Morgunblaðið - 13.12.1933, Blaðsíða 8

/
8
MORGUNBLAÐIÐ
is
Sbp, **e!r, hfír",
Vindlar í og- y2 kössumj
með verði, sem yður líkar

Sími 4335. Bankastræti 6.
Ný §við
Ný lirossabjúgu, nýtt kjöt, salt-
kjöt, reykt kjöt og allskonar græn
meti. Egg 14 og 18 taura-
Jóhannes Jóhannsson
Grundarstíg 2. Sími 4131.
er skiljanlegt að E. J. sje farið að
muna í þann ágóSa sem hann býst
við að iög þessi veiti honum og
hans fjelagsskap enda víst ekki
vanþörf á því eftir því, sem heyrst
hefir. ÞaS er síður en svo að jeg
ætli að átelja E. J. fyrir það þó
hann langi til að auðga þá stofn-
un sem hann vinnur fyrir, en jeg
mótmæli því að fjelög- eða fjelags-
hringir sjeu styrktir á þann hátt
til að fjefletta mig og- aðra ein-
staklinga, sem fram að þessu hafa
reynt að bjarga sjer sjálfir á heið-
arlegan hátt og jeg verð að krefj-
ast þess að atvinna mín og annara
sje látin í íriði, hvað þessi mjólk-
urlög áhrærir þar til búið er að
koma þeim í rjettlátara horf, en
pú er.
Rvík, 9. des. 1933,
Kristján Jóhannsson,
Laugarholti.
Hvergi smeikur.
Lappar eru yfirleit kunnir fyr-
ir hjátrú- Hinsvegar var einu
sínni Lappi nokkur, að nafniMatti
Jossa, frá Bossekop í Alta, kunn-
ur fyrir hugrgkki sitt. Hann ljet
ekkert á sig fá og ekkert gat
komið honum úr jafnvægi. —
Porakkari nokkur vildi nú reyna
kjark -Jossa- — Hann settist
Vrir utan kirkjugarðinn, þar sem
Jossa gekk fram hjá, þegar hann
kom heim frá kránni sinni, útbú-
inn sem vofa, með hauskúpu á
stöng, sveipaður hvítum lökum.
Jossa kom lallandi í hægðum
sínum þama, fram hjá. Þá birtist
vofan alt í einu. Jossa ljet sjer
h\ergi bregða. virti veruna fvrir
sjer um stund og spurði ^íðan :
— Ilvaðan kemur þú ?
— Ur kirkjugarðinum, var svar-
að með dimmri röddu og drau'ga-
legri-
— ðíú, hvað ertu gamall ?
— Þrjúhundruð og fimtíu ára.
Það þótti Jossa ótrúlegt. en hirti
ekki frekar um það, heldiir spurði
'iann með ,«takri ró:
— Attu ekki í nefið, lagsi?
Þá var ,,draugsa“ öllum lokið.
IÍánn gafst upp.
Litograferede Salgsæ^l&er
med udstansede Reklamelaag. Anvendes med Fordel som Emballage for Artikler,
der onskes udstillet paa Forhandlerens Disk eller i Vinduet. Koster ikke mere jj
end en almindelig Papæske med Etiket. Leveres flade, hurtig Opstilling, billig
Fragt. Forlang For-' og Tilbud.
Specialister i ■ i'artonnage:
Án d
Aðalw
íruun5 Fsbriker Á/$
; elegramadresse: Ka rel.
H.f. Edda.
Lögreglumenn meé mynda-
vjeiar. Enskir lögreglumenn
I hafa jafnan myndavjelar meo-,
jferðis til þess að taka myndir
| af götu uppþotum, eða þegar
' umferðaslys ber að höndum. —
| Koma myndir þeirra oft að góðu
! haldi við vitnaleiðslur.
I
Hjálparstöð Líknar fyrir berkla-
veika, Bárugötu 2 (gengið inn :
frá Garðastr. 3. dyr t.v.) Læknir-
inn viðstaddur mánud. og mið-j
vikud- kl. 3—4 og föstudag kl. 1
5—6.
HopDdrælt) Háskí
tekur til starfa 1. janúar 1934.
Umboðsmenn í Reykjavík:
v Frú Anna Ásmundsdóttir. Suðurgötu 22, síma 43S0.
