Morgunblaðið - 25.08.1933, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
^4
| Smá-auglýsingarj
Söl nýkomin, og fyrsta flokks
harðfiskur, 90 atira V2 kg. Versl.
Davíðs Kristjá.nssonar, Skóla-
vÖrðustíg 13, sími 3409.
Útskorinn spilaltassi óskast
keyptur. Má vera notaður. Tilboð
rnerkt „Útskorið“, mvð tilgreindu
verði, sendist A. S. í. fyrir 1. sept.
Húseigendur. Ef þjer hafið ó-
leigðar ibiiðir, eða hús, sem þjer
viljið selja, þá snúið yður til Hús-
næðisskrifstofu Reykjavíkur, Að-
alstræti 8. Opin 10—12 og 1—9.
Sími 2845.
Stúlka, þrifin, óskast hálfan
eða allan daginn til 1. október.
jlpplýsingar gefur afgreiðsla
blaðsins.
Heimabakarí Ástu Zebitz, Öldu-
götu 40, þriðju hæð. Sími 2475.
Bernhöftsbakarí, Bergstaða-
stræti 14, hefir ávalt til nýjar
hollenskar tvíbökur.
’U0A J nutpiod 1 aSup njsæu
UUBt{ uint‘[ðg ‘(iSuO.t) [BAt[ UB
-qoS .80 ueLA'u giSuaj uxnioq gjA
Maturinn á Café Svanur er við-
urkendur fyrir gæði, svo ódýr sem
hann þó er. Einstakar máltíðir Qg
xast fæði. — Spyrjist fyrir eða
reynið.
S Hinar margeftirspurðu
: íjósu
] Ifarlm. regnkðpur
eru nú komnar aftur
* og kosta aðeins
I kr. 12.00.

Hýkomið:
Corsilet.
Barna undirföt.
Barna náttföt o. fl.
Versl. Manchester.
Laugaveg 40. Sími 3894.
&OSKILDE
0 Haraldsborg
Husholdningsskole
>/« Times Rejie fra Köbenhavn,
Nyt Kursus begynder den 4. Novetnber,
Amtsunderstöttelse kan söges. ^ £
Program meö Understötteisesplan sendes
Anna Bransager Nielsen
Hvítkál.
Rauðkál.
Gulrætur.
Selleri.
Rauðrófur.
Rabarbari.
Gulrófur.
Kartöflur.
Poul Reumert og frú hafa nm
tíma í sumar verið suður í Frakk-
landi. Er þau vorn á heimleið
til Danmerkur, komu þau við í
París. Þar fekli Poul Reumert til-
boð frá leikhúsum um að leika þar
á vetri komanda. Er hann kom
Iieim, bjóst hann við því, að
hann myndi flytja af landi burt,
og þá helsí til Parísar, því samn-
ingur lians við Dagmarleikhúsið
var útrunninn, og stjórn Kgl.
leikhússins hefir amast við Reu-
mert upp á síðkastið, en kona
hans, Anna Borg, fór frá því Ieik-
húsi í vor, m. a. annars vegna
þess, að hún taldi að leikhús-
stjórnin kæmi eklci vel fram gagn
vart manni hennar. Er það vitn-
aðist, að við horð Iægi að Reumert
flj’tti úr landi, þótti mörgum Dön-
um það illa farið, er Þjóðleikliúsið
neitaði sjer um að rerða aðnjót-
andi að Ieikstarfsemi hans, og
væri leikhúsið svo illa statt, að
það mætti ekki við því, að missa
af besta leikara þjóðarinnar. Nú
flytja nýjustu blöð þær fregnir,
að komið hafi til mála, að Reu-
mert yrði ráðinn til að leika í
nokkrum leikritum við Konung-
lega leikhúsið í vetnr,
Grierson flugmaður biður þá,
sem kynni að finna rekið eitthvað
af því, sem týndist úr flugvjel
lians, þegar henni hvolfdi, sjerstak
lega þó kortin, að skila því á af-
greiðslu Morgunblaðsins, og verða
fnndarlaun greidd fyrir. Enn frem
ur óskar hann eftir að þeir, sem
tóku mynclir á sunnudaginn vest-
ur í Slipp þegar Lindbergh Arar
að lijálpa honum til þess að taka
sundur flugvjelina, vildi gera svo
vel að lofa sjer að sjá þær. Mynd-
unum má slcila til afgreiðslu Morg-
unblaðsins.
Til Hallgtímskirkju í Saurbæ.
