Morgunblaðið - 27.06.1934, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
| Smá-auglýsingai |
Saumakona, sem vill sauma
jakka, getur fengið atvinnu við
Hraðsaumastofuna Álafoss. —
Upplýsingar á afgr. Álafoss.
Saumakona óskast til að
að sauma drengjaföt. Halldóra
Sirurðardóttir, Steinhólum við
Kieppsveg.
Hreinsum gamalt og nýtt
fiður. Sendið okkur sængumar
yðar. Afgreitt samdægurs.
Fiðurhreinsun íslands, Sími
4520, Aðalstræti 9.
Xálverk, veggmyndir og
konar' rammar. Freyjngðtu 11.
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Paulsen, Klapparstíg 29. Sími
3021._________________ *
Rúgbrauð, franskbrauð og nor-
maibrauð á 40 aura hvert. Súr-
brauð 30 aura. Kjarnabrauð 30
aura. Brauðgerð Kaupfjel. Reykja-
víkur. Sími 4562.
Nú er
tímiiin kominn
til að taka myndir.
Myndavjelar, Kodak- og Agfa-
filmur og' allar ljósmyndavörur
fást hjá oss.
Einnig framköllun, kopiering og
etækkun.
Komið og skoðið hinar stækk-
nðu litmyndir vorar.
Pilmur yðar getið þjer líka
feugið afgreiddar þannig.
F. A. THIELE.
Austurstræti 20.
•«••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••<
Timbupvepslun
P. W. Jacobseii & SSn.
Siofnuð 1824.
Slmnefnli Granfuru — Carl-Lundtgade, Köbenhavn C.
Selnr tímbnr í stærri og smaerri sendingum frá Kaupmhöfn.
Eik tíl skipasm£Sa. — Kinnig heila skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefi verslað við ísland í 80 ár.
II
• •
• •
• •
e •
• •
• •
I
si
Danskar og útlendar
BÆKUR.
Fagfurfræðirit og kenslubækur fyrst frá
EINAR HARCK. «
Dönsk og erlend bókasala.
Fiolstraede 33, Köbenhavn.
Biðjið um frían verðlista.
Haupsýslumenn!
moismmsEsmasmsaam^amaBmmamsai
flytur auglýsingar yðar
og tilkynningar til
flestra blaðlesenda um
alt land, i sveit og við
sjó - utan Reykjavikur.
Blaðið kemur út vikulega
8 siður samanlimdar. —
Auglýsið í
ísafold og Verði.
R. PEDERSEN.
S A B R O E - FRYSTIVJELAR,
MJ ÓLKURVINSLXTV JELAR.
SÍMI 3745, REYKJAVÍK.
Nýjar bækur:
Jonas Lie: Davíð skygni: Þýðing eftir Guðm. Kamban
Verð: heft 3.80, ib. 5.50.
Páll ísólfsson: Þrjú píanóstvkki kr. 3.00.
Tónar I. Safn af lögum fyrir harmóníum. Eftir ís—
lenska og erlenda höf. Páll ísólfsson bjó til prentun--
ar. Verð kr. 5.50. — Pást hjá bóksölum.
BÉkaverslnn Sigf. Eymnndssonar
og Bókabúð Austurbæjar BSE, Laugaveg 34.
Fyrirliggjandi:
Appelsínur. Epli.
Kartöflur. Laukur.
Gráfíkjur. Rúsínur.
Eggert Kristjánssoii & Co.
Grand-Hótel 85.
öilu saman, þó það svo væri með viðbjóðslegasta
kalli, — bara komast bart':' íha’h’ peninga — já,
auðvitað fyrir peninga. Peningar eru svo mikils
verðir — og hver, sem segir annað, er bara að
hræsna. Preysing hafði lofað mér þúsund mörkum.
Það eru miklir peningar. Fyrir þá hefði ég komist
taisvertGangt. En nú verður ekkert úr því, og svo
stend ég jafnnær. Og heima er svo andstyggilegt.
— Það þekki ég. Það get ég vel gert mér í hug-
arlund, svaraði Kringelein.
— Heima er allt svo leiðinlegt. Maður fer ekki
að vera almennileg manneskja fyrr en maður
eignast peninga. Ekki einu sinni loftið er eins og
það ætti að vera, þegar maður hefir ekki pen-
inga — því maður tímir ekki að fá sér hreint loft
í húsið, til þess að eyða ekki dýra hitanum. Og
maður getur ekki farið í bað, af því heita vatnið
kostar kol. Rakvélablöðin eru gömul og rispa
mann. Þvottinn verður að spara — enginn dúkur
og engar handþurkur. Sápan er spöruð. Engin
hár í hárburstanum, kaffikannan gömul og við-
gerð, skeiðarnar orðnar svartar. Stórir, þungir
klumpar af slæmu fiðri í koddanuip. Allt sem bilar
heldur áfram að vera í lamasessi — aldrei gert
við neitt. Lífsábyrgðina verður að borga. Og svo
hefir maður ekki einu sinni hugmynd um, að
maður lifi vitleysislega —- maður heldur, að allt
sé eins og það á að vera. Hann hafði lagt höfuð
sitt að höfði litlu Ftamm, og í þeim steílingum
sátu þau, meðan þau lásu upp raunarrollu fátækt-
arinnar, hvort fyrir annað og reru sér eftir þess-
um óbreyttu orðum. Þau voru bæði þreytt og
taugaóstyrk og töluðu eins og í hálfgerðri Ieiðslu.
