Morgunblaðið - 30.04.1933, Blaðsíða 8

8
* 81 A

Skýsla
Dýrauendunarfjelags
um fjenaðarhöld í
Grindavík.
Eftir ósk formanns Dýravernd-
unfti’f jelags íslands, er eftirfar-
andi grein birt:
Fyrir nokkrum dögum bárust
formanni Dýraverndunarfjelags ís-
lánds kærur um illa meðferð og
vanfóðrun sauðfjár suður í Grinda
vík og var sjerstaklega kært yfir
Sæmundi Nielssyni formanni í
Yfk, en fleiri þó nefndir, er svo
væri ástatt um, að þeir ljetu sig
lítið eða ekkert, varða hvernig
saliðfje þeirra liði.
Síðastliðinn sunnudag (23. apr.)
fóru þeir svo suður í Grindavík,
Þorleifur Gunnarsson form. Dýra-
verndunarfjel., Sigurður Gíslason
lögregluþjónn og Einar E. Sæ-
mundsen. Hittu þeir fyrst Bald-
vin Jónsson bónda á' Hópi, en
yertíðarmaður hans, Pjetur Guð-
nxundsson frá Snartastöðum í
Lnndareykjardal, hafði verið einn
áí meðal þeirra manna, sem kært
tiafði til Dýraverndunarfjelagsins.
Sagðist Baldvin svo frá að sauð-
fje allmargra fjáreigenda í Grinda
vxk yrði að lifa eða deyja á úti-
gangi. Yenja væri að allir hefðu
fje sitt víst svona frá hátíðum
og framundir lok janúarmánaðar,
eða um fengitímann. Víða væri f je
aldrei gefin tugga, nema gemling-
am, enda hirtu sumir alls ékkert
um að afla sjer heyja, eða annars
fóðurs til að miðla sauðfje sínu-
Og sumír hefðu heldur ekki næg-
an húsakost til þess að hýsa alt
fje sitt. Engir forðagæslumenn
væri í hreppnum, en það eru menn
aOm líta eiga eftir fóðurbirgðum
hreppsbúa og hirðingu búpenings.
saSnkv. lögum nr 44 frá 13. nóv.
1913 um forðagæslu. Á í hverjum
hcepp að kjósa forðagæslumenn,
emn eða fleiri, til þriggja ára i
sehn. Eiga þeir að skoða fóður-
bicgðir hreppsbúa tvisvar á vetri,
í fyrra skiftið fyrir 15. okt. og
i síðara skiftið fyrir 15. apríl. En an(1| a milli sauðfjáreiganda suð
auk þess ber þeim skylda til að nr þar
skoða hjá bændum eins oft og Einn' vertíðarmaðllr ljet þess
getið, að þá nýlega hefði hann
sjeð mórauða á ofan á saltpokum
á bíl, sem kom til Grindavíkur
Hefði einhver maður tekið á móti
Baldvin þess getið við komumenn,
að þeir mundu geta sjeð nóg af
skepnum á túnunum og í fjörun-
um til að sannfærast um þá van-
hirðu og fóðurskort sem þær hefði
átt við að búa. Þó væri athugandi,
að það fje sem heima væri og
snapaði í slógi og fjörum væri að
sínu leyti skárra, en það sem
slept hefði verið á heiðina og
verið þar eftirlitslaust og oft í
bjargarleysi síðan á þorra.
Komumenn kvöddu svo Bald-
vin bónda, en fengu sjer til
fylgdar vertíðarmann hans, Pjet-
ur Guðmundsson- Var svo farið
að hitta Sæmund Níelsson í Vík
og hittist hann niður við fiskihús.
Var honum sagt frá erindi komu-
manna og kærunni. Vildi hann
ekki kannast við að fje sitt væri
sjerstaklega magurt að þessu sinni
Hann hefði bæði hey og hús yfir
allan sinn fjenað. Ekki vildi hann
Icannast við að dauða ærin, sem
Pjetur fann, mundi hafa fallið úr
hor. En þegar hann var spurður
um hina, sem flutt hafði verið
heim til hans reisa að dómi þeirra
manna sem ána sáu, ljet hann þess
getið að hann hefði skorið ána
vegna þess að hún hefði verið eitt
hvað biluð í fæti!
A meðan verið Var að tala við
Sæmund, þyrptust þar að margir
síjómenn, og vertíðarmenn víðs-
vegar að. Spurðu sumir hvort það
væri ekki skylda að bændur hefði
hús yfir fjenað sinn og nægilegt
vetrarfóður. Var því svarað ját-
andi og bent á forðagæslulögin.
Ljetn þá margir sjómenn falla
þung orð um það frámunalega
skeytingaleysi, sem ætti sjer stað
um hirðu og fóðrun sauðfjár í
Grindavík. En Sæmundur svar-
aði undur meinlevsislega, að það
borgaði sig ekki að eiga sauðfje
Grindavík upp á annað, en beita
bví eins mi-kið og hægt væri
M. ö. o. Það borgar sig ekki að
eiga sauðfie í Grindavik upp á
annað en kvelia það eins og hægt
er og sumum eigendum gerir það
ekkert til þó að fleira og fæira
horfalli á hverju áíri. Og þessi
hugsunarháttur virðist mjög ríkj-
Llllc-
límonaði-
púlver
gefur besta
og ódýrasta
drykkinn.