(Lagt inn í Akranessjóðinn). Úr
safnbauk á Ferstiklu kr. 19.14. Frá
Meðalfelli í Kjós kr. 10.00. Þölck
fyrir gjafirnar. Saurbæ, 26. ágúst
1933. Sigurjón Guðjónsson.
Pólsku flugmennirnir Benjamin
og Josep Adamowios, en þeir eru
bræður, lögðu af stað í Atlants-
hafsflug snemma í ágúst, en þeir
nrðu að nauðlenda skamt frrá
Harbour Graee, Nýfundnalandi. —
Skemdist flugvjel þeirra talsvert.
Þeir bræður hafa tilkynt, að þeir
Fyrirtaksgóðar skyadimyadir
hvernig sem birtaa er
„Yerichrome“ er tvísmurð með silfurbrómídi. —■
Annað lagið er ákaf-lega liraðvirkt og grípnr
livert smáatriði í liiiium myrkari liþitum þess, er
verið er að mynda. Hitt lagið er seinvirkt og
tekur, án þess að liætta sje á oflýsingu, li\rert
atriði hinna bjartari hluta þess er mynda á. Svo
er aftan á „Yeriehrojne" þriðja lagið (rautt), sem
girðir fyrir alla ljóshletti í myndunum. Það er
ávalt Iiægt að taka góðar myndir á
„VERICHROME“
fljótvirkari filmnna, meistarafilmnna, frá Kodak.
Aðalumboðsmaður á íslandi
HANS PETERSEN,
Bankastræti 4, Reykjavík,
Fæst lílca hjá öllum þeim,.
er Kodak-vörur selja.
„Christian Science“ bygffginff.
Fjelagsskapur sá í Ameríku, er nefnir sig „Christian Science“, er að vaxa ár frá ári. gefuw
liann út stórblöð, svo sem „The Cliristian Science Journal“, „TheChristian Science Sentinel“ ogr
mörg önnur stórblöð. — Nú hefir framkvæmdastjórn fjelagsins látið reisa stórhýsi fyrir þessi blöð
sín í Boston, í Massachusetts. Er tnrninn á þessari byggingu níu hæðir og gnæfir yfir næstu
borgarhluta. Útbyggmgarnar eru3—4 liæðir. Við bygginguna er tekið tillit til allra þeiin-a þæginda,.
sem í húsuin eiga að vera, viðvíkjandi hitaleiðslu, vatnsleiSslu o. s frv.
ætli að gera aðra tilraun, snemma skipinu, U. S. A„ var Rex 4 daga, á túnum og útengi. Töður stór-
í september. t Þeir ætla að fljúga 13 klst. og 58 mín. Er það met á, skemdust, og nú loks er upp stytt-
frá New York um Newfoundland leiðinni frá Evrópu til Norður-; ir eftir þriggja vilcna óþurkatíð,
til Varsjá. (FB-). ! Ameríku. Rex er 50.000 smálestir.! Þá gengur yfir skaðaveður af'
Nýtt Atlantshafsmet. ítalska! Heyfok í Árnessýslu. Úr ofan- nofðri, sem veldur mjög miklm
línuskipið Réx setti nýtt Atlants- verðri Árnessýslu er skrifað 20. þ. | heyfoki lijer um slóðir, og gerir
hafsmet í yfirstandandi mánuði. mán.: Heyskapur gengur mjög illa bjargráð við lieyskapinn ó-
Frá Gibraltar að Ambrose vita- þrátt fyrir ágætan grasvöxt, bæði möguíeg.
pntur W fyrirgefið ?
„Andríkum manneskjum dettur
það sama í liug“, sagði Judith.
„Það var einmitt það sama sem
jeg. vildi gera. Komið með mjer,
við skulum byrja á fyrsta lier-
berginu“.
Hún gekk í áttina til hússins,
Rodes fylgdi henni eftir. Herberg-
ið var lokað, en lykillinn fanst
fljótlega. Þar var eklci mikið að
sjá. I einu horninu voru nokkrar
byssur, á veggnum stór uppdrátt-
ur. Gamla borðið stóð í miðju her-
berginu. Dodes hallaði sjer fram á
það, og gjörði athuganir sínar-
Judith heið og duldi vel óþolin-
mæði sína. Á endanum leit Rodes
í kring um sig, og þau yfirgáfu
herbergið saman, hjeldu út gang-
inn, og svol áfram út að hliðinu.
Þar stóðu þau og horfðu eftir mjó-
um veginum í áttina til skógarins,
þar sem stórir timhurstaflar sáust.
„Slæmur vegur fyrir bifreið“,
sagði Rodes.
„En það áfall fyrir „Watson“,“
sagði Judith, og hló.
„Þjer eruð „Watson“, með tilliti
til vitsmuna, jeg er aðeins aumur
leynilegregluþjónn, sem ekki hefir
erft óskeikulleikann. Jeg er búinn
að vera, get ekki hugsað lengur.
