóði er
kastast milli bergveggjaima í hinu
þrönga gljúfri. Ber mest á þessu
hljóði ]>egar áin er í vexti.
Þorsteinn Bjarnason frá Háholti.