Morgunblaðið - 22.12.1932, Qupperneq 6

MORGrUNBLAÐIÐ
6
PFAFF
Besta jólagjðfin.
Magnús Þorgeirsson
; Bergttaðartr 7. Siml 21M.
til jóla
af Reykelsiskerum
Ávaxtasettum og
Skrautskrínum.
Mikið úrval af allskonar
jólagjöfum í
Verslunls
Hamborg.
••••••••••••••••#•••••••••
| Ifinsæla Ijöðabðkln j
j Þræðir. i
• •
j Góð údýr g|ðf. j
: :
Lillu bökunardropar
í þesaum umbóð-
um Jrnfa reynst
vel, og munu á-
valt reynast
bragðbestir allra
boknnardropa,
enda vinsæl-
ir hjá húsmæðrum
og brauðgerðar-
húsum um land
alt. —
Þetta sannar hin auknai sala, sem
árlega fer sívaxandi.
Notið því aðeins Liliu-böfcmnar-
dxopa. —
H.f. Efnagerð Reykjavíkur.
Kemisk verkgmiCja.
!«► „DTNG JA“
er islenskt skúri- og ræstlduft
og fæst i
'■Þ- Nýlenduvöruverslunin
JJes Zimsen.
tUl aeS islenskom tklpum!
skuldum. sem eftir voru, og jafn-
vel upp í 35% ef tekið er tillit
skuldabrjefs Höepfners, sem ekki
þyrfti að greiða nema Behrens
gæti — og var Behrens samt sem
áður ,,solvent“ eftir samninginn
við Höepfner. M. (1. hafði síst
ástæðu til að ætla, að reikna
þyT-fti með hærri afföllum. --
Sú sönnun dómarans væri fnrðu
leg, er hann teldi að M. 6. hafi,
þ'egör samningurinn var gerður,
hiotið að sjá að skuidirnar væru
mildu minna virði, af því að Behr
ens sagði honum fullu hálfu ári
Bfðar, að rúml. 10 þús. kr., sem
eftir væru þegar búið var að inn-
heimta bestu skuldirnar, mundu
aðeíns vera 2000 kr. virði. Dóm-
arinn virtist gera ráð fyrir, að M.
G. hafi fyrirfram hlotið að vita
um alt, sém síðar kom á daginn,
hversu fjarri sem það hafi legið í
upphafi.
Útsvarið og skuldin við
bnmabótafjelagið.
Undirrjettardómarinn telur, að
þótt skuldin við Höepfner hefði
reynst 5000 dönskum kr. minni
en ætlað var. hafi hagur Behrens
rkki batnað að heldur, því síðar
hafi komið upp 2 skuldir, ógreitt
útsvar og skuld við brunahóta-
fjelag. En eins og málsskjölin
bæru með sjer, hefði M. G. ekki
haft hugmynd um þessar skuldir,
enda ekki tilfærðar á efnahags-
-k' rslunni.
Innheimtnlaunin.
Þá væri gert ráð fyrir því í
undirrjettardómnum, að Behrens
hafi átt að greiða M. G. innheimtu
laun af þeim kröfum, sem fram-
seldar voru Hjöepfner, og skír-
skotaði dómarinn þar til 2. grein
samningsins frá 7. nóv.
— .Teg sje nú ekki betur en að
einmitt þessi grein sýni það sjálf
Ijóslega, sagði J. Ásbj., að þettá
gat því aðein.s komið til máta,
að ekki fengjust upp úr kröf-
unum 15447 kr. 30 aúrar, Höepfn-
er að skaðlausu. Það kom og held-
ur ekki til. að Behrens greiddi
M. G. nein innheimtulaun af
skuldum þessum, heldur voru þau
greidd af Höepfner, enda sjest
af bókum Behrens, að meira en
umræddar 2000 kr. galt hann ekki
í afföll af skuldum þéim sem fram
seldar voru. Er þessi staðhæfmg
dómarans því röng, eða a. m. k.
villandi. — —
Húsgögúin.