Hentugt í ferðalög.
R.f. Efnagerð Reykiavfkur
þörf krefur.
Eftir sögn Baldvins á Hópi eru
þessir menn ekki til í hreppntxm,
eða hafa að minsta kosti aldrei
mt til.sín taka um neitt.
Viðvíkjandi kærunni á hendur
anni og haldi á henni undir
J hendi sinni eins og ullarvindli.
Sæmundi Nielssyni hafði Baldvin TT
J Hefði ænn synilega verið mjog
þetta að segjar
horuð og lítið annað en skinnið
Vetrarmaður hans, Pjetur Guð- 0g, þemjn 0{T taldi víst að bíl-
mundsson, fann seint í mars dauða stj6rinn hefði fundið hana ein-
4' frá Sæmundi, sem bar öll þess hvers staðar víð ve„;nn. Ekki
fengust unplýsingar um hver átti
þessa kind.
Þá var ferðinni haldið áfram út
merki að hún hefði fallið úr hor.
Áhk þess fann hann aðra á frá
saroa manni, sem var reisa og
nijög aðfram komin. Bar Pjetur
- , , . * tt' • , - í Staðarhverfi t.il þess að hitta
ana heim ao Hopi, og var hun . .
jár jn t i.', , • , hreppstjórann Gunnstein Emars-
stCan nutt á bil heim til eigand- 1
- x. ■ e c i son í Dalbæ. Vildu komumenn
ans. Ljet Baldvm þess xafnframt
getið að fleiri kindur Sæmundar hafa tal af honum vl8víkWd»
, ,,, . „ ... ástandi, sem nú hefir veyið Iyst
mundu Iikt farnar, og sama mætt.i
aétfa um sauðfie ýmsraannara. Og um vanfóðrun og hxrðuleys! hrepps
í skírdagshelgarbvlnum hefði senni bua um Rauðfje sitt' En ^ví miður
lega margt af fie farist, sem svo var hreppstjórinn ekki heima, og
vÆr horað orðið, að það hefði ekki litlar líkur taWar að hann kæmi
þolað veðrið, en hvað mikil brögð fyr en seint um kvoldlð'
væri að slíku, væri ekki gott að Allmargt af fje varð á leið
seg.ia, því að lítið hefði verið | komumanna, bæði í Staðarhvefinu,
Jeitað enn: þó hefðu nokkrarj á milli hverfanna og á túnum í
kftjdnr fundist dauðar eftir bvlinn í sjálfri Grindavík. Alt þetta fje
allar horaðar.
*) Þegar til Reykjavíkur kom
og markaskráin var athuguð kom
í. 1 jós að mark þetta og brenni-
mark á Dagbjartur Einarsson, Ás-
garði, en Dagbjartur er einn í
þeirra hóp, Grindvíkinganna, sem
kvartað var um til Dýraverndun-
arf jelagsins, að illa hirti um sauð-
Annars Ijet at.hugnðu komumenn og gengu fje sitt.
innan um það. Þó að þarna mætti
sjá marga kind sæmilega með-
farna og sumar ágætlega, — því
að, sem betur fer eru það ekki
allir Grindvíkingar sem kvelja
sauðfje sitt — þá sáust þarna alt
of margar kindur, sem báru of
glögg merki um fóðurskort og
liina mestu vanliirðu. Voru ekki
allfáar þeirra ullarjétnar, en
kunnugir sögðu að það kæmi oft
fyrir suður þar, er fje stæði dög-
um saman í bjargarleysi, þá æti
það ullina hvað af öðru.
Á leiðinni til baka, nálægt
Svartsengi sáu komumenn
nokkra hrafna þar skamt frá ,og
vpru þeir að krunka yfir kind,
sem virtist liggja þar uppi í hlíð-
inni. Fóru mennirnir út úr bíln-
um til þess að athuga þetta nán-
ai’. En er þeir höfðu farið fáa
faðma frá veginum gengu þeir
fram á kindarryt.ju; var það ær,
sem drepist hafði fyrir nokkurum
dögum, en þó, mátti sjá og fipna
að horuð hefir hún verið orðin,
er hún lagðist út af. Eyrnamark á
þessari kind var þetta: blaðstýft
aftan og biti framan hægra, sýlt
og biti framan vinstra, en brenni-
mark D.E. og Grindavík.*)
Hin kindin, sem vakið hafði
eftirtekt komumanna var einnig
dauð, en mjög nýlega. MJjtt.i á
öllu sjá að hún hefði einriig verið
horuð, því að holdlaus beinin
skröltu innan í bjórnum. En þarna
hafði einhver komið nýlega og
skilið svo við, að þeir sem á eftir
kæmu gætu ekki vitað hver kind-
inga ætti, Voru eyrun skorin á
burt og hornin brotin af hausn-
um, og verður að álykta sem
svo, að þar hafi sá. einn verið að
starfi, sem einhverra hluta vegna
bótti talsvert varða, að kindin
þektist ekki.