Dagbjartur Sigurðsson kaupm., Vesturg. 45, sími 2414.
Einar Eyjólfsson kaupm., Týsgöm 1, sími 3586.
Elís Jónsson kaupm., Reykjavíkurveg 5, sími 4970.
Helgi Sivertsen, Austurstræt-i 10 (Braunsverslun).
(Heimasími 3312).
Jörgen I. Hansen, Laufásvegi 61,' sími 3484..
Maren Pjetursdóttir, frú, Laugaveg 66, sími 4010.
Sigbjörn Ármann og Stefán A. Pálsson, Varðarhús-
inu, símar 2400 og 2644.
í Hafnarfirði: Verslun Þorvalds Bjarnasonar. Valdimar
S. Long kaupm.
Bow-strætis-yfirvald — til þess að
taka yður fastan, þó ekki væri nenia
eina nótt‘‘.
Paule varð hugsandi, en svo áttaði
hann sig og sagði:
,,Það ailra besta fj rir yöur, herra
Rodes, er að sriúa við til Norwich.
nærri þegar þeir hurfu —‘ ‘.
..Bíðið þangað til þjqr eruð búnir
að lesa blöðin á miðvikudaginn. —
Þjer viljið þó víst helst fá þá heila
á sál og líkániá — gerið bá, sem jeg
hef sagt“.
Þeir voru að koma að höfninni :
og reyna að komast í samband viði Folkestone. Rodes rankaði við sjer.
þessa menn — og svo — með illu eðaj ...Tá. það má setr.ja, þetta er undar-
góðu, koma þéimáfund lafði Honer- !'»<?ur endir á máli, sem virtist
ton, eða lafði Judith, það mundi á- :.ð verða það allra áhrifamesta, sem
reiðánlega tryggja yður fjeð“. ’okktirntíma hefir komið fyrir. Það
„Það er sennilega eina leiðin — en ít nr helst út fyrir það, Sir Lawrenee
það er eit.thvað ruddalegt við þá að- -- að þ.jer hafið orðið á undan lög-
ferð“. 'iöfirmi oar fundið upp frltep. sem
„Já, og það sem verra er — það i hvergi finsf bókstafur fvrir“. Pa
er hættulegt“, sagði Paulé. ..Þetta
mál hefir verið nokkurskonar ein-
vígi milli okkar. En þjer viljið kann-
ske viðurkenna — að livaða galia, sem
jeg kann að hafa — þá tala jeg sann-
leika. Jeg get gefið yður■ skriflega
yfirlýsingu um það, að yður éinúm
beri þessi fjárhæð, þar eð þjer hafið
fundið mennina, og gcf yðnr dreng-j
skaparorð mitt íyrir því að þjer
fáið peningana, en ef þjer lofið mjerj á veginum. og sagði í gremjuróm:
að ráða í þessu máli, sparið þjer j ..Við verðum að ik ný gummi á
okkur öllum miklar áhygg.jur“. jbílinn í haust ef þessiendast þá þang-
„Haldið áfrani“, sagði Rodes.
„Þegar þjer komið til London aft-
ur, skuluð þjer fara'beint til Honer-
p
hrosti beisklega, um leið og hann
i !‘i (ikumanni faran^uriun út um
uggann a iestinni.
,.•1,
..Peningarnir eru yðar, en bíðið
hangað til þjer skiljið“, var það síð-
nsta, sem Paule sagði. áður en þeir
skildn.
VII. KAPlTULI.
.Samuei horfði níður með ldiðinni
ton, og un|íirbúa Judith — en þó
emkum móður Iiennar urtdir það að
hinir hórfnú komi til baka aftur.
Jeg veit að Samuel eldri verður þar | sem sat aftur í
— það cr vissara að segja honum j ciinari cn je
f’ð t.ii. Jeg bætti nú eitt. rækilegavik-
nna sem leið“.
..Það er ógu'rlegt verð á þessum
"m>'mmra“. sagði Ruben mæðulega.
..Þið ættuð að vera að barma ykk-
nr — þessir snáðar“, sagði Joseph.
.Ensrinn er nú spar-
en ef þarf á nýju
frá því líka. Farið svo t.i) Norwich og jvummíh jóli að halda— þá mundi jeg
hafið gætur á fólkinu j>ar. Miðviku-
culnð
þjer svo
eftir.
li“sa
dagsmorgun
blöðin‘ ‘.