Loks hefði dómarinn bent á
það sem sönnun fyrir sekt M. G.
að húsgögn Behrens, sem athuga-
semdalaust voru talin 1458.15 kr.
virði í efnahagsreikningnum,
hefðu siðar reynst að vera veð-
sett Ivar Behrens. Dómarinn virt-
ist gera ráð fyrir, að M. G. hafi
vitað þetta, þegar verið var að
semja \dð Tofte. En þar sem á
þetta hafi ekki verið minst af
Behrens og engin athugasemd um
það gerð í efnahagsskýrslunni,
gat M. G. ekkert um þetta vitað.
Þetta væri þvi einnig villandi hjá
dómaranum. — —
Framburður Mansehers.
Þá væri í dómnum reynt að
!gera aðstöðii M. G. tort.ryggilega
með framburði N. Manschers, end-
tirskoðenda. Þar væri sagt, að
Mancher hefði hvað eftir annað,
meðan á samningúm stóð haldið
^ því fram, að þetta mætti ekki
gera, vegna annara skuldheimtu-
ntanna. 1 dómnum segði, að Behr-
ens hefði staðfest þenna framburð
Manschefrs og engin frekari at-
liugasemd við þetta gerð. Þetta
væri mjög villandi, hæði að þvr
er snerti framburð Behrens og
Manschers.
í upphafi prófanna hefði Behr-
en.s sagt, að Manscher hefði lagt.
mjög ákveðið með því, að Höepfn-
er fengi þæv vörur og skuldir, er
b.onum voru framseldar, og að
hann hefði talið líklegt, að Behr-
ens gæti flotið áfram ef hann
gerði þetta. Þegar svo Manscher
mætti fyrir rjettinum nokkuru
síðar, kveðst hann hafa lagt á
móti samningnum. Bchrens hefði
viðurkent framhurð hans rjettan,
en var ekki krafinn neinnar skýr-
ingar á fyrri framburði sínum.
Síðar hefði Manscher gefið
þá skýringu á framburði sínum,
að þessi ummæli hans hefði átt
við fyrstu kröfur Tofte, en kvaðst
telja, að eins og frá samningnum
var gengið hafi hann ekki skað-
að hina lánardrotnana. Það hefði
vissulega verið rjettara af und-
irréttardómaranum, að geta
þessa í forsendum dómsins. En
frásögnin þar væri mjög löguð til
þess að gera aðstöðu M. G. tor-
tryggilega, og þar sem hún væri
algerlega röng bæri að víta hana.
Til staðfestu á þessu las J. Á.
upp kafla úr framburði Manchers
1. okt., sem er á þessa leið:
„N. Manscher tekur nú fram,
að ummæli sín á bls. 31 og 32
í prófunum, þar sem liann kveðst
hafa. lagt á móti því, að eignar-
yfirfærslan ætti sjer stað, eigi
við hinar fyrstu kröfur Tofte .
— — en hann kveðst telja, a.ð
eins og fr:á samningnum liafi ver-
io gengið að lokum liafi þeir ekki
skaðað liina lánardrottnana--“
Síðari samningaumleitanir.
Þá taldi dómarinn, að M. G.
mundi hafa vísað Behrens strax
frá sjer, er hann síðar kom til
hans og bað um að leita fyrir sig
samninga við skuldheimtumenn-
ina, ef hann hefði ekki sjeð
gjaldþrotið fyrir 7. nóv., þegar
samningurinn var gerður við
Höepfner. Þetta notaði svo dótn-
arinn sem líkur fyrir sekt M. G.
En það væri ekki hlutverk þeirra
málflutningsmannanna, að vísa
þeim mönnum frá sjer, sem í
nauðum væru staddir, heldur hitt,
að liðsinna þeim. Þótt hagur Be-
hrens hafi þá verið orðinn miklu
verri en unt var að búast við, væri
það ekki rjett hjá dómaranum, að
Behrens hafi vísvitandi skýrt M.
G. rangt frá. Sjálfur virtist Be-
hrens hafa rent blint í sjóinn um
það, hvað framtíðin mundi bera í
skauti sínu. ----—
Þessu næst rakti J. Ásbj. á-
stæður þess, að Behrens komst
svo skjótt í f.járþrot eftir að
samningurinn var gerður.
*
Hvað er „ívilnun“ samkvæmt
263. gr. hegningarlaffanna?