Jeg get ekki tilkynt þetta sem ó-
sigur, og svo byrjað á einliverju
öðru. — Jeg húgsa þjer skiljið
livers vegna jeg kom“.
„Já, það held jeg“.
„Jeg ætla að liverfa burt frá
því vet'ulegá —■ ekki leita að
lykli — lieldur nota^það lítið sem
jeg á af ímvndiinarafli — i stað-
inn fyrir þatnn dugnað, sem jeg
liefi kannske, safnað saman alt líf-
ið. — Var það ekki það, sem þjer
meintuð, þegar við hittumst í St.
James stræti?“
„Jú, einmitt“.
„Gott og vel. Segjum nú, að
þrátt fyrir ríkidæmi, og að því er
virðist ánægju, að hinn ungi mað-
ur liafi kosið að hverfa — segið
ekki að það sje ómögulegt, þar
sem alt annað idrðist einnig ó-
mögulegt“.
„Jeg bíð“, sagði Judith rólega.
„Jeg á lítinn vagn niður í þorp-
inu, í honum ætla jeg að taka mjer
ferð á liendur — jeg verð ef til
vill heilan mánnð — til Lundúna-
borgar, á leiðinni ætla jeg að
spyrjast fyrir á hverjum einasta
viðkomiistað, hvort ekki hafi kom-
ið þar ungur maður í fylgd meji
öðrum eldri. og ekið í opnum
vagni, ef það ber engan árangur,
ætla jeg að koma hingað aftur, og
fara á sama liátt til Narivich. Jeg
hugsa mjer opinn vagn. þar eð
allar rannsðknir oklcar í þessu
máli hafa verið miðaðar við lok-
ley, ásamt tveimur systrnm sínúm,
Nú varð löng þögn. Rodes»starði
á reykinn sem Jeið upp úr pípu
hans, og Judith stóð með hand-
leggina hvílandi á hliðinu. Skyndi-
lega heyrðist hringing lieiman frá
útihúsunum.
„Þetta er til mín“, en til útskýr-
ingar sagði hún. ,.Það þýðir að
komnir sjeu gestir, jeg verð að
fara‘ ‘.
..Hvað segið þjer um þettaf'
spurði hann, dálítið lcvíðandi, —
Hanu va r farinn að finna til hálf-
gerðrar hjátrúar gaguvart ungn
og fögru stúlkunni.
Hún hikaði um stund. ,Þjer sýn-
ið að þjer liafið hugmyndaflug.
en mjer finst — ja, jeg- veit ekki.
— jeg er sjálf orðin alveg ringl-
nð, — en jeg lield að þjer verðið
að leita lengra eftir birtu í þessu
myrkri“. — Hún kvaddi. og gekk
liröðum skrefum í áttina til luiss-
ins.
Rodes liorfði hugsandi á eftir
henni.
„Jeg vildi að jeg vissi hvort hana
grunar nokkurn, eða hvort liún
bara sjer vofur“, tautaði liann fyr-
ir munni sjer ....
8. kap.
Fáninn, sem gaf til kvnna að
húsbændurnir á Honerton (diase
væru komnir heim, hafði eklci
blaktað til einkis. Frederik Amber-
aðan vagn“.
beið á grasflötinni fyrir framans
húsið, þegar Judith kom heim. Það'
sem eftir var dagsins hvarf nú
hið drungalega andrúmsloft, sem-
virtist hvíla yfir aðalssetrinu, og
koma íbiium |>ess til að skjálfa af
hræðslu. ITiga fólkið Ijek tennis,.
fór í bað, drakk ljúffenga kalda
drvkki. og svo var úíbúin dálítil
miðdegisveisla- Judith var þakk-
lát aðdáanda sínum, þegar þau
sátu undir Cedurs-trjenu og-
drukku kaffi, úm leið og þau dáð-
ust að tunglinu, sem var að koma1
upp vfir skógarröndma.
„Nú er jeg að komast í slæmt
skap“, sagði lnin í viðvörunarróm,.
þegar hann tók bollann hennar.
„Það er mjög hættulegt“-
„Fyrir mig, eða fyrir yður?ífc
spurði bann.
..Fvrir mig beinlínis, og fyrir
yður óbeinlínis. Jeg vil ekki fyr-
ir nokkurn mun vera ein með yð-
ur í kvöld. Yerið því svo góðir að
útbúa ,,Bridge“-flokk.
„Það dettur mjer ekki í liug“,
gaf hann til kynna. „Jeg vona em-
mitt að þjer bjóðið mjer í ofur-
litla æfintýralega skemtigöngu um
rósagarðinn. ITvað segið þjer nm
það, Judith ?“
„Ekki fyrir nokkurn mun“, full-
vissaði hún hann um. „Það er alt
■of liættulegt, Þar er staður, innan
um rósirnar og Arafningsviðinn,