„Blöðin“. át Rodes
..Lesið ra’ðu mína á ráð.stefnunni í
París“, áminti Paule hann, „þjer
munuð þá strax skilja alt. Bíðið svo
á „Maid’s ITead Hotel“ jianga.ð til
.jeg kem frá I>arís. Það líða ef til vill
<\nn eða tveir dagar — <>n jeg kem
eins Þiótt og jeg get“.
„Bíðið þjer við‘ ‘, sagði Rodes. „Nú
hnfa oínlivev ráð með það. — Það er
verra ineð þessar auglýsingar“.
„Já. það tekur til sín“, sagði Ru-
ben. ,.En það borgar sig. Sást þú aug-
lýsingúna frá okkur í morgun?“
..Já. hún var alveg fyrirtak“,
sagði Samuel hrifinn.
. Skyldi nokkur ykkar þessa mærð
f blöðunum, um bráðlaus dáleiðslu-
áhrif?“ spurði Bessie. „Það voru
fleiri dálkar um það. ..Stórkostleg-
asta vísindalegasta uuugötvun uú-
dettur mjer nokkuð í hug — þjerjtímans“. var það kallað“.
voruð ekki einu sinni nokkurstaðar ■ Jpseph hristi aðeins höfuðið. „Jeg
lcit. ekki í frjettirnar. Jeg las bara
auglýsinguna okkar — hún var fyr-
j irtak“.
i „Það gerði jeg lílra“, sagði Ernst.
„Jeg held mjer jafnan að því. sem
jpabbi skrifar um tnugalækningar og
i meðul, það er þess vert að lesa það“ .
j Bessie friðaði barnið, sem var að
j verðá órólegt, og hóf svo aftúr sam-
| ræðurnar.
! „ÞaS getur nú verið gott og bless-
j að, þegar ekki er um neitt virkilega
nýtt ng athyglisvcrt.. En þetta — það
i <,pnar angn manns fyiur einu og
öðru. Það er einhver náungi í París,
: scm segir, að hann geti gefið hverj-
um sem er, meðul, sem hafi bau á-
hrif að hann geti látið þaun liinn
! •■.riiu:'. fara hvert sem hann vill —
o.g lát-ið hann gera hvað sem bann
vill — en að hann haldi þó fulln
fjiiri og vitsmunum — aðeins lamist
jmihnið. Ilann gerði þetta við tvo
j menn á ráðstefnunni. Þeir vörpuðu
; hlutkesti um það, hver i'yrir þv:
, slcyldi verða. Þessir tveir fengn
j drvkkinn og fóru svo án þess að segla
! nokkurt orð — og næstu daga gerðu
; þeir aðeins það, sem þessi enski dokt-
i or oða prófessor Ijet þá gera. Harrn
i var hvergi nærri þeim“.
Kárlmeu n irn ir virtust ekki hafa
j nokkuru mínst.e, áhuga fyrir þossn.
1 ..Ef þettn kvnni að hafa illar a"
• 'eiðiii' •>!■ —- verðum við . að koma
nýju meðali á markaðinn' ‘, sagði Rn-
ben ■ ..<:<>• á því á að standa — takið
þct-ta tvvsvar á dag — og þrátt fyrir
dále'ðarann — eða-- eitthvað á þessa
leið“.
Joseph bló, svo ístrai/hristist til.
„Þið eruð jieir rjettu menn — það
verð jeg að segja. Nú á dögrnn verð-
ur að fvlgja hlutunum eftir — og
það getið þið sannarlega“.
„Vísindin eru ekkert fyrir okkur.
Ilpnfinningar eins og talsími og rit-
sími eru náttúrlega góðar, en þær
gagna nú samt lítið fyrir líkamann
— það ern meðulin — góð og holl
jurtameðul, sem með þarf“. sagði
Samuel.