— Litli spegillinn er brotinn, sagði litla Flamm,
— og ekki hefir maður efni á að kaupa sér annan
nýjan. Maður verður að sofa á legubekk, bak við
lausavegg. Altaf gaslykt. Á hverjum degi rifrildi
við húseigandann. Og svo er manni núið um nasir,
að maður geti ekki borgað fyrir fæðið sitt, af
því maður hafi enga stöðu. En þau skulu ekki
-geta stungið mér í vasann eða kúgað mig, sagði
hún með áherslu, og settist svo hátt upp í rúm-
inu, að ábreiðan slóst við hné Kringelein, heit
af hörundi hennar. Kringelein fann til þessa hita
eins og honum væri gefin stór kærkomin gjöf.
— Ég skal hafa mig áfram, sagði litla Flamm og
blés í fyrsta sinn aftur ennislokknum upp í loft,
en það var merki þess, að lífskraftur hennar og
fjör væri að komast í lag aftur. — Ég þarfnast
ekki yfirforstjórans -— Ég skal komast áfram án
hans.
Kringelein hafði heilan herskara af erfiðum
hugsunum að sigrast á, og þegar honum hafð1'
tekist það, reyndi hann að koma þeim í orð
— Ég hefi ekki tekið eftir því fyrr en nú fyrir
nokkrum dögum, hvernig peningunum er varið,
sagði hann stamandi. — Maður verður alveg ann-
ar maður, þegar maður hefir penniga, — þegar
maður getur keypt. En, að maður gæti líka keypt
sér svona hluti, hafði mér samt ekki dottið í hug.
— Hvaða hluti?
— Jú, svona hluti. Svona eins og þig. Svcna
fullkomlega fagurt. Við hinir vitum alls ekki, að
neitt svona eins og þú ert, sé til. Við þekkjum ekk-
ert og sjáum ekkert, og höldum, að hjónabandið
og allt sem konum við kemur, þurfi að veia
hversdagslegt og unaðarlaust, — ánægjulaust —
eða þá siðspilling, eins og á staðnum, sem ég kom
á. En svo þegar þú Iást þarna og varst meðvit-
undarlaus — guð minn góður! — ég þorði næstum
ekki að líta á þig! Guð minn góður, hvað það var
fallegt — hvað það var fallegt! Og svo hug:-ar
maður með sér: — Er þetta virkilega til? — Þetf
er sjálft undrið.
Já, svona er nú ástatt fyrir Kringelein. Hann
situr á rúmstokknum og talar ekki sem f jörutíu og
sjö ára gamall bókhaldari, heldur sem biðill. Hin
raunverulega sál hans, viðkvæm og ósjálfbjarga,
skríður úr fylgsni sínu og tifar á litlu nýju vængj-
unum. Litla Flamm leggur handleggina um Imé
sér og hlustar á með undrandi og tortryg-gnu brosi.
Öðru hvoru heyrist ofurlítið snökt frá henni, eins
og barni, sem hefir verið að gráta. Kringelein er
ekki ungur, ekki fallegur, ekki glæsilegur, ekki
heilbrigður né hraustur — hann hefir ekki einn
þeirra eiginleika til að bera, sem konur heimta
af elskendum sínum. Og þegar klaufalega stamið,-
augnagot með rauðbryddum augunum og feimn-
islega fálmið, getur þrátt fyrir allt haft áhrif á
litlu Flamm, þá hlýtur það að eiga sér einhverjar -
dýpri rætur. Ef til vill er það blátt áfi-am þekking
hans á þjáningunum, og hin ákafa löngun hans ■
til að drekka lífið sjálft í löngum teygum, jafn-
framt hinni þögulu fyrirlitningu hans á dauðanum,.
sem gerir þessa mannrolu að karlmanni og gefur
sem gerir þessa mannrolu að karlmanni og gefur'
honum einskonar aðdráttarafl, þó er því nú ekkí
þannig varið, að litla Flamm sé orðin ástfangin.
af Kringelein, nei, lífið hefir ekki slík undur á
hverju strái. En hjer í gistihúsherberginu finnur'
hún einhverskonar öryggi, sem henni finnst betri.
að byggja á en bráðabirgðasamböndin, sem hún
hingað til, hefir haft mest af að segja í hinni
flögrandi fiðrildis-tilveru sinni. Kringelein masar-
og skrafar, — honum detta altaf ný og ný orð í
hug; hann skrafar allt hvað af tekur, og honum
virðist á þessu augnabliki alt sitt líf hafa verið lif- -
að fyrir þetta eina mark, þessa einu fullkomnun,.
þetta eina undur, sem hefir fallið honum í skaut,.
þessa fullkomnu fegurð, sem liggur þarna í rúm-
inu hans, stúlkuna, sem kom frá Preysing og til
hans.
Litla Flamm, hafði engar háar hugmyndir um
sjálfa sig. Hún vissi vel, hvers virði hún var sjálf.
Tuttugu mörk fyrir að láta taka mynd af sér.
Eitt hundrað og fjörutíu mörk fyrir eins mánaðar-
skrifstofuvinnu. Fimmtán pfenninga fyrir eina
bláðsíðu skrifaða, með afriti. Litla loðtreyju, tvö>
hundruð marka virði, fyrir ást í eina viku. Hjálpi
oss vel, hversvegna ætti hún að hafa háar hug-
myndir um sjálfa sig. En í orðum Kringeleins
fann hún fyrst sjálfa sig, sá sjálfa sig eins og í
spegli, dýrmæta, gullna hörundið, hárið, sem var
eins og hvítagull, og limi sína, sem hver fyrir sig
var fullkomin fegurð og dýrð, blóma sinn og á-
hyggjulausu tilveruna og framsæknina — hún
fann í stuttu m'áli sagt sjálfa sig, eins og hvern
annan fjársjóð, seem gráfin hefir verið í jörðu.
— Já, en það er þó ekkert sérlega í mig varið„.