Þetta er þá í stuttu máli það,
sem menn þeir, er suður fóru,
hafa að segja um ástand sauð-
fjárins í Grindavík. Er af skýrslu
bessari Ijóst, að um frámunalegt
kæruleysi og rótgróið skeytingar
levsi er að ræða af hálfu sumra
bænda í Grindavík, um hirðu og
alla meðfei’ð á sauðfje sínu. —•
Verður að hejm,ta að þetta ástand
verði rannsakað nú þegar og svo
sem kostur er.
H. B. * Go.
Kanpmenn!
Munið eftir að kaupa „Gold-Medal“ og „R. R. R.“ hveitið*
í 5 kg. pokunun
H. Benediktsson & Co.
Sími 1228 (3 línur).
Námskeið
í erlendum tungumálum (þýsku, ensku, frönsku, spænsku^.
ítölsku). Byrjendur læra að tala og skrifa málið ásamt
hraðritun og vjelritun á 4 mán., en á 3 mánuðum, ef menn
eru áður nokkuð kunandi.
7—8 kenslustundir á dag. Húsnæði og fæði fæst ef
óskað er. íslendingur á heimilinu. Skriflegar upplýsingar
ókeypis frá
Dr. phil. E. Nagel’s Seminar fiir fremde Sprachen^,
Leipzig C. 1. Harkortstrasse 6,
Þýskalandi.
Frekari upplýsingar á Bókhlöðustíg 2 (sími 2566).
Hljðmieikar (fiamla Blð.
Einar Kristjánsson.
Haustið 1931 fór Einar Krist-
jánsson utan og hugðist að
stunda nám við þýska háskóla.
En þegar þangað kom, breytt-
ust fyrirætlanir hans, og síð-
an hefir hann stundað söngnám.
Það er trúlegt, að menn yfirvegi
vandlega, hvað þeir eru að
gera, er þeir leggja út á hina
erfiðu listamannabraut — ekki
síst söngvarabrautina — en
kasta um leið öllu öðru frá
sjer. Þau eru ekki svo fá dæm-
in — jafnvel á voru litla landi
— sem hrópa hátt um það, að
að betuy hefði verið heima set-
ið. Söngvari — listamaður. —
Þetta tvent helst ekki æfinlega
í hendur. Söngröddin er fyrir-
brigði háð „anatómískum" skil-
yrðum, sem annprs á ekkert
skylt við list. Það er því auðvit-
að framtíðarskilyrði fyrir ung-
an söngnemanda, að í honum
búi listrænir, hæfileikar og að
hann, jafnframt því að læra að
beita röddinni, öðlist almenna
tónlistarmentun, læri til fulln-
istu að þekkja lögmál þau, sem
hver góður listamaður á að
hlýða og hlýðir.
Einar Kristjánsson er gædd-
ur sjerlega blæfallegri, en ekki
ýkja mikilli rödd, og meðferð
hans á lögunum sýnir, að hann
er piýðisvel músikalskur. Og
hann hefir verið heppinn, Hann
hefir notið handleiðslu einhvers
hins besta söngkennara í Þýska
landi, dr. Valdemar Stegemann
í Dresden. Þótt tími sá sje stutt-
ur — aðeins tvö ár — sem Ein-
ar hefir stundað söngnám hjá
honum, er þó um miklar og veru
legar framfarir að ræða. Röddin
hefir aukist stórum, einkum er
hæðin glæsileg á köflum. Dýpri
tónamir virðast enn eiga eftir
að eflast. Einar er fyrst og
fremst lyriskur söngvari, og á
því sviði mun hann eiga fram-
Hnut Hamsun-
Vegna sífeldra fyrirspurna, einkum ut—
an af landi, skal jeg- láta þess getið, aíS-'
jeg held enn áfram að taka á móti á-
skriftum a?S heildarútgáfunni af ritum
skáldkonungsins norska við því verði,.
sem á$ur hefir verið auglýst (kr. 6,35*
bindiö; þau eru 12). Enn er því hverjum
og einum opið tækifærið til þess'að eign-
ast þessa fögru og ódýru útgáfu.
Jafnframt vil jeg nota þetta tækifæri
til þess að þaklca þeim hinum mörgu, sem<
þegar hafa gerst áskrifendur lijá mjer.
Tala þeirra sannar það, að ennþá er það
ekki fátítt að íslendingar kunni að meta?
liið- besta í bókmentunum,
Snæbjörn Jóns.son.
Austurstræti 4. Reykjavík..
Simanúmer
s
mín ern:
Heima: 2318.
Lækningastofan: 2386 og 3693.
Helgi Tömasson.
læknir.
tíð sína. Vald hans á röddinní
er þegar eftirtektarvert og skiln-
ingur hans á viðfangsefnunum
yfirleitt svo góður, að ekki gera
aðrir íslenskir söngvarar bet-
ur. Þessir hljómleikar voru því
hinir ánægjulegustu og söngur
hans hreif áheyrendúr svo mjög,
að hann mun ekki þurfa að
kvíða því, að aðsókn bregðist
á næstu hljómleika.
Páll Isólfsson..