„Stökktu út, og opnaðu portið, Ru- ið koma hingað út, get jeg sagt
ben“. jieim hvaða sjúkdóm hvert meða.1
Joseph strauk skeggið og horfði fyrir sig læknar. Et' vei gengur með
cfablandinn á bið stóra, fallega hú* söluna getum við kannske gert
og járnhlíðið, sem vissi heim að ílori- fleiri kanp saman'1.
eiton Cháhe. Hánn burstaði vindl- „Það væri ekki svo galið1', sagði
’gaöskuna af vest.inu og rjetti sig Rodo.i. ..Leggið þjer bara alt franv,
j \’ið í sætinu. s< m . þjer bafið. fjölskyldan muu
..Þetta er bó líklega rjettur stnður, ekki onáða oltknr. Haiianú, livað er
j Rul:en“, sagðihann, — ,,að jiað bafi nú jættíT'.
eiíiu verið einhver vitleysa með
brjefið“.
„Það getur .ekki átt sjer stað“,
sagði Ruben. ..Kjailarámejstarinn
hjér skrifaði, að þjónustufólkið
lnnan úr húsinu kom þjónn með
bekka hlaðinn drykkjarföngum
„O, þetta þjónustnfólk utan úr
yveitinni! Altaf er j>að eii s. - -L'sr
sagði jveim að koma með hressingu
hefði keypt svo mikið af meðulum þegar við værum þúin að versla -—
og svo kemur hann strax. En þjer
verðið kannske fegnir að fá eitt-
itvað að drekka strax —- það er svo
heitt í veðrinu. En jeg er viss um.
að unga frúin vill helst eitt glas fef
okkar á Faikenbain markaðinum, að
ef við vildum aðeins koma hjer við,
æti það borgað sig fyrir okkur. Þe:'
ábyrgist scilti á tuttugvi flöslmm“.
„En sá indælis staðnr' sagði Jo-
seph hrifinn —- „að hugsa sjer alla víni' ‘, bætti hann við dálítið órö-
þá peninga. sem þetta. hefir kóstað“. fegur.
„()g öllu er svo vel við haldið“, ..Það er nu nokkuð snemt* ‘, sagðr
sagði Samuel, þegar bau nálguðust J'osepii, þegar hann sá ölið freyða
Uúsið. ..Þjónustufólkið Iiefir víst I liiiniiu stóru glösnm, „éða livað
nóga peninga — við 1/urfum ekki að segið jnð, dreíigir
lækka verðið. Hvar ætli liakdvru-'- Hinir ungu menn brostu- Sú hugs-
sjeu“, sagði lnum við mann. sem un. að afþakka drvkk, sem jieir
stóð þar í aarðinvun. ekkert þurftu að borga. fyrir var
Garðyrkjumaðurinn, sem hann á- of blægileg til þess að segja nokk-
varpaði horfði nndrandi á auglýs- uð um hana. Rodes: sem hafði tek-
ingarnar á bílnum — en vísaði þeim ið við bakkanum af þjóninum, bauð
svo veginn að bakvlyrunum. Þau jieim ö!ið, en Bessie bauð hann gla*
; gengu inn um lítið járnhlið, og af víni.
j komu inu í fallegan bakgarð, ]>ar „Jeg held jeg hefði næstum því
j kom Rodes á móti þeim. klæddur heldur viljað öl“. sagði Bessie.
oins <>g kjallarameistari. „Þjer verðið að fyrirgefa, frú, en
i „Hinir frægu Klasks fjelaoar, bjer er konum eþki boðið öl. Þetta
þykist jeg vita“, sagði hann .iuð- er úrvals portvín, sevn ráðskonan
mjúkur. Þeir heilsuðust. sendi vður, ásamt kveðju sinni —
...T-á, rjett er þa.ð“, sagði Josepli. jijer megið til að drekka l>að“.
j „Við höfum öll bvigsanleg meuul Bessie dreypti á víninu, en karl-
tveimur kössum þarna nftan á. ’ mennirnir nutvv öísins. Þetta var
j Heyrðu. Bessie“, hjelt hann áfram.1 sólheitur sumardagur. og ekkert
„Við skulum koma og tala við þeun-: hljóð heyrðist frá búsinu eða grend-
on heiðursmann“. i inni. í einum glugga bússins á efri
Kassarnir voru fljótteknir niður hæð, sást stancla maður. Skyndilega
og sciluborðið sett upp. j greip haun um stólbak, — nndlit:
„Hvernig hafið þjer hugsað yð-j hans var fölt. og alvarlegt. í sömvr
ur það?“ spurði Joseph í trúnaðar- svifvim beygði einevkisvakn fyrir
róm. „Ef þjer látið þjónustufólk- húshornið, og kom í Sttiinatil þeirra.