Jón Ásbj. benti því næst á, að
jafnvel jrótt um ótvíræða ívilnun
til Höepfners hefði verið að ræða,
öðrum skuldheimtumönnum til
tjóns, og þótt M. G. og Behrens
hefðu sjeð gjaldþrot hans fyrir,
nægði það ekki að hans skiln-
ingi til að refsað yrði samkv. 263.
gr. hegnl.
Delicious og- Johathan
i híeilum kössum og-
lausri vigt, afar ffóð
op: ódýi*.
Appelsínur frá 10 aur.
Bananar 1 kr. Vi kg.
Vínber.
QlialljcrssBnfiKalsfð^
IGarðasfræti.
Sími 2822.
Skðlafosko 1
ar kærkomin jólagjöf, *
ffðlbreytt úrval hjá
V. B. K . !
Harlmann af atnaður
til jólanna ódýrastur
og bestur hjá okkur.
— Úrvalið mest. —
Jeg skil þá grein svo, sagði J.
Á., að það sje ekki nægjanlegt þó
þessi skilyrði sjeu fyrir hendi,
heldur verði sá verknaður gjald-
þrota, sem er einstökum skuld-
heimtumönnum til hagsbáta, að
vera framkvæmdur í því skyni
að ívilna honum, sbr. orð grein-
arinnar ,,hefst nokkuð það að,
sem miðar til að draga ólöglega
taum sumra skuldheimtumanna
hinum til tjóns“, og- að refsing
Sje því útiiokuð, þegar þetta er
gert í alt öðrum tilgangi, t. d. til
þess að forðast refsingu eða
gjaldþrot. Og það liggur Ijóst fyr
ir, að samningurinn við Höepfner
var ekki gerður i ívilnunarskyni
við Höepfner heldur til þess að
forða Behrens frá vandræðum og-
öllum skuldheimtumönnum frá
tjóni, sem af gjaldþroti hefði
leitt. Jeg vil benda á þessu til
stuðnings, að hæstirjettur Dana
mun hafa litið þannig á. Hann
hefir því sýknað skuldara, þótt
hann hafi ívilnað einstökum
skulclheimtumönnum og sjeð
gjaldþrot sitt yfirvofandi, ef
þetta var gert til þess að forðast
gjaldþrot. (Sbr. danskan hæsta-
rjettardóm í U. f. R. 1896 bls.
678, dóm í U. f. R. 1872 og yfir-
rjettardóm í U. f. R. 1889 bls.
1053).
Eftirfarandi ásetningur.
l>á gat J. Á. þess, að dómar-
inn væri ekki af baki dottinn, þótt
bersýnilegt væi'i, að M. G. væri
sýkn af ólögmætum verknaði í
sambandi við framsalið á vör-
um til Höepfners. í forsendum
dómsins væri sem sje talið, að
jafnvel þótt M. G. væri sýkn af
þessu, þá væri hann sekur um
eftirfamndi ásetwincj, þar sem
hann í samningatilboðínu frá í
júní hefði talið skyldmenna-
skuldir Behrens á meðal gildra
skulda hans.
Þessu er því til að svara, sagði
J. Á., að í samningstilboðinu voru
skuldir þessar að vísu taldar á
meðal gildra skulda Behrens,
enda iwa þær það, þótt ekki
þyrfti að greiða þær nema skuld-
ari gæti. En þetta var ekki til
þess lagað að villa öðrum skuld-
heimtumönnum sýn, því í samn-
ingstilboðinu var þess getið, að
gert væri ráð fyrir styrk frá
skyldmennum Behrens til þess að
standa við tilboðið. Skuldheimtu-
mennirnir hlutu því að álykta,
eins og rjett var, .að sú minsta
hjálp sem skyldmennin mundu
ðdýrar
Jólagjailr
Knattborð »*r 5,50
Vasaljós 1,75
Yo-Ta-|áru 1,75
Battarí, margar teg.
Brnlam.
Langaveg 8
ALLAR
tegnndir af
Brammófón-
fjððrnm
fyrlrliggjanði
0RNINN.
Langav. 8 og 20, Sími 4161.
Fjölbreytt úrval
af
Regnhlífum
var tekið upp í gær.
Dömu-Regnkápur,
margar tegundir með
ýmsu verði.
Anstnrstræt 1.
Hsg. G. Gunnlaugsson
Kötturinn eftir Kiplii